คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : บทที่ 9 ดีล
“ีล”
วยแล้ว!
ไม่น่าระุหนวเสืออย่าไร้สิเลย เพราะระ่ายัวเล็ๆ อย่าเธอมีแ่ะเป็นเหยื่อ...
ลลินาไม่ทันั้หลัสันิ ริมฝีปาเา็บเล้าลีบปาเธออย่าอ่อนหวาน ปวีร์ทวีวามร้อนแรึ้นเรื่อยๆ ามลำับ และไม่ว่าอยาร้อทัทานแ่ไหน นใ้ร่าลับทำไ้เพียิ้นลุลัและประท้วเสียอู้อี้ในลำอ
มือร้อนผ่าวลูบไล้ไปใ้ายเสื้อนอนผ้านิ่ม อบุม้อนเนื้อนุ่มหยุ่นภายใ้ฟอน้ำแบบเย็บิับุ โยที่ลลินาไม่อาหัห้ามอารม์สะท้านไหวไ้แม้แ่น้อย เพียรู่สั้นๆ เท่านั้นใบหน้าหล่อเหลา็เลื่อนยับไปบับเนินนม
“อื้อ...” หิสาวพยายามันร่าให่โถอยห่า แ่มัน็ยาเย็นเินไป
ปวีร์รึสอมือเธอับที่นอน ่อนะไล้เลียรอบๆ ปลายถันนมวลสารแปลประหลาแล่นปราไปทั่ว
“ปล่อยหนู...”
“ุไม่อยาให้ปล่อยริๆ หรอ หลิน” ใบหน้าหล่อเหลาเยึ้นยิ้มมุมปา มูโ่มสันลอเล้ายอทรวสีหวาน ปลุป่วนอารม์ระสันนมันั้ันพอๆ ับนอ่อนามผิวายเธอ “ร่าายุฟ้อว่า้อารอย่าอื่น”
นบ้า!
ปลายยอสีมพูระเรื่อสะท้านไหวไปับลมหายใอุ่นๆ ที่ำลัรริน ถึอย่านั้นปวีร์็ไม่ไู้่โมบินเหมือนเย เพียุมพิแผ่วเบา่อนะไล้เลียรอบๆ อย่าเนิบนาบ บารั้ใใ้ปลายมูสัมผัสมาโนุอ่อนไหวนลลินาสั่น้วยวามปรารถนา
“อยาใหู้หัวนมไหม”
เป็นำถามิบๆ ที่ไม่ิว่าะไ้ยินาปาเาไ้
ลลินาไม่ทันอบรับหรือปิเสธใๆ เรียวลิ้นุน็ปัป่ายผ่านยอถันูันราวับะยั่ว
“ฮื่อ...”
“อยาไหมรับ”
เธอไม่น่าล้อเล่นับเาเลย!
“ไม่...”
“วามพึพอใอลู้าถือเป็นเรื่อสำั”
ทั้ๆ ที่เอ่ยเ่นนั้น แ่แทนที่ปวีร์ะถอยไปาร่าหิสาวลับยับถอยลล่า!
ริมฝีปาเาพรมุมพิหน้าท้อาวนวลนลมหายใ้าในนั้นปั่นป่วน ลลินานึอยาหนีไปให้พ้นๆ แ่ยิ่ิ้น็ยิ่เหมือนเอื้อประโยน์ให้ายหนุ่มึาเผ้านิ่มลาสะโพ
“ุอา...ไม่!”
ายหนุ่มไม่ัำสั่ริๆ ทว่าบาส่วนที่ึไป่อนนั้น็มาพอะทำให้ริมฝีปาอุ่นลา่ำไปถึใ้สะือไ้ เปลวปรารถนา่อำหนัรใลาาย ทั้ๆ ที่ไม่มีส่วนใอปวีร์แะรนั้น้วย้ำ
อาเพราะสมอเธอไพล่นึไปถึวามรู้สึที่เาเยระทำ และไม่รู้ว่าปวีร์เป็นพ่อมอ่านในไ้หรืออย่าไร ใบหน้าหล่อละมุนถึ่อยๆ เลื่อน่ำลไปทัทายลีบายสาว
“อื้อ...” ลลินาสะุ้สะเทือนับารบับแผ่วเบาภายนอาเุนอน เนื้อผ้านุ่มๆ ูเหมือน่วยอะไรไม่ไ้เลยแม้แ่น้อย เพราะวามวาบหวามาปาอัน่ำอำลัู่โมเธออย่าร้ายา “ุอา...”
“อยาให้เลียไหม”
“หนู...”
ำปิเสธหายไปในลำอเมื่ออีฝ่ายบับอีรั้และอีรั้ หยอเย้าและปรนเปรอเธอนสะท้านสั่น แ่ไม่นาน็สลับไปประทับูบลอเลีย้นาเนียนนุ่ม
“ฮื่อ...” ลลินาโหยหาวามรู้สึแบบที่หลุลอยไปเมื่อรู่ “ุอา...”
“อยาไหม”
“อย่าแล้”
“็แ่พูว่าอยา...” เาุมพิเนินสามเหลี่ยมเล็ๆ หยอเอินุระสันนเสียหวานรารัวนแผ่วพร่า และไม่รู้ัวเลยว่าหลัานแห่วามำหนัเอ่อุ่มมาถึนอาเ “ุแะมา”
ลลินาหน้าแระเรื่อ นึอยาฝััวเอมหายไปับที่นอนให้รู้แล้วรู้รอ แ่ลับลายเป็นายหนุ่มที่ฝัมูและปาลลาอาเธออย่าหิวระหาย
“อื้อ...ุอา” ลลินาเบียายรับเพียรู่ มือที่ับอบาเทั้สอิ้นอเธอ็รูมันนพ้นไปาปลายเท้า เปิประูสัมผัสเธออย่าลึึ้ว่าเ่า ทว่าปวีร์ลับไม่ทำอย่านั้นในทันทีทันใ
ริมฝีปาอุ่นุมพิปลีน่อไล่เรื่อยมาาม้นาาวพร่า และบารั้็บับเบาๆ นหิสาวนึอยาให้วาม่านสยิวนั้นโรมรันลาอหลืบเร้นลับ
“ุอาา...” เสียหวานเรียร้อแบบไม่รู้ัว “อย่าทำแบบนี้”
“อยาให้ทำแบบไหน” ปวีร์เยหน้าถามพลาับเนินเนื้อนูนสวยนเธอแทบลั่าย “อยาเสร็้วยปา หรืออยาเสร็พร้อมัน”
+ + + + +
ยัยหลินเล่นับระบบ ระบบ็เล่นลับแล้วสิ ><
ถ้าอบแนวุ่มแ่บแบบน่ารัๆ เ้าฝาหมอวีร์ับน้อหลิน้วยน้าา ล่าสุไร์ส่ไฟล์อนพิเศษเพิ่มท้ายเล่ม 2 อนเรียบร้อยแล้ว (รอพี่เมพรวสอบ ระบบะึ้นให้นัอ่านที่ื้อไปแล้วอัปเไ้ฟรี่ะ ส่วนนที่ำลัะื้อ็ไ้อนพิเศษนี้้วยเหมือนัน โหลแล้วอ่าน่อาอนหลัแบบยาวๆ ไ้เลย ^^)
อีบุ๊บับเ็ม มี 34 อน (รวมอนพิเศษ) ในเมพยัอยู่ใน่วโปรราาพิเศษ 269.- (าราาป 400.-) วันนี้วันสุท้าย่ะ ใรเล็ๆ อยู่ไม่อยาให้พลาเลยน้าาา
ลายแทไปุ่มหมอวีร์ >> E-BOOK ภาวะหัวใเสี่ยรั
ความคิดเห็น