[Fic Boyfriend] boy or girl รักได้ไหมถ้าหัวใจเลือก

ลำดับตอนที่ #3 : boy or girl III

"มินอู มินอูเว้ย ตื่นยังเนี่ย"

เสียงเคาะประตูดังสนั่นจากผู้มาเยือน

"มาแล้ว มาแล้ว จะเสียงดังทำไมเนี่ยอายชาวบ้านเค้า"
"จะดังอะไรมากมายไม่ใช่คอนโดซะหน่อย"

ไม่ใช่ผมไม่มีความเกรงใจนะ แต่บ้านมันไม่ใช่ฝาติดกันซะหน่อย ก็มันเป็นบ้านเดียวนี่

"ฉันกำลังเตรียมตัวอยู่วุ่นวายไปหมด กงยู เฮ้ยสนใจกันหน่อยดิ ใจลอยไปไหนเนี่ย"
"ใจลอยฉันเหรอ เปล่านี่"
"ยังจะเถียง"
"นายว่าถักเปียทุกวันมันจะแปลกป่ะ"
"ไม่เป็นยากก็ไม่ต้องใสบอกว่าเพิ่งตัดผมก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องกังวลกับวิก"
"แล้วมันจะเหมือนผู้หญิงเหรอ"

มันกล้าถาม ในทางกับกันผมสั้นไม่ใส่กระโปรงผมว่าไอตัวเล็กเพื่อนผมมันเหมือนทอมมากกว่าผู้ชายนะ- -"

"เชื่อดิ ฉันเคยโกหกนายเหรอ"
"เอางั้นเหรอ อืมเอาวะ"

ผมตื่นเต้นจนแทบบ้า เรื่องเสื้อผ้า หน้าผม ไม่ให้กลัวว่าามันจะออกมาดูไม่ดีนะ แต่กลัวเกิดผิดพลาด และกังวลสุดไอเรื่องวิกผมนี่แหละ แต่พอไม่ใส่ กงยูฉันเชื่อใจนายได้ใช่ป่ะ

"ไปถึงแล้ว คิดอะไรอยู่"
"กงยู นายว่าฉันจะรอดมั้ย"
"นายตายแน่ไอเตี้ย"
"ไอกงยู"
"เข้าไปได้แล้วสายตั้งแต่วันแรกเดี๋ยวจะโดนหมายหัวเอา"
"กลัวทีไหน ลาออกเดี๋ยวนี้เลยก็ได้"
"ได้แน่ถ้านายไม่กลัวคุณจางจะเดือดร้อน"
"- -เออรู้แล้ว"

นี่แหละจุดอ่อนของมินอู เห็นใจและขี้สงสาร นายกลัวคุณจางเดือดร้อนแล้วตัวนายเองจะเป็นไงไม่คิดบ้างหรือไงนะ

"เข้าไปได้แล้วยัยทอม"
"เอ๊ะ อะไรของ...."
"คุณมินอาหรือเปล่าค่ะ"
"คะ ค่ะ" ^____^"
"คุณจางให้มารับค่ะ เนื่องเธอได้ลากลับไปตั้งแต่เมื่อเย็น ก็เลยให้ฉันมารอรับคุณค่ะ"
"อ๋อ ค่ะ คุณ"
"ยัง ยูมี ค่ะ"
"โนว์ มินอาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ"
"เออแล้วนี่"
"อ๋อนี่พี่กงยูพี่ชายฉันเองค่ะ"
"กงยูครับยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"เช่นกันค่ะ ^^ เออมินอาได้เวลาแล้วเข้าไปข้างในกันเถอะเดี๋ยวอีกแป๊บชายทั้งห้าคงจะลงมาทานอาหารเช้าแล้ว"
"อืม"
"งั้นก็ตั้งใจทำงาน ตอนเย็นจะมารับ"
"อืมกลับดีหล่ะ ตอนเย็นเจอกัน"

เฮ้อคราวนี้ก็ได้เวลาขอมินอาแล้ว สู้ๆว่าแต่ยูริเธอไม่คิดจะสงสัยฉันสักนิดเหรอผู้หญิงที่ไหนตัดผมแบบนี้

"เออมินอา เธอรู้หรือยังว่าต้องประจำอยู่ในตึก" ผมส่ายหน้ารัวอยู่ในตึกแล้วยังไง
"งั้นก็ฟังดีๆนะ หน้าของเธอคือคอยรับคำสั่งจากพวกคุณชาย แล้วมาส่งต่อ"
"แค่รับคำสั่งเฉยเหรอ"
"ใช่ อย่างเช๋นถ้าคุณชายฝาแฝดอยากได้ขนมเเธอก็แค่รับมาว่า ขนมอะไร จะรับทานที่ไหน แล้วแต่ละฝ่ายเค้าจะไปจัดการให้เอง"
"คุณชายพวกเธอยังสภาพครบสามสองใช่ป่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ฟังดูสบายเกิน"
"คนรวยนี่หว่าช่วยไม่ได้"
"จริงด้วยฮาาาา"

รวยจนน่าเกลียด อิจฉาเว้ยเฮ้ยมินอูเซ็ง

"เออยูริถามอะไรหน่อยซิ"
"อะไรเหรอ"
"เธออยู่นี่มานานหรือยัง"
"สองจะสามปีแล้วทำไมเหรอ"
"เคยเจอ หรือได้ยินคนที่ชื่อเหมือนหรือหน้าคล้ายฉันบ้างมัั้ย"
"อืม เท่าที่จำได้ไม่มีนะ ทำไมเหรอ"
"เอ่อ คือ เผื่อว่าฉันจะหน้าโหลน่ะ"

ไม่มีงั้นเหรอ แต่วันนั้นผมเห็นกับตาว่ามินอาเข้ามาในนี้ มันยังไงกันแน่นะ

"ว่าเธอเนี่ยเหมือนทอมเลยไม่สฝสัยเลยว่าทำไมคุรจางถึงเรียกเธอ"
"ทำไมล่ะ"
"แม่พวกแม่บ้านคนก่อนพอเจอคุณเข้าหน่อยก็เล่นหูเล่นตาจนน่าเกลียด บางคนเข้ามาอยู่ไม่นานคิดจะลื่อนตำแหน่งทางลัด เลยโดนไล่กระเจิง"
"คุณชายเธอหล่อขนาดนั้นเลย?"
"หล่อไม่หล่อก็ดูเอาเองเถอะย๊ะ มานู้แล้ว"

นี่ผมกำลังอยู่ในละครหลังข่าวเรื่องอะไรเนี่ย สุภาพจุฑาเทพเหรอแต่ละทำอย่างกะตัวเองหล่อสุดฤทธิ์ ถ้าฉันแต่งตัวอย่างพวกนายเชื่อดินายไม่มีทางสู้ฉันได้แน่นอน

"เออคุณชายค่ะ นี่มินอา คนที่จะมาทำหน้าที่แทนคุณจางค่ะ มินอาแนะนำตัวซิ"
"ฮะ  อ๋อ สวัสดีค่ะ ชื่อมินอาค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ"
"มาเป็นแม่บ้านไม่ใช่เพื่อนร่วมห้องเรียนฝากเนื้อฝากตัวทำไม"

--"ไอนี่ใครวะปากมันแม่ง ทำทักทายแรกพบไม่เคยเรียนหรือ

"ไม่เอาหน่าพี่ดงฮยอน พูดแบบนั้นเดียวคนน่ารักก็กลัวหมด"

ไม่กลัวเว้ยแต่อยากเตะปากมัน

"ผมชื่อจองมินนะครับเป็นคุณสามของบ้าน ส่วนคนที่พูดกับเธอเมื่อกี้ชื่อดงฮยอนพี่ใหญ่ของพวกเรา ที่นั่งทางขวาของพี่ดงฮยอน ชื่อฮยอนซองคุณชายรองของบ้าน"
"ยินที่ได้รู้จักนะแล้วยินต้อนรับด้วย"
"พอ พอเลยพี่รองอย่ามาโชว์สุภาพบุรุษตอนนี้ เอาเปรียบคนอื่นเค้า"

เอาเปรียบอะไรของมันวะไอหัวฟู่ ตอนแรกผมว่าคุณชายใหญของบ้านดูอันตรายแล้วนะคิดไปคิดมาไอหัวที่กำลังแนะนำคนในบ้านให้ผมอยู่ตอนนี้แหละน่ากลัวสุด ขี้หลีแน่นอน

"ส่วนไอตัวสองที่น่าเหมือนแปะนั้นก็"
"ไม่ต้องแนะนำเรารู้จักกันแล้วเนอะมินอาเนอะ"

รู้จัก*0* ตอนไหนหว่าหรือว่าหรือว่าจะเป็น- -"เก็บตุ๊กตา ฉันไม่รู้จักนายสองคนนะจะบ้าหรือ

"ยองมินนายลืมไปหรือเปล่าเมื่อวานนายไม่ได้บอกอะไรเค้าเลยนะ"
"บอกซิ"
"ตอนไหน"
"เออหว่ะ ตอนไหนฟ่ะ"
"โทษที ฉันยองมิน ส่วนนี่กวังมิน ฉันเป็นพี่มันนะ"
"^_^" "
"ทำตัวดีหล่ะอย่าก่อความวุ่นวายแล้วกัน"

ก่อร้ายชีวิตนายหน่ะไม่แน่

"^_^"
"พี่นี่ก็ดุจริงจะดุอะไรนักหนา"

ไม่มีการโต้ตอบแต่สายตาที่ไอหยิ่งเหลือบไปมองหัวฟู่เนี่ยเอามีดมั้ยมินอูจัดให้

"ทานข้าวได้แล้วแฝด"

นั่นมันพาล หน้าตาก็งั้นๆนิสัยยังแย่อีก มินอูรับไม่ไ้ด้

"เออมินอา"
"มินอาคุณยองมินเรียกเธอนะ"
"อ๋อ อืม   ค่ะ"
"เหม่ออะไรอยู่ได้ตั้งใจทำงานหน่อย"

อ้าวไอนี่ถ้าผมแก่ตัวไปผมจะเป็นแบบตานี่หรือเปล่านะสยองตัวเองเว้ย

"ขอโทษค่ะ ว่าไงค่ะคุณยองมิน"
"เดี๋ยวออกข้างนอกกับฉันหน่อยเตรียมตัวด้วยหล่ะ"
"ได้ค่ะ"
"นายเอามินอาไปข้างนอกแล้วใครจะรับคำสั่งจากพี่หล่ะ" คุณชายสามทำเสียงคร่ำครวญ
"คนอื่นเยอะแยะอย่ามาทำเป็นเห้อของใหม่ไปหน่อยเลยพี่จองมิน"

ของใหม่? เอ่อคุณกวังผมคนนะเว้ยครับ พูดซะเห็นภาพเลย ระหว่างที่คุณชายทั้งกำลังเถียงกัน มันเรียกว่าเถียงมั้งน่าจะใช่ ผมก้สัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่มันส่งกระแสจิตอันแรงกล้ามาผม และไม่ผิดจากที่คิดไอคุณใหญ่กำลังจ้องผมอย่าเอาเรื่องหรือหาเรื่องวะ อย่าไปสนมินอูอย่าไปสน ว่าแต่คุณฮยอนซอง ผมว่าคนนี่แหละคุณชายจริงๆ รอยยิ้มที่แสดงออกถึงความเอ็นดูคุณชายทั้งสาม มีทีท่าจะรำคาญน้องที่เสียงดัง โอ้พี่ชายที่แสนดี (ไรเตอร์ : เพ้อแล้วมินอุ กลับมาลูกกลับมา)

ในที่สุดตอนนี้ผมก้มาเดินตามหลังคุณฝาแฝดอยู่ในห้างเรียบร้อยแล้ว และสองมือก็เต็มไปด้วยภาระอันหนักอึ้ง จะซื้ออะไรกันนักหนาเนี่ยมินอูจะไม่ไหนแล้วนะ 


"กวังมิน นั่นที่นอนปิกาจูนี่นายมียังอะแบบนี้"
"ไม่มันใจเข้าไปดูก่อนดีกว่า"
"ป่ะ"

*0*" ยังไม่พออีกเหรอเนี่ย

กว่าจะครบท้วนกระบวนความเล่นเอาผมแทบแย่ ช๊อปเก่งพอกันเลยทั้งคู่เค้ามีความสุขแต่ผมนี่ซทุกข์ถนัดจะเอากลับบ้านยังไงหมดเฮ้อตั้งแต่สายจนบ่ายกว่าจะได้เวลากลับก็ปาไปบ่ายสาม การเดินห้างที่ยาวนานที่สุดของผม

"ไงเหนื่อยมากมั้ย"

เอ๊ะ ผมรีบหันไปมองต้นเสียง

"คุณฮยอนซอง"  
"อ่ะน้ำมาเหนื่อย"
"ขะ ขอบคุณค่ะ"
"^ ^"
">///<"


"มินอา~~~"  เสียงสยองยองมินปล่อยผมไปเหอะได้โปรด TT
"สู้ๆนะ"
"แหะๆ ค่ะ" ไปแล้วกำลังใจของฉันกลับมาก่อนได้มั้ย~~~
"ว่าไงค่ะคุณยองมิน"
"เธอค้างที่นี้หรือไปกลับน่ะมินอา"
"ไปกลับค่ะ ทำไมเหรอค่ะ"
"อดเลย ว่าจะชวนเล่นอะไรซะหน่อย แต่ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ก็ได้ กลับห้าโมงใช่ป่ะ"
"ค่ะ"
"นี่ก็ใกล้เวลาแล้ว งั้นเตรียมตัวกลับบ้านเหอะ พรุ่งนี้เจอกัน บาย"

"ทำไมนายต้องสนิทกับมินอาขนาดนั้น"
"อ้าวอย่างน้อยมินอาก็เป็นแม่บ้านคนแรกที่พอเห็นพี่ใหญ่แล้วไม่ยิ้มหวานจนแทบจะถวายตัว ฉันเลยถุกชะตา"
"หวงพี่ว่างั้นเหอะ"
"ไม่ได้หวงแต่ต้องเลือกนิดนึง"

เข้ามาเปลี่ยนเครื่องแบบกลับเป็นชุดที่ใส่มาเมื่อเช้า ดีเหมือนกันแฮะไม่ต้องซักเครื่องแบบเองแต่เสี่ยงตอนเปลี่ยนเสื่อผ้านี่แหละ
ต้องระวังตัวหน่อย ผมรีบเดินตรงตรงไปยังประตูบ้าน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะไกลไปไหนเมื่อเช้าเหมือนมันจะไม่ไกลขนาดนี้นะ

"อ้าว มินอานี่เองคิดว่าสาวทอมที่ไหน แต่งตัวแบบนี้น่ารักเหมือนนะ"

จะมาขวางทำไมคนยิ่งรีบอยากจะกลับอยู่ ไอหัวฟู่

"ขอบคุณค่ะที่ชม คุณจองมินมีอะไรอีกหรือเปล่าค่ะ"
"กลับไปคืนนี้อย่าลืมฝันถึงฉันล่ะ บายเบบี้"
"- _-" ^ ^ ไปก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ"

"หูว์" 
"เหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอ"
"นายไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอก คืนนี้ฉันต้องหลับเป็นตายแน่"
"งั้นรีบกลับบ้านไปนอนเอาแรงเหอะ"
"อืม^___^"

ผมคิดไปเองหรือเปล่านะทำไมรู้สึกเหมือนกำลังถูกมองอยู่


 

........................................................
 

มินอูจะไฝว์คุณนายใหญ่ซะแล้ว
แล้วเจอกันตอนหน้าจ้า