คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : หญิงสาวผู้โชคดี
“ทานได้มั้ย” ร่างสูงหันมาถามคนข้างๆ
“ได้สิ ” ร่างบางพยักหน้า
“คิดยังไงมาเรียนที่นี่” ร่างสูงอีกคนถามขึ้น
“เอ่อ คือ อยากลองหาประสบการณ์ใหม่ๆบ้างน่ะ” ร่างบางตอบอย่างตะกุกตะกัก
-ใครจะกล้าบอกล่ะ ว่ามาเพราะอยากเจอพี่แบคน่ะ ตัวจริงโครตหล่อ หล่อมาก หล่อจริงๆ – นินิวยังคงแอบมองแบคฮยอนที่กำลังกินข้าวอยู่
“ถ้าวันไหนฉันไม่มีซ้อมและไม่มีงานไร ให้ฉันพาเที่ยวนะ ” เซฮุนอาสาพาไปเที่ยวเอง
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องหรอก แค่นี้พวกนายก็แทบจะไม่มีเวลาพักเลย ”
“รู้ได้ไง ว่าพวกฉันไม่มีเวลาพักน่ะ” เซฮุนยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“กะ ก็พวกนายเป็นศิลปินนี่นา” นินิวพูดเสียงเบาพร้อมหันหน้าหนี แก้มขาวเริ่มมีสีแดงระเรื่อ
“นี่เซฮุน นายจะออกตัวแรงไปหน่อยมั้ย จะทำอะไรอย่าให้เป็นข่าวก็แล้วกัน” แบคฮยอนที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นมา
“...ฮยองอิจฉาก็บอกมาเถอะ ” เซฮุนแขวะแบคฮยอน
“อิจฉาไร ทำไมต้องอิจฉา” แบคฮยอนหันมาสนใจข้าวในจานต่อ
“หรออออออออออ” จงอินลากเสียงยาว เหมือนไม่เชื่อรุ่นพี่ตัวเล็กพูด
“ไม่พูดกับพวกนายแล้ว ไปหาคยองซูดีกว่า” แบคฮยอนเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะนั้น
“พี่แบคเป็นอะไรรึเปล่าคะ” นินิวถามเซฮุน
-พี่แบคจะโกรธรึเปล่านะ- นินิวคิด
“ไม่ได้เป็นไรหรอก เรื่องปกติน่ะ ไม่ต้องสนใจหรอก” เซฮุนบอกปัดๆ ร่างบางพยักหน้าเข้าใจ ถึงจะเข้าใจแต่จะไม่ให้สนได้ไง พี่แบคเป็นคนที่นินิวรักนี่ มาเรียนที่นี่เพราะใครกันล่ะ
เมื่อทั้งสามทานข้าวเสร็จแล้ว จงอินก็แยกย้ายไปเข้าห้องเรียน เหลือเพียงแค่เซฮุนกับนินิวเท่านั้น
“เย็นนี้ไปดูฉันซ้อมมั้ย” เซฮุนชวนคุยตอนเดินไปห้องเรียน
-จะน่ารักไปไหนนะ – เซฮุนคิด
“ไปได้หรอ”
“ได้สิ เธอน่ะ ฉันให้สิทธิพิเศษเลยล่ะ” เซฮุนส่งยิ้มหวานให้ ที่ทำให้สาวๆหลายคนเห็นแล้วต้องหลงรักแบบหัวปรักหัวปรำ แต่กับนินิวไม่ใช่ แค่เขินนิดๆเท่านั้นเอง
หลังเลิกเรียนเซฮุนพานินิวไปที่ห้องซ้อมประจำของexo พอร่าบางเดินเข้ามาในห้อง ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอแค่คนเดียวจึงทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก มีเพียงแค่แบคฮยอนเท่านั้นที่หันมามองเพียงแป๊ปเดียวแล้วซ้อมเต้นต่อ
“เฮ้ยๆๆ พวกฮยองจะมองอีกนานมั้ยครับ คนนี้ของผมนะ” เซฮุนพูดแทรกขึ้น
“ห๊ะ เมื่อกี้พูดอะไรนะ” นินิวมัวแต่มองแบคจึงไม่ได้ยินที่เซฮุนพูด
“ปะ เปล่าครับ ไม่มีไรหรอก นินิวไปนั่งรอตรงโน้นนะ” เซฮุนชี้ไปที่ๆเป็นโซฟาที่ตั้งอยู่ริมห้อง ร่างบางเดินไปนั่งตามที่เซฮุนบอก
“ใครวะ ไม่แนะนำให้รู้จักเลยนะ” ชานยอลทักขึ้น
“ชื่อนินิว เป็นคนไทย พึ่งมาเรียนวันนี้วันแรก” เซฮุนแนะนำแล้วไปซ้อมเต้นต่อ
ร่างบางนั่งดูแบคฮยอนที่เต้นอย่างจริงจัง มีเหงื่อชุ่มไปทั้งตัว ยิ่งทำให้มีเสน่ห์มากขึ้น เมื่อไหร่กันที่ร่างบางหลงรักหนุ่มคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น ยิ่งได้มานั่งมองแบบสดๆแบบนี้ ยิ่งทำให้อีกหลายๆคนอิจฉา นี่มันจะโชคดีเกินไปแล้วนะนินิว
“ชอบแบคฮยอนหรอ” จงแดหรือในนามเฉินสังเกตเห็นจึงท้วงขึ้น
“ปะ เปล่านิคะ ชอบทุกคนนั่นแหละค่ะ พวกพี่เต้นเก่งและร้องเพลงเก่งมากๆเลย” ร่างบางสะดุ้งนิดหน่อย
“แต่ที่พี่เห็น น้องนินิวมองแบคฮยอนไม่วางตาเลยนะ” ร่างหนาแซว
วันต่อมา
“ได้ยินข่าวว่า เซฮุนเข้าไปทักเธอหรอ” โซยอนเมทของนินิวพูดขึ้น
“อืม ก็ประมาณนั้น” นินิวตอบส่งๆ
“ไม่ดีใจหรอ ฉันล่ะอิจฉามากเลยนะ ไม่เคยเห็นเซฮุนเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ยากมากที่จะได้ไปกินข้าวโต๊ะเดียวกันกับเซฮุนน่ะ” โซยอนทำหน้าเพ้อ
“แต่คนที่ฉันชอบไม่สนใจฉันเลย” นินิวทำหน้าเศร้า
“ใครวะ??” โซยอนทำหน้าสงสัย
“อ๊ะ ฉันทำแซนวิชไปให้พี่เค้าดีกว่า พี่เค้าซ้อมเยอะต้องหิวแน่ๆ” ดูเหมือนว่านินิวจะไม่ได้ฟังเพื่อนตัวเองพูดเลย
“ยัยบ้า ฉันถามก็ไม่ตอบ” โซยอนเขกหัวเพื่อนตัวเองก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป
“ถามตอนไหน ไม่เห็นได้ยินเลย” นินิวงงแล้วหยิบกระเป๋าตามเพื่อนไปอีกคน
หลังจากที่นินิวแยกกับเพื่อนตัวเองแล้วก็ไปเจอกับเซฮุนพอดี เซฮุน ไคและแบคฮยอนกำลังเล่นบาสกัน ร่างสูงกวักมือเรียกร่างบางให้ไปนั่งรออยู่ข้างสนามทันทีเมื่อเห็นร่างบางเดินมา
เมื่อนินิวเห็นทั้งสามกำลังเพลิดเพลินไปกับการชู้ดลูกกลมให้เข้าห่วงอยู่นั้นจึงแอบเอาแซนวิชที่ทำมาใส่ลงในกระเป๋าแบคฮยอนอย่างรวดเร็ว
“พวกนายมาเล่นบาสที่นี่ทุกเช้าเลยหรอ” ร่างบางถามเซฮุนเมื่อเห็นทั้งสามเดินมาเหงื่อโชกเต็มตัว ข้างๆสนามก็มสาวๆมายืนดูเต็มไปหมด
“ใช่ครับ เธอขึ้นห้องไปก่อนเลยนะ พวกฉันจะไปอาบน้ำที่โรงยิมก่อน เดี๋ยวตามไป” ร่างบางพยักหน้า เซฮุนหยิบกระเป๋าล้วโยนให้แบคฮยอน และไค ก่อนจะหยิบของตัวเองเดินออกไป
“พี่แบคจะเอาไปทิ้งรึเปล่านะ” ร่างบางบ่นกับตัวเองและเดินคอตกไปที่ห้องเรียน
ทางด้านแบคฮยอน
เมื่อทั้งสามอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันหมดแล้ว แบคฮยอนเดินไปที่กระเป๋าของตน มือหนาล้วงเข้าไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋านักเรียนของตัวเอง แต่ต้องแปลกใจเมื่อเห็นแซนวิชอยู่ในกระเป๋า
“มาได้ไง ดีเหมือนกัน กำลังหิวพอดี” แบคฮยอนไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ เพราะคิดว่าอาจจะเป็นของแฟนคลับก็ได้
“ว้าวๆๆ ไปเอาแซนวิชมาแต่ไหน ฮยอง” จงอินท้วงขึ้น
“ของแฟนคลับมั้ง” แบคฮยอนพูดทั้งๆที่ของกินเต็มปาก
“มีอีกป่าว ผมก็หิวเหมือนกันนะ” คราวนี้เซฮุนทำท่าลูบท้องไปด้วยเพื่อบอกว่าหิวจริงๆ
“เสียใจ มีอันเดียว งั้นพี่ไปก่อนนะ บาย” แบคฮยอนยัดเข้าปากจนหมด แล้วรีบไปขึ้นเรียน
บรรยากาศในห้องเรียนมันแปลกๆนะ สำหรับนินิวแล้ว พวกสาวๆก็พากันซุบซิบนินทาเรื่องเธอกับเซฮุน ส่วนพวกหนุ่มๆก็พากันโอดครวญเสียดายที่จีบไม่ติดโดนเซฮุนงาบไปก่อน เซฮุนวิ่งเข้ามาในห้องนั่งลงข้างนินิว ยิ่งเสียงดังเข้าไปใหญ่แต่พอครูจุงอาเดินเข้ามาเท่านั้นแหละ ไม่มีแม้แต่เสียงแมลงบินผ่าน
“เซฮุน ทำไมถึงพากันเงียบกันขนาดนี้ล่ะ” ร่างบางกระซิบถามร่างสูงแบบที่เบาที่สุด
“ลองเสียงดังดูสิ ถูกเชือดแน่” เซฮุนกระซิบตอบ
“สองคนนั้นน่ะ!!! คุยไรกัน!!!” เสียงครูจุงอาที่น่าเกรงขาม
“ปะ เปล่าค่ะ/ปะ เปล่าครับ” ตอบพร้อมกันทันที
TBC.
TALK
ฟินเซฮุนไปก่อนนะคะ
เดี๋ยวพี่แบคจะมาทีหลัง
อ่านแล้วกรุณาเม้นให้ด้วยนะ นิดนึงก็ยังดี^^
ความคิดเห็น