คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter4
Chapter 4
อ่านในแอพรุาเปิโหมพื้นหลัสีำ้วย่ะ
3:00 AM
-โรพยาบาล-
อนนี้ยอูเินระวนระวายอยู่หน้าห้อไอียูเือบสิบห้านาทีไ้หลัาที่เาให้ปาำับำรวไปเมื่อสัรู่ แบฮยอนนายะ้อไม่เป็นอะไรนะ ยอูไ้แ่ภาวนาให้แบฮยอนปลอภัย เาไม่ิว่านที่ะมารับเราะห์แทนเาือแบฮยอน นั่นทำให้เารู้สึผิมา
“ยอูแบฮยอนเป็นไบ้า้ะ”ยอูหันไปทา้นเสีย ร่าผู้หิสูโปร่วิ่เ้ามาสีหน้าูวิัวลมา ุแม่อแบฮยอนนั่นเอ
“แบฮยอนถูแท ทั้หมเป็นวามผิอผมเอผมอโทษนะรับ”ยอูุเ่า้มหน้าลอย่ารู้สึผิ
“มันไม่ใ่วามผิอยอูเลยนะ ลุึ้นมาเถอะ้ะ”ุน้าีูแม่อแบฮยอนึยอูให้ลุึ้นมานั่ที่เ้าอี้แ่ยอู็ยั้มหน้าุ้วยวามรู้สึผิ
“แ่ผมเป็น้นเหุให้แบฮยอนถูแทนะรับ”ยอูยัไม่ล้าเยหน้าึ้นมาเาเอาแ่มอพื้น้วยวามรู้สึผิ
“แบฮยอนอยาปป้อยอูมาว่าถึถูแท เาไม่อยาเห็นนที่โนแทเป็นยอูแน่นอนไม่ั้นเาเสียใไปไม่น่อยว่ายอูหรอ้ะ ทำใให้สบายเถอะนะ แม่ไม่โทษว่าเป็นวามผิอยอูหรอ ทั้หมที่เิึ้นเป็นเหุาร์ไม่าฝัน เรามาภาวาให้แบฮยอนปลอภัยันเถอะ้ะ”ยอูเริ่มลายัวลึ้นเมื่อุน้าูีพูให้ำลัใ หลัานั้นอีัพัุหมอ็เินออมาาห้อไอียูที่แบฮยอนถูส่ไปที่นั่น ยอูและแม่แบฮยอนรีบปรี่รเ้าไปหาุหมอทันที
“ุหมอะ ลูายันอาารเป็นไบ้าะ”
“ฮ่าๆ”ุหมอหัวเราะอย่าอารม์ีทำให้ยอูและแม่แบฮยอน่ารู้สึสสัย “ลูายุปลอภัยีรับ ที่เาหมสิไปน่าะเพราะเป็นลมเพราะเห็นเลือน่ะรับ ส่วนแผลที่ถูแท็ไม่ไ้ลึอะไรมานอนพััวัน็ลับบ้านไ้ละรับ อนนี้เราะย้ายนไ้ไปไว้ที่ห้อผู้ป่วยแล้วเี๋ยวุแม่่วยมารอประวัิให้นไ้้วยนะรับ”พูบุหมอ็เินาไป
“แบฮยอนทำให้แม่เป็นห่วนไ้นึว่าเป็นอะไรร้ายแรไปะแล้ว ที่ริ็เป็นลมเพราะลัวเลือนี่เอ ยอูไปหาแบฮยอนที่ห้อผู้ป่วยไ้เลยเี๋ยวแม่ไปรอ้อมูลเี๋ยวมานะ้ะ”ยอูเินไปยัห้อที่แบฮยอนพัฟื้นโยถามาพยาบาลมาเมื่อสัรู่ เา่อยๆเปิประูเ้าไป้าในห้อสีาวสะอาามีลิ่นยาุนสมับเป็นโรพยาบาลสถานที่แห่นึที่ยอูไม่อบเอาะเลย เพราะเาเอเยถูหามส่โรพยาบาลเพราะอุบัิเหุอนเ็ทำให้มีแผลเป็นารอยเย็บแผลที่หัว ถ้าไม่สัเุีๆ็แทบะไม่เห็นรอยแผลนั้นเลย เาเินไปยัเียที่มีร่าผอมบาอแบฮยอนนอนหลับาพริ้ม้วยใบหน้าีเผือ แบฮยอนนายทำให้ันเป็นัวลมาเลยรู้มั๊ย ฟื้นึ้นมาันะีนายสัสอทีเลยอยู โทษานที่ทำให้ันเป็นห่ว ยอูไ้แ่มอแบฮยอนที่นอนหลับไหลโยไม่รูสึัว
“หายไวๆนะ”ยอู้มลไประิบ้าหูแบฮยอนเบาๆ
สอวัน่อมา
“แม่อ่า ผมยัไม่หายีเลยะให้ไปโรเรียนไ้ไเนี่ย”แบฮยอนบ่นเสียันเสียอเาัมาถึที่บ้านอยอูเลยทีเียว
“อย่ามาใ้้ออ้าเพื่อโเรียนเลยนะ ะอีแ่โนมีถาเนื้อไปหน่อยนึไม่เ็บสันิเลย”
“ผมโนแทนะแม่ ไม่ใ่โนมีบา”แบฮยอนไ้แ่ร้ออวราเพื่อที่ะอหยุเรียนอีวัน
“ันว่านายหายีแล้วล่ะถึพูเสียัมาถึบ้านัน มานี่ไปโรเรียนับัน”ยอูที่เินมาาบ้านอเาล็ออแล้วลาแบฮยอนออมาาบ้าน
“ันเ็บริๆนะยอูอ่า”แบฮยอนส่สายาอ้อนวอนยอูทำให้เาหมั่นไส้นเอามือฟาไปที่แนแบฮยอนแรๆหนึ่ที
“เ็บ็ีะไ้หาย่า เี๋ยววันนี้ันะเป็นนปั่นัรยานไปเอ”ยอููัรยานอแบฮยอนออมาาโรเ็บรถ
“นายมั่นในะว่าะพาันไปถึุหมายอย่าปลอภัย”แบฮยอนทำหน้าาหวาลัว ยอูพ่นลมหายใเบาๆ่อนะปั่นัรยานออไปทิ้แบฮยอนที่ยืนอึ้น้อรีบวิ่ามมาระโึ้น้อนท้ายอย่าลำบา
“นายเือนทำแผลันีแล้วนะ”แบฮยอนพู้อนอย่าน้อยใ
“ันไ้่าวว่านายไม่ไ้เย็บแผลเลยนะ เพราะแผลมันื้นนนน เินไป”ยอูลาเสียำว่าื้นเพื่อใหู้แล้วรู้สึว่าแผลอแบฮยอนมัน่าน้อยนิริๆ
“แ่ัน็เ็บนะ โอ๊ะๆ”แบฮยอนโผเ้าไปสวมอเอวยอูอย่าแนบเนียนเมื่อยอูปั่นัรยานหลบหลุมไม่ทันนทำให้แบฮยอนไ้โอาสอยอูอย่าแนบเนียน
“ันี่ผ่านหลุมไปั้นานแล้วนะ ทำไมนายไม่เอามือออไปาเอวันัทีเนี่ย”ยอูบ่นนทำให้แบฮยอนรีบัมืออาเอวยอูทันที
“ัน็แ่ลัวนายะลหลุมอี แล้วพ่อับแม่นายว่าไบ้าเรื่อบ้านอ่ะ”วามริแล้วยอูพึ่โทรไปบอพ่อับแม่เรื่อบ้านหลัาที่เิเหุอีวันนึเพราะโทรศัพท์มือถือหายไปโทรศัพท์บ้าน็โนทำลายหลัาโรบุบ้าน น้อไปยืมโทรศัพท์ที่บ้านแบฮยอนโทรไป แ่พ่อและแม่ยอูยุ่เินว่าะลับมาไ้ึให้ลูน้ออพ่อมาัารเรื่อบ้านให้ ส่วนโรที่เ้ามาปล้นบ้านาว่าะถูส่มาาู่อริอพ่อยอู
“พ่อให้ลูน้อมา่วย่อมบ้านให้แล้วอ่ะ”
“ถ้าลำบาไ็มานอนที่ห้อเราไ้นะ”แบฮยอนแวยอูเล่นอย่าอารม์ี
“ฝันไปเถอะ”ยอูพูพร้อมเร่วามเร็วในารปั่นนมาถึร้านอาหารที่แบฮยอนเอารถมาฝาไว้ประำ ระหว่าที่ี่อ้อมเอาัรยานไปอหลัร้านมีผู้ายร่าสูโปร่เินออมาาประูหน้าร้านผู้ายนนั้นสวมแว่นารอบสี่เหลี่ยมที่ไม่มีเลนส์เ็ทผมมาอย่าี และแ่ัว้วยุนัเรียนโรเรียนเียวับที่แบฮยอนและยอูเรียนอยู่ เาเอานิ้วเี่ยวระเป๋าเป้ไว้้าหลั ยอูเอาัรยานไปอไว้หลัร้านเหลือแ่แบฮยอนที่ยืนอยู่หน้าร้านเผิหน้าับผู้ายนนั้นามลำพั แบฮยอนเยหน้ามอผู้ายที่ยืนเ๊ท่าเท่ที่หน้าร้านอย่าสสัยเนื่อาวามสูอเาราวๆร้อยแปสิบเือบร้อยเ้าสิบนั้นทำให้แบฮยอนที่ัวเล็ว่า้อเยหน้าึ้นไปมอให้เ็มา
“เฮ้ย นี่นายหรอเนี่ย”แบฮยอนพูเสียัอย่าลืมัวเมื่อเห็นหน้าผู้ายที่เ้าไม่ถูะาัเท่าไหร่ยืนอยู่ พอมอป้ายื่ออีหลายรั้ยัไ็ือ ปาร์ านยอล อยู่ี
“นี่นาย!!มาทำอะไรที่บ้านัน”านยอลเอ็ูใไปไม่น้อยเมื่อเห็นแบฮยอนยืนเ่นส่าอยู่ที่หน้าบ้านอเา
“นี่บ้านนายหรอไม่น่าเื่อเลยแฮะ ันแ่เอาัรยานมาฝาอไว้เยๆน่ะ”แบฮยอนมอไปที่ร้านอาหารสไล์อิาเลี่ยนอย่าไม่เื่อสายาว่าร้านนี้ะเป็นอานยอล
“ร้านนี้ือบ้านันเอแหละ เอาัรยานอนายออไปเลยันไม่ให้ฝา!”านยอลผลัหลัแบฮยอนเบาๆเพราะรู้ว่าแบฮยอนเ็บาที่โนแท
“ะะมัฝาแ่นี้็ไม่ไ้”แบฮอยนยัไม่มีท่าทีะเินลับไปเอาัรยานออมาแ่อย่าใ นทำให้ยอูที่ไ้ยินเสียแบฮยอนที่ัไปถึหลัร้านรีบเินออมาเลียร์เรื่อ
“านยอลันรู้ว่ามันรบวนแ่็อวามรุาหน่อยนะ แบฮยอนไ้ลับเ้าอร้านไว้แล้วว่าเสาร์อาทิย์เาะมา่วยทำานที่ร้านแลับที่เามาอัรยานไว้”ยอูเินออมาอร้อานยอลอีแร
“ว่าไนะ ไม่มีทาันไม่ให้นายมาวุ่นวายที่นี่แน่นอน”านยอลปิเสธเสียแ็เ้าไม่่อยอบี้หน้าแบฮยอนอยู่แล้วยิ่แบบนี้เายิ่เลียันไปให่
“นที่ะไล่ันมีแ่แม่นายเท่านั้นแหละ นายไม่มีสิทธิ์”แบฮยอนพู่มานยอลนเาเริ่มโมโห
“ปานายนี่มันหาเรื่อริๆว่ะ อยาโน่อยัหมัมั๊ย”านยอลโมโหนแทบวบุมอารม์ไม่อยู่
“านยอลันอร้อล่ะ”ยอูเาะแนานยอลเอาไว้เพื่อให้เาสบสิอารม์ล่อนที่ะลมือทำร้ายแบฮยอนที่เ็บอยู่
“็ไ้ๆนี่ันเห็นแ่ยอูหรอนะ”านยอลพ่นลมหายใ่อนะ่อยๆสบสิอารม์ล
“ไปรอรถเมลล์ันเถอะยอู”แบฮยอนูมือยอู้ามถนนเพื่อไปรอรถเมลล์ที่ป้ายฝั่ร้าม านยอลเอ็เินามมาอย่าเียบๆ สัพัรถเมลล์สายที่ผ่านโรเรียนพวเา็มาถึพอึ้นไป้าในรถเมลล์ลับมีที่นั่เหลือเพียที่เียวและพวเา็ร่วมใันสละที่นั่ให้แบฮยอนที่พึ่ออมาาโรพยาบาล แบฮยอนึนั่อย่าโเี่ยวมอยอูและานยอลพูุยหัวเราะันิัอย่ามีวามสุ ลอทาแบฮยอนไ้แ่ทำหน้าาบูบึ้อย่าไม่สบอารม์
าบเสรี
าบเสรี่วเวลานี้ทุนมารวมัวันที่มรมร้อเพลันอีรั้ราวนี้านยอลูท่าว่าะมีวามสุมาว่าทุวันที่ผ่านมาเพราะเาพึ่ไ้โปสเอร์และลายเ็น์นัร้อนโปรที่ามล่ามาาานแฟนไน์ เาูภูมิในำเสนอมาน้อเอามาโว์ทุนในมรม
“นี่ทุนหันมามอนี่หน่อย เมื่อวานนี้ันไปานแฟนไน์แล้วไ้ลายเ็น์ไับเฮุนมาล่ะ”านยอลพูพร้อมับลมือแะระบอใส่โปสเอร์ที่เาภูมิในำเสนอมามาย
“ูโอ้แร็พเปอร์ Sekaiที่นายอบนั่นหรอ”แถาม้วยวามสสัย
“ใ่แล้ว อ่ะฮ่า นี่ไ”านยอลาโปสเอร์ให่นารึ่ัวอเาโว์ให้ทุนในมรมูอย่าภาภูมิใ “ูลายเ้น์ไสิว่าันะไ้มา้อทน่อแถวยาวหลายิโลเียวล่ะ” ทุนในมรม่าเทวามสนใมาูโปสเอร์อานยอลันยอูมอไปที่โปสเอร์นั่นหลัานั้นแววาอเา็เปลี่ยนไปเารีบวิ่เ้าไปหาานยอลทันที
“านยอล!! นายไปเอาโปสเอร์นี่มาาไหนแล้วนในรูปนนี้เป็นใรันใ่อินใ่มั๊ย”ยอูรเ้ามายุ้มอเสื้อานยอลอย่าไม่เยเป็นมา่อนเาพูรัวและเร็วมานทุน่าใที่เห็นยอูเป็นแบบนี้
“ใ่ๆื่อริเาือ ิม อิน ว่าแ่ทำไมนาย้อในานี้้วยล่ะ”านยอลเอ็ใไม่น้อยไปว่ายอูเมื่อเห็นยอูแสอาารแบบนี้ออมาอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน ทำเอานทั้มรม่าพาันอึ้รวมไปถึแบฮยอนที่ยืนนิ่รนั้นัพั่อนะเินเ้ามาแะัวยอูออมาาานยอล
“ยอูเป็นไรมามั๊ยทำไมหน้าีอ่ะ”ุนมยอนเ้ามาับไหล่ยอูเบาๆ
“ันไม่ไ้เป็นอะไร อัว่อนนะ”พูบยอู็หยิบระเป๋าึ้นมาสะพาย่อนะเินออไปาห้อแบฮยอนเห็นึรีบามออมาทันที ทุนในมรม่าเป็นัวลับยอูแ่เพราะแบฮยอนามออไปเาเื่อว่าแบฮยอนูแลยอูไ้ีที่สุ
“นายะไปไหนน่ะยอู”แบฮยอนรีบวิ่ออมาว้าแนยอูเอาไว้
“ันะไปหาเา ิม อิน ปล่อยัน้วย”ยอูสะบัมือแบฮยอนอออย่าไม่ไยี
“ันไม่ให้ไป”แบฮยอนเินเ้าไปอยอูไว้า้านหลั ันไม่ให้นายไปไหนทั้นั้น ันไม่อยาให้นายไปหาใร ไ้โปรยอูอย่าไป…
...........................................................................................................................................
สวัสี่ะนัอ่านที่น่ารัทุนวันนี้ลับมาอัพให้แล้วนะะ ^O^ ฮู้เร่ๆ
หลัาที่ไ้เ้าไปอ่านฟินอื่นนมีแรใลับมาแ่ฟิัวเอ่อ U-U
^^ ยัไ็อฝาฟิเรื่อนี้ไว้้วยนะะ
หลัๆมาะร่าม่าเนื้อหาเ้ม้นว่าเิมแน่นอน่ะ
ฝาเม้น ิม้วยนะะ
https://twitter.com/Soeunbee
ความคิดเห็น