[FIC SINGULAR ] 65 Days

ลำดับตอนที่ #4 : 65 Days(3)Maygo

65 Days

  3 

Maygo

ซินตื่นขึ้นมาตอบสิบเอ็ดโมง เขากวาดสายตาไปรอบๆห้องก่อนจะพบว่าเจ้าของห้องคงออกไปเรียนแล้ว บนหัวเตียงมีโพทอิทลายมือหวัดๆของนัทเขียนแปะไว้ว่าจะกลับมาตอนเที่ยง และวันนี้ห้ามไปเรียนเด็ดขาด ซินเป้ปากใส่คำสั่งบนโพทอิท อีกฝ่ายคิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้มาสั่งเอาๆ

คนเท้าเจ็บยันตัวลุกขึ้นจากเตียง ผ้าพันแผลที่นัทพันให้ทำให้เขาพอเดินได้อย่างไม่เจ็บแผลมากนัก คนตัวเล็กค่อยๆเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง หยิบไม้กวาดกับที่ตักผงไปอ่างล้างหน้าเพื่อเก็บเศษแก้วที่ทำแตกเมื่อคืน 

''อ่าว…''

ก่อนจะอุทานขึ้นมาอย่างแปลกใจเมื่อพบว่าเศษแก้วเมื่อคืนได้หายไปหมดแล้ว ร่างบางขมวดคิ้วอย่างสงสัย มือเรียวเอื้อมไปปิดสวิทต์ไฟที่ทำพังไปเมื่อคืน แล้วก็ใช่อย่างที่ซินสงสัย ไฟในห้องของเขาถูกซ่อมจนใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว

เป็นคนดีเหมือนกันนะ

ร่างบางยิ้มบางๆ ให้ต้นกุหลาบหินสีเหลือง

แต่ฉันจะไม่ตกหลุมรักนายเพราะเรื่องแค่นี้หรอก

//////////////

'' เฮ้ยย แล้วนี่เป็นไรมากป่ะ หาหมอไหม?'' แป้งตะโกนลั่นใส่โทรศัพท์มือถือจนเมย์โกะที่เป็นรูมเมทพลอยตกใจไปด้วย หญิงสาววางมือจากเมาส์ปากกาในมือ ก่อนจะหันมาสนใจเพื่อนร่วมห้องที่กำลังคุยโทรศัพท์แทน

''อ้าว … จริงดิ''

เสียงของแป้งผ่อนลง ทำเอาเมย์โกะโล่งใจไปด้วย

''โอเคๆ ดูแลตัวเองดีนะมึง อย่าลืมไปขอบคุณนัทเค้าด้วย 

… อ่าๆ บาย แล้วเจอกัน''

เมย์โกะหันขวับเมื่อได้ยินชื่อบุคคลที่สามในประโยค เธอใจเต้นระรัว พลางถามแป้งอย่างอยากรู้

''ใครเป็นอะไรเหรอแก?''

''ไอ้ซินอ่ะดิ มันโดนเศษแก้วบาดเท้า ทั้งสองข้างเลยด้วย'' แป้งตอบ 

''เฮ้ย …'' 

''อื้อออ แต่ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ได้นัทดูแลแล้ว''

''นัทไหน?'' หญิงสาวขมวดคิ้ว ซินไปมีเพื่อนชื่อนัทตั้งแต่เมื่อไหร่ คงไม่ใช่นัทคนเดียวกับที่เธอคิดหรอกใช่ไหม

''ก็นัทคณะเราที่อยู่ออกแบบไง ที่เป็นเดือนคณะอ่ะ''

''อ๋อ…'' 

''แป้ง''

''หืม''

''ซินกับนัท … สนิทกันเหรอ ? ''

''ก็…มั้ง น่าจะสนิทกันตอนไปถ่ายงานที่อ่างขางแหละ ทำไมเหรอ''

''อ๋อเปล่าหรอก เมย์แค่สงสัยว่าทำไมไม่รู้จักเพื่อนซินคนนี้ แค่นั้นแหละ''

เมย์โกะตัดบท พลางส่งยิ้มไปให้เพื่อนร่วมห้อง ในขณะที่ในใจจิตไปต่างๆนาๆ หญิงสาวเผลอกำมือตัวเองไว้แน่น เล็บยาวจิกมือจนแดงเถือกโดยที่เธอไม่รู้ตัว

นัทกับซินคงไม่ชอบกันใช่ไหม

เมย์โกะไม่อยากให้นัทรักใคร หรือใครมารักนัท

แม้ว่าคนคนนั้นจะเพื่อนของเธอก็ตาม

//////////////

ก๊อกๆๆๆ

''ไม่ได้ล็อก เข้ามาเลย'' ซินตะโกน ในมือยังถือไอโฟนเล่นคุ้กกี้รันอยู่บนเตียง คนหน้าหวานมองตามประตูที่เปิดออก นัทในชุดนักศีกษาเดินเข้ามาพร้อมกับข้าวสองกล่อง

''ซื้อข้าวมากินด้วย''  

''ดีจัง …โครตหิวอ่ะ'' ซินแทบจะยันตัวขึ้นจากเตียงทันทีที่ได้ยินคำว่าข้าว คนตัวเล็กรีบวางโทรศัพท์มือถือแล้วเดินไปล้างมือทันที

''มีไรกินมั่งอ่ะ''

''อันนี้ราดหน้าหมูของฉัน … ส่วนนีี่ กระเพราไข่ดาว ซื้อมาให้'' 

''คือ ...อยากกินราดหน้าอ่ะ'' ซินพูดขึ้นมา คนตัวเล็กส่งสายตาปิ๊งๆ พลางเอื้อมมือจะไปหยิบกล่องราดหน้ามาเป็นของตัวเอง แต่ก็โดนนัทคว้าแขนไว้เสียก่อน

''ของนายกล่องนู้นน'' ชายหนุ่มชี้ไปทางกล่องกระเพรา ฝ่ายซินที่เป็นคนเจ็บพอไม่ได้ดั่งใจก็เริ่มประท้วง

''โห่ย ไม่ยุติธรรมอ่ะ ทำไมไม่ซื้อมาให้เหมือนกันอ่ะ''

''แล้วฉันจะไปรู้ไหมว่านายอยากกินอะไร'' นัทพูด พลางทำหน้าดุใส่คนตัวเล็ก

''ก็โทรมาถามดิ!''

''ก็ไม่มีเบอร์ไง!''

''เออ…ว่ะ''

 คนหน้าหวานนึกขึ้นได้ เขาพึ่งเปลี่ยนโทรศัพท์พร้อมกับเบอร์โทรใหม่ ตอนที่โทรติดต่อให้นัทไปช่วยถ่ายงานยังใช้เบอร์เดิมอยู่เลย ร่างบางยิ้มแหยๆ ให้อีกฝ่าย ก่อนจะเอื้อมไปหยิบกระเพราไข่ดาวมากินอย่างไม่มีปากเสียง

''เดี๋ยวฉันต้องไปเรียนที่คณะ เอาเบอร์ของนายมา'' นัทพูดขึ้นหลังกินข้าวเสร็จ พลางยื่นโทรศัพท์ให้ ร่างบางรับไปก่อนจะกดเบอร์ของตัวเองแล้วส่งคืนให้เจ้าของ ไม่นานนักโทรศัพท์ของซินก็สั่นจากเบอร์โทรเข้าที่เขาไม่รู้จัก

''นั่นเบอร์ฉัน เมมไว้ด้วย อยากได้อะไรก็โทรมาบอกนะ''

''อือ ขอบคุณ''

นัทเดินออกจากห้องของซิน ชายหนุ่มไขห้องตัวเองเพื่อเข้าไปหยิบกระดานวาดรูป ก่อนจะรีบเดินไปกดลิฟต์ ยังไม่ทันที่ลิฟต์จะขึ้นมาถึง ชายหนุ่มก็รับรู้ถึงความสั่นจากโทรศัพท์ในกระเป๋า ในแวบแรกนัทมั่นใจมากๆว่าจะต้องเป็นซินที่โทรมา แต่เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ที่กำลังโทรเข้านัทจึงพบว่ามันไม่ใช่ นัทแปลกใจเล็กน้อยๆ เบอร์ที่โทรเข้ามานั้นเป็นเบอร์ที่เขาไม่รู้จัก

'' ฮัลโหลครับ ''

นัทกรอกเสียงทักทายไปยังปลายสาย

''นี่ใช่เบอร์นัทรึเปล่าคะ?''

อ่า ครับใช่ครับ''

''สวัสดีค่ะ เราชื่อเมย์โกะนะ เรามีเรื่องจะคุยกับนัทหน่อยน่ะค่ะ

 คือว่า …''

(TBC)

เวลาที่เหลือ : 62 วัน