ห้องเก็บของๆซัมมอนด์

ลำดับตอนที่ #4 : สัมภาษณ์

พนักงานทั่วไป/เลขา



"...อืม...ดูเป็นหลักการดีจังนะครับ..."

ชายหนุ่มเจ้าร่างสูงเรือนผมยาวสีเขียวมรกตเอ่ยขึ้นมาเมื่อต้องถูกสัมภาษณ์

ก่อนจะยืดตัวตรงแล้วแยกรอยยิ้ม

 

"อา...ผมก็เป็นเเค่เด็กวัยรุ่นธรรมดาที่เป็นพี่คนโตสุดมีพี่น้องอยู่อีกหนึ่งคน แต่เอาจริงๆแล้วถึงผมก็มีครอบครัวที่ปกติสุขดี
แต่ก็ยังมีน้องสาวที่ค่อนข้างไม่ปกติ เธอชอบเกาะแกะผม จนผมแอบรำคาญบ้างเป็นบางครั้ง
แต่ที่ผิดปกติกว่าเด็กวัยรุ่นทั่วๆไปที่ใช้ชีวิตในแต่ละวันก็คือ 
การมานอนอยู่บ้านเพื่อนกันเป็นกลุ่ม ที่ในหนึ่งปีจะมานอนถึง 7-8 เดือนซึ่งมากกว่าการนอนบ้านตัวเองหลายเท่า"
ขมับเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ

"ฉะนั้นเองพ่อแม่ผมจึงส่งเงินมาให้เดือนละหนึ่งครั้งเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเกาะเพื่อนกิน แต่เงินที่พวกท่านให้มานั้น...
ก็ละลายหายไปอย่างรวดเร็ว...เหมือนก้อนน้ำตาลที่จุ่มลงในน้ำ
ซึ่งสาเหตุที่มันหายไปก็ไม่ใช่อะไร...เหตุก็คือน้องสาวผมอีกนั่นล่ะ"
สีหน้าของเขาแอบขึ้นสีเล็กน้อยเมื่อพูดถึงน้องสาว ก่อนจะดูผ่อนคลายลงบ้างเมื่อพูดต่อ
 

"เธอชอบอ่านหนังสือ...ชอบถึงขั้นบ้า...และแน่นอนเธอมักจะชอบมาอ้อนผมให้ซื้อให้หน่อย...ซึ่งถึงแม้ผมจะไม่อยากซื้อให้เธอ
แต่ในเมื่อเป็นพี่ชายก็ต้องดูแลน้องสาว...ซึ่งผลที่ตามมาคือถังแตก
กระเป๋าผมแบนจนน่าสงสาร...ที่พึ่งสุดท้ายต่อมาก็คือเพื่อนคนหนึ่งซึ่งค่อนข้าง
รวย(มาก) และเขาก็มักจะคอยให้ผมยืมเงินโดยไม่คิดดอกเบี้ยเสมอ..."

เขาแยกยิ้มขึ้นบนใบหน้าเมื่อนึกถึงความช่วยเหลือจากเพื่อนที่ว่าของเขา ก่อนจะพูดต่อ

 

"นึกถึงบุญคุณที่เขาทำให้แล้วผมก็เริ่มระอาใจ...ไม่อยากจะให้เขายืมเงินไปมากกว่านี้  

แล้วอีกอย่าง...ผมก็กลัวว่าสักวันเขาอาจจะมาหักคอผมได้ในสักวันเพราะยืมเงินไปแล้วคืนไม่ค่อยครบ"

เขาจับคอตัวเองแล้วลูบไปมา หน้านั้นซีดอย่างเห็นได้ชัด

 

"อืม....เพราะอย่างนี้แหละครับผมถึงได้มาสมัครงานที่นี่
เพื่อหารายได้เก็บไว้จะได้ไม่เป็นภาระต่อผม เพื่อน และพ่อแม่

ส่วนถ้าทำไมถึงเป็นตำเเหน่งนี้  ก็เพราะว่าผมทำหน้าที่คล้ายๆกับงานนี้บ่อยจนชินแล้วน่ะครับ"

เขาแย้มยิ้มออกมา ดวงตาสีเขียวมรกตมองออกมาเหมือนจะส่งรอยยิ้มออกมาเช่นกัน

 

"ผมคงพล่ามเยอะเกินไปแล้ว ยังไงก็พิจารณาด้วยนะครับ"

 

｡SYDNEY♔