คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : รู้สึก
Chapter 2 : รู้สึก
(TUM’s part)
“ ตั้ม เย็นนี้ไปหาพี่ที่บ้านหน่อยสิ ”
ในช่วงพักระหว่างเปลี่ยนคาบเรียน ขณะที่ผมกำลังนั่งคุยสัพเพเหระกับพวกคริสและดิว จู่ๆ เจ๊แบมบี้ก็โผล่มา นัดให้ผมไปที่บ้าน
“ ไปทำไมเจ๊ จะเลี้ยงข้าวผมเหรอ ”
“ ไม่ใช่! แต่มีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อย ”
“ ได้ๆ ให้พาคริสกับดิวไปช่วยด้วยมั้ย ”
“ ไม่ๆ แค่ตั้มคนเดียว และต้องเป็นตั้มเท่านั้นด้วย ”
“ โอเคนะตั้ม เจอกันตอนเย็น พี่ไปเข้าเรียนแล้ว เดี๋ยวสาย ”
แค่ผมคนเดียวอย่างนั้นเหรอ…
เรื่อง อะไรเป็นความลับขนาดนั้น เรื่องสำคัญแบบนั้นทำไมถึงบอกว่าให้ผมรู้ได้แค่คนเดียว เจ๊รู้มั้ย บางทีผมก็สำคัญตัวเองผิดไปนะ หลงคิดไปว่าผมเป็นคนพิเศษของเจ๊…
“ เรื่องอะไรวะ ” ดิวนึกสงสัย หันมาถามผม
“ ก็นั่งฟังอยู่ด้วยกัน มึงไม่รู้ กูจะเอาอะไรมารู้ ” ผมตอบกลับอย่างสุภาพ…มั้ย?
“ อะไรไม่รู้นะ แต่วันนี้มึงต้องอยู่ทำรายงานกลุ่ม คงไม่โดดไปหาสาวหรอกนะ ” คริสเอ่ยขึ้น ทำให้ผมนึกได้
“ เออว่ะ งั้นเดี๋ยวกูไปบอกเจ๊แกก่อนละกัน ” ผมลุกพรวดขึ้นแล้ววิ่งตามออกไป
ผมวิ่งตามลงมาจากห้อง ลงมาจนถึงชั้นล่างสุดของอาคาร และผมก็เห็นเจ๊แบมบี้...ที่กำลังคุยอยู่กับ...เชอรีน คุยอะไรกันน่ะ
“ มีอะไรรึเปล่าเชอรีน ” เจ๊แบมบี้เริ่มบทสนทนา ความจริงผมไม่ควรมาแอบฟังผู้หญิงเขาคุยกันนะครับ
“ ทำไมถึงต้องพูดว่าให้ตั้มรู้แค่คนเดียว ”
“ ก็… ”
“ เป็นความลับอะไรนักหนา ” เชอรีนเริ่มทำเสียงดุ ความจริงผมก็อยากรู้นะว่าเรื่องที่เจ๊พูดมันเรื่องอะไร แต่รีนก็ไม่เห็นต้องจริงจังอะไรขนาดนั้นเลย
ทั้งคู่เงียบไปครู่หนึ่ง…
“ ฉันชอบตั้ม ” เชอรีนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง… หะ! อะไรนะ?
“ จริงเหรอ?! ” หะ!!! เชอรีนชอบผม ดูเจ๊จะตกใจเหมือนๆกับผม
“ และฉันไม่ชอบท่าทางแบบนั้นของพี่รู้ไว้ด้วย ”
“ ที่พี่สนิทสนมกับหมอนั่นเกินเหตุ ”
“ อ๋อ! ก็แค่สนิทกันแบบพี่น้อง พี่ไม่ได้คิดอะไรกับไอ้เงาะมันสักหน่อย ”
นั่นสินะ...พี่ไม่ได้คิดอะไรกับผมสักนิด
“ เจ๊! ” ผมตะโกนออกไปขัดบทสนทนาของทั้งสอง
“ อะ อ้าว! มะ มาตั้งแต่ตอนไหน ” เจ๊แบมบี้พูดเสียงตะกุกตะกัก
“ ก็เพิ่งมาเมื่อกี้ แอบคุยอะไรกันสองคนนี้ ”
“ เปล่าหรอก ว่าแต่มีอะไรเหรอ ”
“ ผมจะมาบอกว่า ตอนเย็นจะตามไปช้าหน่อยนะ ต้องทำรายงาน ”
“ อ๋อ~ งั้นทำรายงานเสร็จแล้วก็รีบตามไปละกัน เดี๋ยวพี่ขึ้นเรียนก่อนนะ ” แล้วเจ๊แบมบี้ก็เดินออกไปจากตรงที่ที่พวกเรายืนอยู่
“ แก ได้ยินใช่มั้ย ” เชอรีนถามเหมือนรู้ทัน
“ เรื่องอะไร ” ผมแกล้งทำไขสือ
“ ถามมาได้ ก็เรื่อง... ”
“ ตั้ม...ฉันชอบแกนะ ”
“ ขอบคุณนะ สำหรับความรู้สึกนั้นน่ะ ”
“ แต่ฉันคงรับไว้ไม่ได้ ”
“ ทำไมล่ะ! พี่แบมบี้ก็คิดกับแกแค่พี่น้องนะ แกจะมองฉันบ้างไม่ได้รึไง! ” เชอรีนขึ้นเสียงใส่ผม แต่ก็จริงของเชอรีนนะครับ
“ แล้วทำไมรีนถึงไม่เปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นล่ะ ” ผมถาม
“ ฉัน...ก็ฉัน... ”
“ ความรู้สึกชอบหรือรัก มันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ หรือเกิดขึ้นกับใครก็ได้ เข้าใจใช่มั้ย ”
“ เข้าใจแล้วล่ะ... แต่ถึงจะเข้าใจฉันก็ไม่ตัดใจหรอกนะ ” เชอรีนหันมาค้อนใส่ผม
“ ขึ้นห้องกันเถอะ ” ผมชวน เพราะเห็นว่ามันใกล้เวลาเรียนแล้ว
“ อะ อะไรยะ ขึ้นห้องบ้าอะไร! ” เชอรีนโวยวายพร้อมตีไหล่ผมแรงๆมาหนึ่งที เฮ้ย! ผมไม่ได้คิดอะไรนะ
“ ไม่ใช่ๆ! หมายถึงห้องเรียน ” เชอรีนหัวคิกคักกับท่าทางของผม
“ นี่! ตั้ม... ” รีนเรียกชื่อผม ก่อนที่ผมจะเดินกลับขึ้นห้อง...ห้องเรียนนะครับ!
“ จับมือได้มั้ย ” รีนก้มหน้าพูดเขินๆ
“ เขินเป็นกับเขาด้วยเนอะ ” ผมแกล้งแซว เชอรีนทำหน้าบูดใส่ผม
ผมยิ้มและยื่นมือไปคว้ามือของเชอรีน
“ ไปกันเถอะ ”
“ มีแฟนแล้ว จริงๆด้วยว่ะ ”
“ หืม? ”
“ มีอะไรเหรอตั้ม ”
“ เหมือนได้ยินใครพูดอะไรไม่รู้ ช่างเถอะ ”
.
.
.
(ตอนเย็น)
“ เจ๊! ผมมาแล้ว ”
ตอน นี้ผมเสร็จจากการทำรายงาน และมายืนอยู่ตรงหน้าบ้าน ไม่สิ ผมควรเรียกมันว่าคฤหาสน์ เมื่อเทียบกับบ้านผมแล้วก็น่าจะพอๆกับห้องน้ำของที่นี่ ตอนเด็กๆผมก็มาที่นี่บ่อยนะครับ แต่ผมก็ไม่เคยชินกับความอลังการของบ้านนี้
“ เข้ามาสิตั้ม! ” พูดมันก็ง่ายสิครับ แต่ระยะทางจากประตูรั้วหน้าบ้านกับตัวบ้านนี่มันไม่ธรรมดาเลยนะครับ
“ นี่เจ๊กำลังทำอะไรอยู่เนี่ย ” ผมเข้ามาในห้องนั่งเล่น และเห็นขวดแก้วใสๆพร้อมกระดาษสีวางบนโต๊ะ อย่างกระจัดกระจาย
“ พับดาวไง เห็นกระดาษแบบนี้ก็น่าจะรู้แล้วนี่ ” จะว่าไป มันก็เป็นกระดาษพับดาวจริงๆนั่นแหละครับ
“ จะพับไปให้ไอ้พี่อ้นนั่นรึไง ”
“ ใช่ ” ตอบเสียงเรียบแล้วก้มหน้าก้มตาพับดาวต่อ
“ แล้ววันนี้ให้ผมมาช่วยพับเหรอ ” คือผมพับดาวไม่เป็นนะครับ
“ เปล่า จะให้มาช่วยเขียนจดหมายให้หน่อย ”
“ หา! ละ แล้วทำไมเจ๊ไม่เขียนเองล่ะ ” ใครเขาให้คนอื่นเขียนจดหมายรักให้บ้างครับเนี่ย
“ ก็พี่ลายมือไม่สวย นี่พี่ตัดใจ ยอมให้นายรู้ข้อความในจดหมายเลยนะ ”
“ ไม่น่าล่ะ ไม่ยอมให้คนอื่นมาช่วย แล้ว...จะให้ผมเขียนว่าอะไรล่ะ ”
(AON’s part)
“ มีแฟนแล้ว จริงๆด้วยว่ะ ”
เมื่อวานผมที่กำลังจะไปเรียน บังเอิญผ่านมาเห็น ‘ตั้ม’ ซึ่ง ตอนแรกผมก็กะจะเอาร่มไปคืน ผมพกไว้ในกระเป๋าตลอดเผื่อว่่าจะเจอมันโดยบังเอิญเหมือนอย่่างนี้ แต่เพราะเห็นมันอยู่กับรุ่นน้องผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ก็น่าจะใช่แฟนนะครับ เดินจับมือกันด้วย แหมๆ...
“ พี่อ้นคะ เอ่อ...พี่อ้นคะ ”
“ เฮ้ย! ไอ้อ้น น้องเขาเรียกมึง ” บูรณ์ใช้ศอกกระแทกที่แขนผม ผมถึงได้เห็นว่าตรงหน้ามีรุ่นน้องผู้หญิงยืนถือขวดแก้วกำลังมองมาทางผม
“ ขอโทษนะครับ พี่กำลังคิดอะไรเพลินๆ มีอะไรรึเปล่าครับ ”
“ คือ... ”
“ หนูแอบชอบพี่มานานแล้วค่ะ ”
“ ชะ ช่วยรับไว้ด้วยได้มั้ยคะ ” รุ่นน้องคนนั้นพูดอายๆ พร้อมยื่นของในมือให้ผม เป็นขวดแก้วบรรจุด้วยดาวกระดาษสีสวยเชียวครับ
“ ขอบคุณนะครับ ” ผมยื่นมือออกไปรับของ แต่เหมือนจังหวะรับ-ส่งจะไม่พอดีกัน
เพล้ง!
“ นะ น้องครับพี่ขอทะ... ” ผมพูดยังไม่ทันครบประโยค
“ ทำอะไรของแกวะ คนเขาอุตส่าห์ทำมาให้จะรับไว้หน่อยไม่ได้รึไง! ”
“ ตะ...ตั้ม ” ผมตกใจมาก ตั้มมาได้ยังไง
“ อ้าว! ไอ้พี่ชมรมดนตรีนี่หว่า ”
“ โหดร้ายเกินไปแล้ว! ” รุ่นน้องผู้หญิง ร้องไห้โฮแล้ววิ่งหนีออกไป
ตั้มมองตาม น้องคนนั้น สายตาที่เขามองมันไม่ใช่เพื่อนห่วงเพื่ิอน แต่น้องคนนั้นก็ไม่ใช่แฟนมันสักหน่อย ถึงต่อให้ใช่แล้วแฟนมันจะมาสารภาพรักกับผมทำไม...
“ อย่าบอกนะว่า พี่คือพี่อ้นอะไรนั่น ” ตั้มหันกลับมามองผม แต่สายตาที่ใช้แตกต่างจากเมื่อครู่อย่างชัดเจน
“ ชะ ใช่ ” ผมตอบเสียงสั่น ท่าทางมันดูโมโหมากเลยครับ ตอนนี้ผมไม่อยากจะชื่ออ้นเลย
“ ตอนผมเจอพี่ครั้งแรก ผมก็รู้สึกเฉยๆนะ ”
“ แต่ตอนนี้ผมเริ่มเกลียดพี่แล้วว่ะ ”
สายตาที่ตั้มมองผม ตอนพูดว่าเกลียดนั้น ดูจะเป็นสายตาที่ผมไม่ชอบมากที่สุด ผมรู้สึกเหมือนเพิ่งทำร้ายสิ่งที่เขารักมากๆไป และตอนนั้นที่เขากำลังจะเดินผ่านผมไป
“ เหรอ...พี่ดีใจนะ ” ไม่รู้อะไรสั่งให้ผมพูด
“ อย่างน้อยที่สุด นายก็เริ่มมีความรู้สึกต่อพี่บ้างแล้ว ”
ผมยิ้มบางๆ ตอบ ถึงแม้จะดูแปลกใจกับคำพูดที่ออกมา แต่ตั้มมันก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย แค่หันกลับมามองผม...ด้วยหางตา... แล้วก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามรุ่นน้องผู้หญิงคนนั้นออกไป
-------------------------------------------------
ไรท์เตอร์แวะมาอัพฟิคแล้วค่ะผู้อ่านทุกท่าน รู้สึกว่าแต่งได้อึนๆ มึนๆ งงๆมากมาย ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกเม้นท์ ทุกกำลังใจนะคะ ไรท์เตอร์หวังเป็นอย่างยิ่งว่าผู้อ่านทุกท่านจะสนุกกับฟิคนี้
และตอนนี้การแข่งขันเดอะสตาร์ก็ได้จบลงแล้ว ขอแสดงความยินดีกับทั้งคู่มากๆ
ก็ขอให้ทุกคนสนับสนุน อ้นตั้ม ต่อไปด้วยนะคะ
โหลดเพลงก็โหลดแบบถูกลิขสิทธิ์นะจ๊ะ
ไรท์เตอร์แอบหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทั้งคู่จะออกงานคู่กันไปตลอดๆ ฮ่าๆ
ขอ ‘อ้นตั้ม’ จงสถิตแก่วงการบันเทิงและหัวใจคนไทยไปตลอด เปรี๊ยง!
ความคิดเห็น