คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : #04 ไข่แดง ลีลาศ และคำถาม
#04 ไข่แดง ลีลาศ และคำถาม
ผมคิดว่า ถ้าพ่อกลับมาต้องไม่เชื่อแน่ๆว่านี้คือบ้านของตัวเอง
คือ...บ้านผมไม่ได้สกปรกแบบพวกรังหนูอะไรงี้นะครับ แต่มันก็รกๆตามประสาบ้านที่ไม่มีแม่บ้านแม่เรือนคอยดูแลนั้นแหละครับ เหมือนๆกับแค่เขี่ยๆของมากองๆรวมๆกันให้มันสะอาดพอมีทางเดินก็เท่านั้น
เมื้อเช้านี้หลังซักผ้าเสร็จ ผมกับไอ้ปกป้องก็เวฟข้าวกล่องแข็งๆในช่องฟิตกินกัน แน่นอนว่าผมไม่ได้นั่งกินกับมันหรอกนะ พอกินเสร็จผมก็อาบน้ำแล้วออกไปเดินห้างทันที่ ทิ้งมันไว้คนเดี่ยว กลับมาถึงก็ตกใจกับสภาพของบ้าน
ข้าวของที่วางระเกะระกะถูกจัดให้เข้าที่เข้าทาง รองเท้าที่เคยกระจัดกระจายบัดนี้เข้าไปเก็บอย่างเป็นระเบียบที่ชั้นวาง ร่มกันฝนที่วางเละไว้ก็ไปอยู่ในที่เก็บร่ม
นี้แค่หน้าบ้านนะครับ พอเข้ามาในตัวบ้าน พวกข้าวของที่วางกระจัดกระจายกันกลับเข้าเป็นระเบียบตามทีตามทางของมัน
โดยร่วมคือ บ้านสะอาดขึ้นมากๆ(ไม้ยมกสักร้อยตัว)
ห้องนั่งเล่นเปิดไฟทิ้งไว้ ผมเข้าไปก่อนจะพบว่าแอร์ปิดอยู่ เครื่องอำนวยความสะอาดที่เหลือจึงมีเพียงพัดลมเก่าๆตัวหนึ่ง ทิศทางการเป่าลมคือโซฟาที่ใครบ้างคนนอนหลับอยู่
....ไอ้ปกป้อง
หลับทั้งบ็อกเซอร์นั้นแหละ
มันนอนยกมือวางไว้บนอก ซี่โครงยกขึ้นลงเข้าออกตามจังหวะลมหายใจ นิ่งเงียบสนิท ผมเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะพิจารณามองใบหน้าไม่น่ามองของมัน ขอบตาของมันแดงขึ้นมานิดๆผมคิดว่ามันคงทำงานไม่หยุดตั้งแต่ผมออกไปเล่นข้างนอก ดูจากคราบฝุ่นที่ติดตามตัวและสีหน้าเหนื่อยๆของมัน
“ไอ้ป้อง”
“.......”
“ไอ้ป้อง!!!!”
มันเด้งตัวขึ้นมาหลังผมก้มลงพูดข้างๆหู หน้าตาเหนื่อยๆของมันดูตกใจหน่อยๆ แววตาก็เปิดกว้างกว่าปกติ(แค่นิดเดี่ยวจริงๆครับ)
“ไปนอนบนห้องไป”
“อื้มๆ” มันรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะเครียมลุกออกไป
“เดี่ยวก่อน”
“.......”
“เรื่องบ้านอ๊ะ...จริงๆมึงไม่ต้องทำก็ได้คือ...เออ...กูขอบใจนะ” ผมเกาหัวแกรกๆไม่ชินกับคำพูดขอบคุณ คือ..ยังไงๆเป็นใครก็ต้องพูดคำนี้ใช่มั้ยล่ะ ? ไหนเมื่ออีกฝ่ายทำให้คุณซะขนาดนี้นิครับ
“อื้ม ยังไงๆบ้านนี้กูก็อยู่นี้หว่า....” มันพูดง่ายๆ ไม่รู้ผมตาฟาดไปเองรึเปล่าตอนมันพูดผมเห็นมุมปากกระตุกมุมขึ้นมานิดๆเหมือนกับว่ามันยิ้มที่มุมปาก แต่ก็แค่นั้นแหละครับแวบเดี่ยวจริงๆเท่านั้น สุดท้ายผมเลยคิดว่าตัวเองคงตาฟาดไปเองนั้นแหละ
ปกป้องเดินขึ้นไปชั้นบน ผมคิดว่ามันคงจะอาบน้ำเตรียมนอนนั้นแหละครับ แต่ที่ผมอยากรู้คือมันกินข้าวกินปลารึยัง ? เพราะทำงานทั้งวันแบบนี้
เห้ย ป่าวนะครับ ผมไม่ได้เป็นห่วงกลัวมันหิวนะ แต่นิสัยผมเป็นแบบนั้นนิครับ ถ้าเขาดีกับเรา เราก็ควรจะดีตอบ...มั่งครับ
เพียงแต่ อคติในใจที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อวันจันทร์ ทำให้ผมรู้สึกสับสนว่าตัวเองควรจะทำยังไงดีกับไอ้คนที่ดีเกิ้น
ผมเดินไปค้นของกินจากในตู้เย็น ก่อนจะเปิดผ่านๆแล้วเห็นว่าข้าวกล่องที่เหลืออยู่แค่กล่องเดี่ยวของเมื่อเช้า มันยังอยู่ที่เดิม นั้นหมายความว่ามันยังไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากมื้อเช้า ไม่น่าล่ะถึงได้ผอมขนาดนั้น สงสัยคงอดมื้อเย็นบ่อยๆ(ผมไม่ได้อ้วนนะ บอกไว้ก่อน สาวๆอย่าเพิ่งเมินนะผมแค่กินครบสามมื้อเท่านั้นเอง!!!)
ผมกดเวฟข้าวกล่อง ก่อนจะเทใส่จานแล้วเปิดแก๊สทอดไข่ดาวขึ้นมาสองฟอง
อ้าว ทำไมครับ ? ผมจะกินข้าวกล่องเดี่ยวกับมันไม่ได้รึไง
ข้าวผัด(เวฟแล้ว)โบ๊ะด้วยไข่ดาวสองแผ่นอยู่ในมือผม ก่อนผมจะยกขึ้นไปด้านบน
ไอ้ปกป้องที่ขึ้นมาชั้นบนก่อนอาบน้ำเสร็จแล้วครับ มันอาบพอๆกับผมนั้นแหละคือมากสุดไม่เกินสิบนาที่ มันกำลังเช็ดหัวยุ่งๆของมันอยู่ที่หน้ากระจกตู้เสื้อผ้า(แน่นอนว่าในห้องนี้มันก็จัดแจงเก็บเรียบร้อยแล้วครับ เล่นเอาผมนี้ละอายใจนิดๆเพราะมันรกมากจริงๆ- -)
“เออ....กินข้าว....ไหม ?” ไม่รู้ทำไมประโยคง่ายๆแต่ผมกลับพูดมันออกมาได้ยาก เอาจริงๆคือปกป้องนอกจากจะเป็นคนดีอะไรแล้ว มันยังไม่ได้ผิดอะไรด้วยซ้ำ มีแต่ผมเองนั้นแหละที่อดติมากไปหน่อย พอต้องมาทำแบบนี้ผมเลยไม่รู้จะวางตัวยังไงครับ ก็ตอนแรกผมเล่นแกล้งเขาไว้ซะขนาดนั้นนิ
มันตอบคำถามผมด้วยการนั่งลงข้างๆแทนบนเตียง ผมเห็นมันมองที่กล่องข้าวก่อนจะขมวดคิ้วนิดๆ
“มึงจะให้กูกินด้วย แต่เอาช้อนขึ้นมาคันเดี่ยว ?” เออว่ะ ผมคงรีบไปหน่อยมั่งเลยลืมถือช้อนมาเสริมด้วยเพราะลืมไปว่าในกล่องข้าวมันแถมช้อนพลาสติกมาแค่คันเดี่ยวเอง
“เดี่ยวกูลงไปเอาแปป” มันพูดลอยๆ
ผมนิ่งแล้วคิดนิดๆ ปกติแล้วกินช้อนเดี่ยวกับเพื่อนผู้ชายที่คือเรื่องปกติอยู่แล้วครับ(แย่งกันแดร็ก)
“ใช้ช้อนคันเดี่ยวกับกูก็ได้มั่ง ไม่ต้องลำบากหรอก”
“..............”
“เมื่อเช้านี้มึงแปลงฟันไหมล่ะ ?”
“แปลง”
“เออ งั้นก็แดรกๆไปเหอะ” พูดจบผมก็จ้วกไข่ขาวกับข้าวขึ้นมากินคำหนึ่งก่อนจะยื่นไปให้มัน
“กินกันคนละครับ ไข่คนละฟอง”
“มึงกินไปก่อนแล้วค่อยเหลื่อให้กูก็ได้”
“เห้ย ไม่เอากูถือ กินพร้อมๆกันดิ จะให้กูกินเหลือให้มึงได้ไง”ผมค่อนข้างถือเรื่องนี้นะครับ ถ้าผมแบ่งไว้ครึ่งหนึ่งก่อนอะไรงี้ก็ว่าไปอย่าง แต่นี้จะให้ผมกินแล้วเหลือให้มันก็คงไม่ดีนักหรอกครับ สุดท้ายเพราะขี้เกียจเถียงหรือเพราะมันหิวแล้ว มันเลยตักข้าวไปกินค่ำหนึ่งเงียบๆก่อนจะยื่นคืนมาให้ผม
ผมกับมันผลัดกันกินคนละคนจนข้างในกล่องพร่องไปเห็นก้นกล่อง ตอนนี้ไข่ดาวของผม ผมกินไข่ขาวหมดไปแล้วครับ คือผมชอบไข่แดงนะครับเลยเก็บไว้ที่หลัง
อะไรที่สำคัญเราก็อยากให้อยู่กับเราไปนานๆนิครับ...
”อิ่มแล้ว” มันบอกก่อนจะยื่นกล่องข้าวคืนให้ผม
“กินไข่ของมึงให้หมดดิ” ผมแย้งเบาๆเพราะมันยังเหลือไข่อีกเกือบครึ่งๆฟองครับ มันมองหน้าผมก่อนจะต้อนๆเลาะกินไข่ขาวจนหมด เหลือไข่แดงไว้แบบนั้นแล้วยื่นกล่องคืนมาให้ผม
“แล้วจะเหลือไข่แดงทำไมว่ะ ?”
“ยกให้”
“....?”
“ก็มึงชอบกินไข่แดงไม่ใช่เหรอ”
คำพูดราบเรียบอธิบายเหตุผลพูดตอบ ก่อนมันจะลุกขึ้นยืน
“กูลงไปกินน้ำก่อนนะ”
“เออ เอาขวดน้ำมาเพื่อกูด้วย”
ผมตะโกนไล่หลังมันไปก่อนจะมองกล่องข้าวในมือ
มันรู้ได้ไงว่าผมชอบกินไข่แดง ?
...
"โอ๊ย ไอ้เชรี้ยเอ๊ย พอๆสัส แมร่งเหยียบเท้ากูอยู่นั้น" คุณชายอู๋ระเบิดคำพูดด่าทันที่ทีผมเหยียบเท้ามันเป็นรอบที่สิบ(หรือมากกว่านั้น)
จริงๆคือ มันอารมณ์เสียตั้งแต่เช้าแล้วครับ ผมเห็นมันแบกโน๊คบุ๊คมาโรงเรียนก่อนจะนั่งเครียดหน้าดำหน้าแดงแบบนี้
สืบเนื่องคือเวปเพจที่มันลงทุนเปิดเองถูกแฮกหน้าเพจซะจนย่อยยับชนิดที่ว่าสร้างใหม่คงง่ายกว่า
อู๋มันคงไม่เดือดขนาดนี้ ....ถ้าไม่ติดว่าตัวมันเองก็คือแฮกเกอร์คนหนึ่งเหมือนกัน
มันเลยปฏิบัติการล่าตัวไอ้คนๆนั้นมาลงโทษที่กล้าลองของกับแฮกเกอร์มือเก๋าอย่างมัน ผลลัพธ์คือ ไวรัสที่มันภาคภูมิใจเพราะสร้างมากับมือโดนกินเรียบภายในสองนาที่ ซ้ำยังโดนอีกฝ่ายตอบกลับด้วยการโจมตีอย่างหนักจนคอมมันแทบจะไปสู่สุขติอยู่ล่อมร่อ ดีที่อีกฝ่ายเมตตายอมถอยทัพกลับไปทิ้งไว้เพียงแค่ชื่อของตัวเองบนหน้าเพจไอ้อู๋
"Enchanted Dream " (ฝันต้องมนต์)
นับว่าไอ้อู๋เจอศัตรูที่สวรรค์ประทานมาแล้ว!!!
ที่เกริ่นมายืดยาวขนาดนี้ไม่ใช่อะไรครับ แค่อยากจะบอกเล่าถึงสาเหตุที่มันอารมณ์เสียไม่ได้เกิดจากการที่ผมเต้นลีลาศผิดจังหวะจนเหยียบตรีนมันสิบกว่ารอบ(จริ๊งๆนะ)
ผมนั่งลงยองๆกับพื่นก่อนจะมองเพื่อนๆเต้นลีลาศกันบ้างก็เต้นดี บางก็พันธ์เดี่ยวกับผม คือพวกหูบอดจับจังหวะไม่เป็น ส่วนไอ้ปกป้อง เด็กอัจฉริยะนะเหรอ?
"มิสเตอร์ปกป้อง 20เต็ม"
เสียงตบมือเบาๆดังขึ้นหลังมันเพิ่งได้คะแนนจากมิสโรสหญิงสาวร่างท้วมชาวฟิลิปปินส์ที่มาอยู่กินกับสามีคนไทยจนพูดคล่องปรื๊อ เห็นหุ้นแกงี้แต่เต้นโครตพลิ้วเลยนะครับ ขอบอก!!!!
เพื่อนร่วมห้องของผมเริ่มทยอยสอบกันเรื้อยๆ ในขณะที่ผมพยายามนั่งจับจังหวะจากการเต้นของเพื่อนๆ จนกระทั้งเสียงของมิสโรสดังขึ้นเรียกผมนั้นแหละ
"มิสเตอร์ก้องเกียรติ์ เหลือคุณคนสุดท้ายแล้วนะค่ะที่ยังไม่สอบ" ครูสาวร่างท้วมพูดบอกผม เวรแหละกู แล้วนี้ผมจะคู่กับใครดีว่ะ?
"เอางี้ มิสเตอร์ปกป้อง ช่วยเพื่อนที่สิ" มิสโรสกล่าวกับบุคคลที่สาม ซึ่งมันก็แค่พยักหน้าทำความเข้าใจก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าผม
"เกียร์" มันพูดเสียงเบาหวิวก่อนจะดึงเอวผมไปคล้องกับแขนของมัน เห้ยเดี่ยวนะ ทำไมกูต้องเป็นตัวนางฟระ? !? แต่ไม่ทันที่ผมจะโวยมันก็พูดต่อ
"มองแค่กู"
"..."
"ไม่ต้องมองพื้น ไม่ต้องมองเท้า ไม่ต้องมองใครหรืออะไร แค่กูก็พอ..." น้ำเสียงราบเรียบแต่ทรงพลังสะกดผมให้ทำตามอย่างว่าง่าย พอมันพูดจบเสียงเพลงประกอบจังหวะละตินก็ดังขึ้นแขนข้างหนึ่งที่โอบผมไว้กระชับขึ้น ผมเขยิบตัวเข้าใกล้มันมากขึ้น อดไม่ได้ที่จะต้องมองพื้นเพราะกลัวก้าวพลาดไปเหยียบอีกฝ่าย
"นอกจากไข่แดงแล้ว ชอบกินอะไรอีก ?" เสียงของมันดึงสายตาของผมกลับคืนมามองใบหน้าของมัน หน้าจืดๆที่ดวงตาคู่เรียวของมันกลับเออร้นด้วยอำนาจ
"ไก่"
"..."
"ชอบกินไก่น้ำแดง" ผมขยายความเข้าใจให้มันรู้เรื่อง
"แล้วขนม"
"ไม่ชอบกินขนมไทยเท่าไหร่แบบพวกทองหยิบ ทองหยอดไรงี้ มันเลี่ยน แต่ชอบกินขนมปังกับพวกไส้สังขยาไรงี้"
"กีฬาโปรด ?"
"ชอบเล่นสเกตบอร์ดนี้นับว่าเป็นกีฬาไหม"
"นับดิ มันก็เป็นกีฬาextremeประเภคหนึ่งนิ วิชาเรียนที่ชอบ?"
"ชอบเหรอ ? ชอบวิชาคอมพ์มั่ง เเอบเข้าเวปโป๊ได้นิ"มันหัวเราะหน้าตายก่อนจะถามต่อ
"สีที่ชอบ?"
"สีเขียวอ่อน มันเย็นตาดี"
"แล้ว...ชื่อผู้หญิงที่ชอบ?"
ผมเงียบไปก่อนจะคิดทบทวนหาคำตอบให้มัน
"ไม่มี"
"อะไรคือไม่มี"
"ก็ยังไม่มีแฟน ไม่ชอบโดนผูกมัด มันน่าเบื่อเวลาโดนแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ กูมันขี้เบื่อ"
ผมตอบด้วยความรู้สึกจากใจ ผมไม่ชอบให้ใครมาผูกมัด ผมรักอิสระมากกว่าsexซะอีก เพราะงั้นsexอ๊ะมีได้ แต่ไม่ผูกมันนะ รับได้ก็ได้ รับไม่ได้ก็เลิกคุย อาจเพราะผมเป็นลูกคนเดี่ยวทำให้ถูกตามใจมาโดยตลอด กับผู้หญิง ก็เพราะหน้าตาเนี้ยแหละผมถึงได้เป็นฝ่าย'เลือก'มาโดยตลอด
มันพยักหน้าเข้าใจก่อนจะถามต่ออีก
"เคยมีsexครั้งแรกตอนไหน" อาจเพราะผมกับมันพูดคุยกันเบามากจนสามารถพูดเรื่องแนวนี้กันได้มันเลยถามขึ้นมา ก็อย่างว่าครับ สำหรับเด็กผู้ชายนี้ไม่มีอายกันหรอกครับ
"ม.2 ที่บ้านเพื่อน"
"แล้วป้องกันไหม?"
"ป้องกินดิ นักรบที่ดีต้องมีทั้งอาวุธและเกราะโว้ย" มันหลุดขำเล็กๆ
"แล้วครั้งล่าสุด?"
"จันทร์ที่แล้วที่มึงหยุด"
"ทำแบบนี้บ่อยๆเหรอ?"
"เป็นบางอารมณ์"
"อื้ม แล้ว..."
"อะไร?" มันรั้งเอวผมไว้ให้เอนลงไปก่อนมันจะโน้มตัวตามแล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหูของผมด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก ใบหน้าที่พูดก็ดูกะล่อนๆ
"เคยมีอะไรกับ'ผู้ชาย'ไหม"
ผมงุนงงกับคำถาม ก่อนวงแขนมันจะตวัดผมให้ลุกขึ้นมายืนตรงๆแล้วถอดแขนที่คล้องเอวผมจากนั้นก็เดินไปอีกทาง
อ้าว ไม่เต้นต่อแล้วเหรอ ?
"มิสเตอร์ก้องเกียรติ์ 18" เสียงมิสโรสสร้างความงงให้ผมเพิ่ม
นี้ผมเต้นจนจบเพลงแล้วเหรอ ตั้งแต่ตอนไหนว่ะ ?
ผมมองตามหลังของคู่เต้นชั่วคราวก่อนจะรู้สึกแปลกๆ แผ่นหลังของมัน .....
.......กว้างขนาดนี้เลยเหรอครับ ?
ความคิดเห็น