คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : Chapter 37
ตัวของเซนที่หลังกลับมาจากฮอตวอตส์นั้นก็ไม่ค่อยได้ออกจากห้องนอนของตัวเองซักเท่าไร
เพราะตัวเองนั้นกำลังคิดวิธีต่างๆนานาที่จะทำให้เทียร่าออกมาหาตัวเองให้ได้
แต่ไม่ว่าจะวิธีไหนมันก็ไม่น่าจะสำเร็จ
“ชิ
ไม่มีวิธีไหนเลยหรอที่จะทำให้ยัยผมทองมาเจอกับรุ่นพี่ได้!!”
เซนกล่าวออกมาก่อนที่จะโยนหนังสือที่อยู่บนโต๊ะลงพื้นด้วยอารมณ์เสียที่นั่งคิดมาเป็นอาทิตย์แล้วก็ไม่ทางที่จะทำได้
“ชั่งมันเถอะ~ ยังพอมีเวลาก่อนที่จะไปงาน
งั้นก็ไปเอลิเซียนหน่อยละกัน”
เซนกล่าวออกมาก่อนที่จะเดินไปเอาตราประทับที่อยู่ข้างหัวนอนมาประทับ
กระดาษที่เซนเขียนไว้ก่อนหน้านี้ลุกเป็นไฟก่อนที่จะมีคนมาปรากฎ
“รอบนี้เป็นคุณสินะ
ผมนึกว่าจะเป็นเด็กน้อยคนนั้นซะอีก”
“ขออภัยที่ทำให้คุณชายเซนผิดหวัง
และยินดีที่ได้เจอท่านอีก”
ชายชรากล่าวออกมานั้นทำให้เซนได้แต่ยิ้มออกมาก่อนที่จะเดินไปเอาหนังสือที่ต็แล้วเดินมาหาชายชรา
“งั้นช่วยพาผมไปเอลีเซียนหน่อยได้ไมครับ
คุณผู้ส่งสาร~”
เซนกล่าวออกมานิ้วชี้ข้างซ้ายที่ว่างนั้นไปแตะไปที่ริมฝีปากของตนเอง
แววตาที่แสนจะซุกซนมองประสานกับชายชรา นั้นทำให้ผู้ส่งสารได้แต่ถอนหายใจให้กับชายข้างหน้า
ก่อนที่จะจับมือของเซนไป ทันสองหายไปจากในห้องทันทีจนมาถึงเอลีเซียน
“ขอบคุณครับ”
“ด้วยความยินดีครับคุณชายเซน”
หลังจากกล่าวเสร็จผู้ส่งสารชราก็หายไป
ตัวของเซนไม่สนใจอะไรมากนักเดินเข้าไปหาหนังสือที่สามารถทำให้เบลสซิ่งในยุคเดียวกันเจอกัน
ไม่ว่าจะหนุ่งเล่ม สองเล่ม จนกองเป็นภูเขาก็ยังไม่เจอนั้นทำให้เซนที่อารมณ์เสียอยู่ก่อนแล้วอารมณ์เสียหนักกว่าเดิม
จนทำให้ตัวของเซนยกเลิกความคิดที่จะหาวิธีทำให้เทียร่าในยุคปัจจุบันมาหาตน
จนเปลี่ยนไปไปนั่งเล่นเปียโนข้างล่างแทน
โชคคงดีที่ตัวของเซนเอาโน้ตเพลงมาด้วยนั้นทำให้การมาทีนี้ไม่เสียเปล่า กับการซ้อมเปียโน
จนมีเสียงพูดขึ้น
“ขอโทษทีนะทุกคน
เชิญที่ชั้นสองสักครู่หนึ่งสิ”
นั้นทำให้เซนที่กำลังเล่นเปียโนหยุดและหันหน้าขึ้นไปมองแน่นอนว่าสายตาที่ส่งไม่นั้นไม่มีความเป็นมิตรอยู่เลยสักนิดเดียว
แล้วเดินขึ้นไปชั้นสอง จนเทียร่าได้นำบางสิ่งมาเรียงไว้ข้างหน้าของทุกคน
“นี่คือนาฬิกาเบลสซิ่ง
ฉันใช้เวลาอยู่หลายวันกว่าจะทำมันจนเสร็จ”
เทียร่ากล่าวออกมาพร้อมกับหยิบของตัวเองมาอธิบายคุณสมบัติแต่หาดรู้มั้ยว่าเซนที่ตอนแรกกะจะมาไม่ฟังหันมาฟังทันทีพร้อมกับแววตาที่ปิดไม่มิด
เทียร่าที่ตอนนี้เปิดข้างในของนาฬิกาให้เห็น
“รบกวนคุณผู้ส่งสารด้วยนะคะ”
“ได้แน่นอนครับคุณหนูเทียร่า”
ผู้ส่งสารชรากล่าวออกมาแล้วมาโผล่แบบไม่ทันตั้งตัว
ก่อนจะดีดนิ้วไปหนึ่งทีเข็มฉีดยาเล็กจิ๋วก็มาปรากฎต่อหน้าทุกคน
“ฉันต้องการเลือดของพวกนายคนละนิดคนละหน่อย”
เทียร่ากล่าวจบ
เข็มฉีดยาก็ลอยเข้าไปเจาะเลือดของแต่ละคน เทียร่าก็จัดการร่ายคาถาให้กับนาฬิกาแต่ละเรือนเปิดออกมา
เข็มฉีดยาที่แต่ละอันบรรจุเลือดของแต่ละคนก็ลอยไปหยดเลือดลงตรงบนจุดกึ่งกลางของเข็มนาฬิกาแต่ละเรือนจนครบ
ตัวอักษรแปรเปลี่ยนเป็นสีเข้มแล้วในตอนนี้ เมื่อกระบวนการนี้เสร็จสิ้น
ผู้ส่งสารก็กระแทกไม้เท้าของตนเองไปทีหนึ่ง
ละอองสีทองก็พุ่งเข้ามาเคลือบนาฬิกาให้เด่นและสวยงามมากขึ้นกว่าเดิม
“นั้นจะทำให้สิ่งนี้มีเพียงแค่พวกเราเท่านั้นที่ใช้มันได้”
เทียร่ากล่าวออกมาเซนที่มองนาฬิกาข้างหน้าด้วยความสนใจเป็นอย่างมาก
จนเทียร่าอธิบายต่อ
“เข็มยาวจะเป็นตัวบอกตำแหน่งของอีกฝ่าย”
เทียร่ากล่าวพร้อมกับหมุนเข็มยาวไปตัวอักษรตัว
C เกิดเป็นควันคล้ายหมอกเป็นตัวลูกศรบนหน้าปัดนาฬิกาชี้ไปที่คาร่าที่นั่งอยู่ด้านข้างของเวโรนิก้า
หลังจากนั้นก็กดปุ่มเพื่อหยุดการทำงานและอธิบายการใช้งานอย่างอื่นต่อ
“เข็มสั้นเป็นการสื่อสารหาอีกฝ่าย”
เทียร่าไม่พูดเปล่าหมุนเข็มวั้นไปที่ตัว
G แล้วกล่าว่า ยัยผมขาว เข็มสั้นของนาฬิกาพกตราหน้าเกวนชี้ไปที่ตัว
T และปรากฏกลุ่มควันที่ลอยเป็นตัวอักษรว่า ยัยผมขาว
นั้นทำให้เซนที่เห็นยิ่งยิ้มออกมา
“วิธีใช้งานก็มีแค่นี้แหบะ
จากนี้ไปพวกเราอาจมีโอกาสได้เจอกันที่โลกภายนอกนะ”
เทียร่ากล่าว
ก่อนที่คนอื่นๆจะยื่นมือไปรับนาฬิกาของตนแน่นอนว่าเซนก็ด้วยเช่นกัน
เพราะนั้นหมายความว่าเซนไม่ต้องหาวิธีที่จะทำให้เทียร่ามาหาตนอีกแล้วนั้นเมื่อเจ้าตัวเป็นคนสร้างขึ้นมาให้เอง
“มีใครมีอะไรอีกไหม?”
เทียร่าถามขึ้น
จนเวโรนิก้ายืนมือขึ้นมา
ด้วยท่าทีเจอนเล็กน้อยนั้นทำให้เซนเอามือข้างขวามาเท้าคางตนเอง
“พอดีไปเที่ยวศาลเจ้าขิงท่านเทพอินาริมาน่ะ
เลยซื้อของพวกนี้มาฝากทุกคนด้วย”
เวโรนิก้ากล่าวออกมาพร้อมกับหยิบตุ๊กตาสุนัจจจิ้งงจอกขนาดเท่าฝ่ามือออกมาจากถุงใหแต่ละคน
โดยภายในปากของสนัจจิ้งจองแต่ละตัวไม่เหมือนกันบางตัวคาบ เพรช บางตัว คาบกุญแจ
ซึ่งสื่อถึงความหมายที่แตกต่างกันออกไป จสเวโลนิก้ายื่นไปให้เทียร่าก่อน
ก่อนที่จะยื่นไปให้คนอื่น
“ไปศาลเจ้า?”
“ใช่
ได้เจอท่านเทพอินาริด้วย”
เวโรนิก้าตอบคาร่านั้นทำให้คนอื่นๆสนใจกัน
“นอกจากเทียร่าแล้ว
เวโรนิก้าก็ได้เจอเทพผู้ให้พรด้วยอย่างนั้นสินะ”
คำถามที่ถูกถามมานั้นทำให้เวโรนิก้าพยักหน้าแต่หากรู้ไมว่ายังมีคนที่ได้เจอกับเทพผู้ให้พรแล้วอีกคนแต่ตัวของเซนที่ไม่สนอะไรกับเบลสซิ่งอยู่แล้วได้แต่นั่งฟัง
“แล้วตุ๊กตานี่ท่านอินาริให้มาหรือ?”
เป็นอีกครั้งที่เทียร่าถามหลังจากพิจารณาของที่ได้มานั้นทำให้เวโรเนก้าส่ายหน้าเล็กน้อย
“เปล่าหรอก
ซื้อมาจากที่ศาลเจ้าอีกทีน่ะ ไม่รู้ทำไมพอเห็นแล้วก็คิดถึงทุกคนขึ้นมา
เลยซื้อมาฝาก”
“ขอบใจ”
เซนกล่าวออกมาพร้อมกับมิเกลจนคนอื่นๆทยอยกับขอบคุณแน่นอนว่าหลังจากจบนี้เทียร่าก็ถามอีกว่ามีใครมีอะไรอีกไมแน่นอนว่าดูยังไงก็ไม่มีแล้ว
นั้นจึงทำให้คนอื่นๆแยกย้ายแน่นอนเวนก็ด้วย
หลังจากพูดคุยเสร็จแล้วเซนก็หายตัวไปจากเอลิเซียนทันที กลับมาที่ห้องนอนของตนเองพลางหยิบนาฬิกาที่ได้ออกมาดู
“หึหึ
ไม่คิดว่าสิ่งที่หาจะได้มาง่ายๆโดยคนที่ตัวเองวางเป็นหมากไว้ละนะ~ เธอมันโง่ของแท้จริงๆ เทียร่า อลามานเทียร์”
ตัวของเซนกล่าวออกมาพร้อมกับหมุนตัวอย่างบ้าครั่ง
รอยยิ้มที่โรคจิตและน่ากลัวถูกส่งออกมาบรรยากาศที่เริ่มเย็นขนลุกจนน่ากลัวนั้นยิ่งทำให้เซนมีแววตาที่น่ากลัวหนักกว่าเดิม
“ฉันจะใช้มันให้เป็นประโยนช์เอง”
ความคิดเห็น