คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทพิเศษ(รับงานเค้ามา)ข้ารับใช้ปิศาจ(ซินอาร์ เซอเซส) 100%
เตอร์ดูนะ สนุกกว่ากันแยะ)
"อุแว้...อุแว้"เสียงเด็กดังระงม ไปทั้งปราสาท โดยมีหญิงสาวคนหนึ่งนอนอยู่ข้างกาย
เด็กทั้งสองคนนั้น ใบหน้าของหญิงสาว เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า จากการคลอดบุตร
ออกมามากเพราะ สังเกต ได้จาก เหงื่อที่ซึมที่ผมสีขาวของหญิงสาว...
ปัง! เสียงประตูที่ถูกเปิดอย่างรุนแรงก็ดังขึ้น จนทำให้หญิงสาวสะดุ้งจนหันไปมองต้น
เสียงโดยพลัน จนตกตะลึงอีกครั้ง เมื่อมีทหาร สาม นาย ได้มาฉุดเธอเอาไว้ ก่อนที่จะนำ
แฝดอีกคนหนึ่งไป...
"ไม่นะ...อย่าเอาเซอเซสไปไหนนะ!"หญิงสาวตะโกนออกมาเสียงดัง แต่ เกรงว่าเสียงนั้น
ดังไม่พอ...ก่อนจะมองไปที่แฝดที่ถูกเอาไป...แล้วลองมองที่แฝดที่ยังอยู่กับเธอ...
"ซินอาร์ อย่าจากแม่ไปอีกคนหนึ่งนะ แม่ขอร้อง...."
หลายปีต่อมา...
"นี่ เจ้าน่ะ ซินอาร์ใช่ไหม?"เด็กหนุ่มนามซินอาร์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะมองไปทางต้น
เสียง แล้วตอบกลับไปว่า
"อือ...ข้าเอง"ซินอาร์พูด ก่อนที่ชายคนนั้นจะถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะพูดออกมา
ว่า...
"เจ้านี่ช่างโชคร้ายเหลือเกินนะ...ที่ต้องไปรับใช้ องค์หญิงเซอเซส(?!)เซอเซสเนี้ย...."
"ข้าไม่เป็นไรหรอกขอรับ ขอบคุณที่เป็นห่วง"ซินอาร์พูดก่อนจะโค้งตัวเป็นการขอบคุณ
ก่อนที่ชายคนนั้นจะสังเกตได้ว่า..
"อือ...เจ้าหน้าตาคล้ายกับองค์หญิงเหลือเกินนะ เป็นพี่น้องกันเหรอ?"ชายคนนั้นถาม
ซินอาร์
"เอ่อ...หน้าตาขององค์หญิงคล้ายข้าปานนั้นเลยเหรอ ขอรับ?"ซินอาร์ถามกลับ
"ก็ใช่น่ะสิ...แต่ก็ช่างมันเถอะ ขอให้โชคดีก็แล้วกันนะ หนุ่มน้อย"ชายคนนั้นพูดก่อนจะ
เดินหายไป...
ปราสาท
"เห๋...เจ้าน่ะเหรอซินอาร์..."องค์หญิงเซอเซสเอียงคอเล็กน้อย....
"ขอรับ "ซินอาร์รับคำเท่านั้น
"....พวกเจ้าน่ะ พาซินอาร์ไปแต่งกายเถอะ...ข้ารออยู่นี่แหละ...ช้าแม้แต่นิดเดียว พวกเจ้า
ได้หัวหลุดออกจากบ่าแน่...."องค์หญิงเซอเซสพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนอาฆาตจองเวรก็มิ
ปาน...
"พ...เพคะ"สาวใช้พูดก่อนจะพาตัวซินอาร์ไปแต่งกาย
10 นาทีต่อมา (เพราะความมักง่ายของคนเขียน)
"อือ...ใช้ได้นี่นา..."องค์หญิงเซอเซสพูดก่อนจะมองตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ขอพระทัยขอรับ ฝ่าบาท"ซินอาร์พูดก่อนจะคุกเข่าลงต่อหน้าเซอเซส
"อือ..."องค์หญิงเซอเซสตรัสเพียงเท่านั้นก่อนจะตรัสถามขึ้นมาอีกว่า...
"ว่าแต่ มื้อเย็นวันนี้มีอะไรงั้นเหรอ?"
"สเต๊กเนื้อจิงโจ้ขอรับ ส่วนของหวานก็ทีรามิสุขอรับ"ซินอาร์ตอบ
"งั้นเหรอ? จะว่าไปเจ้าเป็นบุตรของฟีอานี่นา...ฟีอาสบายดีไหม.?"องค์หญิงเซอเซสตรัส
ถาม
"นางเสียชีวิตด้วยโรคร้ายน่ะขอรับ..."<-(ผมไม่ได้ตั้งใจแช่งแม่เซอเซสนะ ขอบอกไว้
ก่อน!)เพียงเท่านั้น องค์หญิงเซอเซสก็ได้ทำหน้าเศร้าหมองลง...ก่อนจะตรัสขึ้นมาอีกว่า
"เสียใจด้วยนะ"เพียงเท่านั้นองค์หญิงเซอเซสก็นึกขึ้นได้ว่า วันพรุ่งนี้ นางจะออกไป
ประพาสที่เมืองแห่งหนึ่งจึงได้ตรัสกับซินอาร์อีกว่า...
"จริงสินะ วันพรุ่งนี้ ข้าไปประพาสที่เมืองข้างๆ เจ้าจะไปด้วยไหม?"องค์หญิงเซอเซสถาม
ซินอาร์
"ข้าเป็นข้ารับใช้ของท่าน เพราะฉะนั้นแล้ว...ข้าจะติดตามท่านไปด้วย ขอรับ"ซินอา
ร์พูด พร้อม กับ แอบดีใจในเวลาเดียวกัน
"งั้นเหรอ?"องค์หญิงเซอเซสตรัส ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ จนแทบไม่มีใครสังเกต
"งั้นก็ไปเตรียมของซะล่ะ..."องค์หญิงเซอเซสตรัส ก่อนจะเดินจากไป
ค่ำคืนนั้น
"...ท่านแม่ขอรับ นั่นคือน้องของข้าแน่เหรอขอรับ? แล้วทำไมนางถึงเปลี่ยนไปได้ขนาด
นั้น...."ซินอาร์พูดออกมาเบาๆ ก่อนจะหลับตาลง โดยไม่ได้สังเกตเลยว่า องค์หญิงเซ
อเซสแอบฟังอยู่
"...ว่าแล้วเชียว...ซินอาร์เป็นพี่ชายของข้าจริงๆสินะ..."องค์หญิงเซอเซสพูดเพียงเท่านั้น
ก่อนจะเดินหายไป
เช้าวันต่อมา
เมือง'พรอนเทร่า'<-(แอบลอกชื่อเมืองมาจากเกม หึหึหึ)
...ที่นี่น่ะเหรอ เมืองที่อยู่ข้างๆเมืองเรา? ซินอาร์ถามตนเองในใจ
"นี่ซินอาร์ดูผู้ชายคนนั้นสิ..."องค์หญิงตรัสขึ้นพร้อมสะกิดชินอาร์จนทำให้เจ้าตัวแทบ
สะดุ้ง
"ทำไมเหรอ ขอรับ..."ซินอาร์ถามองค์หญิงเซอเซสด้วยความงงเล็กน้อย
"เห็นผู้หญิงที่อยู่ข้างๆไหม?"องค์หญิงเซอเซสตรัสถามอีกครั้งหนึ่ง...
"ทำไมเหรอขอรับ...?"ซินอาร์ถามอีกครั้งหนึ่งก่อนมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น นางฟ้า
ชัดๆ!ผมสีเขียวอ่อนยาวจนถึงเอว แต่ดูตัดกับสีตาที่เป็นสีน้ำเงิน ชอบกล
"กำจัดนางซะ..."องค์หญองเซอเซสออกคำสั้งเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินจากหายไป
"อ๊ะ...หายไปไหนแล้วล่ะ องค์หญิง"ซินอาร์มองหาตัวองค์หญิงเซอเซส แต่ก็พบเพียง
ความว่างเปล่า...ก่อนจะจ้องมองไปที่หญิงสาวอีกครั้งหนึ่ง...
"ถึงแม้ว่าข้าจะทำใจไม่ได้ก็เถอะ แต่ข้าก็จะทำเพียงองค์หญิงของข้า...เซอเซส"
ตกเย็นมานั้นเอง...
...นี่ข้าคิดดีแล้วจริงๆงั้นเหรอ? ซินอาร์ได้แต่ถามคำถามแบบนี้ในใจมาได้ 150 กว่ารอบ
แล้ว...
"เอ...ก็คนที่นัดให้เรามาเจอมันที่นี่นี่นา...ทำไมคนๆนั้นยังไม่มาอีกนะ..."หญิงสาวผมสี
เขียวพูดก่อนจะหันไปซ้ายทีขวาที...ก็แหงล่ะ ก็ซินอาร์เป็นคนเขียนจดหมายไปหานาง
เองนี่นา...
"ขอโทษด้วยนะ...ขอรับ..."ซินอาร์พูดเท่านั้นก่อนจะให้โอกาสเวลาที่หญิงสาวเผลอเอา
มีดแทงเข้าไปที่หน้าอกของเธอเต็มๆ เลือดนั้นได้กระเซ็นมาโดนเขาพอดิบพอดีเลย...
ก็ที่หยาดน้ำตาที่ใบหน้าของซินอาร์จะไหลออกมา... ถึงเขาจะไม่อยากทำ แต่ก็ต้องทำ
ขอแค่ให้องค์หญิงพอใจก็เป็นพอแล้ว...ซินอาร์คิดในใจอย่างปลงก่อนจะมองไปที่ศพ
ของหญิงสาว...แล้วลากไปทิ้งที่แม่น้ำ...
บ้านพัก
"กลับมาแล้วเหรอ?ซินอาร์ เฮือก..."สิ้นเสียงเท่านั้นองค์หญิงเซอเซสได้ทำหน้าตกใจจน
แทบจะสลบลงไป แต่ยังดีที่เธอยังประคองตัวเองได้อยู่...
"ขอโทษด้วยนะ ขอรับที่ต้องทำให้ตกใจ.... ข้าต้องขอโทษจริงๆนะขอรับ"ซินอาร์พูดก่อน
จะยิ้มบางๆให้องค์หญิงเซอเซส
"ซินอาร์...."องค์หญิงเซอเซสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา...
"จริงสินะขอรับ...พอดีว่าข้าขอนุญาตไปที่ทะเลหน่อยจะได้ไหมขอรับ?"ซินอาร์หันหน้าไป
ถามองค์หญิงเซอเซส
"ไปทำไมงั้นเหรอ?"องค์หญิงเซอเซสพูดก่อนจะเอียงคออย่างสงัสยเล็กน้อย...
"เอาขวดนี่ไปลอยน่ะขอรับ..."ซินอาร์พูดก่อนจะชูขวดที่ด้านในมีกระดาษสีขาว
"งั้นข้าไปด้วยได้ไหม?"องค์หญิงเซอเซสถาม...
"ได้อยู่แล้วล่ะขอรับ..."ซินอราพูดก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้งหนึ่ง
ทะเล
"จะว่าไป เจ้าเองก็คิดอะไรเหลวไหลดีเหมือนกันนี่นา....ขอแบบนั้นเจ้าคิดว่า จะทำให้เจ้า
สมหวังได้งั้นเหรอ?"องค์หญิงเซอเซสพูดก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย
"แล้วองค์หญิงจะลองดูไหมล่ะขอรับ?"ซินอาร์หันหน้าไปถามองค์หญิงเซอเซส
"ของแบบนั้นน่ะเหรอ? ไม่จำเป็นสำหรับข้าหรอก..."องค์หญิงเซอเซสพูดก่อนจะเชิดหน้า
เล็กน้อย...เล่นทำเอาซินอาร์ก้มหน้าลงด้วยความผิดหวัง
"เพราะว่า...ตั้งแต่ที่ข้าได้เจอเจ้ามา เจ้าทำตามที่ข้ามาตลอดเลยนี่นา...เพราะงั้นไปต้อง
เอาขวดไปลอยก็ได้มั่ง เนอะ?"องค์หญิงเซอเซสพูดก่อนจะยิ้มให้ซินอาร์เล็กน้อย ก่อนที่
ซินอาร์จะยิ้มออกมาตาม... ก่อนที่องค์หญิงเซอเซสจะถามขึ้นมาอีกว่า
"ว่าแต่ เจ้าขอพรอะไรไว้งั้นเหรอ?"
"...อือ...ไม่รู้สินะขอรับ ขอให้องค์หญิงตัวเล็กลงมั่งขอรับ..."ซินอาร์ตอบออกมาเบาขำๆ
"นี่เจ้า อยากตายนักเลยรึไงนะ?"องค์หญิงทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนจะทำท่าเดินจาก
ไป
"ข้าล้อเล่นต่างหากละขอรับ"ซินอาร์พูดก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
"งั้นเหรอ? งั้นก็อยู่ข้างๆข้าตลอดไปนะ เพราะว่า เวลาที่ข้า อยู่กับเจ้า มันทำให้ข้ารู้สึก
อบอุ่นยังไงไม่รู้สิ..."องค์หญิงเซอเซสพูดก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้งหนึ่ง
"งั้นเหรอครับ...ดีใจจัง..."ซินอาร์พูด...
เช้าของวันต่อมา <-เริ่มเร่งแล้วนะครับ
"นี่ๆ ซินอาร์ วันนี้มันขนมหวานอะไรรึเปล่า?"องค์หญิงเซอเซสถามซินอาร์ด้วยสายตาที่
เป็นประกายแปลกๆ
"อือ...ไม่รู้สินะขอรับ อ้อ...จริงสินะ วันนี้มีพายแอปเปิ้ลขอรับ"ซินอาร์ตอบ
"ฝีมือใครงั้นเหรอ?"องค์หญิงเซอเซสถาม
"อ้อ...ฝีมือข้าเองขอรับ...ไม่อร่อยยังไงว่าข้าได้นะขอรับ"ซินอาร์พูด
"ไม่เป็รไรหรอก ไม่ว่าอะไรที่ซินอาร์ทำก็อร่อยหมดนั้นแหละ"องค์หญิงเซอเซสพูดก่อน
จะยิ้มออกมาอย่างเริงร่า
"งั้นหรอกเหรอครับ...งั้นจะให้ไปเอามาหใลยไหมขอรับ..."ซินอาร์ถามองค์หญิงเซอเซส
"ก็เอาสิ เพราะข้าเองก็อยากกินไวๆเหมือนกัน"องค์หญิงเซอเซสพูด
"งั้นเหรอขอรับ งั้นข้าจะไปเอามาให้เดี๋ยวนี้แหละขอรับ"ซินอาร์พูดก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
ระหว่างทางเดินไปที่ห้องอาหาร
เฮ....!!!!!!เสียงดังอึกทึกก็ได้ขึ้นก่อนที่ซินอาร์จะรีบไปมองที่กระจก
"แย่ล่ะสิ..."ซินอาร์พูดออกมาเบาๆ
ปัง!
"อ่าว...มีอะไรงั้นเหรอ?ซินอาร์"องค์หญิงเซอเซสถามก่อนจะขมวดคิ้วอย่างงงๆ
ฉับ!
จู่ๆ ซินอาร์ก็คว้ากรรไกรที่อยู่ใกล้ตัว เอานำมาตัดผมตัวเอง
"ทำอะไรน่ะซินอาร์!"องค์หญิงเซอเซสถามออกมาอย่างตกตะลึง ก่อนจะเห็นซินอาร์นำ
ผ้าคลุมมาให้องค์หญิงเซอเซส
"องค์หญิงเซอเซส ท่านต้องรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเลยนะขอรับ...ยิ่งไกลจากที่นี่ได้ยิ่ง
ดี...ส่วนทางนี้ข้าจะเป็นคนถ่วงเวลาเอาไว้เอง...."ซินอาร์พูดก่อนจะเอาชุดขององค์หญิง
เซอเซสไปเปลี่ยน
"ทำไมล่ะซินอาร์? เกิดอะไรขึ้น? ข้าไม่เข้าใจ"องค์หญิงเซอเซสพูดด้วยหน้าตาที่กังวล
เล็กน้อย...
"พวกประชากรบุกมาที่นี่น่ะขอรับ เพราะงั้นแล้ว ท่านต้องรีบออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลยนะ
ขอรับ..."ซินอาร์พูดก่อนจะโผล่ออกมาในสภาพที่ไม่ต่างจากงอค์หญิงเซอเซสซักเท่า
ไหร่...
"ล...แล้วซินอาร์ล่ะ? "องค์หญิงเซอเซสถามซินอาด้วน้ำเสียงที่สั่นครอน
"ข้าเป็นเพียงแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น...เพราะงั้นแล้วเพื่อองค์หญิงแล้วข้ายอมทำ
ทุกอย่างขอรับ..."ซินอาร์พูดก่อนจะก้มลงมาจูบที่หน้าผากองค์หญิงเซอเซสเบาๆ
"เพราะงั้นแล้ว...อย่าได้ห่วงข้าเลยขอรับ..."
ตึ้งๆ!!!!!!
"อ๊ะ! พวกนั้นจะมาแล้ว ขออภัยนะขอรับ องค์หญิง..."ซินอาร์พูดก่อนจะผลักองค์หญิง
เซอเซส...จนเจ้าตัวได้ล้มลงไปที่ตู้เสื้อผ้า
"ซินอาร์!!!!!"องค์หญิงเซอเซสร้องออกมาดังๆ
"นั่นไงตัวองค์หญิง จับตัวนางไว้!"1 ใน ประชากร ก็ได้พูดขึ้นก่อนจะคว้าตัวซินอาร์
...ไม่นะ ไม่นะ ข้าอยู่นี่ต่างหาก อย่าเอาซินอาร์ไปไหนนะ เขาไม่ผิด ข้าต่างหากที่เป็น
องค์หญิง เพราะงั้นอย่าทำร้ายเค้านะ!...องค์หญิงเซอเซสกรีดร้องในใจ แต่ไม่มีใครได้
ยินเลนเลยแม้แต่น้อย...
ปัง! เสียงประตูกระทบกันอย่างแรง
"ไปกันแล้วงั้นเหรอ? ซินอาร์...ฮึก..."องค์หญิงเซอเซสพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะร้องไห้
ออกมา...
"ฮือ....เป็นเพราะข้าเอง...เป็นเพราะข้าเอง ซินอาร์ถึงได้โดนพวกประชากรจับตัวไป...
ทำไมพระเจ้าถึงกลั่นแกล้งข้าด้วยวิธีนี้ด้วย....ฮือ..."องค์หญิงเซอเซสพูดก่อนจะปล่อยโฮ
ออกมาเสียงดังไปทั่วปราสาท แต่ไม่ผู้ใกได้ยินเลยแม้แต่น้อย
เช้าขอวันนั้น
"ประกาศๆ เจ้าหญิงปิศาจจะถูกประหารในอีก 30 นาทีข้างหน้านี้ เพราะงั้น ไปรวมตัวกัน
ที่ กลางเมืองด้วย!!!"ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาเสียงดัง
"ประหารงั้นเหรอ? อย่าบอกนะว่า ซินอาร์?"เพียงเท่านั้นองค์หญิงเซอเซสก็รีบวิ่งไปที่
กลางเมืองทันที ก่อนที่จะไปสบตาเห็นซินอาร์ ซึ่งขณะนี้ คอได้ไปวางไว้ที่เขียง(รึเปล่า
นะ ไม่แน่ใจ)เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"นางปิศาจจะได้โดนประหารแลวสินะ ดีใจจังเลย"ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมา...
"นั่นน่ะสิ นังปิศาจแบบนั้น ใครกันอยากจะเอาไว้"ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา
...ไม่ใช่นะ เค้าไม่ใช่ปิศาจ ข้าต่างหากที่เป็นปิศาจ
"ซินอาร์!!!!!!!!"องค์หญิงเซอเซสตะโกนอยู่ห่างๆเพื่อกันให้คนอื่นได้ยิน
"องค์หญิงเซอเซส...ท่านรอดแล้วนะขอรับ"ซินอาร์พูดออกมาก่อนจะยิ้มออกมาด้วยสี
หน้าที่ไม่ได้คิดอะไรมาก...
"ซินอาร์!!!!!!!"
ฉับ!!!
"ซิน...อาร์"เสียงขององค์หญิงเซอเซสได้แผ่วลง...ก่อนที่หยาดน้ำตาจะไหลออกมา...
ก่อนจะพูดออกมาอีกว่า
"ทำไม!!!ก็ข้าบอกเจ้าแล้วนี่นา...ว่าข้าอยากเจ้าอยู่ข้างข้าตลอดไป คนบ้า บ้าที่สุด!!!
ฮือ..."องค์หญิงเซอเซสพูด...
'นั่นน่ะสินะ ขอรับ เพราะว่า ถึงแม้ว่าข้าจะหายไปแล้ว...แต่ข้าก็จะอยู่ข้างองค์หญิงตลอด
ไปนะขอรับ...' เสียงสุดท้ายที่ซินอาร์พูดก่อนจะถูกประหาร...
บทจบ
นานเท่าไรแล้วนะ...ที่เราสอง ไม่ได้พบกัน นานเท่าไรแล้วนะ ที่เธอคนนั้นจากไป...
แล้วเมื่อไหร่จะได้พบกันอีก หากเราสองได้พบกันอีกซักครั้ง แม้คืนหบังจะนานซักเพียง
ไหน? ข้าก็จะเฝ้ารอเจ้าจนกว่า เจ้าจะกลับมาหาข้าอีกนะ ซินอาร์
เฮ้อ...จบแล้ว สุขีแล้วสิผม แต่ก็ช่างเถอะ ผมเอารูปอะไรบางอย่างมาให้ดูครับ พอดีว่า
แอบวาดตอนคาบวิทย์น่ะครับ หึหึหึ
ทำไมภาพมันมืดจังวะ? แต่ก็ช่างมันเถอะ เมื่อไหร่ตูจะได้เครื่องสแกนมาใช้ฟระ?
ความคิดเห็น