คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CODE::[3]Round World //edit คำผิด +เพิ่มคำ
BROTHER CODE
Title ;; Round World
โลกกลม
เมื่อจบกิจกรรมพบปะระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องแล้วทั้งเพื่อนและรุ่นน้องต่างก็พากันแยกย้ายไปจนที่หน้าคณะวิศวะเหลือ
แต่บังยงกุกที่นั่งกุมขมับอยู่ตรงบันไดตึกขณะที่คิมฮิมชานยืนยิ้มแบบกลั้นขำไว้และจองแดฮยอนที่ตบไหล่เพื่อนเบาๆเป็นการ
ปลอบ
“รุ่นน้องมีเป็นร้อย ทำไมไอ้เด็กนั่นมันต้องจับได้กูวะ”มือเรียวข้างหนึ่งนวดขมับขณะที่อีกมือหนึ่งถือไอโฟนของเจ้าเด็กนั่นขึ้นมาดู
จองแดฮยอน คนปูซานมองเพื่อนที่ปล่อยรังสีหดหู่แปลกๆอย่างเห็นใจก่อนที่จะยื่นข้อเสนอให้เพื่อน
“มึงแลกรหัสกับกูไหม ยังไงกว่าเราจะเฉลยกัน น้องมันก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นพี่รหัสจริงๆ แถมตอนนี้ก็ยังไม่เริ่มเล่นกันเลยมึงเอาชื่อรหัสกูไปแล้วก็เทคแคร์น้องจงออบดีๆเดี๋ยวกูใช้รหัสรามยอนแทนมึงเอง”
ยงกุกมองหน้าเพื่อนอย่างตื้นตัน(?)ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
“กูเคยคิดมานานแล้วว่าถึงน้องรหัสกูจะเป็นใครกูก็ไม่สน กูจะเป็นพี่ที่ดี....”ขิ้วเข้มยิ่งขมวดหนักเข้าไปใหญ่
“แต่กูรู้ว่ามึงไม่ถูกชะตากับน้องมัน มึงจะเปลี่ยนรหัสกับกูก็ได้นะเว้ย จริงๆ กูไม่ได้ซีเรียส”
“ไม่ล่ะ....ไงๆน้องมันก็จับได้ชื่อรหัสกู กูก็จะเทคแคร์มันให้ดีที่สุดละกัน”ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว บังยงกุกใจหล่อไหมครับ...พูดไปทั้งแบบนั้นแต่ในใจก็ยังหวั่นๆอยู่แค่วันแรกเจอกันยังเป็นขนาดนี้.....ต่อๆไปคงได้กลายเป็นสงคราม...
ยงกุก แดฮยอน และฮิมชาน เดินมาที่ลานกีฬาระหว่างหอชายและหอหญิง พร้อมกับหย่อนก้นนั่งลงตรงจุดประจำ ยงกุกกวาดสายตาไปยังบรรยากาศของลานยามเย็นที่มักจะมีเด็กบาส เด็กฟุตซอล มาเล่นกัน เพราะเป็นบรรยากาศที่คุ้นเคยจึงทำให้ร่างผอมผ่อนคลายลง
ครึกๆๆๆ ครืดดดดด
ยงกุกหันไปมองตามเสียงอย่างคุ้นเคยก่อนจะเห็นพี่จองมินกับแก๊งค์สเก็ตบอร์ดเดินๆไถๆบอร์ดมาตามทางจนถึงตรงที่พวกยงกุกนั่งอยู่ คิ้วที่ตอนแรกยังแอบตึงๆอยู่ก็คลายออก ปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มแล้วทักทายรุ่นพี่ต่างมหาลัยอย่างคุ้นเคย
“พี่จองมินสวัสดีคร้าบบบบบ”สามหน่อทักทายหยอกล้อกับรุ่นพี่ที่พึ่งจะมาถึงอย่าเป็นกันเอง
“อ้าว ไอ้ยงกุก ไอ้เหยิน ไอ้ดำ ทักแค่จองมินเหรอวะ”พี่แว่นอินยอบทำเสียงทะเล้นตีหน้าหงุดหงิดปลอมๆใส่น้องๆ
“หวัดดีครับพี่แว่น”คิมฮิมชานทำหน้ากวนส้นเท้าใส่พี่
“บ๊ะ กูชื่ออินยอบว้อยย”ว่าแล้วพี่แว่นก็เอาสเก็ตบอร์ดโขกหัวคิมฮิมชานเบาๆเป็นการหยอกล้อ
“ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นเลยนะ คิดไงมานั่งนี่ครับไอ้คุณน้องๆ”โยฮันหนุ่มรุ่นพี่ที่แก่กว่ายงกุกปีหนึ่งตัวสูงมว๊ากทักขึ้น ทำให้ยงกุกทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย
“โห้ย พวกผมก็อยากมานั่ง แต่มันไม่ค่อยมีเวลาอะดิ”
“แล้ววันนี้พวกมึงจะไป Prize ปะ พวกกูคิดถึงนะเว้ยยย”จองมินวางสเก็ตบอร์ดลงข้างๆก่อนจะนั่งลงข้างยงกุก
Prize เป็นชื่อผับ....ผับที่ออกจากมหาลัยไปไม่ไกลนัก รู้จักกันดีในเด็กมหาลัยนี้ ทั้งยงกุกฮิมชานและแดฮยอนรู้จักดี ไม่ใช่ว่าไปกินบ่อย...เออ...โอเค..ยอมรับว่าก็ไปกินบ่อย แต่มีอีกเหตุผลที่ยงกุกไปที่นั่นบ่อยๆ เพราะเขาเป็นสมาชิคของวง Soul Connection โซลคอนเน็คชั่น เป็นชื่อวงแร็ปใต้ดินที่ค่อนข้างมีคนรู้จักในวงการใต้ดินด้วยกัน ส่วนผับPrize ก็เป็นเหมือนรังของโซลคอนเน็คชั่นนั่นแหละ
แต่ว่าช่วงนี้เพราะพอเริ่มมีงานต้องทำต้องแก้ต้องส่ง ยงกุกก็เลยไม่ค่อยได้ไปจอยบนเวทีผับกับพวกพี่ๆเท่าไหร่ แต่ว่าพี่สามคนนี้ จองมิน อินยอบ กับ โยฮัน เป็นเด็กสเก็ตบอร์ด ถึงแม้จะไม่ใช่เด็กมหาลัยนี้แต่ก็ชอบมั่วเข้ามาเล่นบอร์ดที่ลานนี้เหลือเกิ๊น และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งสังคมที่ยงกุกรู้จักในรั้วมหาลัย......ส่วนนอกมหาลัยก็อีกเรื่องหนึ่ง
“ไม่รู้ดิพี่ ช่วงนี้กำลังรับน้องอยู่ แต่ที่แน่ๆ เดี๋ยวจบรับน้องพวกผมจะพาน้องรหัสไปถล่มร้านสักหน่อย”แดฮยอนหัวเราะ
“เออดี พวกกูกำลังอยากได้นักร้องมาช่วยพวกกูร้องสักสามสี่เพลง”
“โห้ยพี่ ผมอยากไปเที่ยวนะ ไม่ได้ไปรับจ๊อบเสริม”
“มึงจะทำไม่ทำ ไม่งั้นพวกกูแบนมึง ผับเผิบไม่ต้องเข้าอีกเลยตลอดชีวิต” อินยอบทำหน้าทะเล้นใส่แดฮยอนด้วยรู้ว่าแดฮยอนเป็นคนคอทองแดง ชอบเหล้า ชอบแอลกอฮอลเป็นที่สุด มีเหรอที่มันจะยอมโดนแบนจากผับที่สะดวกที่สุดของมัน
ยงกุกกับฮิมชานหัวเราะเมื่อเห็นหน้าแดฮยอนที่เหมือนกำลังใช้ความคิด
“ถ้าร้องเพลงนึง พี่เลี้ยงเหล้าผมขวดนึง โอเคปะ”
“มึงฝันไปเหอะ”
ความรู้สึกเหมือนกำลังดูมวยเลยครับ.....บังยงกุกดูเพื่อนกับรุ่นพี่ตีกันแบบเฮฮา แล้วก็ต้องชะงักกึกเมื่อได้ยินเสียง สเก็ตบอร์ดอีก....มีเด็กใหม่มาเล่นรึไงวะ ยงกุกกำลังจะเลิกสนใจเสียงนั้นจนกระทั้งได้ยินเสียงที่ใกล้จะคุ้นเคยดังขึ้น....
“พี่จองมิน พี่อินยอบ พี่โยนฮัน สวัสดีคร้าบบบบบบ”
“อ้าว ไอ้จุนฮง! มาแล้วเหรอ”
........ว่าไงนะ......
........จุนฮงไหน......
.........คุ้นชิบ...........
..........ไม่ม้าง คนชื่อจุนฮงไม่มีคนเดียวในเกาหลีหรอก....มั้ง.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เมื่อจบกิจกรรมพบปะระหว่างรุ่นพี่รุ่นน้องแล้ว ชเว จุนฮง กับ มุน จงออบก็มุ่งหน้ากลับไปที่หอ อันที่จริงแล้ว จุนฮงไม่ได้อยากจะอยู่หอในเท่าไหร่หรอกเขาอยากจะอยู่หอนอกใจจะขาด เพียงแค่ว่าดันหลงกลยอมมานอนหอในของมหาลัยเพราะคุณพ่อที่เคารพรักจะซื้อรถให้ถ้ายอมอยู่หอใน แน่นอน.....ชเวจุนฮงตกปากรับคำโดยไม่คิด
“เฮ้ย จงออบมึงหยิบมือถือกูให้หน่อยดิ๊”จุนฮงตะโกนออกจากห้องน้ำขณะที่ล้างหน้าล้างตาอยู่
“มือถือมึงอยู่ที่ไหนเล่า”จงออบตอบแบบขอไปที
“........”ชเวจุนฮงอยากจะเต้นเร่าๆแล้วShut down Error ซะในห้องน้ำเมื่อนึกขึ้นได้ว่ามือถือโดนรุ่นพี่หน้าดุยึดไป
“มึงไม่ต้องมาหงุดหงิดพี่เขาเลยนะสัส มึงอะทำตัวเอง”จงออบพูด
“......” คิ้วของคนตัวสูงขมวดย่นเข้าเพราะเพื่อนไปเข้าข้างอีกฝ่าย แต่ในใจก็มีความรู้สึกอยู่ว่าตัวเองผิดแต่ทว่าทิฐิของจุนฮงคงแรงกว่า ร่างสูงเลยแสดงท่าทางหงุดหงิดฟึดฟัดแล้วเดินไปคว้าสเก็ตบอร์ดแผ่นเก่งเดินออกจากห้องแทน
“เฮ้ยยย ไอ้เหี้ย มึงงอนกูเหรอออ”จงออบเดินตามออกมา
“เปล่าสัส แต่กูหงุดหงิด กูจะไปเล่นสเก็ตบอ์ดกับพวกพี่จองมิน”
ช่วงที่จุนฮงกับจงออบมาหอใหม่ๆพวกเขาได้ค้นพบว่าที่ลานกลางระหว่างหอมีแก๊งค์สเก็ตบอร์ดด้วย และด้วยความที่ชเวจุนฮงชอบเล่นสเก็ตบอร์ดก็ไม่แปลกเลยที่จะเข้าไปขอพวกรุ่นพี่พวกนั้นเล่นด้วย แม้จะมารู้ทีหลังว่าไม่ใช่เด็กมหาลัยของตัวเองก็ตาม
พวกเขาลงลิฟเดินดุ่มๆออกมาจากหอมุ่งหน้าไปที่ลานกลาง ในขณะจุนฮงเริ่มอารมณ์เย็นขึ้นเรื่อยๆเมื่อนึกถึงการเล่นสเก็ตบอร์ดนั่นทำให้จงออบสบายใจขึ้นและเริ่มคิดว่าจะไปขอพวกเด็กบาสเล่นบาสด้วยดีไหมขณะที่จุนฮงเล่นสเก็ตบอร์ด......เล่นบาสไว็เพื่อเขาจะสูงขึ้นบ้าง แต่แล้วความคิดก็ถูกขัดเพราะเดินชนแผ่นหลังเพื่อนเข้าเต็มๆ
“มึงจะหยุดทำไมไม่บอกว่ะ”จงออบบ่นเสียงอู้อี้ เดินเลี่ยงมายืนข้างๆเพื่อนแทน
พอเห็นเพื่อนยืนนิ่งมองอะไรก็ไม่รู้อยู่คนตัวเล็กกว่าเลยหันไปมองตามเว็กเตอร์สายตาเพื่อนบ้าง ก็เห็นพวกพวกพี่ๆแก็งค์สเก็ตบอร์ดของจุนฮงกับ....กลุ่มพี่แดฮยอน..พี่ฮิมชาน...แล้วก็พี่ยงกุก
“นั่นพวกพี่คณะเรานี่หว่า”จงออบพูดขณะที่เงยหน้ามองจุนฮงที่ยังยืนนิ่ง
เห็นเพื่อนนิ่งไปจงออบก็เริ่มกังวล...พี่ยงกุกอยู่กับพี่จองมิน...ไม่ใช่ว่าไอ้บ้านี้มันจะไปหาเรื่องเขาอีกนะ.....
จุนฮงมองภาพตรงหน้าอย่างมึนๆแม้จะอยู่ห่างพอสมควรแต่เขาก็จำใบหน้าและรูปร่างของรุ่นพี่คนที่ยึดมือถือเขาไปได้อย่างชัดเจน ความหงุดหงิดที่ตอนแรกกำลังจะเลือนหายไปก็เริ่มผุดขึ้นมาอีกครั้ง สูดหายใจลึกๆเพราะในใจลึกๆก็รู้ว่าตัวเองเป็นคนผิด.....พยายามไม่สนใจแล้วก็เห็นรุ่นพี่สเก็ตบอร์ดกับกลุ่มของพี่ยงกุกพูดคุยกันอย่างสนิทสนมเฮฮา แล้วก็สายตากระตุก.....ตอนที่บังยงกุกยิ้ม.....
ใบหน้าดุพอยิ้มแล้วกลับดูหวานขึ้น...หน้าที่ดุกลับดูนุ่มใสขึ้น นั่นทำให้ชเวจุนฮงยิ่งรู้สึกเหมือนโดนตบหัวจนมึน ทำไมคนหน้าดุแบบนั้นถึงยิ้มน่ารักได้ขนาดนั้น แล้ว....เพราะไอ้ความมึนหัวที่อยู่ๆก็เกิดขึ้นเพราะเห็นมนุษย์หน้าดุยิ้มรึเปล่า....จุนฮงถึงได้หายหงุดหงิดไปซะอย่างนั้น
“จุนฮง....มึงอย่าได้คิดจะไปหาเรื่องพี่เขาอีกนะสัส”จงออบพูดเสียงเข้มเตือนเขา
“กูเปล่าสักหน่อย”จุนฮงปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้ววางสเก็ตบอร์ดลงกับพื้น เอาเท้าข้างถนัดขึ้นวางตรงช่วงน็อตข้างหน้าบอร์ดแล้วไถสเก็ตบอร์ดเบาๆ ไปยังกลุ่มคนที่คุยกันอยู่.....จงออบมองเพื่อนอย่าง งงๆ .....ช่างแม่มไปเล่นบาสดีกว่ากู....
“พี่จองมิน พี่อินยอบ พี่โยฮัน สวัสดีคร้าบบบบบบบ”
เชี่ยเอ้ย......เป็นคำเดียวที่บังยงกุกอยากจะสบทตอนนี้ ไอ้เด็กยักษ์นี่อีกแล้วววววว อย่า.....ยงกุก....มึงอย่าสบตามัน....เดี๋ยวมันกัด.... เอ๊ะ....แล้วทำไมเขาต้องหลบไอ้เด็กนี่วะ?!
“โลกกลมจังเล้ยยยย”ฮิมชานหัวเราะจนฟันยื่น อยากจะยื่นมือไปตบหัวไอ้แพะบ้าสักหน่อยถ้าไอ้เด็กบ้านี้ไม่ได้มาจ้องหน้าเขาอยู่ แต่สายตาก็ไม่ได้ท้าทายเหมือนช่วงตอนเย็นที่เจอกันนัก
“มะ มองห่าอะไร”แยกเขี้ยวใส่เด็กเพราะอึดอัดกับสายตาเด็กแถมมันยังยืนค้ำหัวเขาอยู่บนสเก็ตบอร์ดอีกตะหาก ดับเบิลค้ำหัว!
“อ้าว รู้จักกันเหรอวะ”จองมินมองพวกยงกุกสลับกับจุนฮง
“ครับ ก็เป็นพี่ร่วมคณะ”ยงกุกมองไอ้เด็กตอบเสียงใสแล้วหันไปยิ้มใส่พวกพี่ของเขา
“อ้อ พี่รหัสอะนะ”จองมินพูดขึ้นเล่นเอายงกุกสะดุ้งเฮือก
“ก็คงงั้นครับ แต่ผมยังไม่รู้เลยว่าพี่เทคผมเป็นใคร”รุ่นน้องฉีกยิ้มเหมือนเด็กน้อยใสซื่อ
.........ก็นั่งอยู่ตรงหน้านี่ไง.......แดฮยอนกับฮิมชานคิดอย่างขำๆ....โลกนี้มันกลมมากเกินไปจริงๆ.....
“พี่ยงกุกครับ”เด็กยักษ์หันกลับมาหาเขาอีกครั้ง ก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงระหว่างพี่จองมินกับเขาแทน
“เฮ้ย ไอ้ ห่าจุนฮงมึงมาเบียดกูทำห่าอะไรวะ”พี่จองมินโวยวายแต่ก็ยอมเขยิบออกให้เด็กยักษ์ได้นั่ง
“อะไร”ยงกุกปรับสีหน้าเหวอๆแล้วถามเสียงเข้มตามปกติ
“ไม่เห็นต้องเก็กเสียงเข้มเลย นี่เราไม่ได้ประชุมคณะอยู่นะพี่”คนเด็กกว่าพูดด้วยนำเสียงสบายๆสำเนียงออกไปทางแซวๆด้วยซ้ำ
“เสียงกูเป็นอย่างนี้อยู่แล้วสัส”
...........ว่าแล้วก็ขำยกกลุ่ม..........
“มิน่า พี่ถึงเป็นพี่ว้ากเสียงกับหน้าให้นี่เอง”ว๊ะ..?!? นี่ไอ้เด็กนี้ชมหรือด่าเขาว่ะครับ??
“ก้ากกกกกกกกก ใช่เลยน้องงงงง พี่เลือกมันเพราะงี้แหละ”คิมฮิมชานเริ่มกลั้นขำไม่ไหวหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น
“มึงจะหัวเราะหาอะไรวะฮิมชาน”ยงกุกหันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อนเขารู้สึกเหมือนถูกรุม รู้สึกเลือดขึ้นหน้าด้วยความหงุดหงิดหรืออับอายก็มิอาจทราบ
“พี่ยงกุกครับ”เด็กนั่นเรียกอีกรอบจนเขาต้องหันไป แล้วก็ชะงักกึกเมื่อหน้าขาวๆอยู่ใกล้มากจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจ
“อะ อะไรของมึง”
“.......”เหมือนจุนฮงเองก็ตกใจที่จมูกตัวเองเกือบจะชนกับเขาอยู่แล้ว เด็กนั่นเลยค้างไปแวบหนึ่ง
“เออ....อ้อ ผมขอมือถือผมคืนน่ะ :)”แล้วมันก็ฉีกยิ้มหวานแต่มันช่างดูไม่น่าอภิรมณ์ในสายตาบังยงกุกเอาซะเลย
“อะไรของมึงวะ อยู่ๆก็ยิ้ม บอกแล้วไงว่าสุดสัปดาห์”พยายามเขยิบห่างไอ้เด็กบ้านี่แต่ก็โดนไอ้ดำปูซานนั่งขวางทางเขยิบหนีไม่ได้
“แต่ผมจำเป็นต้องใช้มือถือจริงๆนี่ นี่ไม่ใช่โรงเรียนม.ปลายแล้วนะ”ดู๋ !!! ดูมัน!!! พูดเสียงหงอยๆทำเป็นสบตาพวกพี่จองมินเรียกคะแนนสงสาร
“อะไรวะยงกุก มึงยึดมือถือมันไปทำไม”พี่โยฮันถามเขา
“ก็เจ้านี่มันเล่นคุ้กกี้รันตอนประชุมอะ”รีบหันไปชี้แจงว่าตัวเองไม่ผิดก่อนจะหันมาประจันหน้ากับจุนฮงอีกครั้ง
“ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว ขอคืนเถอะนะพี่.....”ยงกุกสะอึก...เห็นเด็กทำหน้าเหมือนหมาหงอยแล้วหนุ่มหน้าดุก็ดันใจอ่อนซะงั้น
“เออ”ยงกุกพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ
“ขอบคุณครับ”
“แต่มึงน่ะ....”
“???”
“เลิกจับมือกูสักที กูจะได้หยิบมือถือให้มึง”.....ไม่รู้ว่าไอ้เด็กบ้านี้มันมาจับมือเขาตอนไหน ยงกุกรู้สึกแปลกๆในท้องขณะที่จุนฮงฉีกยิ้มหวานที่เขาคิดว่าเหมือนปีศาจมากกว่า มือเรียวหยิบไอโฟนเครื่องสวยยื่นคืนให้รุ่นน้องตัวใหญ่
“ว่าแต่...พี่ไม่ได้เปิดดูใช่ไหมครับ?”
“เออ ทำไมกูจะต้องเปิด”
“......”เห็นเด็กมันเงียบไปขณะที่หยิบมือถือไปจากมือของเขา
“หรือมึงเก็บหนังโป๊ไว้ดูในไอโฟนฮะ”บังยงกุกพูดอย่างติดตลก แต่ดันสังเกตเห็นมือของจุนฮงชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์แปลกๆให้เขา
“พี่พูดเหมือนรู้ดี เคยทำเหรอครับ”
อะ...อะไอ้เด็กเปรตนี่!!!!
“ไม่เคยว้อยยยยย!!!!”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++
++++++++++
+++++
+++
++
+
ตัดฉับ
ขอบคุณที่คอมเมนติดตามนะค้าาาาาา
โอ้ยยยย ดีใจมากๆที่มีคนเม้น
เห็นคอมเม้นแล้วมีกำลังใจ
ติดตามตอนหน้าด้วยนะค่ะ
จะเริ่มเทคแคร์กันแล้ว
++++++
หมายเห็ด(?)
พี่ อินยอบ คือCSP หัวหน้าวงSoulconnectiom
พี่จองมินคือMaslo พี่ในวงที่เฮียบังแร็ปBlack outด้วยกัน
พี่โยฮัน เป็นขุ่นพี่ในโซคอนที่ออดิชั่นเข้ามาพร้อมเฮียค่ะ
แอบติ่งSC -///-
++++++
+++++++
กลับเข้ามาแก้อีกนิดเห็นตัวหนังสือตกเยอะแยะไปหมดเลย หงุดหงิดมาก55555
ด้วยรัก
อะมีบ้า
ปอลอ,
ฝากเพจวาดรูปของเราหน่อยจิ
ชอบวาดนู่นนี่นั่นแล้วก็พวกแฟนอาร์ต บีเอพีจ้าาาา
เข้าไปคุยในเพจได้นะเหงามาก;v;
จิ้มที่รูปเลยยยย<3
ความคิดเห็น