คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : Phase 31
Phase 31 อดีตของเรา
ณ โรงเรียนSeed ที่แสนจะสงบอย่างทุกๆวัน (เราคิดไปเองใช่ไหม?) แต่กับมีเสียงเอะอะดังมาจาก ปี5ห้องS เนื่องจากมาคนกลุ่มหนึ่งกำลังวิ่งหาที่ห้องเรียนอย่างรวดเร็ว
“คิระ คางาริ”กลุ่มคนที่วิ่งมาที่ห้องเรียกคนที่อยู่ในห้อง 2คนเป็นสิ่งแรก
“พวกนายวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาทำไม”คิระถาม
“แย่แล้วนะสิ”ทุกคนในกลุ่มบอกพร้อมกันและเริ่มอธิบายให้ฟัง คิระและคางาริฟังไปถึงแม้แต่ละคนจะเล่าต่างกันไปไม่มาก
“สภาทั้ง 5จะมา”คิระสรุปคราวๆ ทุกคนพยักหน้า
“แถมยังเป็นวันนี้อีกด้วย”คางาริสรุปต่อ ทุกคนพยักหน้าอีกครั้ง คิระและคางาริมองหน้ากัน
“ช่างมันเถอะ”คำตอบที่ทำให้ทุกคนตะลึง
“ม หมาย ความ ว่า ไง”
“เรื่องที่สภาจะรู้นะเร็วอยู่แล้วทางนั้นมีการจับตาดูทางโรงเรียน หมู่บ้านหรือที่ศักดิ์สิทธิ์ไปทั่วไม่แปลกสักหน่อยว่าจะไม่รู้ถึงพลังเวทหมาศาลที่มากกว่าจอมเวทที่ฝึกฝนมานานนี้ แถมพลังนั้นนะมากมายจนน่ากลัวว่าจะใช้ไปในทางที่ผิดก็ไม่เห็นแปลกอีกนั้นละ”คิระอธิบายให้ฟัง
“อย่างเหตุการณ์เมื่อประมาณ 17ปีก่อนละมั้งที่เกิดการระเบิดครั้งหนึ่งแถวๆในป่าอย่างไม่ทราบสาเหตุและยังมีเหตุการณ์ที่ซากปรักหักพังแห่งหนึ่งหายไปกว่าครึ่ง”คางาริอธิบายต่อ
“เรื่องที่ซากปรักหักพังหายไปกว่าครึ่งนี้ใช่ฝีมือเธอใช่ไหมคางาริ”ดีอัคก้าถาม คางาริผิวปาก
“ไม่ใช่มั้ง”คางาริตอบ...ใครจะยอมรับผิดง่ายๆละแค่ใช้ที่นั้นเป็นที่ฝึกแค่นั้นเอง...
“อีกเดี๋ยวก็ประกาศแล้ว”คิระนั่งโยกเก้าอี้เล่น
“ประกาศ....”อัสรันกำลังที่จะถาม
‘นักเรียนที่มีชื่อต่อไปนี้ กรุณามาพบท่านผู้อำนวยการที่ห้องด้วย คิระ ยามาโตะ, อัสรัน ซาล่า, คางาริ ยามาโตะ ,ลักซ์ ไคลน์’
“มาแล้วไง”คิระลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้าๆ
“นายรู้แล้วใช่ไหม”อิซ๊าคถาม
“เดาจากที่พวกนายเล่ามานั้นละ”คิระบอก พร้อมกับเดินที่ห้องผู้อำนวยการซึ่งมีสภาทั้ง 5และแม่ของอัสรันอยู่ด้วย
“ท่านแม่ทำไมถึงมาด้วยละครับ”อัสรันถาม แต่รีนัวร์กลับไม่ตอบอะไร
“สภาทั้ง 5มีธุระอะไรกับผมงั้นหรอครับ”คิระถามอย่างกวนๆ
“เธอน่าจะรู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอไง”แพรกทริกถามคืน
“พอรู้มาบ้างละครับ”คิระตอบง่ายๆ
“คิระ ยามาโตะ คางาริ ยามาโตะ พวกเธอเป็นใครกันแน่”แพรกทริกถาม
“เราหาข้อมูลของพวกเธอทั้ง 2คนจากที่อื่นดูแล้ว ผลกลับปรากฏว่าข้อมูลของพวกเธอไม่เป็นจริงเลย”อุสึมิบอก
“พวกเธอเป็นใครกันแน่”แพรกทริกถามซ้ำ
“แล้วพวกท่านสภาคิดว่าพวกเราเป็นใครละ”คางาริถามคืน
“นั้นสิการหาข้อมูลของสภาตกต่ำลงไปแล้วอย่างนั้นละ”คิระบอกอย่างขำๆเหมือนเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น
“นี้มันเกินไปแล้วนะ”มิเกล ลูซิเออร์บอก
“เห็นใครๆต่างบอกว่ามีเรื่องอะไรที่ผู้คนเดือดร้อนสภาจะรีบไปให้ความช่วยเหลือโดยทันที สงสัยต้องเปลี่ยนใหม่ซะแล้วจริงไหม”คางาริหันไปบอกคิระ
“จริงด้วย”คิระตอบ
“เจ้าหมายความว่าไง”มิเกลถาม
“เธอต้องตอบไม่ใช่ให้มาพูดไม่เป็นเรื่อง”แพรกทริกแทรกขึ้นด้วยเสียงที่ดัง
“เรื่องไม่เป็นเรื่องงั้นหรอ ไอ้เรื่องที่ตัวของพวกนายเองยังไม่สามารถปกป้องเพื่อนรักได้นะมันคือเรื่องไม่เป็นเรื่องหรอไง”คิระตะโกนถาม พร้อมกับสายตาโกรธแค้น
“เธอหมายถึงใคร”แพรกทริกถามเสียงยังดังเหมือนเดิม
“ไม่ตอบจะทำไม”คิระบอก พร้อมกับพลังเวทที่เริ่มถูกปล่อยออกมา
“ตอบมาเดี๋ยวนี้ว่าใคร”
“เงียบซักที”คางาริตะโกนแทน กระจกหน้าต่างได้แตกทั้งห้อง
“นายเป็นอะไรไปนะ พอถูกถึงเรื่องบางอย่างที่เกี่ยวกับ พ่อและแม่นายมักจะทำอะไรทุกอย่างดูเลวร้ายลงเสมอเลยหรือไม่ก็เลวร้ายลงไปกว่าเดิมซะอีก สงบสติให้เหมือนเดิมได้ไหมคิระ อย่างน้อยให้ทั้ง 2คนดีใจหน่อยเถอะ”คางาริบอกกับคิระที่แสดงอาการที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน
“เธออย่ามาพูดเหมือนว่ารู้ดีว่าทั้ง 2คนคิดยังไง”คิระพลักคางาริลงไปนั่งกลับพื้น คางาริกัดฟัน
“อย่างนั้นนะไม่ใช่ คิระที่ฉันรู้จักสักหน่อย”คางาริบอก ได้มีมือคู่หนึ่งกอดคิระจากข้างหลังพร้อมกับลมที่พัดรอบทั้ง 2คนไว้
“คิระพอได้แล้วค่ะ”ลักซ์ที่กอดคิระจากข้างหลังบอกด้วยเสียงที่อ่อนโยน
“ขอโทษด้วยครับ”คิระโค้งขอโทษทุกคนที่อยู่ในห้อง
“ไม่เจ็บนะ”อัสรันถาม คางาริรีบลุกขึ้นมา
“ปกติแล้วไม่เคยเห็นคิระเป็นอย่างนั้นมาก่อนเลย”อัสรันบอกลอยๆ
“แต่ที่ฉันแปลกใจคือ การที่ลักซ์สามารถทำให้คิระสงบได้”
“ฉันขอพูดอะไรแทนจะได้ไหมค่ะ”รีนัวร์ที่นั่งมานานบอก
“เธอหมายความว่าไง”
“บางที่คำถามที่ถามไปอาจจะเป็นการกดดันมากเกินไป”รีนัวร์อธิบาย
“เชิญตามสบาย”ซีเกลบอก
“คำถามที่บางทีฉันจะถามอาจจะแปลกไปบางแต่ช่วยตอบตามความจริงด้วยละ”รีนัวร์บอกก่อนที่จะถาม คิระและคางาริพยักหน้า
“พวกเธอเป็นลูกของ ยูเรนกับอีวาใช่ไหม”คำถามที่ทำให้สภาทั้ง 5ตกตะลึงเล็กน้อย
”ใช่”คำตอบที่ทำให้สภาทั้ง 5ลุกขึ้นจากเก้าอี้มองมาที่ฝาแฝด รีนัวร์ยิ้มออกมา
“ทำไมถึงรู้”
“ความจริงตอนแรกยังไม่แน่ใจเหมือนกันละจ๊ะ เพราะคิระดูเหมือนอีวามากเลยแต่ก็ไม่แน่ใจว่าเกี่ยวข้องกันหรือเปล่าเลยหมายตอนนี้จะได้ดูกันไปเลย”รีนัวร์อธิบาย
“ผมขอต่อเลยละกัน”อุสึมิบอก รีนัวร์พยักหน้า
“ก่อนที่จะถามต่อ ขอพวกเราถามอะไรบางอย่างก่อนจะได้ไหม”คางาริถาม อุสึมิพยักหน้า
“พวกคุณรู้จักพ่อกับแม่มากขนาดไหน”
“ในตอนแรกกลุ่มของเรามาพวกเราสภาทั้ง 5คน รีนัวร์และพ่อแม่ของพวกอิซ๊าคเท่านั้น เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนชี้มาก จนกระทั้งวันหนึ่งได้มีนักเรียนใหม่ย้ายมา เหมือนกันพวกเธอในตอนนี้ ซึ่งก็คือ ยูเรนและอีวา ถึง 2คนนั้นพึ่งจะย้ายมาใหม่แต่ก็สามารถที่จะเข้ากับคนอื่นได้เร็ว เพียงไม่กี่สัปดาห์ทุกคนในห้องต่างสนิทกับทั้ง 2ไม่เพียงแค่นั้นทั้ง 2คนยังเรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะคนละด้านด้วย ยูเรนถนัดไปทางด้านการต่อสู่โดยอาวุธถึงขั้น Master ส่วน อีวาถนัดทางด้านเวทมนตร์ทุกรูปแบบจนมีคนเรียกทั้ง 2คนอัจฉริยะในรอบ 100ปี จนกระทั้งทั้ง 2คนแต่งงานกันแล้วหายตัวไปซึ่ง พวกเราก็ไม่ได้ข่าวของทั้ง 2คนอีกเลย”อุสึมิเล่าให้ฟัง
“ตอนนี้ทั้ง 2คนเป็นอย่างไรบ้างยังยังสบายดีอยู่ไหม”อุสึมิถาม
“ตายไปแล้ว”คิระตอบอย่างสั้น ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องอึ้งไปทั้งหมด
”พ่อตายไปตอนที่เราเกิดได้เพียงไม่กี่วันเท่านั้น ส่วนแม่ตายไปในวันเกิดของพวกเรา”คางาริบอก
“เล่ารายละเอียดให้ฟังที”อุสึมิบอก
“ไปดูให้เห็นเลยจะดีกว่า” 2ฝาแฝดบอก ได้มีวงแหวนเวทปรากฏที่พื้นห้อง ทุกอย่างภายในห้องได้ถูกเปลี่ยนเป็นบ้านกระท่อมแทน ภายในกระท่อมถูกจัดอย่างเรียบง่ายเป็นแบบครอบครัวขนาดเล็กที่อยู่ได้ถึง 5คน
“อุแง้ อุแง้”ได้มีเสียงของเด็กทารกร้องขึ้นภายในบ้าน เป็นเด็กทารกแรกเกิด 2คน เมื่อเด็กทารกทั้ง 2ร้องขึ้นได้ซักพักประตูภายในบ้านได้เปิดออพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในบ้าน ผู้หญิงที่เดินเข้ามามีผมสีน้ำตาลยาวถึงกลางหลัง พร้อมกับดวงตาสีม่วงที่อ่อนโยน
“ตื่นแล้วหรือจ๊ะ ทั้ง2คน”หญิงที่เดินเข้ามาอุ้มเด็กทารกทั้ง 2คน
“คิก คิก”เด็กทารกทั้ง2หลังจากที่ได้ถูกอุ้มขึ้นก็หยุดร้องมาเป็นหัวเราะแทน
“เรา2คนนี้แปลกจังนะ”หญิงสาวบอกกับทารกทั้ง2
“อีวาจ้า ผมกลับมาแล้ววววววววววววว”ได้มีชายผมหนึ่งกอดหญิงสาวจากด้านหลัง ทำให้หญิงสาวที่อุ้มเด็กทารกทั้ง2 เกือบทำเด็กหล่นจากอ้อมแขน
“คุณนี้จริงเลยชอบมาจากด้านหลังอยู่เรื่อย”อีวาบอกกลับสามี
“ผมชอบนี้”สามีบอก
“เดี๋ยวคุณทำมากๆสักวันฉันทำลูกตกจริงๆด้วยนะ ยูเรน”อีวาวางเด็กไว้ที่เปลเด็ก
“ยูเรนคุณคิดชื่อให้ลูกของเราได้หรือยัง”อีวาถาม ขณะที่ยูเรนมองดูลูกทั้ง2
“ลูกชายเราให้ชื่อ คิระ ฮิบิกิส่วนลูกสาวเราชื่อ คางาริ ฮิบิกิ”ยูเรนบอกชื่อลูกทั้ง 2คน
“ยินดีต้อนรับ คิระ คางาริ”2สามีภรรยาบอกลูกทั้ง2 เด็กทารกทั้ง2ยิ้มออกมาเหมือนว่าชอบชื่อที่ถูกตั้งให้
“คางาริลูกต้องโตเร็วๆนะพ่อจะสอนให้ลูกเก่งๆเหมือนพ่อเลย”ยูเรนบอกลูกสาวพร้อมกับยกสูงๆมาเล่นที่ระเบียงด้านนอกบ้านเพื่อรับธรรมชาติ
“พูดอย่างนี้ คิระเสียใจแย่เลยใช่ไหมจ๊ะ”อีวาบอกพร้อมลูกชายที่ตอนนี้ดูดนิ้วตัวเองอยู่
“ผมรักลูกเราทั้ง2คนเท่ากันนั้นละ แต่สำหรับคางาริมันต้องพิเศษหน่อย”ยูเรนยิ้มบอกมาแถมไปด้วยเล่ห์นัยน์ทำให้ภรรยาและลูกทั้ง2 กลัวไปตามๆกัน ...ในอนาคตลูกสาวเราจะมีแฟนไหมเนี้ย...อีวาชักกลัวขึ้นมากับอนาคตของลูกสาวที่สามีอาจจะฝึกให้เป็นMasterหญิงด้านการต่อสู่แบบไม่มีใครเทียบได้ท่าเป็นอย่างนั้นจริงๆคงไม่มีชายที่ไหนกล้ามาขอเป็นแฟนอย่างแน่นอน
“คิระสงสัยแม่ต้องฝากให้ลูกดูแลน้องสาวของลูกให้เป็นหญิงให้ได้แน่เลย”อีวาบอกกับลูกชายผู้ไม่รู้เรื่องราวใดๆเลยสักนิดเดียว แต่กลับเป็นว่าลูกชายที่พึ่งจะเกิดมากลับพยักหน้าเหมือนว่ารับรู้ในสิ่งที่ผู้เป็นแม่บอกไว้
“ไม่รู้ว่าคนอื่นๆจะเป็นไรนะ ยูเรน”อีวาบอกเมื่อนึกถึงเพื่อนทุกคนที่เคยสนุกด้วยกันตอนเรียน พร้อมกับปล่อยให้ลูกชายเล่นอยู่กับลูกสาวข้างๆ
“จริงสิ ผมได้ข่าวมานะว่า ซีเกลได้ลูกสาวเกิดก่อนลูกเราประมาณ 3เดือนมั้ง ทางด้านโทกะมีข่าวเหมือนกันว่าว่าอีกไม่นานจะได้มีลูกแล้วประมาณเดือน มิถุนานี้ละ ส่วนทางรีนัวร์เห็นว่ากำลังตั้งท้องอยู่นะ”ยูเรนบอกข่าวที่ได้รับมา
“ฉันละอยากรู้จริงๆว่าคุณไปได้ข่าวมาจากไหน”อีวาถามสามีที่ดูเหมือนว่าจะรู้เรื่องของเพื่อนไปหมดตั้งแต่ตอนที่อยู่โรงเรียนว่าใครชอบใคร
“แง้ แง้ แง้”เสียงร้องของลูกชายดังขึ้น ยูเรนมองดูลูกทั้ง2 ส่วนอีวาอุ้มลูกชายขึ้นมาปลอบ
“เป็นอะไรไปจ๊ะ”อีวาถามลูกชายที่ตอนนี้เริ่มที่จะหยุดร้องไห้แล้ว
“คะ งา ริ กะ แกล้งขะ เขา”ลูกชายบอก ทำให้พ่ออึ้งไปในทันที ส่วนผู้เป็นแม่ที่กำลังอุ้มอยู่นั้นกำลังที่จะหงายหลังจึงรีบหาที่เกาะไว้
“คะ คะ คุณ”อีวาหันไปมองสามีทียังอึ้งอยู่
“ขะ เขา ปะ เป่า กะ แกล้ง สะ ห่อย”คราวนี้ลูกสาวบอกบาง
“คุณฉันว่าฉันฟังผิดไปหรือเปล่า”อีวาถามเพื่อความแน่ใจ
“ผมก็ไม่แน่ใจ”ยูเรนเองก็ไม่อยากเชื่อว่าลูกทั้ง2คนที่พึ่งจะเกิดมาสามารถพูดได้แล้ว
“คางาริลองเรียกพ่อทีสิ”ยูเรนบอกกับลูกสาวเพื่อความแน่นอนว่าหูไม่ผิดปกติ
“คุน พ่อ”ลูกสาวเรียกจริงๆถึงแม้ยังไม่ค่อยชัด
“คิระ”อีวามองที่ลูกชาย
“คุนแม่”ลูกชายเรียกชื่อถึงแม้จะไม่ชัดเช่นกัน
“คุณฉันจะเป็นลม”ภรรยาบอกสามีเกิดที่จะเป็นลมไปจริงๆ
“คิก คิก”ลูกทั้ง 2หัวเราะออกมา
“สงสัยต้องจับสอบสวนหน่อยแล้ว”ผู้เป็นพ่อมองลูกทั้ง2
2 วันต่อมา
“คิระ คางารินี้อะไรจ๊ะ”ผู้เป็นแม่ยื่นรถของเล่นให้ลูกพูด
“คิก คิก”ลูกทั้ง2 กลับหัวเราะแทน
“คุณตกลงว่านี้ คิระกับคางาริพูดได้จริงแน่หรอ นี้ก็ผ่านมา 2วันแล้วเด็ก 2คนนี้ไม่พูดอะไรเลย”ภรรยาถามสามี
“ผมเองก็ไม่เข้าใจ”สามีบอกง่ายๆ เขาเองก็ไม่เข้าใจ 2วันก่อนอยู่ดีดี ลูกทั้ง2พูดได้เพียงไม่กี่คำก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนเด็กทารกไม่ยังไม่สามารถพูดเป็นคำได้
“วันนี้ฝนตกแรงจังนะ”อีวาบอกเมื่อมองออกไป ปกติฝนไม่เคยตกหนักมาก่อน
“อย่างกับจะบอกอะไรบางอย่าง”สามีบอกลอยๆ
“อุแง้ อุแง้ อุแง้”ลูกทั้ง 2คนร้องไห้ขึ้นมา
”เป็นอะไรไปจ๊ะ”อีวาอุ้มลูกทั้ง 2คน
”หยุดร้องนะจ๊ะ”อีวาปลอบลูกทั้ง 2
“อีวาฟังฉันให้ดีนะ เธอรีบพาลูกเราทั้ง 2คนหนีไปซะ”ยูเรนคลุมผ้าคลุมให้กับอีวา
“ทำไมละ”อีวาถามเมื่อยังไม่เข้าใจสิ่งที่สามีพูด
“ผมเองก็บอกไม่ได้แต่ ลางสังหรณ์มันบอกไม่ดี”ยูเรนบอก ซึ่งอีวารู้ดีว่าลางสังหรณ์ของสามีเป็นสิ่งที่เชื่อได้จึงรีบออกจากบ้านทางด้านหลังของบ้าน พร้อมกับประตูหน้าบ้านได้ระเบิด
“เด็กอยู่ไหน”กลุ่มคนประมาณ 5คนถาม
“ไม่มีเด็กอยู่ในบ้านนี้”ยูเรนปฏิเสธ
“อย่ามาโกหก เรารู้นะว่าแกมีเด็ก”คนที่นำกลุ่มมาบอก
“หัวหน้าข้างหลังเจ้าหมอนั้น”ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น
“รีบตามไปเร็ว”หัวหน้าของกลุ่มบอก
ฉัวะ ฉัวะ ยูเรนฟันคนที่วิ่งผ่านหลังตัวเอง
“ฉันไม่ให้ใครหน้าไหนผ่านทางนี้”ยูเรนตั้งดาบสู้
“งั้นแกตาย”หัวหน้ากลุ่มบอกและผิวปากมาคนเข้ามาในบ้านอีก 10กว่าคน ทุกคนพุ่งเข้าหายูเรน
“อั๊ก”ยูเรนกระอักเลือดเมื่อมีดาบ 2เล่มแทงโดนกลางกลาง
“แกมันโง่”หัวหน้ากลุ่มบอก พร้อมกับเดินผ่านตัวยูเรน แต่กลับชนเข้ากลับบางอย่าง
“นี้มันกำแพงเวท”หัวหน้ากลุ่มบอก ซึ่งทั้งตัวของหัวหน้าและลูกสมุนทั้งหมดถูกขังอยู่ภายในร่วมกันยูเรน ยูเรนยิ้มออกมา
“ฉัน บอก แล้ว ว่า ไม่ แค่ก แค่ก ให้ ใคร หน้า ไหน ผ่าน”ยูเรนบอกช้าๆ
...ขอโทษนะ คิระ คางาริทีพ่อไม่สามารถเห็นการเติบโตของพวกลูกขึ้นได้ แต่พ่อมีความสุขมากที่ได้เป็นพ่อของพวกลูก...
ตูม
“คุณค่ะ”อีวารีบหันกลับไปที่บ้านที่ตอนนี้กำลังลุกไหม้ อีวารีบวิ่งต่อไปโดยไม่หันกลับไปมอง
“แฮ่ก แฮ่ก”อีวาวิ่งต่อไปเลื่อยๆโดยที่คิระและคางาริยังคงร้องไห้
“อย่าให้หนีไปได้”กลุ่มคนอีกกลุ่มวิ่งตามไป
อีวาวิ่งไปเลื่อยๆจนถึงหน้าผา ซึ่งข้างล่างเป็นหุบเหวลึก อีวารีบหันหลังกลับแล้วกลุ่มที่ตามมายืนขวางไว้
“ส่งเด็กทารกพวกนั้นมา”ชายคนหนึ่งเดินออกมาบอก
“ไม่”อีวารีบปฏิเสธพร้อมกับถอยหลังไปหนึ่งก้าว
“ส่งมา ส่งเด็กทารกพวกนั้นมา”ชายที่เดินออกมาย้ำอีกครั้ง
“ไม่ เด็กพวกนี้ก็มีชีวิตไม่ใช้สิ่งของ”อีวาบอกพร้อมกับร้องไห้ออกมา อีวามีความสามารถพิเศษอยู่สิ่งหนึ่งคือสามารถที่จะอ่านใจของคนได้
“! นี้เธอพูดอะไรของเธอ”ชายคนนั้นถาม
“การที่จะให้เด็กทั้ง 2คนนี้ไปมอบให้กับคนที่เสนอเงินมาให้มากมาย และยังเป็นคนที่ไม่รู้จักอย่างนั้นหรอ”
“แต่มันบอกว่า ‘ถ้าไม่ส่งเด็กพวกนั้นให้มันมันจะมาฆ่าพวกเราทั้งหมด’ เธออยากให้พวกเราโดนมันฆ่าอย่างนั้นหรือไง”ชายคนนั้นถาม
“แต่ว่า....”อีวาถอยหลังไปอีก
”คงต้องใช้กำลังแย่งมาสินะ”ชายคนนั้นพูดเสร็จ คนที่อยู่ด้านหลังวิ่งเข้าไปหาอีวาเพื่อที่จะแย่งเด็กมา อีวาตัดสินใจทันทีที่จะกระโดดลงไปยังข้างล่าง ซึ่งข้างล่างไปสายน้ำที่เชียวกราดจนสามารถรอดมาได้ ทั้งๆที่มีเด็กทั้ง2อยู่ในอ้อมกอดไม่ให้ถูกน้ำพัดไป จนมีคนมาช่วยไว้
“อ อืม”อีวาค่อยๆที่จะลืมตาขึ้นมาเพื่อที่จะมองดูคนที่ช่วยตัวเองไว้ มีเสียงคนพูดกันแต่เธอกลับไม่ได้ยินเสียงเหล่านั้นและสลบไป คนที่พบจึงรีบไปเรียกคนมาช่วยพาอีวาไปที่บ้านหลังหนึ่ง
“อา”อีวาลืมตามองไปยังรอบๆอย่างช้าๆและค่อยๆลุกขึ้นมา
“รู้สึกตัวแล้วสินะครับ”ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับข้าวต้ม
“คุณเป็นใคร”อีวาถามชายที่เข้ามา
“ผมชื่อ มาร์กิโอ มีคนไปพบคุณที่แม่น้ำนะครับเลยพามาที่นี้”มาร์กิโอบก
“ฉันสลบไปนานไหมค่ะ”อีวาถามอย่างสุภาพ
“3 วันครับ”มาร์กิโอตอบ อีวาเริ่มค่อยๆนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองเมื่อ 3วันก่อน
“ลูกของฉันละค่ะ”อีวารีบถาม
“ใจเย็นๆครับอย่าพึ่งลุก เด็กทั้ง2คนปลอดภัย”มาร์กิโอบอก
“ฉันขอเห็นพวกแกที”อีวาบอก มาร์กิโอเดินออกไปนอกห้องสักพักจึงกลับมาพร้อมกับเด็กทารก 2คนที่พึ่งจะตื่นนอน
“คิระ คางาริ”อีวารับลูกทั้ง2คนมากอดไว้ ส่วนเด็กทั้ง 2คนต่างยิ้มให้กับแม่
“คุณโชคดีนะครับ ตอนที่คุณไหลมาตามแม่น้ำ เด็ก2คนนี้ร้องขึ้นจนมีคนมาพบเข้า เด็ก2คนนี้ถึงจะหยุดร้องและหลับไปเหมือนกับว่าคุณปลอดภัยแล้ว”มาร์กิโอบอก
“คิระ คางาริ ขอบใจมากเลยจ๊ะ”อีวาบอกพร้อมน้ำตา
“คุณจะอยู่ที่นี้ก็ได้นะครับ”มาร์กิโอบอกลอยๆ
“แต่ว่า”อีวาไม่รู้ว่าจะบอกอย่างไร
”ไม่เป็นไรครับถ้าไม่สามารถบอกได้ก็ไม่ต้อง แต่คุณกับลูกๆไม่มีที่จะให้อยู่จริงๆ หมู่บ้านL4เมนเดลยิ่งดีต้อนรับเสมอ”มาร์กิโอบอก
“ขอบคุณมากค่ะ”อีวาขอบคุณ หลังจากนั้นอีวาได้ตั้งรกรากห่างจากที่หมู่บ้านไม่มาก ชาวบ้านทุกคนในหมู่บ้านต่างต้อนรับ ให้ความช่วยเหลืออีวาที่ยังบาดเจ็บไม่สามารถที่จะทำอะไรหนักๆได้ อีวาเลี้ยงดูคิระและคางาริอย่างสุดความสามารถแทนสามีที่ตายไป
“คิระ คางาริอยู่ไหนจ๊ะ”ผู้เป็นแม่ถามหาลูกทั้ง 2คนได้สัมผัสถึงพลังเวทภายในบ้านของลูกๆจึงเปิดเข้าไปดูเห็นลูกทั้ง 2คนกำลังฝึกพลังเวท
“คุณแม่มาเมื่อไร”ลูกทั้ง 2คนถามพร้อมกับจนพลังเวทหายไป
“เมื่อกี้ละจ๊ะทั้ง2คน”อีวาลูบหัวลูกทั้ง 2
“รู้ไหมเอ่ยว่าวันนี้วันอะไร”อีวาถามคำถามขึ้นมา
“ไม่รู้”ลูกทั้ง 2ตอบทันทีโดยไม่คิด
“ว้าตอบอย่างนี้เลยไม่คิดกันเลย”
“วันนี้วันเกิดไงจ๊ะจำไม่ได้หรือ”อีวาถาม
“ใครช้าเป็นเต่า กินเค้กทางจมูก”คางาริรีบกระโดดลงมาจากเตียง
“ขี้โกง”คิระบอก ทั้ง 2คนวิ่งแข่งกันลงข้างล่าง
2วันถัดมา ที่ทุ่งดอกไม้
“แน่จริงจับให้ได้สิ เจ้ายักษ์”คางาริวิ่งหนีคิระที่ไล่วิ่งเป็นยักษ์
“อย่าหนีนะ”คิระพยายามวิ่งไล่ตามคางาริจนถึงตอนเย็น
“แฮ่ก แฮ่ก กลับ กัน แฮ่ก แฮ่ก ไป แล้ว แฮ่ก มั้ง”คิระถามหลังจากวิ่งกันมานาน
“แฮ่ก แฮ่ก อืม”คางาริตอบ ทั้ง 2คนมือจูงมือกันกลับไปที่หมู่บ้าน เมื่อทั้ง 2คนเดินถึงหมู่บ้านเห็นภาพของหมู่บ้านกำลังลุกเป็นไฟ เสียววินาทีนั้นคิระและคางาริรีบวิ่งไปที่หมู่บ้านโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นไม่สนใจแม้กระทั้งความปลอดภัยของตัวเองมีเพียงคนๆเดียวเท่านั้นที่ทั้ง 2คนเป็นห่วงที่สุดวิ่งไปที่บ้านของตัวเองที่ตอนนี้ถูกทำลายไปหมดแล้ว
“คะ คะ คุณ แม่”คิระและคางาริรีบค้นหาอีวาที่อยู่ในบ้านจนมือของทั้ง 2คนมีทั้งบาดแผลและเลือด
“คิ คิ ระ คะ คา งาริ”อีวาเรียกชื่อลูกทั้ง 2อย่างแผ่วเบา
“พวกเราอยู่นี้ พวกเราอยู่นี้”คิระและคางาริจับมืออีวาไว้แน่น
“แค่ก แค่ก ดะ ดี จริง ที่ แค่ก แค่ก ปลอด ภัย”อีวาลูกหน้าของลูกทั้ง 2 สิ่งที่ทั้ง 2คนสัมผัสได้คือมือของแม่เริ่มเย็นขึ้น
“ยะ ยะ อย่าทิ้งพวกเราไป”ทั้ง2ร้องไห้ออกมา เมื่อรู้ถึงสิ่งกำลังจะเสียไป
“ขอ โทษ จ๊ะ”อีวาบอกพร้อมกับตาปิดลงด้วยตัวของมันเอง
“! คุณแม่”ทั้ง 2คนร้องไห้ต่อหน้าศพของผู้เป็นแม่
“อึก ฮือ ฮือ”
ความคิดเห็น