[นิยาย]{Fic}*Yaoi*~Fin~

ลำดับตอนที่ #4 : Little prince : Zoro x Luffy

Shot Fan Fiction : Little prince

Pairing : Zoro x Luffy

Fandom : One piece

Rating : PG

" นี่ๆโซโล "

เสียงเล็กใสๆดังแทรกสายลมด้วยความร่าเริง เจ้าของชื่อหันไปมองตาม'กัปตัน'ตัวเล็กแต่ฤทธิ์ร้ายด้วยสายตาประมาณว่า 'มีอะไร'

" ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ คิดถึงนะเนี่ยเลยมาหาน่ะ โซโลคิดถึงฉันไหม "

'นักดาบ'หัวเขียวส่ายหน้าด้วยความเอือม วางดาบที่กำลังเช็ดอยู่ลง วาดมือออกไปคว้าตัวยางนุ่มนิ่มมาไว้บนตัก

" เฮ้ออออ นายนี่น้า จะทำให้ฉันคลั่งไปถึงไหนกัน คิดถึงสิคิดถึงมากด้วย "
คลั่งจนแทบจะทนไม่ไหว อยากเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัวไม่อยากให้ใคร ทั้งร่างบอบบางที่ช้ำปางตายทุกครั้งหลังต่อสู้ น้ำเสียงสดใสร่าเริง ร้อยยิ้มที่เป็นดั่งแสงสว่าง หรือจะนิสัยมุทะลุไม่คิดหน้าคิดหลังนั่นอีก

" ชิ ชิ ชิ นี่ๆโซโล นามิบอกว่าถ้าอยากให้มีคนรักต้องทำตัวเอาแต่ใจเหมือนเจ้าชายหรอ "

ลูฟี่หันมามองตาแป๋วเหมือนลูกแมวที่กำลังอ้อนเจ้านายให้คลายข้อสงสัยของตน ' พวกแกสอนอะไรไอ้บ้านี่ ' แม้ลูฟี่จะน่ารักแบบที่เขาชอบแต่โซโลก็อดคิ้วกระตุกไม่ได้

" มันก็ไม่จำเป็นเสมอไปหรอกน่า "

" เอ๋ แต่ว่าฉันอยากให้แกรักฉันหนิ ไม่รู้ล่ะ แกจะต้องตามใจฉัน บู่ บู่ "

คนหัวเขียวชักเริ่มสังหรใจแปลกๆสะแล้วสิ แต่ก็ปล่อยเลยตามเลยไป

" อยากให้ฉันทำอะไรก็สั่งมา "

บอกออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

" ฉันอยากเล่นน้ำอ่ะ "

" ก็ไปสิ "

ดวงหน้าหวานเบ้เล็กน้อย

" ม่ายยยอาววว ไม่เอา แกต้องไปด้วย! "

ลูฟี่ยืนขึ้นกอดอก เชิดหน้า อย่างเอ่แต่ใจ

" ถ้าโซโลไม่ไปด้วยฉันไปกับทาราโอะก็ได้! "

ลูฟี่เดินตึงตังออกไปได้ไม่กี่ก้าวก็โดนกระชากกลับมานั่งแบบเดิม

' ไม่ได้ๆจะให้ไอ้หื่นกามนั้นมายุ่มย่ามกับลูฟี่ไม่ได้ '

ต่อมความหึงหวงทำงานขึ้นมาทันทีที่ชื่อทาราโอะหลุดออกจากปากของตุ๊กตายางตัวน้อย

" ฉันให้นายเลือกสองอย่างระหว่าง จะไปเล่นน้ำกับลอว์ หรือ... จะไปกินเนื้อในเมืองกับฉัน "

แน่นอนว่า....

" กินเนื้อกับโซโล!!! "

บอกพร้อมทำหน้าดีใจแบบสุดๆ และทั้งคู่ก็เดินจูงมือกันออกไป






.

.

.

.

.

ในตัวเมืองของเกาะแห่งหนึ่ง

" โซโลอิ่มแล้วล่ะ!!! "

เสียงเล็กใสที่ฟังแล้วพาให้หัวใจเต้นรัวร้องขึ้นเพื่อเรียกคนหัวเขียวตาเดียวที่นั้งเฝ้าเขากินตั้งนานแล้ว

" นี่โซโล นามิบอกว่าถ้าเป็นเจ้าชายต้องแต่งตัวน่ารักๆหรอ "

" ใช่ "

" ถ้าอย่างนั้น..."

ดวงหน้าหวานแย้มยิ้มนึกสนุกเป็นลางสังหรอะไรสักอย่างที่ใกล้เข้า




.

.

.

.

ณ ร้านขายเสื้อผ้า'สตรี'

" รออยู่นี่เดี๋ยวฉันบอกให้คนเอาชุดเจ้าชายมาให้ "

นักดาบของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางเดินไปกระซิบกระซาบกับพลังนักงานหญิงและหล่อนก็มองมาที่ลูฟี่ก่อนจะยิ้มให้อย่างเอ็นดู ซึ่งลูฟี่ก็ไม่ได้คิดอะไรเพียงยิ้มตอบตามฉบับของตน ไม่นานเกินรอพนักงานหญิงก็เดินเข้ามาหาลูฟี่และพาไปยังห้องแต่งตัว

.....5 นาที......

ร่างผอมบาง ผิวขาวนวล ดวงหน้าหวานสวย ดวงตากลมโต ริมฝีปากสีชมพู อยู่ในชุดเจ้าหญิงสีชมพูหวาน ประดับด้วยริบบิ้นผูกข้อมือสีขาวสะอาด หมวกใบใหญ่เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสี ลูฟี่ในตอนนี้แทบทำให้โซโลหยุดหายใจ ตกตลึงในความสวยบริสุทธิ์ยิ่งกว่าดอกไม้แรกแย้ม

" เฮ้!โซโล! ฉันดูเป็นไงบ้าง "

เพียงแค่ร่างเล็กๆวิ่งดุกดิกเข้ามาหาก็ทำให้ร่างสูงต้องหน้าแดงและต้องหลบสายตาด้วยความเขิน

" ก..ก็น่ารักดี "

หน้าของลูฟี่ที่มองมาเหมือนแมวน้อยที่มองมาที่เจ้าของเวลาต้องการอ้อนทำให้โซโลอยากจะจูบคนตรงหน้าเหลือเกิน คนคนนี้จะรู้บ้างไหมนะว่าคนอื่นมองตัวเองแบบไหน

" กลับเรือกันได้แล้ว "

....พรึบ.....

โซโลยื่นถุงเงินให้พนักงานแล้วเดินออกไปพร้อมคนหน้ารักที่ถูกอุ้มขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดของตน




.

.

.

.

ตลอดทางกลับเรือลูฟี่ที่คิดว่าการที่โซโลอุ้มเขานั้นเป็นเรื่อวปกติของเจ้าชายเลยเอาแต่ชี้นิ้วสั่งเดินเข้าร้านนู้นที ร้านนี้ที ผิดกับนักดาบที่ต้องคอยจ้องเขม็งพวกมดแมลงที่แอบลวนลามคนรักของตนทางสายตา และก็มีบ้างที่ความอดทนหมดลงเลยจัดการจูบเบบลึกซึ้งลิ้นชนลิ้นแสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าสาธารณะชนมันสะเลย แต่เจ้ากัปตันก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรอยู่ดีนอกจากหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจและอ้อนเขาขออีกอยู่หลายครั้ง

" เอาล่ะถึงแล้ว "

นักดาบบอกกัปตันผ่านอากาศอันหนาวเหน็บยามค่ำคืน แต่ก็ไร้เสียงตอบรับ ชำเลืองดูเลยรู้ว่าคนที่ตัวเองพูดด้วยนั้นหลับไปเสียแล้ว ขายาวๆสาวเท้ามาที่ห้องนอนตน เปิดประตูออกจัดการวางคนที่หลับสนิทให้นอนได้สบายขึ้นตามด้วยตัวเองที่เข้าไปเอาคนร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแกร่งที่พร้อมจะปกป้อง อบอุ่นยามเมื่อคนคนนี้หนาว

" โซโลนายรักฉันไหม "

เสียงแผ่วๆคล้ายละเมอดังแว่วเข้ามาในโสตประสาทของคนที่กำลังจะหลับ

' ถามทั้งๆที่ไม่รู้ตัวเนี่ยนะ '

แอบลอบขำในใจให้กับความน่ารักของคนที่เป็นดั่งทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเขา

" รักสิรักมากด้วย "

แม้คนตรงหน้าจะไม่รับรู้แต่เขายินดีที่จะพูดเพราะมีสายลม ดวงจันทร์ ดวงดาว และความอบอุ่นของอ้อมกอดนี้เป็นพยานว่าไม่ว่าในอนาคตคนคนนี้จะทิ้งเขาไว้ข้างหลัง หมดรัก หักหลัง อะไรก็แล้วแต่ เขาขอสัญญาว่าจะไม่มีวันทิ้งคนคนนี้เด็ดขาดจะปกป้องให้ถึงที่สุดแม้จะต้องแลกด้วยลมหายใจและวิญญาณเขาก็ยินดี