คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Soap
Title: Silhouette
Author: ariviand
Translator: Bloody Snow
Series:Mortal instruments
Pairing: MagnusXAlec
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในที่สุดก็มาถึงตอนจบของเรื่องนี้กันแล้ว แปลมาถึงตรงนี้ รู้สึกรักคู่นี้มากขึ้นทุกวันๆ >w< หวังว่าจะได้รับการสนับสนุนจากแฟนๆ ทุกท่านกันด้วยนะเจ้าคะ อาจจะแปลได้ถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง ดูแปลกๆ อะไรยังไงก็ขอน้อมรับคำติชมมา ณ ที่นี้ด้วยเจ้าค่ะ >w<
WARNING!!! : บทนี้แม็กนัสรุกหนักมาก!!! /ถือพู่เชียร์อยู่หน้าคอม
ป.ล. นิยายเรื่องนี้เป็นส่วนฉากที่ตัดตอนออกมาจากนิยายหลักที่ผู้แต่งเขียนไว้มาขยายต่ออีกที แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ สามารถอ่านได้เลยโดยไม่ต้องย้อนอ่านตัวเต็มก่อนเพราะมันยาวมากกกกก
Link ไปยังหน้านิยายตัวหลักเผื่อสนใจอยากอ่านแบบเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษกันค่ะ
>>> http://www.fanfiction.net/s/6195495/1/Silhouette
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัดตอนมาจากบทที่ 51 เรื่อง Between Burroughs :
Chapter 4 : Soap
สายน้ำจากฝักบัวยังคงไหลอย่างต่อเนื่องทำให้ตอนนี้มันท่วมขึ้นมาประมาณหนึ่งหรือสองนิ้วจากฝ่าเท้าของอเล็ก เนื่องจากท่อระบายน้ำขนาดเล็กระบายไม่ทันกับปริมาณน้ำที่ไหลลงมา ความร้อนของน้ำที่รู้สึกได้บริเวณฝ่าเท้าช่างตรงกันข้ามกับความหนาวเย็นที่ปกคลุมร่างกายของเขาอยู่
ร่างบางชักไม่แน่ใจว่าตนเองเคยรู้สึกเปลือยเปล่าเท่านี้มาก่อนรึเปล่า
ถ้าเทียบกับการยืนอยู่ใต้ฝักบัว แล้วปล่อยให้น้ำร้อนไหลลงมากระทบกับร่างกายเขานั้นมันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง หรือบางทีมันก็คงจะรู้สึกเหมือนๆ กัน ถ้าหากว่าแม็กนัสไม่ได้ จ้อง มาที่เขาอย่างจริงจังขนาดนั้น เพราะ เขาเองก็เคยอาบน้ำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน โดยไร้ซึ่งเนื้อผ้าปกปิด และเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรแบบในตอนนี้เลยแม้แต่นิดเดียว
ทว่าการที่ต้องอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่าไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆ ปกปิดร่างกายต่อหน้าแม็กนัส ไม่ใช่สิ่งที่เขาเคยชินเอาเสียเลย และร่างตรงหน้าก็ยึดพื้นที่จุดสำคัญของห้องอาบน้ำนี้ไปหมด เว้นแต่เขาจะขยับเปลี่ยนที่กับอเล็ก นั่นจะช่วยให้เขารู้สึกหายอึดอัดขึ้นมาบ้าง
“นายเคยนึกถึงฉันตอนกำลังอาบน้ำอยู่บ้างหรือเปล่า?” แม็กนัสถามแทรกผ่านความเงียบขึ้นมาโดยไม่ให้ร่างบางได้ตั้งตัว
“อะไรนะ?” อเล็กถามกลับอย่างโง่ๆ พยายามถอยกรูดให้ชิดผนังกระเบื้องด้านหลังของเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ทว่าเขาไม่สามารถขยับไปไหนได้ไกลมากกว่านี้อีกแล้ว
“เวลาที่นายใช้มือคู่นั้นลูบไล้ไปตามตัว หลับตาและผ่อนคลายไปกับความร้อนของน้ำที่ไหลผ่านร่าง ช่วงเวลานั้น นายเคยนึกถึงฉันบ้างหรือเปล่า?”
“ฉัน…” ร่างบางไม่สามารถพูดต่อจนจบประโยคได้ ไม่แม้แต่จะคิดต่อจนถึงคำสุดท้ายของประโยค ดวงตาเบิกกว้างและกลอกไปมา นี่เป็นสิ่งที่อเล็กพึ่งเคยเจอ การได้อาบน้ำพร้อมกันและคำหยอกเย้าที่ดูยั่วยวน บางทีการเจอสองสิ่งนี้พร้อมกันในทีเดียวมันคงมากเกินไปสำหรับเขา
“มานี่สิ” แม็กนัสถอนหายใจ ก่อนจะก้าวออกมาข้างหน้า ทำให้อเล็กกลั้นใจด้วยความประหม่า เตรียมใจกับการจะต้องสัมผัสกับร่างของแม็กนัสที่ดูเหมือนว่าจะอยู่ทุกๆ ที่ในห้องนี้ ร่างของอเล็กรู้สึกปั่นป่วนกับความคิดนั้นและในหัวก็เต็มไปด้วยคำเตือนมากมายที่พรั่งพรูเข้ามา ถ้าแม็กนัสเข้ามาหาเขาจริงๆ แล้วเขาจะทำยังไงดี? ปัดมือเขาทิ้งงั้นเหรอ? ถอยหลังไปให้ไกลกว่านี้? ให้ตายสิ เขาไม่สามารถจะขยับไปไหนได้แล้วจริงๆ
ทว่าไม่มีเวลาเหลือให้เขาได้คิดคำนวณแล้วว่าเขาจะทำยังไงต่อไป เมื่อแขนของแม็กนัสกำลังยื่นตรงมาทางเขา นิ้วเรียวยาวปัดผ่านที่แขนของผู้เป็นนักล่าเงา
ร่างบางถึงกับหยุดหายใจ ตอนนี้แค่จะขยับตัวก็ไม่สามารถทำได้
นิ้วเรียวที่ยื่นตรงมาคว้าที่ต้นแขนของอเล็กก่อนจะบีบเบาๆ แม็กนัสดึงอเล็กให้ก้าวมาข้างหน้า และในขณะเดียวกัน ร่างสูงก็ขยับหลบออกไปด้านข้าง พยายามเบียดตัวไปกับผนังด้านตรงข้ามเพื่อเปลี่ยนที่กับอเล็กภายในพื้นที่แคบๆ ของห้อง
กว่าอเล็กจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็ได้เปลี่ยนที่กับแม็กนัสเสร็จแล้ว เพราะตอนนี้เขายืนอยู่ภายใต้สายน้ำจากฝักบัว และรู้สึกโชคดีที่ไม่ได้ลื่นล้มจากพื้นเปียกๆ ของห้องน้ำที่เขายืนอยู่
สายน้ำร้อนกระทบกับแผ่นอกเขาโดยไม่ได้ตั้งตัว มันไหลลงผ่านหน้าท้องและตกกระทบกับพื้นที่เท้าของเขา น้ำร้อนได้ไล่ความรู้สึกหนาวสั่นออกไปจากร่างของอเล็ก และมันทำให้เขารู้สึกดีมากจริงๆ
น่าเสียดายที่เขาไม่ได้รู้สึกสบายตัวได้อย่างสนิทใจ เพราะ เขายังคงยืนอยู่ตรงนี้ เปลือยเปล่า และหันหลังให้กับแม็กนัสอยู่ ร่างบางหวังลึกๆ ว่าตอนนี้แผ่นหลังและด้านหน้าของเขาที่ตอนนี้เปลือยเปล่าจะมีอะไรมาปกปิดบ้าง หรืออย่างน้อยที่สุด เขาก็กำลังจินตนาการว่าตอนนี้มันกำลังเป็นอย่างนั้นอยู่จริงเพราะ เขารู้สึกได้ถึงสายตาของผู้เป็นพ่อมดที่จ้องมายังร่างของเขา เหมือนอย่างที่เคยจ้องมาก่อนหน้านี้ ตอนที่ทั้งสองได้หันหน้าเผชิญกัน ร่างของผู้เป็นนักล่าเงายังคงตึงเครียด ไม่แน่ใจว่าเขาควรจะทำอะไรต่อไปดี จะอาบน้ำโดยแสร้งว่าแม็กนัสไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้กำลังจ้องมองเขาอยู่ หรือ จะยืนอยู่ตรงนี้เฉยๆ ให้ผมเปียกน้ำ แล้วค่อยขยับไปหยิบแชมพูมาใช้เพื่อให้แม็กนัสมาใช้ต่อ ให้ตายสิ นี่เขาไม่มีตัวเลือกอื่นแล้วหรือไง! โชคไม่ดีที่การฝึกเป็นนักล่าเงาอันเข้มข้นที่เขาผ่านมาไม่ได้สอนเรื่อง ‘สิ่งที่ต้องทำเมื่ออาบน้ำร่วมกับคนรัก’ ไว้ด้วย
ราวกับระฆังช่วยชิวิต เมื่อเสียงอ่อนโยนของแม็กนัสดังขึ้นขัดจังหวะขบวนความคิดอันแสนยุ่งเหยิงของเขาลง
“หลับตาลงสิ”
อเล็กคิ้วขมวดด้วยความงุนงง ไม่รู้ว่าเขาจะต้องหลับตาไปทำไม แต่ท้ายที่สุดเขาก็ทำตามที่แม็กนัสบอก เปลือกตาปิดลงและรู้สึกว่าร่างกายสั่นเทาเมื่อสายน้ำยังคงไหลผ่านร่างกายของเขา บริเวณผิวรู้สึกร้อนขึ้นเมื่อกระทบกับสายน้ำร้อนอย่างต่อเนื่อง
เสียงเปิดขวดพลาสติกดังขึ้น ทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยังพยายามจะหลับตาต่อไปเพราะเขาจำเสียงนั้นได้ มันเป็นเสียงเปิดขวดสบู่ของเขาเอง และไม่นานนัก กลิ่นหอมสบู่ก็ลอยมาแตะจมูก และเขารู้สึกมั่นใจว่าตอนนี้แม็กนัสกำลังถือมันอยู่
ร่างบางรู้สึกได้ถึงสัมผัสนิ้วนุ่มๆของผู้เป็นพ่อมดปัดผ่านบริเวณข้อมือด้านนอกของเขาที่ห้อยตกลงอยู่ข้างลำตัว อเล็กพยายามจะทำตัวให้อยู่นิ่งๆเมื่อแม็กนัสกำรอบข้อมือของเขาและยกมันขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงของกึ่งเหลวไหลลงมาบนฝ่ามือของเขาเอง แม็กนัสคงอยากให้เขาอาบน้ำก่อนสินะ
เนื่องด้วยว่าการอาบน้ำคือประเด็นสำคัญของการเข้ามาในห้องอาบน้ำในตอนนี้ อเล็กจึงตัดสินใจที่จะลืมเรื่องของพ่อมดเปลือยเปล่าที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาไปก่อน ร่างบางยกมือตัวเองทั้งสองข้างมาถูฝ่ามือเข้าด้วยกันก่อนจะใช้มือที่ตอนนี้เต็มไปด้วยฟองสบู่ลูบไล้ไปตามแขนของฝั่งตรงข้าม ผ่านแผงอก และ บริเวณหน้าท้อง ความรู้สึกลื่นๆและกลิ่นสะอาดที่ตามมาทำให้อเล็กรู้สึกผ่อนคลายขึ้นหลังจากที่ต้องทนกับฝุ่นสกปรก ควัน และ กลิ่นเหงื่อมานาน และการได้บีบนวดบริเวณกล้ามเนื้อที่ปวดเมื่อยก็ทำให้รู้สึกดีได้ไม่น้อยเลยทีเดียว นับเป็นเรื่องดีทีเดียวที่สบู่ทำให้ฝ่ามือที่หยาบกระด้างของเขา ไม่ต้องพูดถึงเรื่องรอยแผลเป็นจางๆ ที่มีอยู่ นั้นมีสัมผัสที่นุ่มนวลขึ้นมาก
การได้ชำระล้างร่างกายทำให้เขารู้สึกดีได้เสมอ ยิ่งรวมกับการได้ใช้น้ำร้อนแล้วยิ่งดีใหญ่ มันเป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่ช่วงเวลาที่ร่างบางพูดได้อย่างเต็มปากว่าเขารู้สึกพอใจไปกับมันจริงๆ และนั่นคือช่วงเวลาอันมีค่าไม่กี่นาทีของการได้อาบน้ำ ได้ไล่ความรู้สึกหนาวสั่นออกไปจากร่างกาย โดยไม่ต้องเป็นห่วงกังวลว่าเขาจะล้างแชมพูออกได้หมดและเสร็จทันก่อนน้ำร้อนจะไหลหมดหรือไม่
พูดถึงเรื่องระยะเวลาของน้ำร้อน ร่างบางคาดว่าครั้งนี้ไม่น่าจะทันแน่นอน เพราะ เขาจำได้ว่าน้ำร้อนถูกเปิดมานานแค่ไหนแล้ว ไหนจะตอนที่เขายืนอยู่ข้างนอกนั่นอีก อเล็กจึงพยายามจะเร่งตัวเองและรีบก้าวเข้าไปอยู่ภายใต้ฝักบัวให้มากขึ้นเพื่อล้างคราบสบู่ออกให้หมด
และเขาแทบจะลืมไปแล้วว่ายังมีอีกบุคคลหนึ่งยืนมองเขาอยู่อย่างเงียบๆ ใกล้ๆ กันนี้ แค่เกือบลืมเท่านั้น
และในตอนนั้นเอง แม็กนัสก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง เสียงของเขาดังอยู่ข้างหูของอเล็กอย่างแนบชิด และนั่นหมายความว่า ส่วนอื่นๆ ของพ่อมดเองก็ อยู่ใกล้มาก เช่นกัน
“ฉันนึกถึงนายนะ”
พระเจ้าช่วย
ดวงตาของร่างบางเบิกกว้างอีกครั้ง สายตาจ้องไปยังผนังห้องน้ำที่บุด้วยกระเบื้องสีขุ่นราวกับว่ามันจะสามารถบอกเขาได้บ้างว่าเขาควรจะทำอะไรต่อไป
---END---
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
/เสร็จแล้วเฟ้ยยยยยยย ในที่สุด!!! ฉันก็แปลฟิคสั้นเรื่องนี้เสร็จจจจจ กร๊ากกกกกก
อา ตอนแม็กนัสบอกว่า I think of you ในต้นฉบับนี้ แทบจะล้มพับคาคอมพิวเตอร์ โอยยย ไม่ดีต่อสุขภาพหัวใจเลยจริงๆ >///<
ยังไงก็ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมกันนะเจ้าคะ หากมีเวลาว่างและได้เจอฟิคน่าสนใจใหม่ๆ จะรีบแปลมาให้อ่านกันเจ้าค่ะ /นั่งมองตารางเรียน TwT
ความคิดเห็น