คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : FRIENDSHIP : 3
3
“กรี๊ดดดดด มินวีจงเจริญ... !” เสียงเหล่าอาร์มมี่กรีดร้อง? เมื่อจีมินได้เซอร์วิซโดยการเอาจมูกไปคลอเคลียกับแก้มใสๆของคิมแทฮยอง
เรื่องคู่จิ้นในวงบังทันน่ะหรอ? สมาชิกในวงก็รู้ดีว่าแฟนคลับตัวเองจับคู่ตัวเองให้กับใครและเพื่อให้เพื่อนคลับได้ฟินสุดขั้ว... พวกเราก็จัดให้ได้เสมอแหละครับ
แต่... ในความเป็นจริง มันน่าอายยิ่งกว่าอะไรซะอีกที่ต้องมาทำแบบนี้ต่อหน้าคนเยอะๆ ยิ่งหมอนั่นรู้ว่ามีคนจิ้นคู่พวกเรามากแค่ไหน ก็ยิ่งเพิ่มดรีกรีความเซอร์วิซมากขึ้นเท่านั้น..
“เชี้ยย มึงเอาหน้าออกไปได้แล้วจีมิน” คิมแทฮยองพูดออกมาเบาๆ เมื่อจีมินดูเหมือนว่าจะเริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
“อะไรวะ? มึงไม่เห็นหรือไงว่าแฟนๆกำลังฟินอยู่ กูก็แค่... อยากให้รางวัลแฟนคลับที่อุตส่าห์มากัน...” มือหนาก็ค่อยๆลูบต้นขาอ่อนของอีกคนผ่านกางเกง...
“อะ เออ.. ก็ได้แต่แปปเดี๋ยวเท่านั้นนะ”
“หน้าแดงเชียวนะ... เขินหรือไง? ”
“กะ ก็เออดิ มือมึงไม่ต้องมาลูบขากูก็ได้มั้ง มันสยิวกิ้วนะเว้ย !” วีพูดพลางปัดมือเจ้าปัญหาออก
จีมินเหลือบมามองอีกคนข้างๆ ที่กำลังแก้มแดงเป็นมะเขือเทศสุก ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้.. เข้าใจล่ะ ว่าการได้แกล้งคนมันมีความสุขยังไง
“ถ้างั้น..” จีมินพูดพลางดึงอีกคนมากอดแน่น เรียกเสียงกรี๊ดเหล่าแฟนคลับได้เป็นอย่างดี
“ถ้าสวีทกันขนาดนี้ พวกนายคบๆกันไปก็สิ้นเรื่อง” ซูก้าหันหน้ามาแซวก่อนจะยกนิ้วโป้งขึ้นมาเป็นการชมเชยอย่างหนึ่งว่า... จีมินทำดีแล้ว
นี่พวกเขาเห็นวีเป็นอะไรกันแน่เนี่ย!
“เห็นด้วยๆ ช่วงนี้พวกนายสองคนรู้สึกจะมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งเกินไปล่ะ” จินพูดเสริมกันจะทำท่าทางประกอบ
“มะ ไม่มีทาง... ผมไม่มีทางชอบ...” วีพูดทิ้งไว้แค่นั้นก่อนจะเดินไปเกาะเจโฮปที่อยู่ไม่ไกลนักจากตัวเอง
ไม่มีทางชอบคนที่เคยหักอก... ล่ะมั้ง?
“อย่ามาปากแข็งเลยน่า... มึงเป็นคนบอกเองนี่ ว่ามึงชอบกูน่ะ..”
“นะ นี่นาย!”
“คบๆกันไปเลยก็สิ้นเรื่อง”
วีไม่อยากจะเถียงอะไรต่อไป เพราะรู้ว่ามันคงไม่จบแน่ๆ ยิ่งพวกเมมเบอร์ก็เห็นดีเห็นชอบ เข้าข้างจีมินกันขนาดนี้คงไม่มีทางที่จะชนะได้แน่ๆล่ะ
ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไปชอบหมอนั่นได้ก็ไม่รู้นะ... อาจจะเป็นเพราะพวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมามากมายล่ะมั้ง? มันก็เลยกลายเป็นความรู้สึกดีๆที่ค่อยๆสะสมทีละนิด จนกลายเป็นความรักแบบนี้...
ในเวลาไม่นานนักงานแฟนไซส์ก็ได้จบลง ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านรวมทั้งศิลปินในงานด้วย แต่งานของพวกเขามันยังไม่จบลงแค่นั้น...
ในเวลายี่สิบสี่ชั่วโมงพวกเขาไม่มีทางที่จะได้นอนเต็มอิ่ม ในชีวิตของศิลปินชื่อดังอย่างวงบังทัน มีแต่งาน งาน งาน และงานเท่านั้น
ถึงจะเหนื่อยสักเพียงใด พูดออกมาว่าเหนื่อยจนตัวแสบขาด แต่ยังไงก็ไม่มีทางปฏิเสธงานได้ เพราะมันคือหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาแล้ว นี่เป็นเส้นทางที่เลือกการเป็นนักร้อง...
เหนื่อยแต่สุข... พูดแบบนี้ก็คงจะได้ การที่ได้เห็นแฟนคลับยิ้มเวลาฟังเพลง ได้ทำให้ผู้คนมีความสุข สนุกกับเสียงดนตรีที่ได้มอบให้... นั่นคือเป้าหมายสูงสุดแล้วของการได้เป็นศิลปิน..
“แชะ แชะ แชะ” เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นเป็นระยะๆ แสงสปอตไลท์สาดส่องเข้ามาเพิ่มความขาวสว่างกับกับเจ้าตัว ที่กำลังโพสท่าทางต่างๆอย่างเป็นมืออาชีพ
“ขอแสงให้แทฮยองเยอะๆหน่อยนะครับ เดี๋ยวมองไม่เห็น” จีมินเดินตรงมาที่คนคุมสปอตไลท์ พลางพูดขึ้นมาอย่างยียวนกวนประสาท
“ฮ่าฮ่า ทำไมพูดแบบนั้นล่ะจีมิน ถ้าฮยองเขาเสียใจกินกลูต้าประชดชีวิตขึ้นมา ฮยองต้องรับผิดชอบเขาเลยนะ”
“อย่ามากวนประสาทฉันนะ ไม่อยากจะทะเลาะด้วยให้เปลืองเวลา”วีบ่นอุบอิบก่อนจะหันไปโพสท่าให้ตากล้องต่อ
ไม่อยากที่จะมองหน้าหรือพูดคุยกับหมอนั่นจริงๆ วันทั้งวันก็เอาแต่พูดกวนประสาท ทั้งๆที่บอกรักไปแล้วก็ยังทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอบอกว่าไม่ชอบแล้ว หมอนั่นก็ยังทำเป็นว่าอยากจะให้กลับไปชอบอีกรอบอีกต่างหาก
แล้วอะไรกันล่ะ? ที่บอกให้ทำให้ชอบน่ะ? แบบนี้มันน่าหงุดหงิดชะมัด เห็นความรู้สึกฉันเป็นเรื่องตลกหรือไงกันนะ?
“เก้าห้าไลน์มาถ่ายรูปคู่กันหน่อยครับบ” ตากล้องตะโกนเสียงดัง เจ้าของไลน์เก้าห้าก็ต่างวิ่งมาที่หน้ากล้องอย่างงงๆ
คิ้วหนาขมวดเป็นปม ทั้งๆที่อยากจะตีตัวออกห่าง แต่ทำไมมันกลับกลายเป็นว่าต้องมาอยู่ใกล้กว่าเดิมอีกล่ะ?
“นี่แทฮยอง อย่าเหม่อลอยสิ.. คิดถึงคนอื่นอยู่หรือไงกันนะ?” มือหนาดึงอีกคนมากอดแน่นก็จะหันหน้าไปมองอีกคนด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“เออ เรื่องของกู” ถึงจะพูดออกไปด้วยถ้อยคำที่ไม่น่ารักแบบนั้น.. แต่ในใจก็แอบบดีใจเล็กๆที่จีมินมาถามแบบนี้..
“บอกมาชอบคนอื่นแล้วจะถอยหนีหรือไง?” จีมินกรอกเสียงหวานข้างใบหูสวยเบาๆ วียิ้มให้กล้องอย่างเก้ๆกังๆ สูญเสียความเป็นตัวเองไปชั่วขณะ
“ก็มึงบอกว่าไม่ชอบกูนี่” วีพูดเสียงหงอย
“ไม่รู้ดิตั้งแต่ที่มึงบอกชอบกู แต่มึงกลับตีตัวออกห่าง... มันทำให้กูรู้สึกใจหายว่ะ.. อย่าเลิกชอบกูเลยนะ..”
“ตึกตัก ตึกตัก ตึกตึก..” คนได้ยินอ้าปากหวอทำอะไรไม่ถูก หัวใจที่หน้าอกซ้ายมันค่อยๆเต้นดังขึ้น และแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อจีมินมองมา คำพูดและท่าทางของจีมินมันคืออะไร? หมายความว่ายังไง? นี่คงไม่ใช่การให้ความหวัง? หรืออาการหมาหวงก้างใช่มั๊ย?
ความคิดเห็น