คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Krisyeol] (ท่อง)ขันติรอดเป็นยอดดี ....
KRISYEOL (ท่อง) ขันติรอดเป็นยอดดี
“ห๊ะ!? จะให้น้องชานยอลมานอนห้องกู??” เสียงทุ้มถามอย่างตกใจ
‘เออดิ ก็กูไม่อยู่บ้านอ่า เอาน่าคริส น้องกูไม่ดื้อไม่ซนไม่อะไรทั้งนั้นล่ะ ฝากวันเดียวเอง’ ปลายสายขอร้องอย่างน่าเห็นใจ
“แล้วทำไมไม่ไปฝากกับไอ้มหาหรือไอ้ลู่วะ?? มึงก็รู้ว่าห้องกูมีเตียงเดียวนะเว้ยไอ้จุนมยอน!” คริสพยายามหาข้ออ้างมาใช้กับจุนมยอนเพื่อนรักที่ตอนนี้กำลังจะเอาภาระมาให้เพราะต้องไปดูแลแฟนซึ่งก็คืออี้ชิง!
‘ไอ้มหาช่วงนี้ไปเป็นเด็กวัดที่วัดซอย 3 ส่วนไอ้ลู่นี่มีมินซอกอยู่ด้วย มีมึงอ่ะโสดและสะดวก น้องกูไม่รบกวนอะไรมึงมากหรอกน่าคริสเพื่อนรัก เดี๋ยวกูพาน้องไปส่งเลยนะ โอเค บาย!’
ร่างสูงถึงกับเหวอกับการโยนขี้ให้เขาแถมผลักไสแบบใสๆเลย ...
คือจริงๆก็ไม่ได้รังเกียจอะไรน้องชานยอลหรอกนะ นี่พูดเลย ...
แต่แบบ ...
“ไอ้คริสสสสสสสสสส!!!!!! กูมาแล้วววววววววววววววว” เสียงที่ดังผ่านสปีกเกอร์โฟนหน้าห้องทำเอาคริสตกใจ
นี่มึงพาน้องมึงบินมาเหรอครับไอ้จุนมยอน....
ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย ... นี่ควรจะไปเป็นเด็กวัดตามมหาเพื่อปลงทางโลกไหมวะครับ ...
ร่างสูงค่อยๆเดินไปเปิดประตูและจ้องคนที่ตะโกนผ่านสปีกเกอร์โฟนอย่างหงุดหงิดเบาๆ
“จะตะโกนหาอะไรวะครับไอ้คุณจุนมยอน พูดเบาๆกูก็ได้ยินละ นี่หูกูจะแตก...” ร่างสูงละสายตาหันไปมองร่างโปร่งที่ส่วนสูงไล่เลี่ยกับเขาที่มีผมหน้าม้าลงมาปิดคิ้ว แก้มกลมๆที่ดูเหมือนจะอมลมไว้น้อยๆมีริ้วแดงๆพาดอยู่จางๆ ริมฝีปากอิ่มสีชมพูอ่อน ดวงตากลมโตมองเขาอย่างน่ารัก...
โอ๊ยยยยย นี่น้องมึงจริงป่ะวะครับไอ้จุนมยอน ทำไมความน่ารักมันเข้าขั้นคาวาอิ้เดสสึเนะขนาดนี้...
“แหมะ ฝากน้องกูด้วยนะครับคุณเพื่อนรัก แล้วจะหาของขอบคุณมาให้เร็วๆนี้ ชานยอลอา อย่าดื้ออย่าซนกับคริสนะเด็กดี แล้วพี่จะรีบมารับพรุ่งนี้นะ”
“ฮะ ไปดูแลพี่อี้ชิงเถอะ” ร่างโปร่งที่สูงพอๆกับคริสฉีกยิ้มหวานก่อนจะโบกมือบ๊ายบายคุณพี่ชายหยอยๆ
อ่า..คริสอู๋มีเรื่องสงสัยครับ
คือน้องชานยอลเนี่ยตัวเตี้ยกว่าผมนิดเดียวครับ ใยฟ้าแกล้งจุนมยอนให้เหมือนโดนตัดขาไปครึ่งนึงครับบอกที ....
“อ่า เข้ามาก่อนสิชานยอล พี่ชื่อ คริส นะ จำได้ไหม?” ร่างสูงถอยให้อีกฝ่ายเข้าประตูมาง่ายๆก่อนจะแนะนำตัว(อีกครั้ง)
“ฮะ ชานยอลจำได้~ พี่คริสโอเคนะฮะกับการที่ผมมารบกวน?” ร่างโปร่งถามก่อนที่ตาใสๆจะจ้องร่างสูงอย่างสงสัย
“จริงๆก็ไม่โอเคนะ คือห้องพี่มันรกไง พี่ก็กลัวเราจะรังเกียจ” ร่างสูงตอบพลางส่งยิ้มบางๆให้
แต่ร่างโปร่งกลับส่ายหัวจนเหมือนแก้มกลมๆนั่นจะหลุดออกมา
“ไม่หรอกฮะ ดีกว่าห้องพี่จุนมยอนเยอะเลย” ร่างโปร่งส่งยิ้มหวานมาทำเอาคริสแทบจะหัวใจวาย..
นี่คืออีกหนึ่งเหตุผลที่ไม่อยากให้มา ....
กลัวโดนหาว่าโชตะ กินเด็ก แล้วอีกอย่างนี่น้องเพื่อน แต่ผมไม่ผิดนะ เด็กมันน่ากิน *กัดผ้าเช็ดหน้า*
“พี่มีเตียงเดียว ชานยอลโอเคนะ?” ร่างสูงถาม
ไม่ใช่ใสๆแบบว่า เรานอนบนเตียงเถอะ เดี๋ยวพี่ไปนอนพื้นไม่ก็ข้างนอกเอง
ผมก็อายุเยอะในระดับนึง นอนพื้นแข็งๆเดี๋ยวปวดหลังครับ ไม่ดีๆ
“ครับ พี่คริสคงไม่ทำอะไรผมอยู่แล้วนี่นา~” ร่างโปร่งตอบกลับด้วยแววตาใสซื่อ
พี่คริส....คริส(คิด)อยู่ว่ะครับ คืออารมณ์ที่จะไม่ทำอะไรน้องนี่ไม่มีเลยในหัวครับ แบบว่ารู้สึกอยากกอดก่ายตลอดเวลาเข้าใจพี่ป่ะครับ... จะให้ตอบไปแบบนี้น้องคงจะมองว่าพี่คริสเเม่งหื่นกาม เออบ่องตงว่าพูดไม่ออก...
“พี่คริสสสสสสสสสสส” ร่างโปร่งวิ่งมากอดแขนอีกคนพลางซบหัวลงกับไหล่ลาดแล้วถูไถอย่างออดอ้อน
“คะ..ครับ มีอะไร?” อื้อหือ... ณ จุดๆนี้คริสสัมผัสได้ กลิ่นแชมพูนี่มาเต็ม ชานยอลคนดีอยากได้อะไรครับพี่คริสให้หมดเลย T////////////T
“คือ..ชานยอลหิวข้าว มีอะไรให้กินบ้างฮะ?” ดวงตากลมๆใสแจ๋วจ้องหน้าอีกคน ริมฝีปากอิ่มยู่เข้าหากันนิดๆตามปกติที่ร่างโปร่งออดอ้อน
ขอสารภาพว่าแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะพาคนตัวเล็กกว่า(นิดนึง)ขึ้นรถแล้วพาไปกินโรงแรมห้าดาว ลูกอ้อนมาขนาดนี้จะกินอะไรพี่จะไปเสาะหากะพงกะพรุนหอยแมลงภู่หรืออะไรถ้าชานยอลอยากกินคริสอู๋คนนี้จะไปล่ามาให้!!!!! *ฉีกเสื้อ*
“ออกไปหาอะไรกินกันเถอะครับ ปะ” คริสว่าพลางหยิบกุญแจรถและกระเป๋าตังค์
“เย้~ ขอบคุณฮะ” ริมฝีปากอิ่มยิ้มแย้มขึ้นมาทันที
ไม่นานนักทั้งคู่ก็มาถึงร้านอาหารชื่อดัง คริสปล่อยให้ชานยอลสั่งอาหารให้เต็มที่ ....
เห็นคนน่ารักแก้มกลมขยับปากแล้วมันสุขหัวใจอ่ะครับนี่บอกเลย *ปาใจใส่รัวๆ*
“พี่คริสไม่อยากกินอะไรเป็นพิเศษเหรอฮะ?” ร่างโปร่งเอียงคอถามอย่างสงสัย
อยากกินชานยอลอ่ะครับ... ตอบไม่ได้อีกเดี๋ยวหื่นกาม
“ไม่หรอกครับ เราสั่งแทนพี่ไปหมดแล้ว” ร่างสูงว่าพลางกลั้วหัวเราะ
“หูยยยย พูดเหมือนผมกินจุเลยฮะ” ร่างโปร่งเบ้ปากน้อยๆก่อนจะอมลมไว้ที่แก้มจนแก้มกลมๆนั้นน่าฟัดมากขึ้นไปอีก
โหยยย ไอ้จุนมยอนครับ ขอบคุณสวรรค์ที่มึงมีน้องประเสริฐและน่ารักแบบนี้ *ร้องหั้ยกราบศาลพระภูมิ*
ไม่นานนักอาหารทั้งหลายก็มาถึงโต๊ะแต่คริสหาได้สนใจไม่...นั่งมองคนแก้มกลมตักนู่นกินนี้ดูดนั่นเคี้ยวโน่น
เฮ้อ...เจอะคนเนี้ยฟินเลย บ่องตงรักจุงเบยยยยยยยย~ *ม้วนหน้าปาใจใส่*
ตอนเด็กๆพ่อแม่เอาอะไรให้ทานอ่ะครับคนดี ทำไมโตมาแล้วน่ารักแบบนี้คริสอู๋จะไม่ไหวแล้ว อยากจะกริ๊งไปแวนคูเวอร์ หม่ามี๊คริสอู๋เจอเนื้อคู่แบบว่าคนนี้เปคเลยอ่ะยกขันหมากมาเลยได้ไหม นี้ยินยอมถวายกายและใจให้น้องชานยอลคนงามอ่ะ หม่ามี๊เข้าใจมายฟิลลิ่งไหมครับ?
“พี่คริสไม่ทานเหรอฮะ?” ชานยอลมองอีกคนพลางเอียงคอแล้วเคี้ยวจนแก้มตุ่ย
อุปร๊าดดดดดดดดดด!!! เอียงซะได้มุมเกือบ 45 องศาเลยนะครับคนดี ฮรืออออ พี่คริสจิบร้า อยากจะฟัดยูมากเบ้บ!!!
แต่ดูเหมือนชานยอลจะไม่เข้าใจอะไร เลยตักกับข้าวเยอะแยะให้คริสทันที
“ชานยอลอยากให้พี่คริสทานเยอะๆฮะ ^[ ]^”
โอ้โห...ตามประสงค์ครับเบ้บ *กินอย่างสุภาพบุรุษอู๋นี่เทพ*
หลังกินเสร็จ ไม่อยากจะบอกครับว่าคริสอู๋เสียเงินไปเท่าไหร่...
เพื่อชานยอลคนน่ารักอภิมหาคาวาอิ้เดสสึเนะ พี่ยอมครับ ยอมหมดเลย อยากกินไรแค่ใส่ชุดมหาลัยมาหาพี่นะเบ้บ พี่ยอมหมดเลย *ขยิบตา*
พอกินเสร็จคนน่ารักก็เริ่มหาววอดๆ อารมณ์นี้อยากบินเป็นซุปเปอร์แมนกลับห้องมากครับ เด็กกำลังกินกำลังนอน อย่าช้า!! น้องต้องได้นอนครบ 10 ชั่วโมงใจไหมคริสอู๋!? ถ้าใจแล้วปฏิบัติ!! *ซิ่งรถกลับบ้าน*
พอมาถึงบ้านร่างโปร่งก็รีบวิ่งดุ๊กๆเข้าไปอาบน้ำทันที ทำเอาคริสนั่งอมยิ้มอยู่ในห้องนอน...
แหม่ แชมพูกลิ่นลอยมานี่ คุกคุกคุกคุกคุก~ (=.,=)
อ่า...เสียงขำช่างทำนายอนาคต ไม่เอาครับเราจะไม่ขำคุก(?)
ไม่นานนักร่างโปร่งก็ออกมากับเสื้อที่ดูจะโคร่งไป(ไม่)นิดรวมไปทั้งกางเกงขาสั้นเลยเข่า ...
อืมมมม...ขาว (=.,= )
“พี่คริสสสสส”
ทั้งขาวทั้งสวยนี่สิสเปคอู๋...
“พี่คริสสสสสสสสสสสสสสสสส!!”
ความงามของเจ้าช่างเลอค่า มันช่างคุ้มที่จะเสี่ยง คุกคุกคุกคุกคุก ....
“พี่คริสครับ!” ใบหน้าหวานงอพวงแก้มสองข้างเต็มไปด้วยลม
“ห๊ะ!..อ่า ว่าไงครับ?”
“ไปอาบน้ำฮะ จะได้มานอนกัน” ร่างโปร่งยิ้มหวานก่อนจะนั่งเช็ดผมตนที่ปลายเตียง
“โอเคครับผม” แสร้งเดินปกติพอลับสายตาน้องปั๊ปวิ่งเกียร์หมาเข้าห้องน้ำทันที
อ่าห์...ดาวครับ ผมจะผิดไหมหากกินเด็ก เขาว่ากันว่ากินเด็กแล้วเป็นอมตะนะครับ ผมควรจะลองไหม ...
หลายคนว่ากันว่าเนื้อจะหอมจะนุ่มนิ่ม... แค่คิดก็ฟินละครับ *เช็ดเลือดกำเดา*
อ่า ไม่ได้ๆ น้องเพื่อน เดี๋ยวไอ้จุนมยอนกระทืบเอา...
กลัวที่ไหนล่ะวะ
คิดอะไรเพลินๆไปอาบน้ำไป อ้าว นี่กูหยิบยาสระผมมาฟอกตัว - -
อย่าบอกน้องชานยอลนะครับ อาย...
หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ได้เวลาที่จะไปนอน อ่า เวลาฟินของคริสอู๋มาแล้ว...
“พี่คริสฮะ เมื่อกี้พี่มหาโทรมาฮะ ผมไม่กล้ารับอ่า ผมว่าพี่ควรจะโทรกลับนะฮะ” ชานยอลชี้ไปที่โทรศัพท์เครื่องหรูของคริสก่อนจะออกคำสั่งแบบเด็กๆกับอีกคน
“ครับผม ชานยอลถ้าง่วงนอนก่อนได้เลยนะครับ เดี๋ยวพี่มา” ร่างสูงยิ้มละมุนให้ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ไปที่ระเบียง
“ฮัลโหล..ไอ้มหามีไรครับ”
‘กูสัมผัสได้ว่าวันนี้น้องชานยอลคนงามไปค้างห้องมึง’
เดี๋ยวนะ...ได้ข่าวว่ามึงไปเป็นเด็กวัด เด็กวัดนี่มีจิตสัมผัสด้วยเหรอวะ!?
“เออ...เดี๋ยวนะ มึงรู้ได้ไงวะ???” ปากไปไวกว่าความคิด ขอถามตรงๆเลยเหอะครับ
‘เอาเป็นว่ากูเห็น คริส มึงท่องขันติเป็นไหม...’ ปลายสายน้ำเสียงบ่งบอกได้ถึงความจริงจัง
“เออ พอได้อยู่...” แปปครับ ขันตินี่ท่องไงนะ??? คือไม่ได้ศึกษาเท่าขั้นมหา แต่น่าจะแถได้
‘คืนนี้ถ้ามึงอยากนอนอย่างสบายใจ โปรดท่องขันติออกเสียงพึมพำยังไงก็เรื่องของมึง หมดหน้าที่กูแล้ว ธรรมะสวัสดี...’ หลังบอกจบมหาก็ตัดสายคริสอู๋อย่างไม่ใยดี
เพื่อนกูแต่ละคนเป็นอย่างนี้สินะครับ TwT
ร่างสูงเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอย่างไม่คิดอะไร แต่พอเห็นบนเตียงเท่านั้นแหละ....
คือว่าขอคิดคำว่าไม่ออกได้ไหมครับ...
ร่างโปร่งที่นอนหลับกอดก่ายหมอนข้างอย่างสบายใจ ขาขาวๆพาดตัดกับหมอนข้างสีดำ
“ขันติ...ขันติ...ขันติ” คริสพึมพำก่อนที่จะลงนอนที่เตียงช้าๆ
“งืมมมมม...” ร่างโปร่งพลิกตัวหันมาทางเข้าทันทีด้วยความที่เสื้อตัวโคร่งจึงทำให้แขนเสื้อเลื่อนลงมาจนเห็นไหล่ขาวๆ
มายก๊อด...คือบับว่าท่องขันติไม่ค่อยได้วะครับ...นี่แมร่งโคตรจะยั่ว จะทำไงดีวะครับ....
“กาเมสุมิจฉา..อนิจจาตัวเรานั้นก็เป็นพี่...พลาดพลั้งทำน้องไปคงไม่ดี...เดี๋ยวซูโฮเเม่งขุดหลุมฝังกูเอย..” ร่างสูงพึมพำก่อนจะคว้าผ้าห่ม ห่มให้ร่างโปร่งอย่างมิดชิด
“อืมมมม...” ร่างโปร่งสะบัดผ้าห่มออกทำให้ตอนนี้ชายเสื้อด้านล่างร่นขึ้นมาเผยให้เห็นหน้าท้องขาวแบนราบ
“ขันติมาปัญญาเกิด....ขันติเตลิดจะเกิดปัญหา...ขันติมาพี่ไม่กัด...ขันติถูกตัดพี่จะกัดน้องหนา...” คริสพึมพำก่อนจะพยายามห่มผ้าให้ร่างโปร่งอีกครั้ง
แต่ผ้าห่มกลับถูกสะบัดออกอย่างไม่ใยดีอีกรอบ รวมถึงมือบางที่สะบัดผ้าห่มนั่นเลื่อนขึ้นมาทำให้กางเกงขาสั้นถูกเลื่อนขึ้นไปอีก
เป็นใครใครแมร่งก็คิดครับว่าโดนยั่ว...คริสอู๋ก็คิด T////T
“ขันติ...ขันติ...ขันติ” คริสพยายามข่มตาหลับเพื่อลืมอะไรขาวๆ(?)ข้างกาย
“คิคิคิ ขันแตกล๊า....” เสียงของชานยอลหัวเราะคิกคักก่อนจะละเมอขึ้นมาทำเอาคริสสะดุ้ง
เชี่ย...น้องละเมอขันแตกใส่กูด้วย!!! เดี๋ยวพี่เผลอแตกแล้วน้องทำไงครับ!!
ไม่ครับ เมื่อกี้อาจจะแค่หูฝาดไป เอาอีกรอบ ...
“ขันติ...ขันติ...ขันติ...ขันติ...”
“ขานนนนแตกกกกกกกกกก~” ร่างโปร่งยิ้มหวาน ก่อนจะหัวเราะคิกคัก
ขนาดในฝันยังแตก...คริสอู๋ขอคารวะ...ถามเลขน้องชานยอลจะตอบกูป่ะวะครับนี่อยากรู้
“งื้อออ ขันแตกนี่เด็กก็เกิด...ขันเตลิดนี่เพิ่มลูกหนา...ขันแตกอีกแสนถนัด...ขันไม่แตกน้องว่าตัดนะพี่จ๋า..”
เออ เพิ่งเคยเจอคนละเมอมาขนาดนี้ ขัดขันติกูทุกทางเลย... โทรไปปรึกษามหาจิตสัมผัสได้ไหม
เอาไงเอากันวะ! ลองขันติอีกที
“ขันติ ขันติ ขันติ ขันติ”
“คิๆๆ ก็บอกว่าขันแตกล๊า” ร่างโปร่งอมยิ้มก่อนจะซุกหน้าเข้ากับหมอนข้าง...
เชี่ย ขันติกูไม่รอดละ กาเมก็ไม่ช่วย .... เอาไงดีวะ..
“งื้ออ พี่คริส” ร่างโปร่งขยี้ตาเบาๆก่อนจะมองอีกคน
“คะ..ครับ?” คริสถามทั้งๆที่เหงื่อแตกพลั่ก
จุนมยอนนนนน น้องมึงยั่ว..น้องมึงยั่วกูอ่ะ น้องมึ๊งงงงงงง!!!!!!!!!
“นอนไม่หลับเหรอฮะ?” ร่างโปร่งถามเสียงงัวเงีย
เออครับ เจอชานยอลขันแตกทำพี่ไปไม่เป็น...
“ผมออกไปโทรหาพี่ซูโฮก่อนน้า หลับไปก่อนเลยนะฮะ~” ร่างโปร่งว่าพลางลุกออกไปที่ระเบียง
มือเรียวกดเลขที่ตนจำได้ขึ้นใจก่อนโทรออกทันที..
‘ว่าไงตัวแสบ?’
“คิ~…พี่คริสนี่น่ารักดีนะฮะ”
‘ฮ่าๆๆๆ ไปแกล้งอะไรมันล่ะ’
“เปล่าสักหน่อยฮะพี่จุนมยอน คิคิคิ”
‘ปกติเราหลับแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมโทรหาพี่ได้ล่ะ?’
“สงสารบางคนฮะ ผมกลัวคืนนี้เขาไม่ได้นอน คิคิ” ร่างโปร่งเหล่มองร่างอีกคนที่ตอนนี้กำลังหลับเข้าฝันแสนสุขไปแล้ว
บางทีขันติก็สู้ขันแตกไม่ได้นะฮะ คิ~
สนองนี้ดตัวเองสุดๆ ฟิคชั่ววูบล้วนๆเลยค่ะ 555555
แสดงความคิดเห็นที่ทวิตเตอร์ได้ที่แท๊กนี้เลยนะคะ~ #ขันแตกล๊า
ความคิดเห็น