คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 My hero
My hero
ปลั๊ก ตุบ @^*!#%/-*@! ฉันยังงงอยู่เลย เมื่อกี้ไม่ใช่เสียงหมาฟัดกันนะ แต่มีฮีโร่มาช่วยฉัน รอดแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย ว่าแต่เขาเป็นใคร เขาเป็นอะไรหรือเปล่าไปดูหน่อยดีกว่า
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”ฉันเอ่ยถาม เขาค่อยๆหันมา ฉันตกใจมาก คนที่ช่วยฉันเป็นน้องในรร.ที่ฉันแอบชอบ ขอย้ำนะว่าแอบชอบเฉยๆ (หรา)
“สวัสดีครับพี่”
“จำพี่ได้ด้วยหรอ แฮะๆ” ฉันยกมือมาเกาหัวตัวเอง
“จำได้สิครับพี่เนวี่ แล้วพี่จำผมได้ไหม” โอ้ตายแล้ว ฉันจำชื่อไม่ได้เลย T^T จะทำไงดีเขาจะน้อยใจไหม ฉันเหลือบไปเห็นแผลที่มุมปาก ฉันลืมเรื่องแผลไปได้ไงเนี่ย
“น้อง เออ.........พี่ว่าทำแผลดีกว่า” ฉันถามพางๆ
“ได้ครับพี่เนวี่”น้องเขายิ้มให้ใจฉันแทบละลายเลยอ่ะกรี๊ดดดดด ฉันแค่ชอบเฉยๆนะ
“เดี๋ยวพี่ไปซื้อยาทาแผลก่อนนะ”ฉันลุกขึ้นไปร้านยาแล้วกลับมาอย่างรวดเร็ว ฉันทำแผลไปด้วยถามไปด้วย
“น้องมาทำอะไรแถวนี้หรอ”
“อ๋อ ผมเดินผ่านมาครับ”
“โทษทีนะ พี่ เออ..........” ฉันกลัวน้องโกรธอ่ะ แต่ความจริงเป็นสิไม่ตายย แค่ถามชื่อเฉย
“อะไรหรอครับ” ถามเลยยย
“น้องชื่ออะไร พี่จำไม่ได้” ฉันกลั้นใจพูดกลัวน้องเขาไม่ชอบ แต่ที่จริงฉันก็ไม่ได้เป็นอะกับน้องเขาซักหน่อยกลัวโกรธทำไม
“555 ผมชื่อจอมทัพครับ” ต๊าย ตาย น้องเค้าหัวเราะอะไรหรอ ฉันไม่เข้าใจ
“น้องจอมทัพ หัวเราะอะไรหรอ” ฉันถามด้วยความสงสัยสุดๆ
“ปะ.......เปล่าครับพี่” แต่คำตอบแบบว่า....
“ น้องจอมทัพคิดยังไงถึงมาช่วยพี่เนี่ย”
“ก็ผมเห็นพี่ตกอยู่ในอัตรายก็ต้องช่วยสิ”
“แมนมากกกกก”
“พี่น่ารักจัง..........”
“เมื่อกี้พูดอะไรนะ”ฉันถามเพื่อความแน่ใจกลัวหูฝาดเดี๋ยวสำคัญตัวผิด
“ปะ.......เปล่าครับ” นั่นไงจริงด้วยน้องเขาคงไม่ได้คิดอะไรกับเราหรอก
“บ๊าย บาย ดึกมากแล้วกลับบ้านกันได้แล้ว”ฉันเริ่มง่วงเลยชวนกลับบ้าน
“เดี๋ยวผมไปส่ง” กรี๊ดหูฉันฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย
“ดะ..........ได้จ๊ะ” ฉันตอบแบบเก้งๆกังๆ
“สวัสดีค่ะพี่เนวี่ วันนี้มาแต่เช้าเลย” น้องเตยน่ารักนะแต่กวนตีนไปหน่อย เล่นไหว้ซะเกือบกราบเท้า กวนตีนกลับดีกว่า
“สวัสดีค่ะน้องเตย”น้องเตยรับไหว้ต่ำกว่าที่ไหว้อีก ผ่านด่านน้องไปแล้วไปหาคุณเพื่อนดีกว่า เมื่อวานพร้อมใจกันหายหัวเลยนะ ภูมิใจมากได้เพื่อนอย่างนี้
“อบเชย ทำไมไม่รอกันเลย” ฉันเริ่มเปิดประเด็นถาม
“ฉันรีบกลับบ้านอ่ะ แล้วแกเป็นไงบ้าง” ยัยนี่เปลี่ยนประเด็นไงเกิ๊น
“รำคาญว่ะ ตื๊ออยู่ได้ทำไมอีตาเรียวจิไม่ไปจีบแกว่ะ”ฉันหันไปถามนู่น่า ซึ่งยัยนี้น่ารักไม่แพ้กัน
“แก แค่นี้ฉันก็ไม่ไหวแล้วนะ” ยัยนูน่าตอบ แต่ก็จริงของมันอ่ะ
“เมื่อวานฉันเจอโจรโรคจิตว่ะ”
“แล้วเป็นไงบ้าง”ยัยน้ำตาลเงียบอยู่นาสนกว่าจะถาม ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง ผลลัพธ์คือ
“แมนว่ะ”ยัยนูน่าพูด
“อิจฉาว่ะ มีคนดูแลแกด้วย”ดู๊ ดู ยัยอบเชยมีน่ามาอิจฉาเชอะ!
“ครูมาแล้ว” มีเพื่อนวิ่งเข้าห้องแล้วตะโกนบอก ทุกคนเข้าที่โดยอัตโนมัติ
ตอนกลางวัน
“แกจะรับน้องแล้วนิ รุ่นพี่บอกว่าให้ไปเตรียมผ้าปิดตามาฝากไปบอกน้องๆด้วยนะเนวี่”ยัยฝนมาโยนภาระให้เฉยเลย ฉันต้องไปประกาศใช่ไหมเนี่ย
“น้องๆค่ะ พรุ่งนี้จะรับน้องเตรียมผ้าอะไรก็ได้ที่ปิดตาได้อ่ะค่ะ มาด้วยนะค่ะ” ฉันพูดเสร็จแล้วก็ออกจะห้องน้อง มาเจอกับอีตาเรียวจิอีกแหละ วันนี้เอาอะไรมาให้อีกหละ น่าจะดอกไม้
“เมื่อไหร่ที่รักของผมจะใจอ่อน”
“ใครเป็นที่รักแกหรอ”
“พูดไม่ดีเดี๋ยวจับจูบเลย”เถื่อนที่สุด
“รอให้โลกแตกก่อน”
“เธอมีคนใหม่แล้วใช่ไหม”
“ทำไมฉันต้องบอกไม่ทราบ”
“ก็ฉํนชอบเธอไงล่ะ คอยดูนะฉันจะทำทุกอย่างให้เธอเป็นของฉันให้ได้”ฉันเริ่มกลัวแล้วสิ ฉันรีบเดินเข้าให้ด้วยความเร็ว ในที่สุดก็รอดแล้วโว้ยยยยย แต่วันอื่นๆอีกหละ
นิยายสนุกไหม ไรท์กลัวไม่สนุกอ่ะ เสาร์อาทิตย์ไรท์อาจจะลงเยอะหน่อยเพราะจันทร์-ศุกร์ อาจจะไม่ได้ลงเลย การบ้านไรท์เยอะมากกกกกก
ความคิดเห็น