[HUNHAN] fic Heavy heart. ถึงจะนักเลงแต่ผมรักจิงน้ะ

ลำดับตอนที่ #3 : The heart to fight

The heart to fight.



 

Luhan 

   โอ้ยยยยยย เหนื่อยค้าบบ -0- ไม่มีอะไรจะเหนือ่ยเท่านี้มาก่อน บักไคก็หาแต่เรื่องเอาจิงๆน้ะ พี่ลุ่เหนื่อยว่ะครับ ดุดิ้
ไปหน้าอันหล่อเหลาของพี่ลู่พังเพราะมันฮึ่ม  ไอเซฮุนเหมือนกันก็ไม่ช่วยเชี่ยไรเลยย โ่ด่~ - - 
โอ้ะ ผมลืม สวัสดีครับพี่น้องครับ (ทำเสียงหม่ำ) ผมชื่อ ลู่ฮาน เป็นไงชื่อก็หล่อล้ะ (หราา) เป็นเด็กดีของสังคม ไม่
ดื้อครับ ไม่ซนด้วยล้ะ ไม่เคยหลีสาว แถมยังเรียบร้อย เดี๋ยวๆๆ เมื่อกี้ผมฝันช้ะ ไม่ใช่ล้ะ ผมคือ ลู่ฮานกวางแห่งรุ่งอรุณ
ที่มึงแบบว่า ทั้งเลว  ชกต่อยนี่มึงง แบบไม่เจ็บบ้างหรอว้ะ เออแต่แบบว่าพอต่อยเสร็จสองสามวันหน้าผมก็กับมา
เนียนเหมือนเดิม โอ้ยไม่อยากสิพูดคับ  พี่ป่มเป็นมาเฟียย ผมเลยเรียนการต่อสู้มาจากพี่ พี่บอกว่าให้ผมเอาไว้ป้องกันตัว
เอ้อผมก็เอาไว้ป้องกันตัวน้ะ แต่ป้องกันตัวเยอะไปหน่อย -3- ผมน่ะไม่ได้หล่อมากน้ะ แต่ก็ถือว่าหล่ออยู่ดี -.- ผมก็ไม่
ได้เก่งกาจด้านต่อสู้ซักเท่าไหร่ แต่ผมก็ต่อยได้ ผมน่ะไม่รู้จะเกิดมาหน้าหวานทำไม แม่นั่นล่ะดันเอาหน้ามาให้ผม
เยอะ(อ่าวกผิดอีก :แม่) แต่เวลาผมจีบสาวก้ติดทุกรายน้ะ ไม่ว่าจะเคะเมะผมจีบคิดหมดอ่ะ ผมหล่อ ชิ้ง - -+ 


"พี่ลู่ฮานค้ะ คืออ เอาพาสเตอร์ยามาให้ค่ะ .//."

น่านน สาวที่ไหนเดินเอายามาให้ผมล่ะเนี่ยย ให้ตายเถอะเกิดเป็นคนหล่อทำไมมันถึงดีอย่างงี้น้ะ เสยผม กระตุกยิ้มนิด
หน่อยเชิงขอบคุณ โค้งนิดหน่อย และรับพาสเตอร์ยาอีกคน ก่อนจะก้มหน้าลงจุ้บบนผากอีกคนเบาๆ 



" ขอบคุณครับ ^^ "  โปรยยิ้มให้อีกที เป็นทางการ 




"กรี๊ดดดดดดดดดดดหล่ออ้ะ อ้างง~ พี่ลุ่ >< -/////-"


    หน้าแดงถึงหูก่อนจะวิ่งหนีไป เฮ้ออ ผู้หญิงเนี่ยเป็นแบบนี้ทุกคนป้ะ - - แม่ผมไม่เป็นน้ะ 1 (อะไรกับแม่อีกล่ะ - -)ผมอยู่ในโรงอาหารครับ เดินทีนี่แบบต้องหลบทางให้เดิน คือจิงๆแล้วผมอยากทำตัวให้เหมือนคนธรรมดาน้ะ แต่แบบ
ทำไมผมถึงมาเป็นคนดังและหล่อน่ะหรอ ? 




ก็กลุ่ม The greateat  


มั้งเลยทำผมดังเลย ปั่ดโธ่ ผมจะซื้อน้ำไปให้ไอสี่ตัวบนโต๊ะทางนู่น ไม่อยากจะสันธยายถึงไอพวกที่มันห่วยแตกทั้งหลาย
บนโต๊ะ บันยายผมว่ายันแม่น้ำทั้ง 5 แน่ๆ -*- ผมก้จัดการซื้อน้ำมาทั้งหมดสี่แก้วผมแบกไงหรอ เอาแบบนี้ดีกว่า ให้ซื้อ
มาทั้งสี่แก้วผมทำยังไง มือก็ไม่ได้มีสี่มือ อีกอย่างต้องถือพาสเตอร์ยาอีก ประเด็น คนที่อยู่ในโรงอาหารเดินเข้ามาขอถือ
ให้ตั้งหลายคนบ้ะ - - ผมจะเลือกไงล่ะครับ ก็เลยสุ่มเอาคนๆนี้มาช่วย แต่ผมว่าผมเลือกผิดล้ะล่ะ 


"พี่ฮะ คือว่า ผมชื่อมินกิน้ะฮะ เรยีกสั้นๆว่าเร็นก็ได้น้ะฮะ ^^ " 


"อ้อ พี่ชื่อลู่ฮานครับ ยินดีที่ได้รู้จัก :) "


"ไม่ต้องบอกผมก็รู้ไม่มีใครไม่รู้จักพี่หรอกฮะ ^^ ว่าแต่พี่สินทกับพี่เซฮุนบ้างรึป่าวฮะ"


"อ้อ เซฮุนน่ะหรอ ก็สนิทน้ะทำไมหรอ ? "


"คือผมม ><... ชอบพี่เค้าฮะฝากบอกด้วยน้ะฮะ "


"ไม่ต้องฝากบอกล้ะหนุ่มน้อยย "


   ถึงโต๊ะล้ะหรอเนี่ยย ไวจัง แต่ดีล้ะเซฮุนได้ยินก้จัดการกับเด็กไปซ้ะ - - น่ารำคาญ จิงๆน้ะ เซฮุนโพลงขึ้นมาก่อน
จะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเด็กที่ชื่อมินกิ เซฮุนกระตุกยิ้มแล้วยื่นมือไปหยิบปากกาในกระเป๋าเสื้อมา เขียนลงบนมือน้องเค้า 


"-0- งั้นผมขอตัวกลับก่อน้ะฮะ"

  เด็กนั่นมองหน้าผมกับเซฮุนสลับไปมา เซฮุนที่เก็บปากกาเรียบร้อย ไออยากรู้ก็อยากน้ะแต่แบบก็แหม่ะไม่อยากยุ่งเรื่องชาวบ้านเลยอ่ะ - - 


"เขียนไรในมือน้องว้ะ ?"(อ่าวไหนมึงบอกไม่อยากยุ่งไงพี่ลู่ - -)

ผมพูดแล้วมองหน้ามัน แต่มันกลับทำหน้าลอยหน้าลอยตา แล้วมีการเปิดเพลงให้ดังขึ้นอีก หน็อยยยย - - มันต้องเจอออ 

"เชี่ยยฮุนน อยากรู้ง้ะ T^T  "

เซฮุนที่เงยหน้าขึ้นมามองอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้เหมือนเดิม แต่กูเห้นค่ัะ- - 
มันถอดหูฟังออกหยิบปากกาตัวเองมาเขียนที่มือผม 



'ลู่ฮานแฟนพี่:)' =[]= โอ้ม่ายยยยย เชี่ยฮุน -*- กูอุสาห์หล่อมานมนาน พาหมดหล่อเลยเป็นไงงง โอ้ยย พี่ลู่ขอตายแปป -_- 




"มึงจะบ้าหรอเชี่ยย เขียนอะไรลงไปน่ะนั่น - -น้องเค้าเข้าใจผิดขึ้นมาจะว่าไง " ผมตบโต๊ะและลุกขึ้นว่ามัน แต่มัน 




"ก้ไม่เห็นจะมีอะไรร้ายแรงตรงไหนเลย คิดมากก"กอดอกพูดแล้วยื่นมือมายีหัวผม เออมึงมันไม่คิดมาก -*- 



"ไอไคมึงโอเคยังเนี่ย " ผมหันหน้าไปถามไคที่เอาแต่เหม่อลอยมองผ่านผมไป จนผมต้องหันหลังไปดูบ้าง เห้ยยนั่นใครอ้ะ นะร้ะอ้ะ >< 




"ใครว้ะมึง ? " ผมหันหลังกลับมาถามสายตาก็ยังจดจ้องอยู่


"น่ารักช้ะ " 


"น่ารักๆๆ " พงกหัวขึ้นลงอย่างเห็นด้วย >< บ้ะเห้ยยย 




"เนอะกูก็ว่าน่ารักโอ้ยละสายตาไม่ได้ " ชาลยอลโพลงขึ้นมาก่อนจะกำมือจนแทบเลือดช้ำ 



"น่ารักก็ไปจีบดิ่ว้ะ นั่งโง่อยู่ทำไมล่ะครับ - -" โอ้ยเทาไม่พูดก้ไม่มีใครว่ามึงหรอก พูดทีเอาไปไม่ถูกโด่~




"เฉยๆว่ะ " เซฮุนที่นั่งอยุ่ก็ขอมองบ้าง เฉยๆ แต่ก้มองง ฮึ่ยย เด๊่ยวจับเอาหน้ากระแทก(?) โต๊ะแม่มเยย 



"ใครขอความคิดเห็น " ประชดใส่หน่อยเป็นกิจวัต



"ไรของมึงเนี่ยห้ะ มึงนี่เว่อตัลหลอดด " เซฮุนผลักหัวผมเบาๆ ขัยบเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ 



"ไม่ทราบว่าจะเขยิบทำไมครับ -*-" เลิกคิ้วถาม



"ก้อยากอยู่ใกล้...." ไม่พูดป่าวหน้ายังเขยิบมาใกล้หูพูดเบาๆแถมยังกระซิบด้วย 




"พูดให้มดได้ยิ้น? " 



"วุ้! พาฟิลก็เสียอีกล่ะ เชี่ยนี่" 


"เอ้า พี่ลู่ผิด =[]=" 




"เออมึงผิด" เออ ขอโทด *- - 




"เห้ยยย ยมึงเค้าเดินมาๆ "



     ไคสะกิดผมเบาๆ เห้นร่างบางในชุดนักเรียน เสื้อขาวผูกเน็กไทค์สีดำ กางงเกงสีดำลอง
เท้าคอนเวิดสีดำ ผมหน้าม้าตัดเป็นทรง ปากรันขึ้นได้รูปน่าจิ้มลิ้ม น่าสัมผัส ตัวขาวตัวเล็ก อ้ากก แม่ออกลูกมาเป็น
แบบนี้ได้ไงว้ะ สวยสาสส -0- แล้วเค้ามาไมว้ะ มาหาใคร เดินไปหาชาลยอลแล้วววววววว...... เห้ยเดินผ่านว่ะ
ไปหาใรน่ะ 

=[]=!!!!~ ไปหาา หาา หาาา ~ (ทไเสียงโอเปร่า) 



ไปหาเชี่ยฮุน 




   ไปหามันทำมายยกลับมาา ไม่ใช่เดินไปป่าวๆน้ะ นั่งลงข้างๆแล้วเอาหน้าซบลงแผ่นอกกว้างของเซฮุน เดี่ยวๆๆ มึงงง
=[]=จะอ่อยไปหนายยยยย แล้วอ่อนใครไม่อ่อยอ่อยเซฮุนนน ฮึ่มมมม -3- น่าหมั่นไส้ หมั่นไส้เซฮุนน้ะ เชอะ กอดอก
แล้วมองท่าทีต่อไป เซฮุนที่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่นั้น ก็นิ่งจนไม่รู้จักทไงจนฝ่ายที่มาอ่อยนั้นพูด 





"นายคงไม่รู้สิน้ะ ว่านายน่ะน่าสะดุดตาที่สุดในกลุ่มเลยน้ะ " 




ต่ออ 




=[]= !!! <<< เซฮุน 


"เฮ้ยน้องสาว ทักผิดคนรึป่าวค้าบบบ -3- " ไคพูดขึ้นด้วยทำหน้ากะล่อนใส่ 



"ไม่ผิด คนนี้ล่ะ ฉันจอง :)" กระตุกยิ้มเป็นเชิงว่ากุจิงจังน้ะ เ่อ่ออ ไอสุดหล่อเทพบุตรคนนี้นั่งอยู่ทำไมไม่มาอ่อยว้ะ (คิดในใจคนเดียว)



" โอ้ ม่ายย  ก็อดดดด =[]= เป็นไปม่ายล้ายย  T________T"ชาลยอลทำท่าเหมือนจะขาดใจ ก้น้ะมันบอกว่าชอบน้องคนนี้นี่หว่า แต่เสือกไปชอบเชี่ยฮุนเฉยย 






" โอ้ยยย กูล้ะปวดเฮดคร้าบ บไปดีกว่า ดูไปแล้ว หมั่นไส้ลูกตา ไอตุ๊ดหล่อเอ้ย" ไคลุกบิดขี้เกียจนิดหน่อยแล้วก็เดิน
หนีไป ทางตรงนี้ก็เเหลือ ผม เทา เซฮุน และก็ น้องเค้าชื่อไรว้ะ -3- ผมยังไม่รุ้จักเลย ถามดีกว่า 




"เราน่ะ ชื่ออะไร " หันไปถามและยิ้มบางๆ 



" ฉันไม่ชอบแนะนำตัว ชั้นชอบที่จะแนะนำกับคนที่อยากรู้จักเท่านั้น " อ่ะหืออ เด็ดซะด้้วย แหม่ะ เล่นก่ะไปน้ะกุเนี่ยย 



"ลู่ กุว่าไปเถอะ ปล่อยเค้าเคลียกันไป " เทาปิดเกมในมือแล้วลุกมาจับมือผมให้ลุกขึ้น 



"เชี่ยฮุน กูไปน้ะ โชคดี " แล้วกูก็ถูกลากไปอย่างสมบูรณ์ ฮ่ะ -0- 









SEHUN 




      โอ้ว มายก็อดด เพื่อนรักกูกันมากก หนีกูไปหมดเบยยยย ย แล้วจะทำไงกับตัวดีคนนี้ล่ะเนี่ย เกิดมาหล่อก้ซวยแบบนี้ทุกครั้งเลย แล้วลู่ฮานล้าา ผมเป้นห่วงเค้า เป็นห่วง ทำไมน่ะหรอ ก็ผมชอบลู่ฮานน่ะสิ หึ ฮ่ะๆ งงเลยอ่ะดิ่ อย่างงครับคุณยังไม่รุ้จักลู่ฮานจิง ผมรู้จักลู่ฮานมาตั้งแต่ผมยังมีกระจู๋น้อยอยู่เลย ลู่ฮานน่ะ เป็นพวกแบบว่าทั้งๆที่ตัวเองเคะแต่ดันชอบทำตัวแมน หมั่นไส้ไง แรกๆก่ะแกล้งเฉยๆไปๆมาๆหลงรักซะงั้น แถมยังเป็นคนที่ดูแลตัวเองได้แถมเก่งทุกด้าน แถมยังขี้อ้อน เป้นคนอบอุ่น อ่อนโยน โอ้ยสรุปป ดีทุกอย่าง จบครับ แต่เดี๋ยวเมื่อกี้ผมกำลังเจอปัญหาอยุ๋เนี่ย มาแพร่มถึงอาลู่ทำมอยย 




"ว่าไงเรา ชื่ออะไร " ผมตัดสินใจก้มลงถามคนบนอก บ้ะคนไร กล้าถึงขั้นมานั่งซบอกผมต่อหน้าเพื่อน และต่อหน้าคน
สำคัญด้วยน้ะ ให้ตายย 


"แบคฮยอนฮะ ^^"เมื้อกี้ มึงยังเมินให้อาลู่กูอยู่เลย - - ชักไม่ชอบ 


"อ้อ แล้วมีอะไรรึป่าว ไม่มีอะไรแล้วก็จะไปหาเพื่อน" 





"ไม่มีอะไรฮะ ~ แค่อยากอยู่ใกล้ ผมผิดหรอ T^T " อย่าทำอย่างงั้นนน ฮุนเท่ฮุนหล่อ แพ้โรคนี้ ไอโรคอ้อนเนี่ยจริงๆ
แล้วผมหวั่นไหวแค่อาลู่คนเดียวน้ะ แต่ ถ้าเป็นคนอื่นผมแค่สงสารมากกว่า 






"งั้นเหรออ พี่ว่าทำแบบนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่น้ะ คนอื่นจะมองเราสองคนผิด อีกอย่างเราไมไ่ด้เป็นอะไรกัน ไม่สมควรทำไรแบบนี้ "ผมร่ายยาวให้อีกคนฟัง ก้จริงน้ะ นี่คือที่สาธารณะ ไม่ใช่ที่ส่วนตัว เดินมานั่งซบอกผมทั้งๆที่ยังไม่รู้จักกันมาก่อน จะอ่อยไปล้ะ หนุ่มน้อย เจอพี่ฮุนแล้วจะไม่กลับมายุ่งอีกเลยน้ะขอบอก 






"ก็ปล่อยคนเค้าคิืดไปสิฮะ ก็ผมอยากให้เค้าคิดอยู่แล้ว ว่าคนที่มีเจ้าของแล้วไม่ควรยุ่งน่ะ" 





"เฮ้ๆๆ พี่ไปเป็นของของนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน " 





"ก็ตั้งแต่ตอนนี้ล่ะ " แบคฮยอนลุกขึ้นแล้ว ยื่นมือมาจับผมลุกขึ้นเดิน แถมควงแขนผม ไม่พอ ป่าวประกาศให้คนเค้ารู้
กันทั้งโรงเรียนอีก -0- โอ้วววม่ายยย อาลู่เซฮุนไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เค้ามาลากเซฮุนไป T^T 




"นี่ๆ พวกนาย พี่คนนี้พวกนายรุ้จักกันใช่มั้ย "




"รุ้ๆๆ -///- "~





"เค้่าคือของฉัน " พูดไม่พอเอาหน้ามาถูตรงต้นแขนผมอีก หันมายิ้มกว้าง หึเล่นอย่างงงี้เจอพี่ฮุนหน่อยเถอะ


" หึ  ของนายหรออ โทดทีนะครับ พี่มีเมียแล้ว แต่ถ้าอยากจะมาเป็นเมียน้อยพี่ก็ไม่ว่าน้ะครับ อ้อมแขนนี้ยินดีต้อนรับเสมอ :D  " กระตุกยิ้ม ยักคิ้วกวนใส่อีกคน แกะมือเล็กออก ผมก็หันหลังนี้กลับมาเลย 





ซุบซิบๆๆ 




"หึ นายแน่มากเซฮุน ยังไมจบแค่นี้แน่ เตรียมตัวไว้เลย " กระตุกยิ้มเบาๆ ก่อนจะเดินหนีไปอย่างหน้ายิ้มแย้ม เพื่อนๆในโรงเรียนก็ต่างพากันมองพากันพูด 'เมื่อกี้มึงโดนตอกหน้าน้ะครับ - - ทำมยังยิ้มได้อยุ่ล่ะเห้ยย' 








ต่อ<<~ SEHUN 


ไปไหนกันหมดว้ะ ขยี้หัวตัวเองปล่อยอารมไม่ดีลงหัว (?) อาลู่อยู๋หนายย หงุดหงิดเว่ยย  



"เชี่ยฮุนนนนนนนนนนนน " หันไปหาร่างบางที่ผมตามหาอยู่ มือนิ่มท่ีจับต้นแขนผมอยุ่นั่นรีบปล่อย แล้วทำหน้านิ่งใส่
น่ารักจัง ทำตัวแมนเข้าไปเถิ้ดด เด๊่ยวเจอพี่ฮุนทำให้หายเมะเลย ปั๊ดโถ่~ 




"ไปไหนมา ตามหาตั้งนาน " ผมจ้องมองลงเข้าไปในด้วงตาใสนั่นแต่อีกฝ่ายกลับไม่ขยับแถมยังจ้องตากลับยืนกอดอกเป็นอันที่รู้ว่า จะทำอะไรกู -*- 




"ไปที่ห้องมา เห้นเข้าพูดกันเรื่องน้งอนั่น ชื่อไรน้ะ เบค่อน . " 




"เเบคฮยอน " 



"เออ นั่นล่ะ เข้าทำไรมึงว้ะ เจ้บตรงไหนรึป่าว ทำไรมึ้งงงงงงงงงงงง " เอาเข้าไปเหอะ อย่ามายน่ารักใส่ดิ้ว้ะ ยิ่งความ
อดทนต่ำอยู่ 



"ไม่ได้ทำอะไรหรอก ชั่งเหอะ ไปขึ้นห้องเรียนกัน " ผมกอดคอไอ่เมะเทียมขึ้นห้อง แหน่ะ ห้องเรียนครับ -.,- อย่าคิดไกลดิ่ เดินไปเรื่อยๆ ผมก็เพิ่งสังเกตน้ะ ว่าสาวๆก็มองมันเยอะเหมือนกัน ก้น้ะเดินข้างพี่ฮุนนี่นาา พอถึงห้องปุ้บ ผมกลับมันก็ หลับทั้งคู่ครับ มีใครเรียนมั้ง ไม่มี - - 




ออด~~~~ 




เย้ เรียนเสร้จแล้วเว่ยเห้ยยย เหนื่อยมากกก พาอาลู่กลับบ้านดีกว่า ฮะ่ๆ งงกันอีกล้ะดิ่ ผมกับอาลู่เป็นรูมเมทกันครับ ไม่
ได้ตั้งใจน้ะ เค้าจับฉลากที่อยู๋ห้องกันน่ะ ผมกับอาลู่เค้าเรียกพรมลิขิตคร้าบบ ฮ่ะๆ  




" มึงงง ง่วงว่ะ กลับห้องกันน " นั่นไง เดินมาเกาะไหล่ผมจากด้านหลังแล้วเดินออกนอก

ห้องพร้อมกันน เจ้าตัวก็เดินเอามือล้วงกระเป๋าปั้นน่านิ่ง เก๊กหล่อ ฮ่ะๆ น่าัรักจิงๆ จิงๆแล้วอาลู่ก็หล่อน้ะ มองภายนอก
ใครๆก้ชอบทั้งนั้นล่ะ ตัวก็ไม่ได้เล็กเท่าไหร่ แถมเนื้อหนังยังแน่น เล่นกีฬานู่นกีฬานี่ แถมยังชกต่อยเก่ง ผมก็เอามือพาด
บ่าอีกคนแล้วเดินเอามือล้วงกระเป๋าปั้นน่านิ่งเช่นกันน  







"ไอฮุน ไอลู่ ซวยล่ะมึง แฮก ... พวกมัน แฮก.. ยกพวกันมา เชี่ยเหนื่อย ... หน้าโรงเรียนเลย ไปเลยด่้วน" 



         เทาวิ่งมาบอกพวกผมก่อนจะวิ่งไปก่อน ผมกับอาลู่หันหน้ามามองกันก่อนจะพยักหน้าเชิงรู็้กัน ก่อนะจวิ่งตามเทาไป เฮ้ออชกอีกแล้วหรอ หน้าผมน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เจ้าตัวเล็กของน่ะซิ้ จะเป้นน่าเป็นจ้ำช้ำ จะดุน่ากลัวขึ้น ไม่ชอบเลยยย ผมกับอาลู๋ก้วิ่งกันไปถึงหน้าโรงเรียนก็เก็นกลุ่มเดิมที่ยกพวกมาใหญ่กว่าเดิม จะไหวป่าวว้ะเนี่ยย ไหวไม่ไหวก้ลุยแหล่ะว้ะงานนี้ผมจับมืออาลู่แน่นบอกว่าไม่ต้องกลัวอาลู่ก้หันหน้ามามองแล้วพยักหน้าบอกว่าไม่เป้นไรไหว 



พลัก! ตุบ! ตับ!


------------------------100-------------------------------------

 

เย้ 100% ฮิ้ววววววววววววววววววว >< ชอบกันรึป่าว ฝากเม้นด้วยน้ะตะเองง -3- 

ทุกคนนอย่าเพะิ่งเกลียดแบค ไรต์ขอ -0- 5555  

เ้ย้ยย ยังไงๆๆ เซฮุน -/// - 

ขอร้อง อย่าอ่านเฉยๆ เม้นให้ไรต์บ้าง 1เม้น 1กำลังใจ รักน้ะจุ้บๆ -3- ♥ 

 

 เจอลู่น้อยส่ายก้นใส่เป้นไงงงง 5555 

 

© Tenpoints!