คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4
Chapter 4
“จินวู ตื่นได้แล้วลูก”
…
“จินวู…”
’เสียงใคร?’
“เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ”
‘อ้อ โรงเรียน….’
‘ไปโรงเรียน…’
…
……
…………
………………
…………………………
………………………………
………………………………………
‘ไปโรงเรียนนนนนนนนนน!’
“เฮ้ย ตื่นนนนนนนนน!”
ผัวะ!
‘ต่อยแม่มเลย - -’
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยย เจ็บนะว้อยยยยยยยยย!”
“แล้วมาตะโกนใส่หน้าจิยวูทำไม”
หลังจากต่อยหน้าซึงฮุนแล้ว(?) คนตัวเล็กค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนที่นอน ไม่รีบร้อนที่จะลุกเพราะเดี๋ยวจะหน้ามืดเอาได้ จากนั้นก็เถียง
กับพี่ชายของเขาด้วยเหตุที่ซึงฮุนตะโกนใส่หน้าเขา
“ก็แกไม่ตื่น”
“ก็กำลังจะตื่น”
“โอยยยยยย เลิกเถียงกันซะทีได้มั๊ยลูกกกกก”
คุณแม่หันมาห้ามปรามทั้งสอง ก่อนจะหันไปรีดเสื้อนักเรียนของทั้งสองที่จะต้องใส่ในวันนี้ต่อ จินวูยอมลุกไปแปรงฟันแต่โดยดี ส่วน
ซึงฮุนเมื่อไม่มีใครให้ทะเลาะ(?) จึงลงไปด้านล่างเพื่อเตรียมไปโรงเรียน
ตรู๊ดดด… ตรู๊ดดดด…
“รับสิ เดี๋ยวจะสายนะ”
ตรู๊ดดดด….
“ตื่นสิ หกโมงกว่าแล้วนะ”
…
[…ฮัล..โหล]
รับแล้ว!
“ฮะ..ฮัลโหลแทฮยอน”
[….พี่มิโน..หรอ?]
ร่างสูงยิ้มออกมาหลังจากที่ได้ยินปลายสองจำเสียงตนได้ นี่เป็น’ครั้งแรก’ที่เขาโทรมาปลุกแทฮยอนในตอนเช้า
“อ่า ใช่ จำเสียงได้ด้วยหรอ?”
[จำได้สิ เพิ่งคุยกันเมื่อคืนนี่]
“อ่า ฮ่าๆ .. ตื่นได้แล้ววว เสียงัวเงียเชียว”
[อืมม รู้แล้วว… อือออ..]
อย่าทำเสียงแบบนี้ได้มั๊ย..
มันน่ารัก…
“มัวแต่อืออ อืมม งืออออ จะได้ไปมั๊ยโรงเรียนอ่ะ”
[รู้แล้วคร้าบบบ คุณ..]
“คุณ…คุณอะไร?”
[คุณ..ไม่บอก! ฮ่าๆๆ]
“ฮ่าๆๆ..พี่รู้น่า ว่าจะพูดว่าอะไร…”
[อะระ..ไปแปรงฟันดีกว่า…]
“ฮ่ะๆ โอเคๆ เดี๋ยวทักไปนะ”
ติ๊ด!
รู้จักกันผ่านโลกออนไลน์ ถึงจะยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากัน แต่ก็ตกลงปลงใจที่จะคบกัน มิโนแอบหัวเราะเล็กๆให้กับแทฮยอน ทำไม
ชอบทำตัวน่ารักจังนะ ทำให้เขาหลงได้ทุกวี่ทุกวัน..
โงหัวไม่ขึ้นแล้ว…
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้น พร้อมกับข้อความของใครบางคนที่ปรากฎอย่บนหน้าจอ..
My Nam: คุณแฟนนน รู้ยัง?
ยิ้มให้กับโทรศัพท์ ก่อนจะตอบกลับแทฮยอนไป…
คนอะไรน่ารักเป็นบ้า…
6:25
จินวูเดินมานั่งที่โต๊ะตัวประจำของกลุ่มของเขาที่โรงอาหาร คนตัวเล็กเดินไปซื้อข้าวก่อนจะเดินกลับมาทีโต๊ะ วางจานข้าวและนั่ง
ลงทานข้าวตามลำดับ
นั่งคนเดียว…เหงาจัง…
“แฮ่!”
“เฮ้ยยยยย”
จินวูสะดุ้งด้วยความตกใจ ทำเอาเจ้าตัวแทบตกเก้าอี้ จู่ๆ จินฮวานที่มาจากทางด้านหลังกลับแกล้งเขาซะงั้น จินวูแทบพ่นข้าว
ออกมาจากปาก
“อะไรเนี้ยยยย จิน! ตกใจหมดเลย” จินวูพูดพร้อมกับเอามือทาบอก
“ฮ่าๆๆ เล่นๆหน่าาาา ซอรี่ ฮ่าๆ” จินวูพูดจบก็เดินไปนั่งตรงข้ามกับจินวู ซึ่งเป็นที่นั่งประจำของเขา
“ขอนอนแป๊ปนะ”
จินฮวานฟุบลงกับโต๊งเป็นการงีบหลับเล็กๆน้อยๆเช่นทุกวันในทุกๆเช้า เพราะจากบ้านจินฮวานมาถึงโรงเรียนก็ไม่ได้ใกล้นัก
ทำให้เขาต้องตื่นเช้า ซึ่งก็เหมือนกับจินวู
จินวูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดเข้าไลน์และทักซึงยูนไป
ป่านนี้จะตื่นรึยังน้า…
JW: ตื่นยังงง? ตื่นได้แล้ววว
JW: วันนี้วันทำงานน้า ตื่นๆๆ
JW: > <
ป่านนี้คงยังไม่ตื่นหรอกมั๊ง..
มือบางกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะเก็บเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วเงยหน้าขึ้นมากินข้าวต่อ
“เฮ่นโล่”
“อ่าว บ๊อบ มาละหรอ”
“ยังไม่มามั๊ง”
กวนตีนเหมือนทุกเช้า -___-
บ๊อบบี้นั่งลงข้างๆกับจินวู ก่อนจะพูดคุยกันตามประสาเพื่อน จากนั้นก็จะมีประโยคอยู่ประโยคหนึ่งที่จินวูมักจะได้ยิน(แทบ)ทุก
เช้า..
“เออ จินวู ขอลอกวิทย์หน่อยดิ”
นั่นไง ว่าละ - -
“ในกระเป๋าๆ”
“เค แต๊งมาก” บ๊อบบี้หยิบกระเป๋าจินวูมาควาญหาชีทวิชาวิทยาศาสตร์
“บ๊อบบบบบบี้”
“ใครเรียกวะ”
บ๊อบบี้หันไปตามเสียงเรียกชื่อของตนจากทางด้านหลังก็พบว่ามีรุ่นพี่คนหนึ่งที่เล่นบาสด้วยกันทุกเย็นเป็นคนเรียกชื่อเขา
“อ่อ พี่ฮันบินนี่เอง” พูดก่อนจะไฮทัชที่มือ
“มาเช้าจังนะวันนี้”
“อ่า นิดนึง ฮ่าๆ”
คุยกันตามประสาคนหล่อ(?) กันอยู่ซักพัก ฮันบินก็เหลือบไปเห็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆกับบ๊อบบี้กำลังกินข้าวอยู่กับอีกคนกำลังฟุบหลับ
อยู่ แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่กล้าทัก บ๊อบบี้เห็นดังนั้นจังแนะนำเพื่อนให้รู้จัก
“อ่อ พี่คงยังไม่รู้จักพวกมัน นี่จินวู ส่วนตนที่นอนอยู่ชื่อจินฮวาน”
“อ้อ หวัดดีจินวู”
“อ่า ครับ รุ่นพี่ฮันบิน ^^”
“หวัดดีจิน..ฮวาน” ฮันบินลืมไปว่าอีกคนหลับอยู่ จึงได้การตอบกลับมาเป็นเสียงกรน
ZZzz
“โอเค งั้นพี่ไปก่อนนะ”
“อ่าห๊ะ บาย”
ฮันบินเดินออกไปจากโต๊ะที่พวกจินวูนั่งอยู่ ไม่นานจินฮวานก็ค่อยๆ ตื่นขึ้นมาพร้อมกับทำหน้ามึนๆงงๆใส่จินวูและบ๊อบบี้
“ตื่นละหรอ”
“เมื้อกี้นายคุยกับใคร ฉันได้ยินแว่วๆ”
“อ่อ รุ่นพี่ฮันบินน่ะ”
“!!!”
จินฮวานที่ตอนแรกทำหน้างัวเงียกลับทำตาโตลุกวาวขึ้นมาเฉย บ๊อบบี้เห็นดังนั้นจึงสงสัยว่าเพื่อนของเขาเป็นอะไร ก็แค่มีรุ่นพี่ที่
สนิทมาคุยด้วยก็เท่านั้นเอง
“เป็นไรเนี้ย”
“…ป่าว…แต่นายรู้จักพี่ฮันบินด้วยหรอ?”
“รู้สิ ก็เล่นบาสด้วยกัน”
“อ่าาา ดีจังเลยนะ…”
“ห๊ะ?” เป็นเพราะคำหลังจินฮวานพูดเบาจึงทำให้บ๊อบบี้ได้ยินไม่ชัด
“เปล่าๆๆ บอกว่าก็ดีเฉยๆ”
“อ่อๆ..” เข้าใจแบบนั้นบ๊อบบี้ก็ก้มลงลอกการบ้านต่อ
เฮ้อออ...
ดีนะ ที่ไม่ได้ยิน
ไม่งั้นต้องสงสัยแน่เลยว่า...
เราแอบชอบพี่ฮันบิน.......
กริ๊งงง
เสียงนาฬิกาปลุกข้างหัวเตียงดังขึ้นเป็นประจำในทุกๆเช้า เป็นสัญญาณบอกว่าให้ตื่น’ไปทำงาน’ได้แล้ว ซึงยูนพลิกตัวไปกด
ปิดนาฬิกาที่ส่งเสียงดังน่ารำคาญนั้นทั้งๆที่ตายังปิดอยู่ ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นและเกาพุงปุ่ยๆ(?) ของตัวเอง
เงยหน้าขึ้นไปมองนาฬิกาอีกครั้งทำให้เขารู้สึกเบื่อและหงุดหงิดเพราตอนนี้นาฬิกาบอกเวลา 7:04 แล้ว เขาต้องเข้าทำงานเวลา 8
โมงตรง คิดได้ดังนั้นเจ้าตัวจึงรีบลุกและเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำภารกิจส่วนตัว ใช้เวลาไม่นาน ร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภา
พนุ้งผ้าขนหนูตัวเดียว ท่อนบนที่เปลือยเผยให้เห็นอกแกร่ง แต่ในเวลานี้ไม่มีใครอยู่ในห้องนอกจากเขาหรอกนะ…
เช็คไลน์ดีกว่า..
ตึ๊ง!
JW: ตื่นยังงง? ตื่นได้แล้ววว
JW: วันนี้วันทำงานน้า ตื่นๆๆ
JW: > <
ข้อความจากคิมจินวู น้องที่เพิ่งรู้จักกันได้เกือบอาทิตย์ส่งมาหาเขาทำให้เขาต้องเผลอยิ้มออกมาโดยอัตโนมัติ น้องคนนี้น่ารัก
จริงๆ มีการมาปลุกให้ตื่นตอนเช้าอีกด้วย
คนอะไร…น่ารัก..
อ่า…
ซึงยูนสะบัดหัวไล่ความคิดประหลาดๆออกไปจากหัว นี่เขาคิดอะไรอยู่ ปกติคุยกับคนอื่นทำไมไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยนะ ทำไมกับ..
จินวู…
ตึก..ตัก…
จู่ๆ หัวใจเจ้ากรรมก็เต้นผิดจังหวะขึ้นมา นี่มันเป็นความรู้สึกอะไรกัน ทั้งรู้สึกดีแล้วก็รู้สึกแปลกๆในเวลาเดียวกัน....
อย่าบอกนะว่า…
*ออดดดดดดด*
เสียงออดดังขึ้น บ่งบอกถึงเวลาพักกลางวันของเหล่านักเรียนทั้งหลาย พวกจินวูเดินมาวางกระเป๋าที่โต๊งอาหารก่อนจะแยก
ย้ายกันไปซื้อข้าวคนละร้าน
“วันนี้กินไรดี”
“ร้าน 3 ปะ”
“ร้าน 7 อร่อยกว่านะ”
“แต่กูกินร้าน 5 นะ”
“โอเคๆ”
ทุกคนค่อยๆแยกกันไปซื้อข้าวตามร้านที่ชอบ จินวูมากับแทฮยอน จึงได้โอกาสที่จะอยู่กันแบบเพื่อนสนิทสองคน
“จินวูๆๆ มีไรจะบอกกกก”
“ว่า?”
“กู…คบกับพี่มิโนแล้วนะ”
“ห๊ะ! จริงดิ!?”
“เชี่ย…เบาๆ..”
แทฮยอนตีเข้าที่แขนของจินวูเป็นเชิงบอกว่าให้เสียงเบากว่านี้ จินวูที่กำลังตกใจปนกับไม่อยากจะเชื่อ(?)จึงรีบซักถามเพื่อนซี้ต่อ
“รู้จักกันในทวิตหรอ?”
“อืม”
“เพิ่งคบกันหรอ?”
“อืม”
“เคยเห็นหน้ากันแล้วหรอ?”
“อืม…เฮ้ยยย ยังๆๆ”
“อ่า แล้วมึงจะบอกทุกคนในกลุ่มปะ?”
“บอกดิ เดี๋ยวไม่บอกพวกมันงอน ฮ่าๆ”
“เออเนอะ ฮ่าๆ”
“พ่อหนุ่ม มัวคุยอะไรกัน เอาอะไรดีจ๊ะ? ”
ระหว่างที่แทฮยอนกับจินวูกำลังคุยกันอยู่ คุณป้าร้านอาหารก็พูดแทรกขึ้นมาเมื่อถึงคิวสั่งอาหารของจินวูและแทฮยอน
“อ่อ ครับ ขอรามยอน 2 ชามครับ”
“หืม ตัวเล็กแค่นี้สองชามเลยหรอจ๊ะ?”
“เปล่าครับ ของเพื่อนผมด้วย ฮะๆ” จินวูพูดพลางชี้ไปที่แทฮยอน
“อ่อจ๊ะ” คุณป้าพยักหน้าก่อนจะหันไปทำรามยอน
“ห๊ะ!!! จริงดิ!!!???”
“โอ๊ยยยย เบาๆๆๆ”
ทุกคนในกลุ่มต่างตกอกตกใจ พูดออกมาเป็นคำเดียวกัน หลังจากที่ที่แทฮยอนเล่าเรื่องของมิโนให้ทุกๆคนฟัง ทุกคนจึงรีบ
กระโดดเข้ามาถามด้วยความเร็วสูง(?)
“เหยยยย แทฮยอนมีแฟนแล้วเหวยยยยยยยย” บ๊อบบี้ดีใจออกนอกหน้า
“โหหหห ไม่ธรรมดานะเนี้ยยยย” จุนฮเวก็ร่วมแซวด้วยอีกคน
“โหยยยย รักในโลกออนไลน์ กูจะเอาไปแต่งฟิคคค(?)” ดงฮยอกก็ด้วย
“โอยยยย พอๆๆๆ แซวกูพอละ กินข้าวได้แล้วพวกมึงงงง” แทฮยอนที่โดนแซวจนแก้มเริ่มขึ้นสี รีบก้มหน้าสาวเส้นรามยอนใส่ปากรัวๆ
“อยากเห็นหน้าว่ะ” จินวูพูดขึ้นมา ทำเอาทุกคนในโต๊ะเห็นด้วยกันไปอีก
“นั่นดิๆๆๆ อยากเห็นนนนนน”
“ขอรูปพี่เขามาเลยยยยยยย”
“เอออ จะหล่อปะวะ”
“หล่อแหละะ”
“อยากเห็นแล้วว่ะๆๆ”
แทฮยอนได้แต่คิดในใจว่า…
‘โอยไอพวกนี้….’
‘กูเองยังไม่เคยเห็นหน้าเล๊ยยยยยยยย’
_________________________________________________________________________________________________
Talk
ในที่สุดก็มาต่อแล้ววววววววว 555555
จะพยายามอัพให้เร็วกว่านี้ๆๆ ฮ่าๆ
เหมือนเดิมน้า สกรีมฟิคทางทวิตเตอร์ #ยูนวูรักออนไลน์ เย้ๆ ^0^
ใกล้วันสงกรานต์แล้ววว ขอให้รีดเดอร์เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกเน้อออ ใครไม่ได้ไปไหนก็อยู่รอฟิคไรท์ ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านน้าา ขอบคุณจริงๆค่าา
เจอกันตอนหน้าเน้ออออ \( >U<)/
ความคิดเห็น