อาถรรพ์โรงเรียนเก่าแก่

ลำดับตอนที่ #3 : หนังสือจำเป็น.....(100%)

“มันเป็นการเรียนที่น่าเบื่อมาก”







“มันน่าจะมีอะไรที่น่าสนุกมากกว่านี้”







“ทำไมเราต้องมานั่งเรียนวิชาบ้าบอพวกนี้ด้วย”







มันเป็นคำพูดที่ออกมาจากปากของ “ กี้ ” นักเรียนห้อง 4/A









“แล้วนายจะบ่นอะไรนักหนา ไม่อยากเรียนก็ออกไปเซะ” กอล์ฟเพื่อนสนิทของกี้กล่าวขึ้น









“ก็มันน่าเบื่อนี่หว่า ให้เอาแต่นั่งเรียนวิชาบ้าๆ บอๆ” กี้แย้งขึ้น









กอล์ฟเพื่อนผมน่ะเป็นคนที่ชอบการเรียนมากๆ











ซึ่งต่างกับผมลิบลับ ผมเกลียดการเรียนเข้าไส้เลยล่ะ









ผมจะถนัดด้านดนตรี กีฬา ซะมากกว่า









พักกลางวันเราสองคนจะเข้าห้องสมุดกัน…









ผมจะอ่านหนังสืออยู่มุมการ์ตูน หนังสือทั่วไป









ส่วนกอล์ฟเพื่อนผมจะนั่งอ่านหนังสือพิมพ์…









             ตุ้บ…!!!!











ขณะที่ผมกำลังค้นหาหนังสืออยู่ในชั้นหนังสือ







ก็มีหนังสือเล่มหนึ่งตกลงมาจากชั้นหนังสือ







ผมก็หยิบขึ้นมาดูด้วยความสงสัย









“๓ ศพ” ชื่อหนังสือที่ดูแปลกๆนี้ เรียกความสนใจจากผมได้ไม่น้อยทีเดียว









ผมเรียกกอล์ฟเพื่อนของผมมาดูด้วย









                 อ๊อด….!!!!!!









เสียงเตือนให้ขึ้นเรียนดังขึ้น









ผมไม่รอช้า…รีบขอยืมหนังสือจากบรรณารักษ์สาวสวยคนหนึ่งทันที









“ 3 วัน ยืมแล้วคืนในเวลาที่กำหนด” บรรณารักษ์กล่าวขึ้น









ผมก็รับคำ และไม่ได้พูดอะไรต่อ









พกวเราสองคนรีบขึ้นห้องไปเรียนคาบต่อไป









ผมเปิดหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่านคนเดียว…









เพราะกอล์ฟเพื่อนของผมกำลังจดจ่ออยู่กับการเรียนเต็มที่











ศพที่ ๑ สายลมเรียกหา…











“ไม่ต้องจำอดีต ไม่ต้องมีปัจจุบัน ไม่ต้องการอนาคต”







“ชีวิตที่นิรันดร์ไม่มีทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต”







“ต้องการชีวิตนิรันดร์ จงมาอยู่กับเรา…”







เนื้อหาในหนังสือฟังดูน่าเชื่อถือ ผมชอบอ่านซะด้วยซิ







มันน่าเชื่อที่ไหนล่ะ ไร้สาระชะมัด…!







ผมคิดอยู่ในใจของผม แต่ผมก็อ่านมันต่อ…







ดีกว่าเรียนคำนวณแรงบ้าๆบอๆ ที่อาจารย์กำลังสอนอยู่







       “เราอยู่กับท่าน อยู่ในตัวท่าน”

            “ท่านจะเรียกหาเรา”

      “เมื่อท่าน อยากมีชีวิตนิรันดร์”

          “ท่านจะเข้าใจมากขึ้น”

    “ถ้าท่านคิดว่าการตาย คือความสุข”

      “ความสุขที่แม้แต่เงินก็ซื้อไม่ได้”

   “ความสุขที่ท่านจะได้รับ ..ชีวิตนิรันดร์..”

                    ฯลฯ







เวลา…16.30







ผมกำลังคิดอยู่ว่า เจ้า กี้  เพื่อนตัวดีของผมมันหายไปไหน









ผมตามหามันทั่วโรงเรียนแล้ว







ผมก็นึกได้…สงสัยมันคงเล่นกีฬาอยู่หลังโรงเรียนแน่ๆ







ผมรีบวิ่งไปดูหลังโรงเรียน







มองหา เพื่อนผมอยู่ว่าอยู่ไหน..











             โผล๊ะ….!!!  









เสียงเหมือนมีอะไรตกจากที่สูงมากระทบพื้นแล้วแตกออกจากกันอยางรุนแรง







ผมมองไปยังต้นเสียงนั้น











               กรี๊ด!!!!!!!!!!!!









เสียงนักเรียนคนนึงที่อยู่ด้านหลังโรงเรียนร้องขึ้น











สิ่งที่ผมเห็นข้างหน้าคือ …









ร่างของชายไร้วิญญาณ นอนแผ่ไปบนพื้นที่ปูไปด้วยคอนกรีต









กะโหลกของชายคนนั้นแยกออกเป็นสองเสี่ยง











สมองสีชมพูอ่อนๆของชายคนนั้นเละ จากแรงกระแทกกับกระโหลกศีรษะ











เลือดสีแดงข้นไหลออกมาจากใบหน้า ที่ไม่มีโครงเดิมเหลืออยู่









ซักพักเพียงไม่กี่วินาที ร่างของชายไร้วิญญาณก็นิ่งไป…









ผมมองเห็นแผลเป็นที่อยู่บริเวณแขนข้างซ้ายของชายดังกล่าว







ผมทราบดีว่า ร่างของชายคนนั้นเป็นใครไปไม่ได้









นอกจากเพื่อนของผม “กี้”







ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่พวกเราออกจากห้องสมุดไป







ผมรู้แต่เพียงว่า…ผมเห็นกี้ยิมหนังสือเล่มนึงมาจากห้องสมุด…









           ตุ๊บ…..!!!!!











หนังสือเล่มหนึ่งหล่นลงมาจากด้านบนของอาคารเรียน…











ห่างจากร่างของเพื่อนผมที่นิ่งสนิทเพียงไม่กี่เมตร…









ผมเดินไปหยิบมันขึ้นมาดูช้าๆ…







“๒ ศพ”  ผมสงสัยกับชื่อหนังสือดังกล่าว…







ผมย้อนคิดไปยังตอนที่ผมอยู่กับกี้ที่ห้องสมุด…







ผมว่าหนังสือเล่มนี้มันชื่อหนังสือว่า  “๓ ศพ”







สงสัยผมตาฝาดไปเอง…







ผมต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ กี้ เพื่อนรักของผม ผมเก็บหนังสือเล่มนั้นเข้ากระเป๋า









เวลา 17.00







เรื่องทั้งหมด อาจารย์,ตำรวจ และผู้เกี่ยวข้อง ลงความเห็นว่า กี้ เพื่อนผม “ฆ่าตัวตาย”







ไม่…มันไม่ใช่การฆ่าตัวตาย… ผมคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ







ผมกลับบ้านไปด้วยความสงสัยที่คาอยู่ในหัว





ผมไม่คิดว่าเพื่อนผม จะฆ่าตัวตาย





ผมรู้ดีว่า กี้ไม่เคยแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ







ขณะที่ผมกำลังนั่งครุ่นคิดอยู่นั้น…









ผมก็นึกขึ้นได้ว่า หนังสือที่กี้อ่านอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแน่ๆ







ผมหยิบมันขึ้นมาอ่าน ……







““ไม่ต้องจำอดีต ไม่ต้องมีปัจจุบัน ไม่ต้องการอนาคต”







           “ชีวิตที่นิรันดร์ไม่มีทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต”







               “ต้องการชีวิตนิรันดร์ จงมาอยู่กับเรา…”









ขณะที่ผมอ่านจบข้อความนี้ ผมก็คิดอยากจะปิดหนังสือเล่มนี้แล้วล่ะ…







แต่ไม่รู้ทำไม ความรู้สึกมันเหมือนบอกให้ผมอ่าน









              “เราอยู่กับท่าน อยู่ในตัวท่าน”

                  “ท่านจะเรียกหาเรา”

             “เมื่อท่านอยากมีชีวิตนิรันดร์”

                “ท่านจะเข้าใจมากขึ้น”

        “ถ้าท่านคิดว่าการตาย คือความสุข”

         “ความสุขที่แม้แต่เงินก็ซื้อไม่ได้”

       “ความสุขที่ท่านจะได้รับ ..ชีวิตนิรันดร์..”

                              ฯลฯ









เวลา 23.00









ผมรู้สึกตัว …ที่นี่ที่ไหน…







ผมมองไปรอบๆ… “ที่นี่มันกันสาด ในโรงเรียนเรานิ!”









ผมไม่รู้เลยว่าผมมาที่นี่ได้อย่างไร







ตัวของผมยืนอยู่บนกันสาด ชั้นสูงจากพื้นมากทีเดียว







น่าจะชั้น 7หรือชั้น 8… ผมคิดเช่นนั้น







มือข้างนึงของผมถือหนังสือเล่มนั้นอยู่







ผมกำลังจะปีนขึ้นจากกันสาด







แต่แล้ว…เหมือนมีสายลมเหมือนพายุพัดมา







           ฟิ้วว….!!!!!







ตัวของผมลอยออกมาจากกันสาดนั้น







แต่ที่ผมรู้สึกเหมือนมีใครคนนึงผลักผมให้ตกจากกันสาดมากกว่า







ร่างของผมตกลงถึงพื้นอย่างรวดเร็ว…







สงสัยกระดูกของผมจะหักทั้งหมด…. เลือดเริ่มไหลออกมาจากปาก







ตาของผมเริ่มเลือนลาง…







ผมกำลังจะจากโลกนี้ไป…







หนังสือเล่มนั้นยังอยู่ในมือของผม…







ผมอ่านหน้าปกของมัน…





ผมไม่รู้ว่าสายตาของผมเลือนลางจนมองผิด หรือว่ามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ….







             “ ๑ ศพ ”







หนังสือเล่มนั้นอาจจะอยู่ที่ไหนซักแห่งในโรงเรียนแห่งนี้…







มันต้องการวิญญาณอีกเพียงดวงเดียว…







ถ้าท่านเจอ…อย่าเปิดอ่านเป็นอันขาด…





จะหาว่าผมไม่เตือน…หึหึหึ









________________________*________*______________________________



เฮอ....จบไปแล้วอีกตอน ไม่รู้ว่าชอบกันหรือเปล่าอ่ะ...



หรือว่าเราอาจจะเขียนไม่ค่อยดีเท่าไร่



ก็ช่วยติชมกันด้วยนะคร้าบ  _/l\\_