คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Forgot
แจบอมคือปัจจุบันที่เกิดขึ้น ส่วนไดอารี่ของจินยองเป็นตัวบอกเล่าเรื่องราวในอดีต
สองอย่างนี้จะค่อยๆดำเนินไปจนถึงจุดเฉลยทุกอย่าง
ไม่ดราม่าหนักนะ แต่หน่วงนิดๆเท่านั้นเอง
แจบอมมองอย่างตกใจ จินยองสูงขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยแต่ยังคงผอมอยู่
ตาคู่นั้นดูหวานขึ้น อาจเพราะอายไลน์เนอร์ที่กรีดรอบๆ ที่คาดผมหูแมว แก้มชมพูจางๆ
“จินยอง .... ?” แจบอมเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ ชุดเอี๊ยมยีนส์กับเสื้อสีขาวนั่นเขาเป็นคนเลือกให้คนตัวเล็กเองกับมือ
แต่ตัวเล็กของเขากลับถอยหนี ขาสองข้างนั่นกำลังก้าวถอยหลังก่อนจะหมุนตัววิ่งออกห่างจากเขา
แจบอมสาวเท้าตาม จินยองเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกาย แค่ไม่กี่ก้าวเขาก็ตามไปดักหน้าคนตัวเล็กได้ทัน
จินยองเบรกตัวเองไม่ทันจนชนเข้ากับแจบอมเต็มๆ ร่างเล็กถูกกอดไว้แน่นจนหายใจแทบไม่ออก ไอความเย็นลอยออกมาทุกครั้งที่จินยองและแจบอมหอบหายใจทางปาก
“จินยองจริงๆใช่ไหม ?” แจบอมดันตัวคนตัวเล็กออกเล็กน้อยหลังจากที่กอดจินยองจนแน่น แตะหน้าผากกับอีกคนก่อนจะจูบอย่างรุนแรงและโหยหา “............. จินยอง” ปากอิ่มของจินยองเย็นเฉียบแต่ลมหายใจจากจมูกทรงสวยนั่นอุ่นจนแทบจะละลายเขาไปทั้งตัว
เป็นจินยอง จินยองจริงๆ
“ตัวเล็ก ...... ตัวเล็กครับ” แจบอมลูบหัวคนตรงหน้าอย่างถนอมแต่กลับถูกดันตัวออก จินยองไม่พูดอะไร “ตัวเล็ก ...... ?”
จินยองพยายามดิ้นให้หลุดจากการถูกกอดด้วยความคิดถึงแต่แจบอมโอบแน่นไม่ยอมปล่อย สายตาขุ่นเคืองถูกส่งไปหาคนตัวสูงอย่างไม่ปิดบัง
“ตัวเล็ก ? เป็นอะไรครับ ?” แจบอมเริ่มเห็นถึงความผิดปกติ “พี่คิดถึงตัวเล็กนะ” เขาหวังว่าจะได้ยินเสียงหวานๆเอื้อนเอ่ยว่า ‘ คิดถึงเหมือนกัน ’
“จินยอง .....” เสียงบุคคลที่สามที่วิ่งตามมาพร้อมาการหอบและดึงตัวเล็กของเขาเข้าไปกอดในทันที จินยองซุกตัวกับเขาคนนั้นก่อนจะมองแจบอมเหมือนตัวประหลาด “คุณรู้จักจินยองหรอครับ ?”
แจบอมแทบไม่ได้ยินคำถาม
ตาคมมองสายตาหวาดระแวงนั่นด้วยหัวใจที่กำลังจะสลาย
“คุณครับ คุณ ?” ผู้ชายคนนั้นโบกมือตรงหน้าแจบอมทำให้นักร้องหนุ่มได้สติ
“ครับ ... รู้จัก” แจบอมตอบรับเสียงแผ่ว “ตัวเล็กครับ ...... ตัวเล็กเป็นอะไร ?” ประโยคท้ายถามลูกแมวของเขาซ้ำๆ จินยองเบียดตัวแน่นขึ้นด้วยท่าทีหวาดกลัว
“จินยองไม่สบายน่ะครับ” เขาคนนั้นพยายามจับตัวจินยองให้มายืนตรงหน้า
“อุบัติเหตุเมื่อเก้าเดือนก่อนทำให้จินยองพูดไม่ได้และจำอะไรไม่ได้เลย”
ข้อมูลของคนตัวผอมที่เขารู้ได้จากบัตรประชาชนทำให้มาร์คสงสาร ครอบครัวคนตัวบางอยู่ไกลและไม่ค่อยใส่ใจจินยองเท่าที่ควร ยกเว้นก็แต่พี่ชายที่มักจะมาเยี่ยมนานๆครั้งเพราะงานยุ่ง
ตาสวยคู่นั้นยามจ้องมองเขาด้วยความแปลกใจสะกดคนมองให้หลงใหลดั่งเกล็ดหิมะเงินวาว
“ตัวเล็กจำพี่ไม่ได้หรอครับ ....... ?” แจบอมครางเสียงแผ่วก่อนจะขยับเข้าใกล้ทีละนิด จินยองพยายามดิ้นหนีแต่ถูกวงแขนแกร่งค่อยๆรั้งร่างเล็กเข้ามากอด “พี่แจบอมของตัวเล็กไง ตัวเล็กจำแฟนงี่เง่าคนนี้ไม่ได้หรอครับ ?” เขายังไม่ได้เลิกกับจินยอง แต่ถูกร่างเล็กบอกกันว่าให้ห่างกันสักพักหนึ่ง อะไรๆมันคงดีขึ้นไม่มากก็น้อย
มันไม่ดีขึ้นเลยสักนิด มันแย่ลง มันติดลบ มันร้ายแรงกว่าที่เขาคาดไว้
จินยองตัวสั่นอย่างหวาดกลัวก่อนจะรีบวิ่งกลับไปหามาร์คหลังแจบอมค่อยๆคลายอ้อมกอด
4/12/2013 (อีกครั้ง)
‘ พี่แจบอมซื้อเอี๊ยม ที่คาดผมหูแมว ขนม ตุ๊กตา หนังสือ กระเป๋า แล้วก็ถุงเท้าลายการ์ตูนให้ใหม่ น่ารักที่สุดเลยแฟนคนนี้ ’
ความคิดเห็น