Fic exo มาเฟียกับเด็กดื้อ [Krisbaek] ★

ลำดับตอนที่ #4 : ❥ Chapter 4

Chapter 4

   อาหารทยอยลำเลียงมาเสิร์ฟ ซิ่วหมินก็ตักกับข้าวใส่จานของแบคฮยอนไม่ได้ขาด เพราะกลัวว่าจะเกร็งเวลานั่งข้างคริส แต่เปล่าเลย -_____- เจ้าตัวนั่งไขว่ห้าง แถมยังกินนู่น กินนี่ ไม่สนใจด้วยซ้ำ

ตกลงกลัวรึเปล่า?

รึว่าลืมตัว?

หมินงงนะ!!!

"โธ่ คุณคริส นั่งเกร็งเลยสิเนี่ย...กินบ้างสิครับ อย่าบอกว่ากลัวเด็กนี่?" ชานยอลเอ่ยเสียงรอดไรฟันออกมาเบาๆ มันเป็นกิจวัตรที่เขาชอบทำอยู่แล้ว เพราะถ้าพูดเสียงดังก็อาจจะตายไม่รู้ตัว


"ใครบอกฉันกลัว...ไม่หิวต่างหาก" แก้ตัวน้ำขุ่นๆ 


  เอาตามจริงคริสไม่รู้ตัวเองหรอกว่านั่งเกร็งขนาดไหนถ้าชานยอลไม่ทัก เขาไม่เคยรู้สึกประหม่าอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย


"ครับๆ แก้ตัวไปเถอะครับ วันนึงเดี๋ยวก็รู้เองล่ะครับ" ชานยอลเอ่ยล้อเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะกลับไปทานอาหารต่อ


คริสเหลือบมองคนข้างตัวเล็กน้อย

ก็แค่เด็กธรรมดา 

เด็กนี่เป็นตัวประกัน

แล้วเกิดอะไรขึ้น?

ทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้วะ?

"ง่ำๆ แจ๊บๆ" ร่างเล็กส่งเสียงเคี้ยวออกมาอย่างไม่เกรงใจ ทำเอาคริสได้แต่นั่งกะพริบตาปริบๆ


"อะไรเข้าตาเหรอคริส? กะพริบตาทำไม?" ซิ่วหมินเอ่ยถามเมื่อหันไปเห็นน้องชายนั่งทำตาแปลกๆ


"ฝุ่นน่ะ"


"ดี ตาจะได้บอดไปเลย -3-" แบคฮยอนพึมพำเบาๆด้วยความหมั่นไส้


"แหน่ะ! น้องแบคพูดอะไรอย่างนั้นล่ะ? อยากกินของหวานมั๊ย เดี๋ยวพี่เฉินสั่งให้~" เฉินเอ่ยเพื่อดึงความสนใจออกไป


"กิน!" 

✯

"ถึงบ้านซะที! อิ่มแบบนี้ฉันง่วงสุดๆ" ชานยอลเอ่ยบ่นหลังจากลงมาจากรถ


"ไปนอนไปชานยอล ส่วนเฉินเฉินไปหยิบเอกสารมาให้หน่อยนะ" ซิ่วหมินเองก็บิดขี้เกียจแล้วใช้งานสามีอย่างเฉิน


"คร้าบบบ แบคฮยอนเองก็ไปอาบน้ำนอนซะนะ" เฉินว่า


"ไปด้วยกันไม่ได้เหรอ? ผมยังไม่รู้จักที่นี่นะ" ร่างเล็กบอก


"หันไปถามคนข้างหลังนายนู่นสิ เขาคงไม่อยากให้นายไปกับฉันหรอกมั้ง -____-" เฉินส่ายหน้าเมื่อเห็นใบหน้าของคริส และสายตาที่ส่งรังสีจิกกัดมารัวๆ

"มากับฉันนี่" ร่างสูงเอ่ยเสียงขรึมแล้วจับแขนแบคฮยอนขึ้นบันไดไป


"อะไรวะ! ปล่อย! เดินเองได้!" อีกคนก็เหวี่ยงไปตลอดทาง


"อะโด่ว! หวงก็บอกว่าหวงดิ หึงก็บอกว่าหึงดิ ชอบก็บอกว่าชอบดิ น้องกูนี่ป็อดชิบหายเลยว่ะ -3-" เฉินนินทาน้องชายตัวเองเป็นชุด 

เก็กแล้วไม่มีเมียก็อย่าเก็กเลยดีกว่า -_____-

แต่บางทีมันอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ดูก็รู้แล้วว่ามันหลงตัวประกันอย่างแบคฮยอนแค่ไหน

ตัวติดกันขนาดนั้นไม่หลงจะเรียกอะไรล่ะครับคุ๊ณ!

แถมส่งสายตาจะมาฆ่าผมด้วย

อยากจะบอกมันอีกซักประโยค...

กู มี เมีย แล้ว โว้ยยยยย

ไม่มามัวเก็กขรึมอย่างมึงหรอกครับไอน้องเวร

เนอะ

ก็คริสน่ะซื่อบื้อจะตายไปนี่นาา~ >3<

"บ่นอะไรเป็นตาแก่ไปได้! รีบไปเอาเอกสารมาได้แล้ว!!" เสียงของซิ่วหมินที่ยืนเท้าเอวปลุกให้เฉินตื่นจากความคิด

"ง่า! แก่แล้วรักป้ะล่ะ?"

"ไปหยิบเอกสารมา!!"

"ไม่! หมินหมินตอบเฉินเฉินมาก่อน! แก่แล้วรักมั๊ย?"

"รักโว้ย! ผัวจะแก่ไม่แก่ก็รักหมด! ไปได้แล้ว!!!" ซิ่วหมินตะโกนออกมา ความจริงก็กลบเกลื่อนความเขินไว้ด้วย


"ชื่นใจจุงเบย(?) ไปดีกว่า เจอกันที่ห้อวนะครับยอดยาหยี >3<" จากนั้นสามีติ๊งต๊องของซิ่วหมินก็วิ่งร่าออกไป

ผัวฉัน =_____=

ต้องพาไปหาหมอหน่อยแล้วล่ะ

"นี่!!! ปล่อยสิวะ!!!" แบคฮยอนดิ้นไปมาเพราะว่ามือข้างหนึ่งยังโดนคริสกำเอาไว้ จึงยกขึ้นมาใช้ปากกัดเต็มแรง


"โอ๊ย! ............นี่นายกล้ากัดฉันเหรอ?" คริสหันมาถามทำหน้าจริงจัง


"กล้าไม่กล้าก็กัดไปแล้ว! สมน้ำหน้า! ไอบ้า!!!"


"อ๋อเหรอ...นายยังรู้จักฉันน้อยไปบยอนแบคฮยอน!" ร่างสูงว่าแล้วฉุดกระชากลากถูคนตัวเล็กเข้าห้องไป


"เฮ้ยยยยย ปล่อยฉัน!!" แบคฮยอนขืนตัวไว้สุดแรง 

ใครๆก็บอกว่าแบคฮยอนแรงควาย...

แต่ตอนนี้ผมค้นพบแล้ว...

ว่าคริสคือโคตรควาย!!!!

มันฉุดผมเข้าห้องจะทำอะไร!!

ไม่นะ T______T

"นะ...นายจะทำอะไร?" ยังคงใจดีสู้เสืออยู่ เมื่อแบคฮยอนถูกพามานั่งที่เตียง แล้วคริสก็กำลังถอดเสื้ออยู่!!


"ฉันจะทำอะไรล่ะ?"


"...." 

ก็ถอดเสื้อขนาดนี้จะให้ตอบว่าไง?

โอ๊ย! ผมแย่แน่! ผมยังใสใส ทำเรื่องอะไรแบบนั้นไม่เป็นนะ!!

ผมกำลังจะโดนทำมิดีมิร้ายยยยยย

"อ๋อ....ฉันน่ะเหรอ...." ร่างสูงพึ่งจะนึกขึ้นได้จึงเดินเข้าไปหาร่างเล็กพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก


"เฮ้ย! อย่าเข้ามานะ!!!" แบคฮยอนเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนแล้วยืนทำท่าตั้งการ์ด


"เหอะ! ตัวแค่นั้นจะทำอะไรได้?" คริสถามอย่างขำๆ


"ก็ได้ละกันวะ! อย่าเข้ามานะเว้ย! ฉันต่อยไม่เลี้ยงแน่!"


"ฉันจะเข้าไปทำอะไรนาย?"


"ก็...ก็....นายจะ...." สตั๊นแปป ใครจะกล้าพูดวะ T///////T


"...........หืม?" คริสเริ่มเข้าไปใกล้ๆแล้วแกล้งลากเสียงถาม

เด็กสมัยนี้คิดแต่เรื่องแบบนี้เหรอเนี่ย?

รอก่อนเถอะ มันต้องจัดซักรอบ...

ตัวเล็กๆ...ขาวๆ....มันน่ามั๊ยวะ?

เฮ้ย! ผมคิดอะไรไป!

ขอโทษครับ....

"มองหน้าทำไม!!! ไม่เคยเห็นคนหล่อเหรอ!!" ร่างเล็กยังคงโหวกเหวกโวยวายอยู่แก้เขิน เมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังจ้องตนอยู่


"ตกลงฉันจะทำอะไรนาย?"


"...." เงียบกริบ


"ตอนนี้ยังไม่ทำหรอกน่า ฉันก็แค่จะไปอาบน้ำแล้วก็นอน ผิดด้วย?" คริสเฉลยความจริงออกมา ก็เขาแค่ถอดเสื้อจะไปอาบน้ำ แล้วแบคฮยอนก็โวยวายขึ้นมาซะงั้น


"เออ! แล้วไป!! อย่ามายั่วฉันละกัน! ถึงตอนนั้นนายคงจะลุกไม่ขึ้นแน่! คนหล่อๆอย่างฉันก็มีความอดทนนะเว้ย ไม่ใช่พระอิฐพระปูน!!" 

เดี่ยวๆ -____-

ที่แบคฮยอนพูดมันแปลกๆนะครับ...

ทุกคนว่ามั๊ย?

"ตอนนี้ห้ามมาอยู่ใกล้ฉัน ต้องอยู่ห่างกันเกินสองเมตร ไม่งั้นฉันไม่รับรองเวอร์จิ้นของนาย!! ฉันไม่ชอบพรากเวอร์จิ้นของใครทั้งนั้น(เพราะไม่เคยพราก) ห้ามยั่วฉัน ก่อนออกมาแต่งตัวให้เรียบร้อยด้วย! เข้าใจมั๊ยไอเคะยักษ์!!!" 

เดี๋ยว...

หยุดเวลาแบบโทมินจุนแปปนะครับ....(เคยดูกันป้ะ555)

มันเรื่องอะไรกัน =______=?

คือ....ผมต้องเป็นคนปล้ำ(?)แบคฮยอนป้ะครับ?

แต่! มันพูดอย่างกับมันจะปล้ำผมเพราะผมไปยั่วมัน -_____-

มันเกิดอะไรขึ้น? แล้วทำไมผมถึงกลายเป็นเคะยักษ์ไปแล้ว?

แบคฮยอนยังไม่เคยเจอของจริงสินะ....

ตกลงรู้ตัวรึเปล่าว่าเป็นเคะหรือเมะ เป็นรับหรือว่ารุก

เฮ้อ....

ดังนั้นผมจะช่วยสรุปให้คนอ่านที่น่ารักชัดแจ้งอีกที

ผมเป็นคนปล้ำ...

ส่วนแบคฮยอนเป็นคน'โดน' ปล้ำครับ -_____-

จบ! 

"นิ่งทำไม? เข้าใจรึเปล่า?" แบคฮยอนหรี่ตามอง 


"..."


"ดีล่ะ ฉันจะได้นอน นายรีบอาบน้ำแล้วออกไปซะ" เอ่ยไล่เองเสร็จสรรพ


"เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?" ผมมั่นใจว่าไอเตี้ยนี่มันเข้าใจผิดไปหลายอย่างทีเดียว...


"อะไร?"


"นี่มันห้องฉัน นายไม่มีสิทธิมาไล่..."


".....อะไรนะ -______-"

นี่....ผมต้องนอนห้องเดียวกับมาเฟียกะเทยถึก?

นี่ถ้าเกิดกลางดึกมันลุกขึ้นมายั่วผมให้ปล้ำมันอ่ะ?

มันจะบังคับให้ผมเป็นผัวมัน....

ผัวกะเทย....

ใช่สิ!!! แบคฮยอนมันก็ได้แค่นี้ล่ะวะ! 

มีเมียเป็นกะเทย....

โอ้โห....หลอนสัสๆอ่ะครับ =______=

"นี่ห้องฉัน" คริสตอบเสียงเรียบ


"แล้วห้องฉันล่ะ?"


"นายต้องนอนกับฉัน"


"ทำไมวะ?" 


"พูดดีๆหน่อย...อย่าลืมสิว่านายมาอยู่ที่นี่เพราะเป็นตัวประกัน"


"ฉันก็เลยต้องนอนกับนาย?"


"อย่างน้อยถ้านายไปก่อเรื่องฉันจะได้จัดการทัน"


"โอ๊ย! ไม่ก่อเรื่องหรอก อย่ามาทำเหมือนฉันเป็นเด็กดิ" แบคฮยอนฉุน


"ก็นายทำตัวเป็นเด็กเองทำไมล่ะ..." คริสพึมพำ


"..."


"..."


"ฮึ่ย! แล้วฉันจะนอนไหนล่ะ!!" 

สุดท้ายคงต้องยอม...

ก็ถ้าไม่ยอมละก็

ถ้าเกิดตายทำไงวะเนี่ย T_____T

"เตียง"


"แล้วนายล่ะ!!"


"เตียง"


"..." หมายความว่า? ว้อทเดอะ...


"เตียงเดียวกัน" คริสเอ่ย


"..." สตั๊นอีกรอบ

เวอร์จิ้นกู....

จะเสียก็คราวนี้ล่ะวะ!

ไอกะเทยยักษ์มันอาจจะวางยา...

แล้วพอตื่นมามันก็จะทำเป็นร้องไห้ให้ผมรับผิดชอบแบบในละคร...

น้ำเน่าชิบหาย -_____-

โอ้โนวววว จะให้มันเกิดไม่ได้

ฉะนั้น...

"มีโซฟาป้ะ?"


"มี"


"ดี งั้นฉันจะเป็นสุภาพบุรุษ นายนอนเตียงไปซะ" แบคฮยอนว่าจบก็เดินตัวปลิวไปคว้าหมอนมากอดไว้ เตรียมย้ายฐานทัพ


"..."

เหนื่อยใจครับ =_____=

ถามกันบ้างรึเปล่า?

มาสุภาพบุรุษ...

จับกดให้หายแมนซะเลยดีมั๊ย?

มันแปลกๆอ่ะครับ เวลามาเจอพวกเคะชอบทำตัวแมนๆ

มันโคตรไม่เข้ากับรูปร่างหน้าตาอย่างแรง

"มานอนเตียงเดียวกันนี่แหละ ทำไม? กลัวเหรอ?" คริสถาม 


"เปล่า ฉันแค่อยากให้นายนอนสบายๆ -3- "


"ข้ออ้าง หุบปากแล้วไปนั่งรอที่เตียง..." 


" =[]= "

ไอบ้า! ใครใช้ให้นายพูดส่อแบบนี้วะ!!


ใครได้ยินเข้าจะทำไง T_____T

"ข้ออ้าง หุบปากแล้วไปนั่งรอที่เตียง..."




ซิ่วหมินและเฉินที่เอาหูไปแนบฟังที่ประตูถึงกับสะดุ้งออกมา


"เฮ้ย! ชิบหายละ เฉินเฉิน เราจะทำไงดี!" ซิ่วหมินทำตาโต


"ปล่อยไปดิ ให้มันรีบๆหาเมียเถอะ จะสามสิบแล้วเมียยังไม่มี คราวนี้เป็นโอกาสนะ" เฉินทำหน้าครุ่นคิดแล้วตอบออกไป


"-0- เออๆ ดีเหมือนกันๆ ฉันจะได้เลี้ยงหลานซะที" ซิ่วหมินทำหน้าปลงแล้วทั้งสองคนก็เดินกลับเข้าห้องตัวเองไป

=_______=

โอ๊ย เมื่อไหร่หมอนั่นจะอาบน้ำเสร็จซะที?

ผมขี้เกียจรอ!

มันห้าทุ่มกว่าแล้วนะ

ผมควรจะได้นอนแล้วดิ...

ร่างเล็กคิดในใจคนเดียว ผ่านไปสักพักตาของแบคฮยอนก็เริ่มจะปิดแล้ว ร่างทั้งร่างเริ่มโงนเงนสัปหงกอยู่ คนตัวเล็กจึงถอยหลังไปผิงหัวเตียงโดยอัตโนมัติแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไป



"..." ร่างสูงค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำเงียบๆ 

หลับไปแล้วก็ดี...

ขืนนายตื่นขึ้นมาจริงๆล่ะก็...

ฉันไม่รับประกันว่าจะไม่ทำอะไรนายหรอกนะ...

✯

แสงแดดจ้าปลุกแบคฮยอนให้ตื่นขึ้นมา ร่างเล็กลุกพรวดแล้วมองไปรอบๆตัว



(' ' ) ( ' ')




มาเฟียนั่นไปไหนวะ?

คำถามแรกผุดขึ้นมาในหัว จากนั้นคำถามที่สอง แบคฮยอนจึงเริ่มสำรวจร่างกายตัวเอง

...

ก็ครบดี ไม่มีอะไรเสียหาย

ก็ยังดีที่กะเทยถึกนั่นไม่ลักหลับผม -______-

คงต้องแอบไปดูซะแล้ว

ต่อมความสงสัยยังทำงานกันไม่หยุดหย่อน และพร้อมที่จะทำให้แบคฮยอนก่อเรื่องได้ทุกเมื่อ

โห! สวยอีกแล้ว *^*

นี่ตกลงผมอยู่ในพระราชวังจริงๆใช่ป่ะ?

วิบวับเต็มไปหมด~

เดี๋ยวๆ หยุดก่อน นี่ไม่ใช่เวลาชมบ้าน .____.

เฮ้ย! อยู่นั่นไง!!!

แบคฮยอนรีบหลบหลังเสาเมื่อเห็นว่าร่างสูงเดินมากับใครก็ไม่รู้อีกหนึ่งคนแล้วก็ชานยอล


"ตามเข้ามาห้องนี้..." คริสเดินเข้าไปในห้องๆหนึ่งซึ่งเป็นห้องที่ใหญ่พอสมควร


จะไปทำอะไรกันน่ะ?


  ร่างเล็กจึงพยายามหาทางเข้าไปในห้องนั้น แต่เกรงว่าถ้าเข้าทางประตูใหญ่ก็จะรู้กันหมด

แผนที่บ้านไง! ที่ชานยอลเคยให้ไว้


ฉึบ! 


แบคฮยอนกางแผนที่แล้วตรวจดูห้องต่างๆ


"อืม....ห้องนี้มีประตูอีกบานนึง...ไหนวะ..." เดินหารอบๆ พอเดินไปสุดทาง ก็พบประตูอีกบานหนึ่งพอดี



ลองดูไม่เป็นไรมั้ง...

   ร่างเล็กเข้ามาโผล่ในห้องนอนห้องหนึ่ง ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นห้องนอนของห้องที่คริสเข้าไปเมื่อครู่นี้ และมันก็เป็นความจริง เมื่อลองแง้มประตูเข้าไป ก็เจอร่างสูงกำลังนั่งคุยอยู่กับแขก แบคฮยอนจึงพยายามฟังอย่างตั้งใจ


"ครับท่านคริส...ผมมารายงานสิ่งที่นายใหญ่สั่ง..."


"พูดมาเลย..." 


"สายของเราทั้งหมดรายงานตรงกันว่า ตำรวจจับฮวังจื่อเทาไปเพราะเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมคิมดงอุน นอกจากนี้ยังมีเสี่ยวลู่หาน ที่เคยถูกจับกุมตัวไปด้วย แต่ว่าสอบปากคำเรียบร้อย เขาเป็นผู้บริสุทธิ์ครับ แต่ตอนนี้หายตัวไป ไม่มีใครพบตั้งแต่ถูกปล่อยตัวออกมา..."


"อย่างนั้นเหรอ ชานยอล นายช่วยส่งคนไปตามหาลู่หานแล้วพาเขามาหาฉันทีนะ"


"ได้ครับ" ชานยอลจดสิ่งที่ร่างสูงบอก

พี่ลู่หาน...


พี่ไปอยู่ที่ไหนน่ะ?

แบคฮยอนเอามือขึ้นมาปิดปาก แววตาสั่นไหว น้ำตามันพาลจะไหลลงมาดื้อๆ



"ตอนนี้ตำรวจเชื่อว่าจื่อเทาเป็นคนร้ายที่ก่อคดี ถึงเขาจะไม่มีหลักฐานที่อยู่ที่แน่ชัดตอนเกิดเหตุ และในกล้องวงจรปิดที่ใกล้ที่เกิดเหตุจะมีเขาอยู่ด้วยก็ตาม ถึงอย่างนั้น มีตำรวจจำนวนหนึ่งและพยานเกือบทุกคนยืนยันว่าจื่อเทาไม่ใช่คนร้ายเพราะเรื่องมันค่อนข้างที่จะแปลกอยู่ ดังนั้นท่านต้องเข้าไปสืบวันพรุ่งนี้ครับ..."

เขาจะไปสืบเหรอ...


ผมจะทำยังไงดีกับเรื่องนี้?

✯

"เดี๋ยว...ที่บอกว่าเรื่องแปลก...แปลกยังไง?" ร่างสูงเอ่ยรั้งไว้ก่อนแล้วถาม


"ครับ พอดีว่าวันต่อมา..มีคนเอาหลักฐานว่าจื่อเทาเป็นคนร้ายมา มีดเปื้อนเลือดของคิมดงอุน ซึ่งมีรอยนิ้วมือของจื่อเทา นายรองของพวกเราสงสัยมาก ว่ารีบเอาหลักฐานมาขนาดนี้ แถมยังพิสูจน์ลายนิ้วมือมาให้ด้วย ซึ่งความจริงแล้วถ้าพบหลักฐานก็ไม่ควรพิสูจน์ ควรให้เจ้าหน้าที่กองพิสูจน์หลักฐานเป็นคนจัดการ..."


"หึ...ขุดหลุมหลายที่เกินไป ตัวเองก็เลยตกลงไปสินะ..." คริสยิ้มมุมปากกับความน่าสมเพชของคนร้ายตัวจริง ซึ่งเขาเองก็พอจะเดาๆออกบ้างแล้ว

มันมีแก๊งค์คู่อริของเขาแค่แก๊งค์เดียวนี่...

แก๊งค์เฟยเทียน...

ของหมอนั่น...

talk: เย่ ช้ามากกก คราวนี้ดองสองอาทิตย์ ไม่มีเวลาลงเลย คนอ่านหายเกลี้ยง555 เดี๋ยวคราวนี้รอนานหน่อยนะ เจอกันอีกทีปิดเทอมเลยจ้าาา หลังไปคอนเลยเนอะ ใครไปคอนบ้างง แง้งง ไม่มีพี่คริสเหมือนจะขาดใจ ;_____; ทำไงได้ง่ะ เค้าไปเร็วจัง แต่เรายังเหลือน้องแบคน้า คนอื่นก็ยังอยู่ พี่คริสต้องกำลังพยายามปลอมตัวเป็นคนธรรมดาเข้าไปดูแน่ๆเลย ใครคิดเหมือนเค้าบ้าง เคจ้าา เจอกันตอนหน้าน้า อยากเม้ามอยหรือคุยทวงจิกเร่งฟิคหรือว่าคุยเรื่องไปคอน(?)ที่ทวิตเลยจย้าาา @galaxykrisbaek เนอะ 

รักรีดเดอร์ทุกคนนะค้า

ด้วยรักและกาแล็คซี่ของพี่คริส(?)

SQWEEZ