คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : Phase 37
Phase 37 ศึกครั้งสุดท้าย
หน้าประตูทางเข้าโรงเรียนSEED
“ได้โปรดเถอะ ให้พวกเราเข้าไปข้างในด้วย”เสียงร้องขอของชาวบ้านมากมายที่หวังว่าจะเข้าไปในโรงเรียน หลังจากที่หมู่บ้านยูเรเซียถูกทำลาย ปีศาจได้เริ่มการทำลายหมู่บ้านอื่นรอบข้าง ทำให้มีชาวบ้านมากมายถูกกินและตาย ทำให้สถานการณ์ตึงเครียดขึ้นถูกขณะ
“ไม่ได้ ข้างในมีคนเจ็บมากแล้ว”ทหารที่เฝ้าประตูบอกและพยายามขัดขวางไม่ให้ชาวบ้านเข้าไป
“ได้โปรดเถอะ อย่างน้อยให้ช่วยรักษาลูกของฉันที แกยังเด็กอยู่เลย”ผู้เป็นแม่ขอร้องให้รักษาลูกที่มีบาดแผลฉกรรจ์
”บอกว่าไม่ได้ไง”ทหารตะหวัดและผลักแม่ของเด็กล้มลงไปที่พื้น
“ทำไมถึงใจร้ายกันอย่างนี้”ชายแก่ตะคอกใส่ทหาร ทำให้ทหารที่เฝ้าโกรธจึงคิดที่จะฟาดชายแก่
“หยุดนะ”ได้มีเสียงห้ามขึ้นมาก่อนแต่แรงที่จะฟาดไปนั้นกลับหยุดไม่ทัน
หมับ
มือของคนๆหนึ่งได้หยุดไม้ที่ฟาดมาที่ชายแก่ได้เฉียดฉิวก่อนที่จะถึงชายแก่ สายตาของคนที่รับไว้นั้นมองมาที่ทหาร
“นี้มันเรื่องอะไรกัน”คำถามที่ทรงอำนาจถามขึ้น
“ค คือ ชาวบ้านพยายามทีจะเข้าไปนะครับ”ทหารเรียกตอบ
“เจ้าพวกบ้า พวกเขาเองก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน พาพวกเขาเข้าไป”ชายหนุ่มรีบสั่งทหารทันที
“ท่านได้โปรดช่วยลูกข้าด้วย”แม่เด็กรีบขอร้องและยืนลูกของตัวเองให้เพื่อหวังว่าจะรักษาได้
“สายลมแห่งเทพ จงรักษาบาดแผลนี้แก่เด็กน้อยด้วย”ชายหนุ่มร่ายเวท ตัวของเด็กเปล่งแสงออกมาบาดแผลได้หายไปเหมือนว่าไม่เคยมีบาดแผลอยู่ก่อนแล้ว
“ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก”แม่ของเด็กขอบคุณหลายครั้งมาก จนชายหนุ่มขอให้พอ แล้วพาชาวบ้านเข้าไปในโรงเรียนที่ในตอนนี้มีคนมากมายไม่ว่าจะเป็น นักเรียน อาจารย์ ทหาร นักเวท หมอและชาวบ้านที่บาดเจ็บหรือไม่ก็ลี้ภัยมาอยู่ที่นี้ แม้กระทั้งมังกรเองก็มาอยู่ที่นี้ รวมทั้งสภาทั้ง 5และนายพลต่างๆได้มาประชุมเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“มีลี่ ช่วยดูแลชาวบ้านกลุ่มนี้ทีนะ”ชายหนุ่มบอกเพื่อนสาวที่ดูแลคนเจ็บ
“อืมได้เลย คิระ”มีลี่ตอบรับ คิระหันไปมองหาใครบางคนอยู่
“ถ้าจะหาลักซ์นะ อยู่ที่ห้องประชุมรวมทั้งอัสรัน และคางาริด้วย”เพื่อนสาวอีกคนบอกให้
“ฉันต้องขึ้นไปด้วยไหม ชิโฮะ”คิระถาม ชิโฮะพยักหน้า คิระถอนหายใจเล็กน้อยและเดินไปที่ห้องประชุม
ที่ห้องประชุม
“ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ต่อไปไม่ได้แน่”เสียงของนายพลคนหนึ่งบอกขึ้น
“แล้วท่านจะให้ทำอย่างไง ในเมื่อพวกปีศาจร้ายกาจขนาดนั้น”นายพลอีกคนขัดขึ้น
“สู้กับมันสิ”นายพลคนแรกบอก
“ความคิดโง่ๆของท่านจะทำให้พวกเราตายกันหมด”นายพลที่สองขัดที่ครั้ง
“หรือว่าท่านจะให้พวกมันการจัดการกับพวกเรา”นายพลคนแรกเถียง การเถียงของนายพลทั้งสองเริ่มหนักขึ้น
“หยุดเถียงกันได้แล้ว”มีเสียงห้ามขึ้นมาจากสภาทั้ง 5
“แล้วท่านจะให้พวกเราทำอย่างไง ผู้แทนอาสึกะ”นายพลคนแรกถาม
“ตอนนี้สิ่งที่เราควรทำคือ ร่วมมือกันแทนที่จะมาทะเลาะในตอนนี้”ผู้แทนลูสิเอ้อบอกแทน
“ยิ่งที่สำคัญที่สุดคือ หาทางรับมือ”ผู้แทนอัสฮาเสริมขึ้นอีก
“เราเองก็ต้องเชื่อมั่นให้ตำนานด้วย”ผู้แทนซาล่าบอกขึ้น
...ตำนาน...อัสรันงงกับคำพูดของผู้เป็นพ่อ เช่นเดียวกับลักซ์ ชินและสเตล่า
“นี้ท่านจะบอกว่าให้เราเชื่อไอ้ตำนานที่ไม่แน่ว่าอาจเป็นเรื่องที่กุขึ้นมาก็ได้”นายพลคนที่สองบอก
“แต่สิ่งที่เรากำลังเผชิญ มันก็เป็นเหมือนกันไม่ใช้หรือไง”ซีเกลถาม
“นับแต่ครั้งอดีตที่ไม่มีใครรู้ว่า มีแสงสว่างและความมืดเหมือนไร มีสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นมาได้อย่างไร แสงสว่างและความมืดเริ่มต่อสู่กันเมื่อไร”คางาริเอ่ยขึ้นมา
“รู้จักด้วยอย่างนั้นหรือ”ผู้แทนอัสฮาถาม คางาริพยักหน้าเล็กน้อย
“แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ความมืดได้เริ่มครอบงำสิ่งมีชีวิตที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุด ได้เริ่มทำลายสิ่งต่างๆที่ขวางหน้ารวมทั้งพวกของมันเอง หายนะได้มาเยือนยังที่แห่งนี้ เหล่าสิ่งมีชีวิตมากมายเริ่มหวาดกลัว ความมืดยิ่งเข้าสู่ใจได้ง่าย แต่กลับมีแสงสว่างทั้ง 7เกิดขึ้นพร้อมกับการลุกขึ้นสู่ของสิ่งมีชีวิตตัวน้อยกลุ่มหนึ่งที่เรียกว่ามนุษย์กลุ่มหนึ่ง ที่ไม่อาจเทียบเท่าสิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดที่ แต่จากแสงสว่างเล็กๆนั้น เริ่มกลับยิ่งใหญ่ขึ้นยามที่ยังไม่สิ้นหวังเมื่อยังเชื่อว่ามีวันพรุ่งนี้อยู่อีก...”คางาริเล่าไปได้สักพักและยิ้มออกมา ประตูห้องประชุมเปิดออกพร้อมกับการมาของผู้มาคนใหม่
“จนความมืดกลับไปยังที่ของมัน”ผู้มาเยือนบอกแทนให้
“ถูกต้อง นั้นคือสิ่งที่ถูกเล่าต่อกันมา”ซีเกลบอก
“แต่ที่ต้องชมว่ายอดคือพวกเธอกลับรู้ถึงตำนานได้มากกว่า”ซีเกลชมทั้งสองฝาแฝด
“ข้าไม่เชื่อไอ้เรื่องตำนานหลอกลวงนี้”นายพลคนที่สองบอกเพื่อยืนยัน
“ตำนานนั้นอาจเป็นเรื่องที่กุขึ้นมาเพื่อให้พวกเราหลงเชื่อก็ได้”นายพลคนที่สองบอกต่อ
“ตำนานเป็นเรื่องจริง เป็นเรื่องจริงของตระกูลหนึ่งที่ต้องมาแบกรับภาระที่ยิ่งใหญ่ ภาระที่ไม่สามารถทำให้เป็นจริงได้ พวกเขายอมที่จะสละทั้งชีวิตที่มีเพื่อให้สิ่งที่ เรียกว่าสงครามที่คร่าชีวิตมากมายให้หมดไป”คิระค้านออกมา
“แล้วมีหลักฐานไหมละ”นายพลคนที่สองถาม คิระเดินเข้าไปหานายพลคนที่สองพร้อมกับมือที่ปรากฏดาบเรียวบางสีฟ้าในมือ
“นี้ไงหลักฐาน”คิระชูดาบของตัวเองขึ้นมา
“แสงสว่างทั้ง 7คือ อาวุธที่ถูกสร้างขึ้นมาให้ต่อสู่กับความมืดโดยเฉพาะ”คิระบอกต่อ ดาบได้ส่องแสงออกมาเล็กน้อย
“ดาบเล่มนี้เองก็เป็นดาบเล่มหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา โดยนามของมันคือ Strike”คิระบอกชื่อของดาบเสร็จ ดาบได้ส่องแสงจ้าออกมา
“เอาดาบบ้านั้นไปไกลๆฉัน”นายพลคนที่สองตะโกนขึ้นพร้อมกับร่างกายที่เปลี่ยนไปเป็นสัตว์
“ก๊าซ”สัตว์ประหลาดกระโดดเข้าหาคิระ แต่Strikeส่องแสงจ้าขึ้น ทำให้สัตว์ประหลาดก้าวถอยหลังออกห่างจากคิระ พร้อมกับมองหาเหยื่อคนอื่นแทนแต่ก่อนที่มันจะมาเหยื่อใหม่ดาบก็ได้ฟันที่มันอย่างไม่รีรอ ร่างสัตว์ประหลาดมีไอสีดำลอยออกมาพร้อมกับการคืนร่างเป็นมนุษย์ ไอสีดำพุ่งไปที่ลักซ์ คฑาไปรากฎขึ้นขวางไว้ พร้อมกับการปรากฏตัวของอาวุธอื่นๆอีก 5ชิ้นล้อมไอสีดำไว้
“ที่นี้ไม่ใช่ที่ๆแกควรจะอยู่ความมืด”คิระบอกกับไอสีดำและใช่ดาบเองเล่มฟันที่ไอสีดำ ไอสีดำได้สลายไป และอาวุธทั้งหมดได้หายไป นายพลคนที่สองได้ถูกหามออกจากห้องประชุมไป
“ทำไมนายพลถึงได้เป็นสัตว์ประหลาดไปได้ละครับ”ชินถามขึ้นมา
“ในจิตใจของเขานะมาความสิ้นหวังอยู่นะสิ”คิระบอก
“นายหมายความว่าไง”อัสรันถาม
“มนุษย์ทุกคนนะ ไม่ใช่ว่าจะมีจิตใจที่ดีไปทุกคนละนะไงๆก็ต้องมีความชั่วอยู่ในจิตใจอยู่แล้วเป็นของคู่กันเพียงแค่ใครจะมีมากน้อยแค่ไหนก็อยู่ที่ตัวเอง แถมในตอนนี้สถานการณ์ ยิ่งเลวร้ายอยู่ด้วย”คางาริอธิบายแทน
ปัง
ประตูของห้องเปิดขึ้นมาเองพร้อมกับลมไปพัดเข้ามา
ตึก ตึก
‘อะไรกันความรู้สึกนี้’คิระรู้สึกถึงบางอย่างจึงมองไปสบตากับคางาริที่มองมาหาตนเองเช่นกันและพยักหน้าพร้อมกัน และวิ่งออกไปจากห้องประชุม
“เดี๋ยวก่อนทั้ง 2คน”ซีเกลเรียก
“เรารีบตามไปเถอะค่ะ คุณพ่อ”ลักซ์บอกก่อนที่จะวิ่งตามคระและคางาริพร้อมกับคนอื่นๆ
“แฮ่ก แฮ่ก ทำไมสองคนนั้นวิ่งเร็วอย่างนี้นะ”อุสึงิถามขณะที่วิ่งตาม2คนที่อยู่ข้างหน้าแต่ความเร็วของสองฝาแฝดกลับเร็วขึ้นอีก จนมาหยุดที่ประตูบานใหญ่บานหนึ่ง
“ซีเกล นายไม่เคยเห็นบอกเลยนี้ว่าโรงเรียนนายมีประตูแบบนี้อยู่นะ”มิเกลบอก
“ก็ประตูนี้มันปิดตายมาหลายปีแล้ว ให้คนงานมาเปิดยังเปิดไม่ได้เลย”ซีเกลบอก แต่วินาทีตอนมาทำให้ซีเกลไม่
อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น เมื่อคิระและคางาริเปิดประตูได้ ภายในของประตูได้ถูกตกแต่งเป็นแบบยุโรปเก่าของพวกชั้นสูง ไม่ที่บอกได้อีกอย่างคือฝุ่นไม่มีฝุ่นจับสักแหล่งเดียว เมื่อว่าไม่มีอะไรที่สามารถผ่านประตูนี้ได้เลยแม้กระทั้งฝุ่น
“ยินดีต้อนรับแขกทุกท่าน”สีคนแก่คนนึ่งบอกขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของชายแก่คนหนึ่ง
“ท่านปู่”คิระและคางาริเรียกชายแก่และวิ่งเข้าไปกอด
“ปู่รอพวกเจ้าอยู่นานมากหลานข้า”ชายแก่บอกและกอดทั้ง2 และมีคนอื่นๆปรากฏออกมาอีกมากมาย
“ยินดีต้อนรับขอรับคุณหนู”เหล่าผู้ปรากฏตัวมาใหม่กล่าวบอก
“มาน่า ชุดตอนวันงานแต่งรำนะ ขอโทษนะที่ทำให้มันขาดซะแล้ว”คิระบอกกับหญิงวัยกลางคน
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”มาน่าบอก
“เดียวก่อนสิ ผู้หญิงคนนั้น”อัสรันชี้ไปที่มืออย่างไม่เชื่อ
“เราได้พบกันอีกแล้วนะเจ้าค่ะ”มาน่าทักทาย อัสรันช็อคไปเลยเมื่อรู้ว่าคนที่ตัวเองเจ้าตอนนั้นเป็นวิญญาณ ไม่เพียงอัสรันเท่านั้น ทั้งชิน สเตล่าและลักซ์ยังอึ้งเช่นกัน
“คือ ใครช่วยบอกทีได้ไหมว่า นี้มันอะไรกัน”พ่อของสเตล่าถามขึ้นเมื่อยังไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
“เราจะเป็นคนอธิบายให้ท่านเข้าใจเอง มิเกล ลูซิเอ้อ”ชายแก่บอกซึ่งรู้ได้แม้กระทั้งชื่อของพ่อสเตล่า ทำให้ทุกคนตกใจมาก
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่านจะตกใจข้าก็ไม่ว่าอะไร”ชายแก่ขำออกมา
“แล้วชื่อของท่านมีนามว่าอะไร”พ่อของชินเป็นคนถาม ชายแก่ยิ้มออกมา
“นามของข้าคือ เดม่อนเป็นผู้ไปรับสายเลือดอันยิ่งใหญ่ ท่านโทกะ”ชายแก่แนะนำตัวเองและบอกชื่อของชินได้เช่นกัน
“ตระกูลของท่านของตระกูล”โทกะบอกขึ้น
“ตระกูลมังกรที่ท่านเห็นอยู่ข้างนอกนั้นละท่านโทกะ”
“พวกท่านคงอยากรู้ว่าข้าเป็นอะไรกับเด็ก2คนนั้นด้วยใช่ไหม”ชายแก่ถามขึ้น ทำให้ทุกคนในห้องตะลึงเล็กน้อย
“ไม่จำเป็นต้องตกใจก็ได้ นี้เป็นความสามารถของข้าและหลานข้าเองก็มีเช่นกัน ผู้ที่สืบสายเลือดนี้จะต้องรับบทบาทที่พวกเขาต้องทำ ยังมีความสามารถมากกว่าคนปกติมากมายด้วย ไม่ว่าจะเป็นการฟื้นตัว พลังเวทที่มหาศาลและการใช้ความสามารถของมังกรที่ทำพันธะด้วย”ชายแก่นามเดม่อนอธิบายให้เล็กน้อย ก่อนที่จะหันไปมองดู คิระ
“ฟรีด้อมดับสลายไปแล้วสินะ”ชายแก่เอ่ยขึ้น คิระรีบหันไปทางอื่นและกัดริมฝีปากแน่นพร้อมกับการปรากฏของดาบสีขาวขึ้น
“ข้ารู้ดีว่าเจ้าทำใจไม่ได้ แต่ฟรีด้อมยังคงเหลือจิตใจในดาบเล่มนี้อยู่”ชายแก่บอกต่อและจับไปดาบในมือของคิระ
“เจ้าอย่างลืมเด็จขาดว่ามีมังกรมากมายจะจากเราไปแต่ยังมีบางตัวคงเหลือจิตวิญญาณให้พวกเราสานต่อ ไม่ว่าจะเป็น Infinite, Justice, Destiny, Destroy, Eternal, Strike หรือแม้กระทั้งStrike Rouge”ขายแก่เอ่ยนามขึ้นแล้วปรากฏตัวของอาวุธทั้ง 7ขึ้นมา อาวุธทั้ง 7เปล่งประกายออร่าของเป็นรูปร่างของมังกรรางๆ แล้วชายแก่ได้ยิ้มให้แก่ทุกคนภายในห้องก่อนที่วิญญาณทั้งหมดภายในห้องจะแตกสลายพุ่งขึ้นไปบนอากาศและแตกกระจายอีกครั้งลอยสัมผัสทุกคนภายในห้อง
...เราขออวยพรให้ทุกท่านโชคดี...
ความคิดเห็น