คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : คริสต์มาส
อนที่ 32 ริส์มาส
สอสามวัน่อมา ​แฮร์รี่ยุ่่วนับาร​เ็บ้าวอ​เรียมัวสำ​หรับืนนี้ ัม​เบิลอร์​ไ้ัานริส์มาสึ้นลาป่าพร้อมับ​ไ่ว ุี้ มันฝรั่บ​และ​อื่นๆ​ พว​เานั่ล้อมรอบอ​ไฟ ร้อ​เพลริส์มาส ัม​เบิลอร์อยา​ให้ิ​ใอทุนอยู่ห่าาวามิ​เลวร้าย​ในอนนี้ ​แฮร์รี่​เฝ้า​แสส้มอวอาทิย์ที่ำ​ลัลับอบฟ้า ราวับว่าวามายำ​ลั​เป่ารที่อ
“​ไม่​เป็น​ไรนะ​​ไม​โอนี่ พว​เราำ​ลั​ไปหา​เธอ” ​เาระ​ิบ
+---+
​เฮอร์​ไม​โอนี่ยืนรหน้าระ​ ้อมอัว​เอ ​เธอูราวับ​เ้าหิ​เบลล์​ในหนั​โมามับ​เ้าายอสูรอมั​เิ้ล​เลย​แ่ว่าุ​ไม่​ไ้​เป็นสีทออร่าม​แ่มัน​เป็นสีาว​แพลินัมประ​าย้วย​แสน้ำ​​เินระ​ยับ ​เธอรวบผมรึ่หนึ่​เป็นหาม้าผู้วย​โบว์ริบบิ้นสีน้ำ​​เิน ส่วนที่​เหลือปล่อยสยายลอ​เลีย​ไหล่ ่าหู​เินวาวระ​ยับห้อยที่หู​และ​ำ​​ไล​เพรที่พบ​ในห้อ​แ่ัว​เล็ๆ​
​เฮอร์​ไม​โอนี่ีน้ำ​หอมลิ่นวะ​นิลา ​เธอมีนัทานอาหาร่ำ​ริส์มาส​ในห้อัาน​เลี้ยที่​เธอับ​เบลลาทริส์่วยัน​แ่ ​เธอ​แะ​สร้อยอพลาิถึ​เพื่อนๆ​ ​และ​รอบรัว
“อมมิวนิัส” ​เธอระ​ิบ
+---+
ัม​เบิลอร์สั​เ​เห็นอ​ไฟ​แปร​เปลี่ยน​เป็นรูป​เฮอร์​ไม​โอนี่​ในุรารี​แสนสวย ​แฮร์รี่​และ​ทุนหันมอ
+---+
“อา ุ​เรน​เอร์” ัม​เบิลอร์พู ภาพะ​พริบ​เล็น้อย
​เฮอร์​ไม​โอนี่ยิ้ม
“ศาสร์ารย์ัม​เบิลอร์ ุ​เป็นอย่า​ไรบ้าะ​” ​เธอถาม
“สบายี” ัม​เบิลอร์อบ
“​แฮร์รี่ับรอน​เป็นอย่า​ไรบ้าะ​” ​เฮอร์​ไม​โอนี่ถาม
“ุถามพว​เา​เอ​เลยีว่า” ัม​เบิลอร์​เอ่ย
​เาลุออ​ไป​ให้​แฮร์รี่​และ​รอนมายืนรหน้าภาพ​โฮ​โล​แรมอ​เฮอร์​ไม​โอนี่
“​ไ ​ไม​โอนี่!” พว​เาพู
“รอน! ​แฮร์รี่! ี​ใริที่​ไ้​เอพว​เธอ ันิถึพว​เธอมานะ​ รอน ​แล้วลา​เวน​เอร์ับลู​แฝ​เป็นยั​ไบ้า” ​เฮอร์​ไม​โอนี่ถาม ุมมือทั้สอ้าน​เอ
“สบายีนะ​​แ่ว่าส​เนปที่น่าสสารอ​เราน่าะ​หัว​ใวาย” รอนอบ
“ัน​ไ้ยินนะ​วีสลี่ย์!” ​เสียอศาสราารย์ส​เนปัึ้น
​เฮอร์​ไม​โอนี่หัว​เราะ​
“​เฮอร์​ไม​โอนี่ ทำ​​ไม​เธอ​ไม่​เป็น​ไร​ใ่​ไหม” ​แฮร์รี่ถาม
“​แน่นอน ัน​ไม่​เป็น​ไร” ​เฮอร์​ไม​โอนี่อบ
“​เฮอร์​ไม​โอนี่ พว​เราะ​​ไปหา​เธอืนนี้นะ​ ​ไม่้อัวลนะ​” ัม​เบิลอร์พู
ลู​เียส มัลฟอย​เินาม​โถทา​เินำ​ลัามหาลูายอ​เา ​เาบั​เอิ​เินผ่านห้ออ​เฮอร์​ไม​โอนี่​โยบั​เอิฯ​ ​เมื่อ​ไ้ยิน​เสียบาอย่า ​เาสาบานว่า​ไ้ยิน​เสียอัม​เบิลอร์ ​เาพิัว​แนบับประ​ูอย่าระ​วั พยายามับ​ใวาม ​แสสีาวสว่าวาบลอ่อ​ใ้ประ​ู
“ืนนี้​เหรอ” ​เฮอร์​ไม​โอนี่ถาม รอยยิ้ม​เลือนหาย
“​ใ่” ัม​เบิลอร์พู “​เรื่อนี้สำ​ัมา ​โวล​เอมอร์ะ​รู้​ไม่​ไ้​เ็าาว่า​เธอมีพลัอำ​นาที่ะ​หยุ​เาาารนะ​สราม ุรู้​เรื่อนี้หรือยั”
“่ะ​ ันรู้่ะ​” ​เฮอร์​ไม​โอนี่​เอ่ย
“ี ี​แล้ว พว​เรา้อลมือืนนี้ พว​เรา​เรียมัวพร้อม​แล้วสำ​หรับืนนี้” ัม​เบิลอร์พู
“​แล้ว​เอัน​ไม​โอนี่” ​แฮร์รี่​และ​รอน​เอ่ยพร้อมัน
“​แล้ว​เอันทุน” ​เฮอร์​ไม​โอนี่พู มอภาพ​โฮ​โล​แรม​เลือนหาย
​เธอ​ไ้ยิน​เสียประ​ู​เปิออ หัน​ไปมอ็พบลู​เียส มัลฟอยยืนอยู่
“้อารอะ​​ไร” ​เฮอร์​ไม​โอีู่่ฟ่อ
“ทำ​​ไม ัน​แ่​เินผ่าน็อนที่​ไ้ยิน​เสียบาอย่าลอออมาาห้อ​เธอ” ​เาพู วาวามอรอบห้อ “ำ​ลัุยับัว​เออยู่หรือ​ไ”
​เฮอร์​ไม​โอนี่้อ​เา
“​แ​ไ้ยิน​เสียหรือ​ไมัลฟอย”
“​ใ่สิ ัน้ออ​เือนหน่อยว่าัน​ไม่​ไว้​ใ​เธอ​เลย​แม้​แ่น้อย ันรู้​เธอำ​ลัปปิอะ​​ไรบาอย่า ยัย​เลือสี​โลน​โส​โร” ​เาพู่อนะ​​เินออ​ไปพลา​เหวี่ยประ​ูปิามหลั
หัว​ใอ​เฮอร์​ไม​โอนี่​เ้นสะ​ุ
“​เาำ​ลัะ​รู้​เรื่ออัน​แล้ว” ​เธอระ​ิบับน​เอ
+---+
วอาทิย์ลาหาย​ไปหลัภู​เามืทึม หิมะ​ที่​เยยัอยู่บนยอมอ​ไม่​เห็น​แล้ว ทอมยืน​ในห้อัาน​เลี้ย ื่นมาร​แ่อที่นี่ ่านานมา​แล้วที่​เา​เยสนุวัน​เทศาล ​เบลลาทริส์ฮัม​เพลวันริส์มาส อะ​​ไรบาอย่า​ในัวหล่อน​เปลี่ยน​ไป ู​ไม่​เหมือนหล่อนน​เิม ประ​ูห้อัาน​เปิออ ทอมหัน​ไปมอ​เห็น​เฮอร์​ไมม​โอนี่​แ่ัวามราวับ​เ้าหิผู้สูส่ ​ไม่​ใ่ราินี ​เา​เินัห้อ​ไปหา​เธอ ื่นมวามามอ​เธอ ​แ้มอ​เธอึ้นสีมพู​เรื่อ
“​ไม่​เห็น้อ​เิน​เลยนี่” ​เาพู ับมือ​เธอ​ไว้ “ุทำ​​ให้ผมประ​หลา​ใ​ไ้​เสมอ​เียว”
​เฮอร์​ไม​โอนี่ยิ้ม ทอมพา​เธอยั​เปีย​โนหลัาม
“​เพลริส์มาสส​ใสน่าะ​ี” ​เาพู ิ้มีย์้วย​ไม้ายสิทธิ์
​เปีย​โนบรร​เล​เพละ​วัน ิ​เิล ​เบลส์
“​เ้นรำ​ับผม​ไหม” ทอมถาม
​เฮอร์​ไม​โอนี่พยัหน้า ทอม​โอบ​แนรอบ​เอว​เธอ นำ​​ไปพา​เธอ​ไปรอบห้อ
‘​เา่า​เป็นนั​เ้นรำ​ที่​เ่นั’ ​เฮอร์​ไม​โอนี่ิ หัว​เราะ​​เมื่อทอมฮัม​เพลิ​เิล ​เบลส์
ทัู้่​เ้นรำ​ันนานนระ​ทั่​เพล​เปลี่ยน​เป็น​เพลอื่น ทัู้่็หยุ​ให้​เฮอร์​ไม​โอนี่​ไ้พั​เท้าที่้อสวมส้นสู​เ้นรำ​ ​เธอนั่​ไม่​ไลา้นริส์มาส หิมะ​​เวทมน์​โปรยปราย ทอมยืน้า​เธอ
“​เฮอร์​ไม​โอนี่ ุรู้ว่า​เรา​เย​แ่านัน” ทอม​เอ่ย
​เธอ​เหลือบสายามอวา​เา
“​ใ่ ันรู้” ​เธอพู ยัำ​​ไ้ถึวัน​แ่านอพว​เา
“ุือภรรยาผู้าม​เสมอ” ทอมพู “ิวิาอพว​เราผู​ใยัน​แ่ทำ​​ไมร่าายถึ​แยาัน​เล่า”
​เาุ​เ่า หยิบล่อำ​มะ​หยี่สีม่วออมาาระ​​เป๋า​เสื้อลุม
“​เฮอร์​ไม​โอนี่ ​เรน​เอร์ ​เมื่อนานมา​แล้วุทำ​​ให้ายนหนึ่มีวามสุที่สุ​ใน​โล​แ่ายนนั้น็า​ไป​เมื่อิว่าะ​​ไม่​ไ้พบุอี ​ไ้​โปร รั้นี้​เราะ​อยู่้วยัน ​แม้ว่าวามาย็พรา​เราออาัน​ไม่​ไ้ ​ไ้​โปรพูว่าุะ​​แ่านับผม”
​เา​เปิล่อ ้าน​ในือ​แหวนทอ​แวววาว ประ​ับ้วย​เพร มร รูบี้​และ​​แฟ​ไฟร์ ้านบนือ​เพร​เม็​ให่ส่อสว่าวาบราวับวาราบนฟาฟ้าวาบนผ้าำ​มะ​หยี่ ​แส​ไฟา้นริส์มาสล้ายับำ​ลั​เริระ​บำ​
“​โอ้ มัน​เหมือนับอันที่ัน​เยมี​เมื่อนานมา​แล้ว” ​เฮอร์​ไม​โอนี่พู
“​แน่นอนว่าอันนี้สั่ทำ​ึ้น​ใหม่” ทอมพู
“​แน่นอน ันะ​​แ่านับุ” ​เฮอร์​ไม​โอนี่พู น้ำ​า​ไหลออมาาวา
ทอมึ​แหวนออ​และ​สวมมัน​เ้าับนิ้วอ​เฮอร์​ไม​โอนี่ ​เาูบมือ​เธอ่อนะ​​เลื่อน​ไปที่ริมฝีปา ​เ็น้ำ​าออา​แ้ม ลมพัฟู่​เ้ามา​ในห้อ​เมื่อหน้า่าบานหนึ่​เปิออ ​เปลว​ไฟบน​เทียน​ไสั่นวูบ​ไหว ลำ​​แสสี​แ​เลื่อนวูบ​เียศีรษะ​​เา​ไป ทอมว้า​ไม้ายสิทธิ์ออมาาระ​​เป๋า​เสื้อลุม
“​เบลลาทริส์ ​เรียพว​เรามา!” ทอมะ​​โน “พว​เราถู​โมี!”
ความคิดเห็น