คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตัวตนเป้าหมาย
บาราเฮ4
แสงแดดเช้าขึ้นแล้วหลังจากที่เมื่อวานเป็นวันเปิดวันแรกและเปิดโอกาสให้เด็กๆทำความรู้จักกันวันนี้จึงเป็นวันแรกที่เริ่มเรียน
ในกลุ่มของหัวหน้าชั้นปีหนึ่งเริ่มจากเช้าตรู่ที่แสงแดดยังไม่ขึ้นเป็นเวลาตื่นของท่านเจ้าชายน้ำแข็งที่ตื่นขึ้นมารับอากาศเย็นช่วงเช้าในขณะที่เพื่อนๆยังอยู่ใต้ผ้าห่มและหลังจากที่ทำธุระส่วนตัวออกจากห้องน้ำแล้วมาเปิดหน้าต่างรับลมเย็นสูดอากาศเย็นๆแล้วมันก็ทำให้คนที่ตื่นง่ายอีกคนตื่นขึ้นแล้วไปเข้าห้องน้ำบ้าง แต่เล่นงานหัวขโมยกับนักฆ่าในห้องให้ขดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มมากขึ้นและทำให้ความฝันพวกเขาหนาวขึ้นมา คนหนึ่งฝันเห็นตัวเองยืนตากลมของยามเช้าตรู่ทั้งที่มีไม่กี่วันที่จะตื่นมาเช้าขนาดนั้น และอีกคนที่โม้ได้อย่างเมามัวเมื่อวานก็ถึงกับฝันได้หนาวกว่าก็คือฝันเห็นคาโลกำลังสร้างน้ำแข็งสาปป้อมทั้งป้อมให้เป็นปราสาทน้ำแข็งอย่างที่มันชอบ (หนาวป่ะล่ะ)
“อรุณสวัสดิ์คาโล นายกำลังทำให้สองคนนั้นหนาวนะ”โรที่เดินออกมาจากห้องน้ำเดินไปปิดประตูหน้าต่างที่หัวเตียงเฟรินให้หนึ่งบานและทำให้น้ำร้อนด้วยเวทย์มนก่อนเริ่มชงชาใส่กาน้ำชา
“สนใจน้ำชาไหม” โรยิ้มให้คาโลและรินน้ำชาวางให้
“ขอบใจ”ประโยคสั้นๆจากคาโลทำเอาโรประหลาดใจแต่ก็ไม่แสดงความประหลาดใจออกมา ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งเมื่อทั้งสองคนเอาแต่ก้มหน้าดูหนังสือในมือ จนท้องฟ้าเริ่มมีแสงจางๆจากดวงอาทิตย์คิลก็ตื่นขึ้นมาหาวและตามด้วยการตื่นของเฟรินหลังจากคิลหาวเสร็จ
“คิล แกว่าไหมว่าห้องนี้อากาศมันหนาวเหมือนมีรูให้ลมเข้า”
“ก็ว่างั้นเหมือนกัน มันทำให้ฉันฝันถึงอากาศตอนเช้าเลย”
“แต่ฉันนี่สิฝันว่าคาโลมันกำลังสาปป้อมทั้งป้อมให้เป็นพระราชวังน้ำแข็งของมัน”
“น่าสนุกหนิ”
“สนุกบ้าอะไรหนาวจะตาย บรื๋อ”แล้วนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนทะเล้นก็ไปมองเพื่อนสองคนที่โต๊ะ
“อรุณสวัสดิ์เฟริน”
“อาฮะ อรุณสวัสดิ์โร โร คาโลพวกนายว่าไหมว่ามีลมเข้าห้อง ฉันกับคิลรู้สึกอย่างนั้นเลย”
“ที่บอกว่ารู้สึกว่าป้อมเป็นน้ำแข็งจากฝีมือคาโลน่ะเหรอ”
“เออ”
“เกือบถูกนะ ถ้าจะถูกคือลมเข้าห้องเพราะฝีมือคาโลเปิดหน้าต่าง”
“ดีนะว่าฤดูร้อน ถ้าเป็นฤดูหิมะฉันจะไม่ให้อภัยแกเลย”
“นายจะทำไม”คาโลถามขึ้นบ้างโดยยังไม่ละสายตาจากหนังสือ
“ฉันจะแยกข้าวนายกินสามมื้อ!”
“เฟริน นายคิดได้แค่แผนงี่เง่าเนี่ยเหรอ”
“แล้วนายจะทำอะไรล่ะคิล....”เฟรินมองคิลด้วยแววตาสนใจก่อนจะคว้าผ้าและเข้าห้องน้ำไป
“นั้นสินายจะเอายังไงดี”
“นายสนใจจะร่วมวงด้วยคนไหมล่ะโร”นัยน์ตาสีม่วงและเขียวมองกันและต่างก็รู้คำตอบเมื่อดวงตาทั้งสองคู่นั้นต่างเต็มไปด้วยแววระริกของความคิดสนุกๆในหัวจนเจ้าตัวที่จะถูกแกล้งชักจะเริ่มปวดหัวกับความคิดเด็กๆของเพื่อนร่วมห้องอีกสามคน ทีแรกก็ว่าน่าปวดหัวแค่สองแต่ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆเชื้อความบ้ามันแพร่กระจายมาที่อีกคนได้ในเวลาแค่ชั่วข้ามคืน
.................................................
“ไม่...จริง ไม่จริงๆๆ ” เรื่องน่าอัศจรรย์ชวนปวดหัวเกิดขึ้นกับเฟรินอีกครั้งในวิชาประวัติศาสตร์เอเดน บทสนทนากับพ่อแล่นวนเวียนเข้ามาในหัว
‘ รุกฆาตร’ เสียงประกาศชัยชนะจากเขาดังขึ้น
‘ เฮ้ย อะไรรอบนี้ไม่นับ ข้าเหม่ออยู่’
‘ หือ...แพ้ทีไรก็พูดอย่างงี้ พูดอย่างงี้ทีไรแผนพ่อก็ออกมาสุดแสนจะติ๊งต๊องตลอด หยุดคิดแล้วเก็บแผนการพับลงกระเป๋าดีกว่าไหมฮะ....’
ฝ่ามืออรหันต์ตีผัวะเข้าที่กบาลลูกชายตัวแสบที่มันมาบังอาจว่าแผนการสุดเพอร์เฟ็ก
‘โอ๊ยยย อะไรของพ่อเนี่ยมาตบหัวฉันทำไม’
‘โทษฐานที่แกมาบังอาจว่าแผนการสุดเจ๋งของข้าทุกครั้งว่าติ๊งต๊อง’
‘แล้วแผนของพ่อครั้งนี้มันอะไรล่ะ’
‘หึๆ ขโมยเจ้าชาย’
‘ขโมยเจ้าชาย ฮ่าๆๆๆๆๆ พ่อเพ้ออะไรอยู่เนี่ย โครตฮาเลยไม่มีใครจะคิดแผนนี้ได้อย่างพ่อแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ’
‘เงียบไปเลยแก เดี๋ยวโดนอีกดอก’
‘อุ๊บ..หึๆๆๆฮ่าๆๆๆๆ’
มาดัสกันฟันมองลูกชายตัวแสบที่มันลงไปนอนกลิ้งกับพื้นเกวียนและขำไม่เลิกอย่างหงุดหงิด
‘อะแล้วพ่อเล็งคนไหนไว้ฮะ เจ้าชายคาโล แห่งคาโนวาล เจ้าชายโรเวน แห่งเจมิไน เจ้าชายอาเธอร์ แห่งซาเรส หรือจะลองเปลี่ยนเป็นขโมยเจ้าหญิงก็เจ้าหญิงมาทิลดาแห่งอเมซอล’
‘จะขโมยทั้งทีมันต้องเอาเมืองที่สำคัญสี่อันดับต้นของเอเดนเว้ย ไอ้รายชื่อเจ้าชายเมืองน้อยๆนั่นจะเอามาทำไม’
‘อ้อ บารามอส คาโนวาล แอเรียส เวนอล งั้นก็ เจ้าหญิงเฟลิโอน่าแห่งบารามอสและเดมอส เจ้าชายยูริซิสแห่งบารามอส เจ้าชายคาโลแห่งคาโนวาล ส่วนแอเรียสไม่มี เวนอลก็เจ้าหญิงวิเวียน จะเอาใครละฮะ’
‘หึ ไม่เอาสักคนที่แกมีให้เลือก ฉันเลือกไว้แล้ว’
‘ก็ไหนบอกว่าให้เอาในสี่เมืองต้นๆล่ะ’
‘ก็ใช่น่ะสิ’
‘แล้วจะไม่มีในนี้ได้ไง’
‘ก็มันไม่มีจริงๆหนิ’
‘ใครล่ะพ่อ’
‘เจ้าชายชามัลแห่งบารามอส’
‘ใครเนี่ยพ่อ’
‘เข้าไปแกก็เจอเอง’
‘เข้าไปไหน’
‘วะ ที่ๆเจ้าหญิงเจ้าชายมารวมตัวกันมันก็ต้องเอดินเบิร์กน่ะสิ’
‘แล้วพ่อจะเอายังไง’
‘ส่งแกเข้าไปเรียนแล้วคอยดูข้างในน่ะสิถามได้’
‘หา!’
นี่คือเรื่องราวน่าอัศจรรย์ชวนปวดหัวเรื่องแรกที่พ่อมาดัสยอมควักเงินจ่ายค่าเข้าเรียนที่เขาไม่ได้อยากมา และเรื่องตอนนี้คืออาจารย์สุดโหดที่ยืนมองหน้าเขาอยู่ตอนนี้
“เฟริน เดอบอโรว์ เธอมีปัญหาอะไรกับฉัน ตกใจอะไร”
“ง่า...เมื่อกี้ผมขยับเก้าอีแล้วขาเก้าอี้ทับเท้าฮะ” มันเป็นข้อแก้ตัวที่แย่ที่สุดในตอนนี้จริงๆ
เฟรินยิ้มแห่งๆให้อาจารย์พรางเหล่ตาไปมองคิลและโรที่นั่งหัวเราะกันเบาๆก่อนจะมองไปหน้าห้อง เห็นคาโลมองเขาอยู่และอ่านปากมันได้คำว่า ‘ประสาท’ นี่โดนไอ้เจ้าชายขี้เก๊กมันว่าอีก วันอะไรวะเนี่ย!
“งั้นโทษของการเสียงดังตั้งแต่คาบแรกทุกคนทำรายงานเรื่องภาษาเอเดนคนละ100หน้า ให้เวลาส่งภายในสัปดาห์นี้...”
ด้วยบทลงโทษที่โคตรโหดร้ายและใบหน้าหงุดหงิดที่ทำให้ดูเป็นจอมมารในสายตาเฟรินแล้ว เขาก็ยังต้องปวดขมับเพราะอาจารย์คนนี้คือ เจ้าชายชามัลแห่งบารามอส คนเดียวกับที่พ่อเขาจะให้ขโมย!
แล้วเขาจะเอายังไงกับชีวิตต่อดีล่ะ
และเมื่อชามัลหันหน้าเข้ากระดานรอยยิ้มแห่งการรู้ทันก็ได้แต่งแต้มใบหน้าของชายวัยการคนผู้นี้ แล้วเฟรินก็ไม่รู้เลยว่าชามัลรู้แผนของเขาและพ่อมาดัสของเขาแล้ว
จากปากมาดัสเอง!
ความคิดเห็น