คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เจอกันอีกแล้ว
ตอนที่3 เจอกันอีกแล้ว
หลังจากที่ทั้งสองจากกัน
“นี้ฉันได้จับมือกับทิฟฟานี่หรอเนี๊ย >///////////////<”
แทยอนหน้าแดง ยังกะมะเขือเทศ ทั้งดีใจที่ได้เจอไอดอลที่ตัวเองชอบและทั้งได้จับมือ
“นี้ใครจะโชคดีแบบชั้นเนี๊ย” >///////<
แทยอนพูดพลางยิ้มแบบอาย ๆ
อีกฟากหนึ่งมี่หอพัก ทิฟฟานี่ก็กำลังเดินยิ้ม กลับห้องของ คิดในใจว่า
..............น่ายังกะเด็กเลยน่ะเธอ น่ารักที่สุดเลย............ >///////<
ใบหน้าของทิฟฟานี่ร้อนฝ้าวเมื่อคิดถึงใบหน้าของแทยอน
“นี้ฉันเป็นอะไรเนี๊ย ” >//////////<
ทิฟฟานี่พูดกับตัวเองพร้อยตายิ้มที่มีเสหน่ของเธอ
“ทิฟฟานี่!!!!!!!!!!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ทิฟฟานี่กำลังจะเปิดประตูแต่มีเสียงหนึ่งดัง ขึ้นเรียกชื่อของทิฟฟานี่ที่กำลังยืนยิ้มอย่างมีความสุข
“นี้สิกก้าเธอเล่นอะไรเนี๊ย ฉันตกใจรู้มั้ย ถ้าหัวใจวายตายจะว่ายังไง”
“ฉันไม่ได้เล่นชะหน่อยเธอนั้นแหละที่ยืนเหม่ออะไรของเธอฉันเรียกตั้งหลายครั้ง แต่เธอก้ยังยืนยิ้มอยู่ฉันก็เลยตะโกนเรียก”
........................จริงๆฉันก็แกล้งเธอนั้นแหละ ก็เราเหมือนเรามาถึงที่หอเกือบจะพร้อมกันแต่เธอไม่สังเกตุเลยว่าฉันกับน้องซอเดินตามเธอมาจนถึงที่นี้เธอยังงไม่รู้สึกตัวฉันก็เลยแกล้งชะหน่อย................
“พี่ฟานี่ไปไหนมาค่ะ?????? รู้มั้ยว่าเราต้องแกตัวแทนพี่จนเกือบจะไม่รอดละน่ะ แถมยังเมินซอกะพี่สิกก้ายังงี้มันน่าน้องใจจริงเลย”
เป็นเจสสิกาและซอฮยอนเพื่อนร่วมวงของทิฟฟานี่ที่ตะโกนเรียกเธอที่กำลังเหม่อ
“ขอโทษน่ะที่พี่ออกไป พี่แค่ออกไปเล่นข้างนอกก็เท่านั้นเอง ขอบใจน่ะช่วยแก้ตัวให้พี่น่ะ พี่ซื้อของมาฝากด้วย” ทิฟฟานี่พูดพร่างยกถึงขึ้นยื่นให้ซอฮยอน และ3สาวก็เดินเข้าห้อง
เช้าวันตอมา
แทยอนมาที่สระว่ายน้ำแห่งหนึ่ง เธอกำลังทำท่าสอดส่องหาใครบางคน ในสระว่ายน้ำ
“ยูริ ยูริ”
แทยอนเรียกร่างสูงที่กำลังทำท่าสวยกำลังจะกระโดด ลงสระว่ายน้ำ ร่างสูงหันมาทางแทยอนทำหน้าตาไม่พอใจเล็กน้อยที่มาขัดจังหวะของเธอ
“ย๊า!!!! แก มีอะไรมาหาฉันเนี๊ย”
“ทะ ทำไม ทำหน้าตาแบบนั้นล่ะ”
“มีอะไรรึเปล่าแกถึงมาหาฉันที่นี้ได้”
“ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่คิดถึงแกน่ะ ก็วันๆแกก็หมกตัวอยู่ที่สระว่ายน้ำไม่เห็นจะไปไหนมาไหนสำคัญไม่ไปหาฉันด้วยดิ เค้าคิดถึงน่ะตัวเอง”
“เฮ้ยย อย่ามาพูดเลียนๆแบบนี้น่ะ ที่ฉันต้องอยู่แต่สระว่ายน้ำเพราะฉันต้องซ้อมเพราะอีกไม่นานฉันก็ต้องไปคัดตัวเป็นนักกีฬาทีมชาติด้วย และอีกอย่างคนขี้เก๊กอย่างแกไม่มีทางพูดแบบนี้ถ้าไม่มีอะไรให้ฉันช่วย”
แทยอนทำท่าเหมือนมีเรื่องจะพูดอะไรสักอย่างแต่ไม่กล้า ยูริที่เป้นนักกีฬารับรู้ได้ถึงความผิดปกติของแทยอนเพื่อนรัก
“ยูริ แกนี่ชั่งรู้ใจฉันที่สุดเลย”
“นั้นไงล่ะ มีอะไรก็ว่ามา”
“อีกไม่กี่วันฉันต้องไป ออดิชั่น น่ะแกช่วยไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย”
“ไม่ไปอ่ะ ฉันต้องอยู่ซ้อม”
“น๊า น่า แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยน่ะ ถ้าแกไปเป็นเพื่อนฉัน ฉันขอให้แกได้เป็นนักกีฬาทีมชาติเลยน่ะ”
“ไม่”
แทยอนพูดเพื่อให้ยูริไปเป็นเพื่อน แต่กลับถูกปฏิเสธ
“งั้น ฉันจะเลี้ยงข้าวแก”
“ไม่”
“งั้น ฉันจะเลี้ยงข้าวแกอีก 3 มื้อ”
“ไม่”
“เฮ้ย เพื่อนกันภาษาอะไรว่า ไม่สงสารเพื่อนเลยที่ต้องไปคนเดียวไม่ห่างเพื่อนเลยรึงัย ไม่น่ามาหาแกเลย ไอ้เพื่อนไม่รักดี”
ยูริตอบปฏิเสธอีกครั้งทำเอาแทยอนหน้าจ๋อย จนตัดพอกับยูริ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แทยอนจอมขี้เก๊กต้องเจอแบบนี้ซะบ้าง”
ยูริหัวเราะชอบใจที่แทยอนถูกเธอแกล้ง และทำหน้าเหมือนหมาเหงา แทยอนที่ทำหน้าจ๋อยเงยหน้าขึ้นมาและทำหน้าเหมือนจะโกรธยูริและพูดว่า
“นี้!!!!!!!!!!! แกแกล้งฉันหรอยลู แก”
“หยุดเลยน่ะไอ้แทฉันไม่ไปเป็นเพื่อนแกน่ะ”
“นี้แกจะไปเป็นเพื่อนฉันแล้วใช่มั้ย”
“อืม ฉันไปจะไปตั้งแต่ได้เป็นนักกีฬาทีมชาติแล้ว แต่แค่อยากแกล้งแกเล่นก็เท่านั้นแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เห้นหน้าแกเมื่อกี้แล้วขำว่ะ
ยูริหัวเราะชอบใจแต่ผิดกับอีกคนที่หน้าบึ้งเมื่อโดนแกล้ง
ทั้งสองคนนั่งคุยกันอยู่นานจนแทยอนได้เวลากลับและเอ่ยนัดกับยูริ
“งั้น เจอกันน่ะ”
“อืม”
“เดี๋ยวฉันจะโทรมาหาอีกทีน่ะ”
พอออกมาจากสระว่ายน้ำ แทยอนเดินมาเรื่อยๆ จะมาถึงที่คอนโดหรูแห่งหนึ่ง ที่นี้คุ้นๆน่ะ มันจะไม่คุ้นได้ไงล่ะก็คอนโดนี้เป็นหอพักของสาว ๆ Dream girls เธอมองที่คอนโดนี้และเหลือบไปเห็นน้องหมาสีขาวตัวหนึ่ง ที่กำลังวิ่งไม่รู้เรื่องอยู่กลางถนน ขณะนั้นเองรถก็วิ่งมาด้วยความเร็ว แทยอนกระโจนเข้าไปช่วยน้องหมาสีขาวไว้ได้ทันก่อนรถจะชน และมีน้องหมาอยู่ในอ้อมแขน
“เฮ้ย!!!!!!!!!! เกือบแล้วไม่ล่ะเจ้าหมาน้อย เป็นอะไรมากไม่แกเนี๊ย แล้วเจ้าของแกไปไหนซะละแกถึงได้มาวิ่งอยู่กลางถนนที่อันตรายแบบนี้”
แทยอนอุ้มน้องหมาสีขาวและทำท่าเหมือนคุยกับหมารู้เรื่อง จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งเรียกชื่อของใครบ้างคนดังขึ้น
“ปริ้น เป็นอะไรมั้ย “
แทยอนหันหลังไปเป้นหญิงร่างบาง คนที่เจอกันเมื่อวันก่อน
“ทิ ทิฟฟานี่”
น้องหมาสีขาวตัวนั้นเป็นหมาของ ทิฟฟานี่ ที่เธอกะจะพามันมาเดินเล่นนอกหอ แต่เจ้าหมาสีขาวกับซนเหลือเกินจนมันวิ่งออกมาที่ถนนจนเกือบโดยรถชน
“ขอบคุณมาก มาก น่ะค่ะ อ้าวว เธอ”
ทิฟฟานี่เงยหน้าขึ้นมาเห็นแทยอนเลยตกใจที่เป็นเธอ เพราะความตกใจที่น้องหมาเกือบถูกชน เธอจึง คว้าน้องหมามาจากแทยอนโดยไม่ได้มองหน้าของคนที่ช่วย
“ไม่เป็นรัยหรอกค่ะ หมาไม่เป็นรัย ก็ดีล่ะ ฉันขอตัวก่อนน่ะ”
แทยอนรู้สึกเจ็บที่ข้อศอกเลยขอตัวจากทิฟฟานี่ และเดินไป เพราะในตอนที่เธอกระโดดไปช่วยน้องหมาเหมือนข้อศอกของเธอไปโดนถนนเข้าอย่างจัง แทยอนเดินจากไปพร้อมเอามือจับที่ข้อศอกที่กำลังมีเลือดไหลออกมา
ทิฟฟานี่ที่มองหลังของคนตัวเล็กที่เดินจากไปเห็นมือที่จับข้อศอกของแทยอนที่มี เลือดไหลออกมาเยอะเป็นทางยาวลงมาถึงมือของแทยอน ทิฟฟานี่วิ่งไปรั่งแขนของแทยอนไว้
“เธอเลือดไหลมากเดี๋ยวฉันพาไปทำแผล”
“ไม่เป็นรัยหรอก แค่นี้เอง”
“ไม่ได้ เลือดไหลออกมาซะขนาดนี้ เดี๋ยวก็ตายเอาหรอก”
“ไม่เป็นไรจริง ๆ”
แล้วแทยอนก็เดินจากไป แต่กับมีมือบ้างรั่งแขนเธอไว้ และยื่นผ้าเช็ดหน้ามาห้ามเลือดที่แขนของแทยอน
“คิม แทยอนไปทำแผลเดี๋ยวนี้”
ทิฟฟานี่ พูดชื่อของแทยอน เต็มยศ พร้อมลากเธอให้เดินตาม โดยที่แทยอนไม่มีที่ท่าที่จะขัดขืนเพาะตกใจ ทิฟฟานี่เรียกชื่อเธอเพระไม่คิดว่าทิฟฟานี่จะจำเธอได้ ทิฟฟานี่พาแทยอนมาที่ห้องของเธอและจัดการให้แทยอนนั่งที่โซฟาส่วนเธอก็ไปหากล่องยามาทำแผลให้อีกคน
“นั่งอยู่นิ่ง ๆ ล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปหายามาทำแผลให้”
ทิฟฟานี่ถือกล่องยามาว่างที่ตรงหน้า และก็หยิบอุปกรณ์ที่ใช่ในการทำแผลมา ทิฟฟานี่เอาผ้าเช็ดหน้าที่ห้ามเลือดออก
และเอาน้ำทำความสะอาดเลือดออก ก่อนที่จะน้ำยามาล้างแผล
“โอ้ยยย” แทยอนร้องออกมาเบาๆ เพราะยาที่ล้างแผลมันแสบมาก และทิฟฟานี่ที่ลงมือแรงไปหน่อย
ทิฟฟานี่มองหน้าแทยอนที่ร้องเพราะปวดแผล
“ขอโทษน่ะ เจ็บมากมั้ย”
“อะ อืม ไม่เป็นไร”
แทยอนพูด พร่างมองหน้าของหญิงสาว ที่กำลังตั้งใจทำแผลให้เธออย่าง ทะนุทนอม ทำให้ แทยอนมองหน้าของทิฟฟานี่และยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“เสร็จล่ะ”
แทยอนที่กำลังมองหน้าสวยสะดุง
“ขอบใจ น่ะ”
“ฉันต่างหากที่ต้องขอบใจเธอน่ะที่ช่วยหมาของฉันไว้ ว่าแต่ปวดแขนรึเปล่า ไปหาหมอมั้ย”
พร้อมมองไปที่แขนของแทยอนที่มีผ้าพันแผลที่ดูแล้วไม่เหมือนผ้าพันแผลได้เลย
“ว่าแต่เจ้าแสบของฉันหายไปไหนอีกล่ะเนี๊ย”
ทิฟฟานี่เดินไปหาหมาของเธอ จนทั่วแต่กลับไม่เห็น
“หายไปไหนน่ะ ปริ้น “
แทยอนที่นั่งอยู่ที่โซฟากับทำมือมา จุ๊ ที่ปาก และชี้ลงมาที่ตักของเธอ เป็นหมาสีขาวนอนหลับอยู่ที่ตักของแทยอน ทิฟฟานี่ที่ห็นหมาของเธอเดินมานั่งลงที่โซฟาและมาลูบหัวของปริ้น เบาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา บะแล้วไปหน้าของทั้งสองคนห่างกันเพียงแค่ความหนาของแผ่นกระดาษจนลมหายใจลดใบหน้าของกันและกันได้เลย
แทยอน
.....................หน้าใสจังเลยน่ะคนอะไรไม่รู้ ตาหวานจังเลย มองใกล้ๆทำไม่เธอถึงได้สวยขนาดนี้น่ะ ริมฝีปากที่อมชมพูนั้นน่ารักที่สุดเลย หัวใจของฉันทำไม่เป็นแบบนี้ไปได้น่ะ หัวใจทำไม่เต้นไม่จังหวะ เต้นแรงจนจะทะลุออกมาข้างนอกได้แล้ว เธอจะได้ยินมั้ยเนี่ยน่าอายจัง....................... >//////<
ทิฟฟานี่
..................คนอะไรน่ารักจังเลย ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งดูน่าเด็กเข้าไปอีก ทำไมหน้าเธอใสขนาดนี้น่ะ คงมีคนตกหลุมรักเธอเพราะใบหน้าเด็กนี้หลายคนแล้วสิน่ะ ทำไม่หัวใจถึงได้สั่นแบบนี้ล่ะ รู้สึกหวิวๆ ที่หัวใจจัง ความรู้สึกแบบนี้มันอะไรกัน จะสั่นไปไหนน่ะหัวใจของฉันพอได้แล้ว เดี๋ยวเขาก็รู้หรอก พอได้แล้ว...................... >////////<
ทั้งคู่จ้องตากันอยู่นาน เหมือนมารผจญ หมาน้อยสีขาวตื่นขึ้นมา ทั้งคู่หลุดจากภวังค์ หลบตากัน เป้นแทยอนที่เอ่ยขึ้น
“เออ ฉันขอตัวละกันน่ะมีธุระต้องไปทำต่อ” >//<
“อะ อืม”>//<
แทยอนเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว และหันมองกลับไปมองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาที่ก้มหน้าอยู่ กับอาการเมื่อกี้
แทยอนออกมายื่นที่นอกนห้องพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้าที่เปื้อนเลือดออกมา แทยอนเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัวและเดินไป
“คิม แทยอน ตื่นๆ”
ทิฟฟานี่ที่นั่งอยู่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ก็เผลอยิ้ม และหน้าก็แดง ใบหน้าที่ร้อนฝ้าว
“เป็นบ้าอะไรเนี้ย ฟานี่” >///<
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วจ้าตอนนี้ สมาชิกก้เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆมาแล้ว ทั้ง เจสสิก้า ซอฮยอน ยูริ โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยน่ค่ะ เมนเยอะๆน่ะไรจะได้มีกำลังใจคิดตอนต่อไปได้
ความคิดเห็น