คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAIN 4
CHAIN 4
[นับเลข]
ผมมองตามร่างสูงโปร่งที่เดินมองยืนข้างๆผม สิบสามเป็นผู้ชายที่จัดว่าตัวสูงแต่ยังไงก็ต้องเงยมองผมอยู่ดี ดวงตาเรียวจิกมองผมนิ่งๆ ริมฝีปากหยักที่ดูเหมือนคนถือตัวนั่น ..หึ มันน่าบดริมฝีปากหนักๆส่งสอนแล้วทำให้สยบใต้ร่างผมเสียจริง!
“อ้าวๆ มองนานๆระวังจะสปาร์กนะครับ”เสียงยียวนชวนแจกส้นของไอ้ซีต้าร์ดึงผมและร่างโปร่งกลับสู่ปัจจุบันหลังจากที่ยืนมองหน้ากันอย่างลืมตัว
ผมตวัดตามันอย่างคาดโทษ แต่มันก็ยังทำหน้าไม่รู้ชี้ จนผมแทบจะกระทืบมันให้แหลกคาเท้า
“เอาละครับ ทุกคนช่วยกันร้องดังนะ ฮ่าๆๆๆ”มันตบมืออย่างชอบใจ ในขณะที่ทุกคนก็ดูเหมือนจะตั้งตาตั้งตารอดูเป็นพิเศษ
..แม่งเว้ย เสียแผนหมด!!!! กรรมติดจรวดปะเนี่ย
“แมงมุมพร้อมมมมม”ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะคุกเข่าพร้อมยันมือกับพื้น พร้อมๆกับร่างของสิบสามที่นอนหงายแล้วยันดันตัวขึ้นจากพื้น
“แมงมุมเดินยุ่มย่าม”ผมคลานตามร่างโปร่งที่คลานไปกับพื้น สิบสามมองไปทางอื่นเหมือนเลี่ยงที่จะมองหน้าผม
“พอถึงสองยามขยุ้มขยุ้ม”ผมเลื่อนคร่อมตัวร่างโปร่งไว้ก่อนจะขย่มตัวตามเพลง คนใต้ร่างผมขย่มตัวสวนอย่างเงอะงะ แก้มใสเรื่อสีอย่างเห็นได้ชัด
เหอะ...ทำอย่างกับคนไม่เคย
“พอถึงสองยามขยุ้มขยุ้ม”เหมือนร่างโปร่งจะพลาดจังหวะ สิบสามยกตัวขึ้นในขณะที่ผมขย่มตัวลง ทำให้หน้าท้องของเราเสียดสีกันอย่างห้ามไม่ได้ ผมชะงักไปนิดหน่อย ดวงตาเรียวเบิกขึ้นนิดๆ ผมหยุดตัวเองไว้ก่อนจะลุกขึ้นยืน ร่างโปร่งลุกขึ้นตามผม แก้มใสขึ้นสีแดงจัด จนผมอดคิดไม่ได้ว่ามัน
....น่ารัก
ยิ่งกลิ่นหอมหวานๆที่ลอยออกจากตัวของร่างโปร่งนั่น ก็แทบจะทำให้ผมหลงใหลอย่างห้ามไม่ได้ ...แต่เมื่อคิดว่าคนแบบนั้น ที่เที่ยวอ้าขาให้ใครต่อใคร มันก็ทำให้ผมรังเกียจและขยะแขยงมากมาย!
เสียงปรบมือฉุดผมให้หลุดออกจากความคิด สิบสามเดินกลับไปนั่งที่เดิมแล้ว ผมก็เลยเลือกที่จะเดินไปนั่งข้างๆภูหมอกที่กำลังนั่งเล่นไอโฟนของมันอยู่
“เดี๋ยวกูจะไปรับไอเท็ม”เสียงเย็นๆนิ่งๆของมันดังขึ้น ผมหันไปมองมันพร้อมกับเลิกคิ้ว
“กูไม่ได้ถาม”ผมบอก หมอกมันพยักหน้าเบาๆ สายตาของมันยังจับจ้องไปที่หน้าจอ
“เดี๋ยวมึงก็ถาม...”
“มึงอ่านใจกูหรอ?”ผมก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่มันจะรู้ มันเหมือนกับมีลางบางอย่าง ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจที่จะถามเท่าไหร่
“ก็เปล่า”หมอกยัดสมาร์ทโฟนของมันลงกางเกง มันหันมามองหน้าผมนิ่งๆ
“อะไร? มีอะไรจะถามหรือไง”หมอกพยักหน้าเบาๆ
“มึงว่าถ้าเพื่อนเลื่อนมาเป็นแฟนได้ป่ะวะ..”เสียงนิ่งๆไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ ทำให้ผมคาดเดาไม่ได้เหมือนกันว่ามันรู้สึกแบบไหน ...แต่แบบไอ้ภูหมอกมันคิดอะไรแบบนี้ด้วยหรอวะ?
“มันก็อยู่ที่อีกฝ่ายด้วยล่ะนะ ว่าเขาคิดกับมึงยังไง”ผมตบไหล่มันเบาๆ
“กูว่ากูชอบ....”ผมโคตรจะตั้งใจเลยครับว่ามันจะพูดอะไร แต่ยังไม่ทันที่มันจะพูดจบ ก็มีเสียงนุ่มๆแทรกเข้ามา
“หมอก!!”พร้อมกับร่างเล็กบางที่โถมตัวกอดภูหมอกเอาไว้
“ไอเท็ม...”มันพึมพำเบาๆ แววตาที่นิ่งสนิทของมันเปลี่ยนไปแวบหนึ่ง
“เป็นไง วันนี้มึงไม่ต้องไปหากู เห็นมั้ยบอกแล้วไงว่ามาได้ๆ” ไอเท็ม ยิ้มกว้างเมื่อภูหมอกเลื่อนมือไปยีผมนุ่มเบาๆ
...ถึงผมจะมองไม่ออกว่ามันคิดอะไร แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจ
ภูหมอกชอบไอเท็ม
[100 per]
ความคิดเห็น