คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : มรดกของผู้สร้าง
ท้อฟ้ายาม่ำืนในฤูร้อนเ็มไป้วยวาวนับล้านว
หมู่บ้านแสันทร์บรรพาลสว่าไสวภายใ้ทะเลาว
อย่าไร็ามอนนี้ฟาหยวนและโวหยวนไม่ไ้อยู่ภายในหมู่บ้านแ่พวเาลอบเ้าไปในรอยแยอภูเา
ฟาหยวนันเ่าลบนพื้นและยฝ่ามือึ้นวาบนำแพหิน ภาพเหุาร์ในอีเลือนหายไปแล้ว หาไม่ใ่เพราะเาำำแหน่อมันไ้ ผู้ใะล่วรู้ว่า้านหลัำแพหินะุ่อนมรอนับวปีศาสุราอไม้เอาไว้
หนึ่เือน่อนหน้า ภาพเหุาร์บนำแพหินเปลี่ยนเป็น้อวามที่ระบุว่ามรอนับวปีศาสุราอไม้ถูทิ้ไว้ที่นี่่อนะเลือนหายไป
ทะเลวิาอฟาหยวน่อยๆลละที่แสันทร์สีฟ้าส่อประายอยู่บนฝ่ามืออเา
'วิาลื่นแสันทร์!' ้วยหนึ่วามิ ลื่นแสันทร์สีฟ้ารีเือนำแพหินออมาอย่า่อเนื่อ นี่เป็นวิธีารเียวับารปลผนึผลึหินโลาภ
บนพื้นเ็มไป้วยฝุ่นผสีแเ้ม
เพื่อหลีเลี่ยารถู้นพบ ฟาหยวนึไม่ใ้เรื่อมือเ่น้อนเหล็ในารทำลายำแพหิน มิะนั้นมันอาสร้าเสียัไปทั่วบริเว ไม่ว่าผู้นในหมู่บ้านะไ้ยินหรือไม่ ฟาหยวน็ไม่ยินีรับวามเสี่ย
รายละเอียเล็ๆน้อยๆสามารถัสินผลลัพธ์เสมอ
ในีวิ่อนหน้า เาเยประมาทและไม่สนใรายละเอีย นั่นทำให้เาพบับวามสูเสียรั้ให่ มีำล่าวว่า “มนุษย์ะยิ่หวาลัวเมื่อพวเาอายุมาึ้น” มันไม่ใ่วามี้ลา แ่เป็นวามระมัระวั อนนี้ประสบาร์ห้าร้อยปีำลัส่เสียเือนเาอยู่ภายในใ
“ฮู...” ฟาหยวนสูสายใลึ่อนะทิ้ัวลบนพื้น้วยวามเหนื่อยล้า
อนนี้เาเาะำแพหินเป็นรูเท่าำปั้นอเา
เมื่อเห็นฟาหยวนนอนลไปบนพื้น โวหยวนึรวบรวมพลัปรา่อนะโมีใส่ำแพหิน
นเิเป็นรูนาเท่าับระร้าหวายใบให่
เามอเ้าไป้านในและระหนัถึลิ่นอายทีุ่ร้ายลั่วไหลออมา อย่าไร็ามเายัยายรู่อว่าให้ให่มาึ้น ่อนะวาสายาไปรอบๆ
แ่ยิ่ลึเ้าไปในถ้ำมันลับ่อยๆแบลเรื่อยๆ เนื่อาผนัถ้ำเรือแสสีแออมา เาึสามารถมอเห็นพื้นที่ภายในไ้อย่าัเน
มรไม่เหมือนับสมบัิ
สมบัิอผู้ใ้วิาสามารถ้นหาไ้าาศพอพวเา
สำหรับมร ผู้ใ้วิาที่ใล้ายและไม่เ็มใที่ะปล่อยให้มรอพวเาสูสลายไปหรือเพื่อประโยน์อนรุ่นหลั พวเาะทิ้อุปสรรเอาไว้เพื่อทสอบผู้สืบทออพวเา
นอานี้มร่าๆ็มีวัถุประส์ที่ัเนอผู้ใ้วิาแ่ละนเ่นมรอนับวปีศาสุราอไม้็มีไว้สำหรับบุลที่สามารถแ้แ้นระูลแสันทร์ให้เา
โยปิมระแบ่ออเป็นมรอฝ่ายธรรมะและมรอฝ่ายปีศา
มรฝ่ายธรรมะะมีบททสอบที่ัเน หาเป็นผู้สืบทอ พวเาะไม่ไ้รับอันรายนถึแ่ีวิ
แ่มรอฝ่ายปีศามัับ้อนและโหเหี้ยม
ผู้นไม่สามารถประเมินวามบ้าลั่ที่พวเาัเรียมเอาไว้โยเพาะารทสอบทาิใที่อาทำให้พวเาไ้รับเ็บปว ทรมาน และเสียสิไ้อย่า่ายาย
นอานั้นมันยัมีระทั่มรลวที่ผู้ใ้วิาปีศาสร้าึ้นเพื่อเป็นับั
“มรอนับวปีศาสุราอไม้ะเป็นเ่นไร?” ฟาหยวนสสัย
าวามทรำอเา มีมรที่มีื่อเสียมามายถู้นพบในอนา แ่สำหรับมรอนับวปีศาสุราอไม้ มันลับไม่เยมีผู้ใ้นพบมา่อน นั่นทำให้ฟาหยวนไม่มี้อมูลเี่ยวับมัน
“ถู้อ โอาสที่ะเป็นเพียับัมีอยู่ไม่มา มิะนั้นนับวปีศาสุราอไม้ะไม่วาแผน่อนมันไว้เบื้อหลัภาพเหุาร์เหล่านั้น แ่มันะมีลไอื่นอยู่อีหรือไม่?”
ฟาหยวนโยน้อนหินเ้าไปในถ้ำ มันลิ้เ้าไปภายในส่วนลึอถ้ำและส่เสียสะท้อนออมาเล็น้อย
ผลารทสอบ้วย้อนหินหมาวามว่าปลอภัย
แ่ฟาหยวนยัไม่้าวเ้าไปทันที ร้ามเานำฝุ่นผที่เิาำแพหินโปรยไปๆรอบทาเ้าถ้ำลับราวับมันพัทลายลมา้วยัวอมันเอ านั้นพวเาึออมาารอยแยอภูเา
ประมาสอสามร้อยเมรห่าาน้ำ ฟาหยวนหยิบไหสุราไผ่เียวที่เรียมไว้ึ้นมาื่มและใราลบนเสื้อผ้าอนและโวหยวนเพื่อสร้าลิ่นสุรา
สุท้ายพวเาึเินลับหมู่บ้าน เมื่อถึหอพัอสถานศึษา มัน็เป็นเวลาเที่ยืนแล้ว
หาพวเาลับหลัเที่ยืนบ่อยเินไป ผู้นะเริ่มสสัย ันั้นฟาหยวนึวาแผนออไป่วหัว่ำและลับมาอนเที่ยืน นี่ือวามรอบอบอฟาหยวน
หลัาเ้าสู่หอพัฟาหยวนนอนในทันที แ่มันไม่ใ่สำหรับโวหยวน
เานั่ลบนเีย่อนะเริ่ม้นหาเล็วิา่าๆ ในแหวนมิิ
หลัาาร้นหาว่า 1 ั่วโมโวหยวนึพบบาสิ่
มันเป็นระาษสีฟ้านาเท่านิ้วลาอมนุษย์ บนระาษยัมี้อวามที่ถูเียนไว้โยสีทอ มี้อวามอยู่ว่า "มรอผู้สร้า"
เมื่อเห็นสิ่นั้นโวหยวนยี้านเอและ้อมอระาษสีฟ้าที่อยู่ในมือ 'มรอผู้สร้า มันือสิ่ใ?'
โวหยวนรุ่นิอยู่สัพั่อนะไ้ำอบ
'โลใบ่อนอ้า มีำนานอผู้สร้าโลลมปรา ึ่มันเี่ยวับ ระาษแผ่นนี้อย่าแน่นอน'
'ามบันทึประวัิศาสร์ ระูลอ้าถือำเนิึ้นเป็นระูลแรอโลลมปราและเป็นระูลที่มีประวัิมาอย่ายาวนานอี้วยเป็นไปไ้ไหมว่าบรรพนอระูล ไ้รับระาษแผ่นนี้มาาผู้สร้าโลลมปรา?'
'ใ่มันวรเป็นเ่นนั้น' โวหยวนิับนเอานั้นเาึพลิ้านอระาษ
ใน้านนี้มี้อวามว่า "ีออเพื่อวามไร้เทียมทาน"
โวหยวนีระาษแผ่นนี้ เศษระาษร่วลสู่พื้น่อนะเลือนหายไป
"ิ้" เสียสายหนึ่ัึ้นมาในหัวอเา
เาระหนัไ้ทันทีว่ามันือสิ่ใ
'มันือระบบ!'
ความคิดเห็น