คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : บทที่31 เสียงจากเปียโน
"เป็นไปไม่ได้!!!!!!!"ดัสเซสโหยหวนออกมาอย่างไม่เกรงใจใคร โดยที่เซซิน กับ โฟรชีลล์ ยังเกาะ
หลังข้ากับเจ้าเสือไม่เลิก
'ทำไงได้...ก็พวกเค้าอยู่นี่นา รึว่าเจ้าไม่เห็นใจลูกตัวเอง ว่าไง ภรรยาที่น่ารักของข้า'เจ้าเสือพูดออก
มาด้วยท่าทีกวนโมโหข้า ฮึ๋ย!เลิกประชดข้าด้วยคำว่า'ภรรยา'ซะทีเถอะน่า!
'ก็ได้ๆ'เจ้าเสือพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกได้เลยว่ามันจะไม่พูดอกีแล้ว ดีแล้วล่ะ...
"นี่ๆ แม่จ๋า...ทำไมลุงผมน้ำเงินถึงตะโกนออกมาแบบนั้นล่ะ?"เซซินถามข้า
ฉึก!
"โอ้ สงสัยว่าคำนั้นจะไปสะกิดใครบางคนแฮะ..."วินด์เซลพูดออกมาก่อนจะกลั้นหัวเราะแล้วก็
"ก๊าก!ฮ่าๆๆๆๆ"หลุดออกมาแล้วด้วย...
"เอาน่า ดัสเซสก็เป็นอย่างที่ข้าพูดนั่นแหละ...มันไปหนักส่วนไหนของเจ้างั้นเหรอ?"ไคลน์พูดออก
มาก่อนจะทำหน้าหน่ายๆใส่รองหัวหน้าหน่วยจู่โจมระดับสูงของตนเอง...
"ก็หนักน่ะสิขอรับ ถ้าองค์จักรพรรดิเนลิสรู้เรื่องเข้าล่ะก็ ท่านได้ถูกขับไล่ออกมาปฐพีวารีแห่งนี้แน่!"
ดัสเซสพูดด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงหัวหน้าตนเองเล็กน้อย
"เอาน่าเรื่องนั้นค่อยว่ากันทีหลังเถอะน่า..."ไคลน์พูด รู้สึกว่าเจ้าจะไม่ห่วงเรื่องของตนเองเลยนะ...
'รักเมียมากกว่างานล่ะสิท่า...'เจ้าเสือพูดออกมาเบาๆ เอ๊ะ...ไหนเจ้าบอกว่าจะไม่พูดแล้วไง
'ข้าแค่แสดงความคิดเห็นเท่านั้นเอง รึเจ้าไม่อนุญาตให้ข้าพูดล่ะ...'เอาเถอะๆ ข้าไม่หาเรื่องเจ้าแล้ว
ชิ!
"เอาเถอะๆ พวกเจ้าน่ะ ไปพักผ่อนที่คฤหาสน์ข้าก่อนไหม?"ไคลน์พูดขึ้น
"ก็เอาสิ"คาเรนพูดออกมาอย่างเซ็งๆ ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า "เพราะยังไงวันนี้ พวกเราก็เหนื่อยมา
ถ้วนหน้าแล้วเพราะงั้น...จะไปนอนบ้านเจ้าก่อนก็ไม่เป็นไรนี่นา..."
"อือ..อือ..."ไคลน์รับคำเบาๆ
"นี่ๆท่านตาเคย์เซอร์ จะไปด้วยไหม?"วินด์เทเซียถามเคย์เซอร์ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
"อ...อืม"รู้สึกว่าเคย์เซอร์จะยังกลัววินด์น้อยไม่หายแฮะ...
'แน่ล่ะ จะมีเด็กที่ไหนบ้างล่ะ ที่เผด็จการขนาดนี้'เจ้าเสือพูดออกมาอย่างเหนื่อยใจ
...นั่นน่ะสิ ข้าขออย่างเดียวเท่านั้นแหละ เซซิน กับ โฟรชีลล์ อย่าได้เป็นเหมือนวินด์เทเซียเลย...
'นั่นน่ะสิ...'เจ้เสือพูดเห็นด้วยอย่างเบาๆ
คฤหาสน์เรกูลัส(ไม่แน่ใจนะงับว่าคฤหาสน์ของแต่ละคนจะใช้นามสกุลของตัวเองหมดเลยรึเปล่า..)
แวบ...
"อือ...น่าอยู่ไม่เบาเลยนี่นา..."เจ้าเสือพูดออกมาเบาๆ
"นี่เจ้าออกมาทำไมเนี้ย?"ข้าพูดกับเจ้าเสือออกหงุดหงิด นี่เจ้าจะให้ข้าแห้งตายจริงๆสินะ!
"ไม่เอาน่าเซอเซส ที่นี่เป็นพื้นที่พิเศษนะ...ชดเชยหน่อยเป็นไรไป..."เจ้าเสือพูดออกมาอย่างเซ็งๆ
"นี่ๆ พ่อจ๋า น้าวินด์เซลบอกให้ไปกินข้าวแนะ..."เซซินที่วิ่งมาจากไหนไม่รู้ กระโดดมาเกาะที่หลังของ
เจ้าเสือ..
"รู้แล้วๆ เซอเซส เจ้าไปก่อนเลยนะ...ข้าขอไปสำรวจอะไรหน่อย เซซินเจ้าเองก็กินข้าวให้เยอะๆนะ
จะได้โตทันโฟรชีลล์เค้าเข้าใจไหม?"เจ้าเสือพูดก่อนจะลูบหัวเซซินเบาๆ
"อื้ม!งั้นท่านแม่ไปก่อนเถอะ!"เซซินพูดก่อนจะลากตัวข้าไป...
...แล้วรีบๆมากินข้าวนะ ข้าพูดกับเจ้าเสือในใจ
"เข้าใจแล้ว..."เจ้าเสือรับปากเบาๆ
โฟรเซนเดินสำรวจห้องต่างๆมาได้ 20 นาทีแล้ว ก่อนจะไปสะดุดตาที่ห้องหนึ่งเข้า...
แอ๊ด...
"เปียโนงั้นเหรอ...?"โฟรเซนพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะมองไปรอบๆห้อง ...ไม่ได้ใช้งานมานานแล้ว
สินะ...โฟรเซนคิดก่อนจะเดินไปที่เปียโนที่อยู่กลางห้อง
ติ้ง...
เสียงคีย์ที่โฟรเซนสมผัสดังออกมาเบาๆ...เสียงยังดีอยู่แท้แต่ไม่มีใครเล่นเลยงั้นเหรอเนี้ย? โฟรเซน
คิดเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงแล้วค่อยบรรเลงเพลงเบาๆ
...ความรักของฉันที่มอบให้เธอมันจะคงอยู่ตลอดไป
ฉันได้ภาวนาผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน แม้ว่ามือคู่นี้ไม่ใช่ส่วนหนึ่ง
วันสบายๆที่วนซ้ำแล้วซ้ำอีกมันไม่ทำให้กลัวเลยแม้แต่น้อย
นั่นก็เพราะวันพรุ่งนี้พวกเราก็อยู่ด้วยกันเหมือนเดิมไม่ใช่หรอ?
ความรู้สึกที่อยากปกป้องด้วยแววตาที่มุ่งมั่น มันเป็นอะไรที่แสนวิเศษจนอยากหยุดเวลานี้เอาไว้
ฉันอยากมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยแสงที่สาดส่อง
ความรักของฉันและเธอจะยังคงอยู่ตลอดไป
มือทั้งสองข้างที่เฝ้าถามผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน แม้ว่าจะเอื้อมไม่ถึง
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะทำ ฉันจะพาเธอไปแล้วยอมรับ ฉันจะต้องเติบโตขึ้น
ไม่มีใครที่สามารถอธิบายหรือเข้าใจเธอได้
ครั้งแรกที่พวกเราจูบกัน ฉันยังจดจำรสชาติที่แสนหอมหวาน ณ ช่วงเวลานั้น
ถ้าฉันนึกถึงมันในตอนนี้ ฉันอยากได้รับพรแบบนั้นอีกครั้ง
ถึงแม้ว่าน้ำตาของเธอจะไหล่บ่าลงมาอาบแก้มของฉัน ฉันจะคอยปลอบโยนเธอ
‘ฉันรักเธอ’ มันเป็นคำพูดที่ทรงอานุภาพ
เพราะฉันไม่ต้องการที่จะเป็นแค่เพียงส่วนนึงของความรักของเธอ
ฉันขอสาบานต่อท้องฟ้ายามค่ำคืน ว่ามือคู่นี้จะไม่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งอีกต่อไป
ความรักที่ส่งผ่านไปถึงเธอจะอยู่กับเธอชั่วนิรันดร์
ฉันขอสาบานต่อท้องฟ้ายามค่ำคืน ว่ามือคู่นี้จะไม่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งอีกต่อไป
เพราะฉันไม่ต้องการที่จะเป็นแค่เพียงส่วนนึงของความรักของเธอ
ฉันขอสาบานต่อท้องฟ้ายามค่ำคืน ว่ามือคู่นี้จะไม่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งอีกต่อไป...
(เพลงeternal loveงับ)
แปะ...แปะ
"ว้าว เจาเล่นได้ด้วยเหรอเนี้ย..."ข้าเดินเข้ามาในห้องที่เจ้าเสือยังนั่งเล่นเปียโนอยู่..
"เจ้าเข้ามาได้ยังไง?"เจ้าเสือถามข้า
"ไม่รู้สิ แต่เท่าที่รู้ คาเรนให้ข้ามาตามเจ้าไปกินข้าวแนะ คนอื่นเค้ากินกันหมดแล้วนะ..."ข้าพูดก่อนจะ
ชักสีหน้าด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะถามขึ้นมาอีกว่า
"ว่าแต่ เจ้าร้องเพลงให้ใครงั้นเหรอ?"ข้าถามออกมาอย่างสงสัย
"แล้วเรื่องอะไรที่เจ้าต้องรู้ล่ะ?"เจ้าเสือถามข้า
"ง่า...ก็ข้าอยากรู้นี่นา ไม่บอกข้าก็ไม่ง้อเจ้าหรอกชิ!"ข้าพูดตัดพ้อกับเจ้าเสือ
"งั้นข้าก็ไม่บอกเจ้า..เพราะว่ามันเป็นความลับ.."เจ้เสือพูดก่อนยิ้มให้ข้า
ชิ!!!ไม่อยากบอก ก็ไม่ต้องบอก!!!! ข้าคิดในใจโดยมีเสียงหัวเราะของเจ้าเสือประกอบไปด้วย...
---------------------------------------------------
ต้องขอโทษจริงนะง้าบ ที่สปีดในการอัพมันชักช้าแล้วสิ...เหมือนเน็ตที่แต่เดิมมันคือ 2 เมก เปลี่ยน
เป็น 0.5 เมก ซะได้ TT[]TT สงสัยเป็นเพราะซ้อมเปตองอ่างับ เลยไม่ค่อยมีเวลา ต้องขอโทษน่ะที่นี้
เลยง้าบ!!!!
ความคิดเห็น