[fic infinite]to be real myungyeol ft.yadong gyuwoo sungjong

ลำดับตอนที่ #4 : episode 3

episode 3




M u s i c ' B u r n




 

 

วันทั้งวันที่ผมเรียนผมไม่มีสมาธิเลย ก็เพราะไอ่หมอนี้นคนเดียว หึให้ตายสิ    

กรี้งงงงงงงงง '



เสียงกริ๊งพักเที่ยงดังขึ้น ทำให้ผมออกจากถวังคิดมากต่างๆนาๆทั้งหลาย  

ผมจึงจัดการลุกขึ้นแล้วเดินไปที่โต๊ะของซองจง  



" ซองจง ป้ะไปพักกัน "



ผมเรียกให้ซองจงที่นั่งเล่นไอโฟน อย่างใจจดใจจ่อหันมาสนใจผม  


"อ่ามีอะไร"



มันพูดออกมาทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าละจากไอโฟน มันน่าเอาไอโฟนไปโยนทิ้งจริงๆเลยนะ เฮ้ออออออออ  




" ก็บอกว่าไปพักไง ไปหาโฮย่ากะพี่กยูกัน "



แหน่ะไม่เงย เดียวโดนละ หึ เจอดีแน่ผมยังมีไม้ตายอยู่นะ    
ย้าาาาาาาแปลงร่างปล่อยลำแสง#ไม่ใช่ละ ล้อเล่นๆ
ขอบอกว่าวันนี้ผมเอาไม้ตายมาแหละ หึๆ  



"......."




ไร้เสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก หึไม่พูดใช่มะ ได้  



"จงรู้มั้ยวาาวันนี้ชั้นเอาอะไรมา"





ผมค่อยๆหยิบเอาอะไรบางอย่างในกระเป๋าออกมา  



"ไม่รู้ "

มันก็ยังไม่หันมาสนใจนั่งก้มหน้าก้มตาเล่นไอโฟนของมันไป  



" ชั้นเอากระเป๋าหลุยวิตตองรุ่นลิมีเต็ดอีดิชั่นกะ อัลบั้มของซอนยอชิแด
พร้อมลายเซ็นครบ 9คนมาหล่ะ แต่สงสัย
คงจะได่กลายเป็นขี้เถ้าภายในไม่ช้านี้ถ้านายไม่หันมาแล้วไปพักกับชั้น "    




พูดแค่นี้ก็หันควับกลับมาเชียวนะ  




" เห้ยอย่านะ กระเป๋าหลุยอุดส่าไปต่อแถวรอซื้อตั้งแต่เที่ยงคืน กะ
อัลบั้มที่กว่าจะฝ่าฝูงแฟนคลับไปได้ อย่านะ ไปๆ ไปพักกัน ไปได้ละ ไปๆๆๆๆๆๆๆๆ"



พูดเสร็จจงก็รีบ วิ่งออกไป หาห้องตรงข้ามที่มีโฮย่ากะ
กยูฮยองนั่งคุยกันอยู่    

ผมค่อยๆเดินออกจากห้องไปห้องตรงข้ามแต่ก็ต้องชะงักขาเมื่อในห้องนั้นหน่ะ
มันมี 'คิมมยองซู 'นายเป็ดเน่า(ไปตั้งชื่อตอนไหน)
ที่กำลังนั่งคุยกับโฮย่าแล้วก็กยูฮยอง
พอผมเห็นนายนั้นผมก็รีบส่งกระแสจิตไปหาซองจงให้รีบออกมา
แต่มันคงจะโง่มากที่กลับตะโกนมาหาผม





"นี่ไม่ต้องเลยเข้ามาๆ "


 พอมันตะโกน ไอ่เป็ดเน่ามันก็หันขวัยมาทางผมทันที
เห้ออออออแ เอาไงเอากันไปก็ ได้วุ้ย  




" เอ่อๆก็ได้ไปก็ได้ "  





ผมยกเท้าที่แสนจะหนักอึ่งขึ้นมาแล้วเดินไปหากลุ่มของกยูฮยองที่มีเป็ดเน่า อยู่      





" ไห ยอลลี่ ฮยองมีคนจะแนะนำ นี่คิมมยองซู"  


กยูฮยองทักผม  




 " ไห ยอลลี่ ~"  



นายเป็ดเน่ารากเสียงคำว่ายอลลี่เหมือนจะล้อ  



" นี่นายเป็ดเน่านายอย่ามาเรียก ชั้นแบบนั้น"  




" เห้ยนี่นายตั้งชื่อใหม่ให้ชั้นเหรอ งั้นชั้นก็จะเรียกนายว่า ยอลลี่~"  





" เห้ยสองคนนี้หยุด แล้วไปรู้จักกันตอนไหนเนี่ย "



ซองกยูร้องปรามไม่ให้สองคนเทลาะ กันไปมากกว่านี้  




" นี่ผมมากกว่าที่ควรจะถามฮยองว่าไปรู้จักกันตอนไหน"  





" อ่อ ก็ มยองซูเค้าได้ นั่งค้างโฮย่าหน่ะ แล้วก็ ไม่มีเพื่อนเลยก็เลยชวนมาด้วยหน่ะ "




ตอนนี้ ผมรู้สึกว่าเริ่มมีขวันออกมาจากหูผมแล้ว
ผมเริ่มโกรธแล้วนะ แล้วรับนายเป็ดเน่าเข้ากลุ่มนี่มัน
ไม่ปลอดภัยเลยนะสำหรับ เภ่าพันธุ์เรา



ผมรีบส่งกระแสจิตไปหา กยูฮยอง  



'นี่ฮยอง ทำไมไปรับมยองซูมาเข้ากลุ่มเราหล่ะ '


ซองยอลถาม



' ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย หนิ'




ซองกยูตอบอย่างไม่เดือดร้อนเท่าไหร่นัก  




' แล้วถ้าเกิด มยองซูรู้ วามลับว่าเราเป็นแวมพายหล่ะ จะทำยังไง '  





' ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยเนอะ ซองจง '



ซองกยูดึงซองจงให้หันมาเข้าร่วมวงกระแสจิต  


'ใช่ๆน่าสนุกดีออก ไม่เป็นไรหรอกหน่า '  


ซองจงตอบ  



' แล้วใครจะรับประกันหล่ะ ถ้าเกิดนายนั้นรู้ขึ้นมาจริงๆจะทำยังไง'  



' ไม่เป็นไรหรอกหน่า ยังไงสุดท้ายก็ได้มาเป็นพวกกัน '



ซองกยูบอก และสิ่งที่ซองกยูพูดออกมาก็ทำให้ซองยอลงงมาก  


' ผมไม่เข้าใจฮยองเลยมันหมายความว่าไง ว่าสุดท้าย ยังไงก็จะมาเป็นพวกเรา '


' ซองยอล เดียวนายก็รู้เองแหล่ะนะ ตอนนี้ชั้นยังบอกอะไรไม่ได้ อีกไม่นานหรอกนายก็จะรู้เอง '  


ตอนนี้ซองยอลยืนเป็นไก่ตาแตก แต่เสียงของมใครบางคนก็ดังขึ้น



" นี่ทำไมพวกนายสามคนเงียบกันจังเนี่ย เป็นไรกันจ้องกันอยู่นั้นแหละ "  


เสียงของมยองซูแสกดังขึ้น  




" ฮยองไป หานามอู สุดที่รักก่อนนะ ไปก่อนหล่ะ ยังๆงก็ ฝากด้วยนะซองยอล"  




พูดเสร็จซองกยู ก็รีบวิ่งปรูดออกไปจากห้องทันที  





 " เฮ้ยได้ไงอ่ะ ฮยยองอย่าพึ่งไป "




ตอนนี้ ผมหัวเสียมาก ได้ไงอ่ะ แต่ทันใดนั้น

สมองอันปราดเปรื่องของผมก็คิดออก แค่โยนไปให้โฮย่าดูแลก็จบ  


แต่ก่อนที่ปากจะเอ่ยพูด  





"นี่นาย ไม่อยากดูแลชั้นเหรอ กลัวรึไง ไม่กล้าเหรอ "  



มยองซู พูดเหมือนท้า ซองยอลพร้อมยักคิ้วยั่วให้โมโห  




" ชั้นไม่กลัวนายหรอก ก็ได้ชั้นจะดูแลนายเองนานเป็ดเน่า "



แต่ดูเหมือนการยั่วโทสะ ของมยองซูจะใช้ได้ผลกับ ซองยอลจริงๆ  

ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่วางตา ต่างคนต่าง จ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
จนบุคคลที่สามที่ดูเหมือนจะยังไม่ไปคงจะ อดทนไม่ไหวจริงๆ  





" นี่ฮยองสองคนหน่ะ เลิกจ้องตากันได้ละ ถ้าเป็นปลากัดคงท้องไปแล้ว
แล้วก็อีกอย่างนะฮยองทั้งสองเนี่ย ถ้าเกลียดอะไรระวังจะได้อย่างนั้นนะ
 เดียวสุดท้ายไปๆมาๆอาจรักกันเองช่วยไม่ได้นะฮะ"    




ซองจง พูดเสร็จก็เดินออกไปเลย    




" ชั้นไม่มีทางรักนายนี่หรอกซองจง นี่นายเป็ดเน่าจำไว้เลยนะชั้นจะไม่มีวันรักนายหรอก คอยดู "




ซองยอลพูดอย่างหัวเสีย    






"ให้มันได้อย่างนี้สิ ชั้นจะจำไว้ แล้วก็ ชั้นจะทำให้นายรักชั้นให้ได้คอยดู แล้วก็ จะรู้ ให้ได้เลยว่านายหน่ะคือใคร"      

 

--------------------------------------------------------------------------

 

 จบแล้ว กับตอนที่3  แต่ขอโทษด้วยนะคะที่ผิดสัญญาว่าจะต่อ วันเสาร์คือเมื่อวานไรต์ไม่ว่างเลย แล้วก็ ไรต์ก็ไม่ได้เปิดคอมเลย ต้องขอโทษด้วยนะคะ  ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคนด้วยนะคะที่ ยังอ่านของไรต์อยู่แล้วก็ ขอบคุณทุกเม้นด้วยนะคะ ส่วนนักอ่านเงานี่ไม่เม้นไม่เป็นไรค่ะ ไรต์ไม่ว่า แค่เม้นนิดๆหน่อยๆก็ได้ค่ะ 55 เพราะเพื่อนไรต์ก็เป็นเหมือนกัน55 สุดท้ายก็ขอขอบคุณทุกคนด้วยนะคะ 



 

 

 

จง จง จง เม้น 





 

 

เม้นเหอะ ลูกเพ้

 

G  Minor!