ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic โน่ริท] จะหยุดเวลาได้ไหม..

    ลำดับตอนที่ #3 : ~~Chapter 2~~

    • อัปเดตล่าสุด 19 เม.ย. 56


    Chapter 2
     

    มึงจะรู้ไหม วันนั้น หัวใจกูเกือบจะหยุดเต้น

    กับอีแค่โดนผู้หญิงบอกเลิก ทำตัวยิ่งกว่าพระเอกละครหลังข่าว

    อยากเซอร์ไพรส์เขา แกล้งควงน้องสาวตัวเองมา

    แถมทั้งหอม ทั้งกอด แถมยังซื้อดอกกุหลาบให้ช่อใหญ่พร้อมตุ๊กตาหมี

    ผู้หญิงที่ชื่อว่าแฟนที่ไหนจะไปทนได้ แถมเสือกเป็นวันเกิดเขาอีก

    เขาเห็นเข้าเลยโดนบอกเลิก ถึงจะมีคนยืนยัน

    แต่มึงก็ไม่เคยเล่าเรื่องที่บ้านให้เขาฟัง เขาไม่เชื่อมึงหรอก

    น้องมึงออกจะน่ารัก แต่สู้มึงไม่ได้ว่ะ 555

    .

    ..

    ...

    โดนบอกเลิก...

    มึงหายไปไหนก็ไม่รู้ กูหาทั่วทุกที่ที่มึงชอบอยู่ในมหาลัยก็ไม่เจอ

    กูกลับมานั่งรอที่ ล็อบบี้ หอ 2 ชั่วโมง มึงก็ยังไม่กลับ

    กูขึ้นไปดูห้องมึง เคาะเรียกก็ไม่มีคนเปิด โทรเข้าห้องก็ไม่มีคนรับ

    กูโทรเข้ามือถือมึง ฟังเพลงรอสายมึงจนกูอยากฟังเพลงอื่นบ้าง

    กูโทรหาเพื่อนมึง ก็บอกไม่รู้

    กูโคตรเครียดเลยบอกตรงๆ

    กูเดินออกจากหอไปเรื่อยๆ คิดว่ามึงจะไปที่ไหน

    ระหว่างนั้นกูคิดไม่ออก ฝนเริ่มตก กูก็เริ่มกระวนกระวายมากขึ้น

    กูรู้ว่ายังไงมึงก็ไม่พกร่มแน่ๆ แถมมึงยังกระหม่อมบาง

    รถมึงกูก็เห็นมันจอดอยู่ที่หอ กูเลยขับรถกูออกไปเรื่อยๆหวังว่าจะเจอมึง

    ระหว่างทางที่กูขับไป...

    .

    ..

    ...

    พระเอกเอ็มวี เดิมออกมาจากร้านเหล้า เดินเป็นตัว S เลยมึง

    กูรีบเหยียบคันเร่งหวังจะรีบกลับรถไปรับมึง

    มีรถเลนตรงข้ามกูขับมาอย่างเร็ว แล้วก็มีคนโดนเหล็กจากรถกระแทกปลิว

    ตอนนั้นหัวใจกูหยุดเต้น กูทำอะไรไม่ถูก

    กูกลับรถเสร็จรีบวิ่งไปหามึง ตัวมึงมีแต่เลือด

    กูภาวนาในใจ ขอให้มึงรอด มึงต้องอยู่กับกู

    มึงไม่มีแม้แต่เสียงตอบรับกลับมาหากู แม้แต่ลมหายใจมึงกูก็แทบไม่รู้สึก

    ต้องขอบคุณพี่ผู้จัดการร้านที่เห็นพอดี เรียกสติกูคืนมา

    กูรีบพามึงไปโรงพยาบาล รวมถึงฝากให้พี่เขาจัดการไอ้คนที่ขับชนมึงด้วย

    มึงรู้อะไรไหม ไอ้นั่นอะนะ มันมากับเมีย ตอนกูลงจากรถวิ่งมาหามึง

    กูเห็นว่า อีผู้หญิงไม่ได้ใส่เสื้ออยู่ พวกมันทำหน้าเหวอ ดูก็รู้ว่ามันทำอะไรกันอยู่

    กูโกรธมาก กูอยากเข้าไปกระทืบมันมาก แต่มึงต้องปลอดภัย กูคิดแค่นี้

    กูขับรถถึงโรงพยาบาล มึงเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว แต่ตัวกู ยังเต็มไปด้วยเลือดของมึง

    กูได้แต่ภาวนา ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ให้มึงปลอดภัย ให้มึงกลับมาเป็นน้องที่น่ารักของกู

    ให้มึงอยู่กับกู กูอยากได้ยินเสียงหัวเราะ กูยอมให้มึงด่า ให้มึงวีน ให้มึงเหวี่ยง

    ยอมให้มึงงอน เดี๋ยวกูจะง้อ ยอมรับว่ากูขาดมึงไม่ได้จริงๆ

    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    Writer's Talk
    - ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคะ
    - สำหรับใครที่อ่านแล้วเล่น twitter ติดแท็ก #หยุดเวลา ได้นะคะ เดี๋ยวจะแอบเข้าไปอ่าน
    - ไม่รู้ว่ามึนๆหรือเปล่า เพราะไรต์เตอร์เองก็มึน 5555
    - วันนี้พี่โน่ มีงานบวงสรวงเปิดกล้อง ละคร "ปีกมาร" ฝากติดตามกันด้วยเน้อ
    - วันอาทิตย์นี้ใครไปดูคอนเสิร์ตริท ขอให้สนุก มีความสุข อิ่มๆนะคะ 
    - เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ ^____^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×