คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Social Network 03
Social Network 03
#.minipanda
หลัาที่ผมเอแบฮยอนวันนั้นเรา็ยัุยันมาเรื่อยๆ นี้็เป็นเือนแล้วแ่ผม็ยัไม่มีวามล้ามาพอที่ะบอแบฮยอนรๆว่าผมอบเา ทุรั้ที่เราุยันผมมัะรู้สึถึวามน่ารัสใสอเาเสมอ บาทีผม็เปิโปรแรมไลน์ึ้นมา่อนะเลื่อนๆูฟัั่น์่าๆในระบบ ผม็อยาะไ้ยินเสียอแบฮยอนอีเหมือนันแ่ะให้ฟรีอลไปหาผม็ทำัวไม่ถูเหมือนัน ุแปลใใ่ไหมล่ะ ุันมาสัพัล่ะแ่ผมยัไม่มีเบอร์โทรศัพท์อแบฮยอนเลย ็ผมบอแล้วไว่าผมไม่ล้า ุเยไหมล่ะ พิมพ์ล่อ้อวามไปว่า ‘ะป็นอะไรไหมถ้า...ผมะอเบอร์ัวเล็ไว้ ผมไม่อยาเห็นแ่ัวอัษรแ่อยาฟัเสียอุทุืน’ ผมพิมแบบนั้นริๆนะ แ่แทนที่ผมะส่ นิ้วผมมันลับลบไปเอโยปริยาย้วยเหุผลเพียแ่ว่า ผมลัวว่าถ้าอไป แล้วแบฮยอนไม่ไ้ิแบบเียวับผม เราุยันเหมือนเิมอย่าที่เป็นอยู่ไม่ไ้ ผมเลยเลิที่ะเป็นแบบนี้น่าะีว่า ให้เวลาเป็นประูโยให้วามรู้สึอผมไปถึแบฮยอนผ่านัวอัษรที่เ็มไป้วยวามห่วใยาใอผม ... เน่าไหมล่ะ พอเถอะรับ ว่าแ่ทำไมวันนี้แบฮยอนเียบๆไป ผมเป็นห่วั
ผมหยิบสมาร์โฟนสุีอผมึ้นม่อนะเปิโปรแรมแทสีเียวๆ ไม่มีวามเลื่อนไหวในๆอบลับมาผมัะเป็นห่วริๆแล้วนะ แบฮยอนอ่าน้อวามล่าสุที่ผมส่ไปอนพัลาวันแ่ไม่มี้อวามใๆอบลับมา แบะหมหรือเปล่าแบฮยอนไม่เยเียบแบบนี้มา่อน นี้็ใล้เวลาเลิเรียนแล้วผมเป็นห่วั
“ัวเล็ ... ” นั้นไรับึ้นว่า Read แ่นิ่สนิทผมเลยส่้อวามไปอีที “เป็นอะไรหรือเปล่ารับัวเล็ผมเป็นห่วนะ”
“อ่า อโทษนะัวโ พอีเรียๆนิหน่อยนะ อโทษที่ทำให้เป็นห่วนะ :’(”
“อ่า เรียเรื่ออะไรรับ? บอผมสินี เผื่อะไ้่วยันแ้ไ” ผมนี่็เน่าเนอะพูเหมือนสามีปลอบภรรยาเลย
“พูเหมือนสามีเป็นห่วภรรยาเลยนะ เรื่อานโปรเ็น่ะัวโ เหนื่อยัเลย” โอ๊ยยอเวลาเินสัห้าวินะรับ แบฮยอน็ิแบบเียวันผม เินั มันใ่เวลาไหมเนี่ยไอ้ปาร์านยอล
“เาว่าันว่า เวลาเรียินอหวานๆะ่วยให้หายเียนะรับ”
“อ่าใ่ๆ นั้นสินะ”
“ำไ้ไหมรับที่ัวเล็บอว่า มีร้านอร่อยที่ะวนผมไป” ผมพิมพ์มันออไปแล้ว...
“อ่า ำไ้อยาวนัวโั้นานแล้ว แ่พอีิานเลยไม่ไ้วนไปสัที” นัวเล็อบลับมา
“ถ้าอย่านั้น เย็นนี้ไป้วยันนะ วันนี้วันศุร์ัวเล็เ็บานไว้ทำวันเสาร์อาทิย์ไ้ไหม?”
“ไ้สิ นัันที่ไหนีล่ะ ร้านอยู่แถวๆมยออ่า...”
“ผมไปรับัวเล็ที่หน้าโรเรียนีว่ารับ เพราะาฮยอนแไปมยอ็้อผ่านุวอนอยู่ี”
“นั้นสิ แฮ่ๆ เรใัวโัเลย”
“ไม่้อเรใหรอรับผมเ็มนะ แล้วเอันนะรับ”
.
.
.
.
.
.
อนนี้ายาวๆอผมมาหยุยืนอยู่ที่หน้ารั้วสีแอิสถานที่ที่ผมนัับแบฮยอนไว้ โรเรียนอแบฮยอนเป็นโรเรียนที่ว้าวาพอๆับโรเรียนอผม นี่เลิเรียนันแล้วเพราะที่สนามฟุบอลมีนัเรียนหลาหลายระับั้นบา็เล่นฟุบอล บา็นัุ่ยันอยู่ที่อัศรรย์ ผมหยิบโทรศัพท์่อนะส่้อวาผ่านโปรแรมไลน์ไปหาแบฮยอน อนนี้ผมยืนเป็นุเ่นพอสมวร สายาานัเรียนที่สวมุยูนิฟอร์มสีแอิ่าพาันหันมามอที่ผม อาะเป็นเพราะยูนิฟอร์มที่แปลา่าไปาพวเาเพราะ ุออผมเป็นสีน้ำเินรมท่าและ้วยวามสูที่เินมนุษย์มนา
“อ้าว นายอินสราแรมหนิ” เสียเล็ โพลึ้นทำให้ผม้อหันไปาม้นเสีย
“นายนั่นล่ะ เ็ฮยอนแน่ะ มารอแบฮยอนหรอ?” ราวนี้เป็นนผิวเ้มร้อทัึ้น
“ผมหรอรับ...? อ่า ผมมารอบยอนแบฮยอนน่ะรับ ” ผมยิ้มว้า่อนะเินเ้าไปหาเาทั้สอ
“แบฮยอนำลัลมาแล้วล่ะ ันยอูนะ โ ยอู แล้วนายนี่ อิน ิม อิน เราสอนเป็นเพื่อนอ แบฮยอน”
“ผม ปาร์ านยอลรับ ยินีที่รู้ั” ผมียิ้มว้าให้เพื่อนอแบฮยอนถ้าำไม่ผิ ยอู ือนที่ไปเอที่ห้าพร้อมับแบฮยอนวันนั้น ส่วนอินะเป็นนที่ยอูแอบอบแน่ๆ
“พวเราฝาแบฮยอน้วยนะานยอล พวเราไป่อนนะ ไว้เอันใหม่” อินยิ้มให้ผม่อนะูมืออยอูออไปาหน้าโรเรียน ผมว่าู่นี้้อมีอะไรๆแน่ๆับมือันะแน่นเียว เมื่อไรผมะไ้ับมือแบฮยอนแบบนั้นบ้านะ หลัาที่ผมยืนมอนั้นมอนี่ไปสัพั ็รู้สึเหมือนมีแรึเบาๆที่ายเสื้ออผม มือเล็ำายเสื้ออผมไว้แน่น่อนะส่ยิ้มหวานมาให้
“านยอล รอนานไหม?” ทันทีที่นัวเล้ส่ยิ้มหวานมาให้ ผมรู้สึเหมือนสิ่รอบัวอผมมันหยุนิ่ลในทันที ริมฝีปาเรียวเล็ ที่ียิ้มนาหยี มอยัไ็น่ารัน่าหวมา
“ไม่นานรับแล้วัวเล็รู้ไ้ยัไว่าเป็นผม?”
“นี่ัวโลืมอะไรไปหรือเปล่าน่ะ...ูุนัเรียนอันับอนาย่อนสิ”
“ฮ่าๆ ริๆ้วย ั้นเราไปันเถอะรับัวเล็” นัวโ้าวเินออไปแ่็้อะั่อนที่ะหันลับมามอนัวเล็
“านยอล ับมือไ้ไหม? ”นัวเล็เสียเบา่อนที่ะ้มหน้า่อนแ้มที่ำลัแปลั่ มือให่ยื่นไปว้ามือเล็มาุมไว้ ่อนที่สอน้าวเินไปามทาเรื่อยๆพร้อมันเสียพูที่เื้อยแ้วและเสียหัวเราะเล็ๆ ใบหน้าหวานที่ประับไป้วยรอยยิ้มน่ารัทำให้ผมยิ้มและรู้สึสนุามน้าายไปลอทา เหมือนับว่า้าวแรอผมที่ำลัะเริ่มึ้นนับั้แ่วินาทีนี้ ะมีสิ่ีๆเิึ้นับเราสอน ...
(*)
ร้านเบเอร์รี่นาลาริมถนนที่เป็นแหล่รวมวัยรุ่นนาให่ลาโล ร้านนาลาสีรีม หน้าร้านมีัรยานสีาวอไว้้าๆับประูยิ่ทำให้ร้านูเหมาะสำหรับารมาเป็นู่ ภายในร้านถูแ่อย่าน่ารั้วยั้นวานมหลายหลายแบบ ทั้หออยมาารอสีหวานที่ถูั้ไว้ลาร้านเป็นุสนใอร้านนี้็ว่าไ้ โยรอบอหออยมารอยัมีนมหลาหหลายนิไม่ว่าะเป็น อโแลลาวา ฮันนี่ทาร์ บราวนี่หอมรุ่น ัสาร์รสหวานนุ่มลิ้น บานอฟฟี่ หรือเรปเ้แสนละมุน ถูัวาไว้อย่าลัว
ทั้สอเินามพนัานไปที่โ๊ะ้านในสุิริมระที่สามารถมอเห็นวิวภายนออร้าน แสสว่าาหลอไฟลอ้าทาบวับแสไฟสีส้มอ่อนๆภายในร้านทำให้บรรยาาศนั้นยิ่แสนโรแมนิยิ่ึ้น
“ัวเล็อบทานอะไรรับ?”
“อ่า... อบ เรปเ้ อโแลลาวาอ่ะ แล้วัวโล่ะ?” นัวเล็ียิ้มนาหยีลับมาให้ อ่าน่ารััแทบไม่อยาะินนมหวานแล้วรับ อเปลี่ยนเป็นินแบฮยอนนนี้แทนไ้ไหม
“ผมไม่่อยทานอหวานน่ะรับ แบฮยอนสั่ให้หน่อยไ้ไหมเลือไม่ถูแล้ว”
“ฮ่าๆ ไ้สิ ั้น อเป็น เรปเ้สอเบรอรี่ บานอฟฟี่แล้ว็มาารอุเล็นะฮะ แล้ว็ านมพุิ้อโแลสอแ้ว ” ิเหมือนผมไหมรับ ัวเล็อผมน่ารัั สสัยะอบอหวานมาๆแน่เลย
“ไม่ลัวอ้วนหรอัวเล็”
“หื้อ...ไม่ลัวหรอ ินเท่าไร็ไม่อ้วนอย่ามาแ่แ้มป่อเอ ” หลัาที่นมที่แบฮยอนสั่ถูเสริฟลบนโ๊ะ มือเล็็ัเรปเ้่อที่ปาผม่อนะียิ้มว้ามาให้ ผมยิ้มึ้น่อนะอ้าปารับเ้า้อนอนรหน้าแ่็้อเินไปมาว่าเิม เพราะหลัานัวเล็ป้อนผมเสร็แล้วเา็ใ้้อนันเิมัอหวานที่อยู่รหน้าแล้วเอาเ้าปา มันเหมือนูบันทาอ้อมัๆ นัวเล็รหน้ายัมีวามสุับารทานอหวานทั้หลายรหน้า ะอารม์ีึ้นแล้วล่ะมั้
“ั้นเรามาถ่ายรูปันนะรับ” ผมยิ้มบาๆ่อนะหยิบโทรศัพท์เรื่อบาอัวเล็ออมาโปรแรมล้อแล้วยึ้นเพื่อหามุมสวยๆให้ไ้ภาพอเราสอนับนมหวานๆน่าาน่าิน
แะ ! ผมัเอร์่อนะยื่นโทรศัพท์ไปให้นัวเล็ู ภาพที่นัวเล็ที่นั่อยู่ร้ามับผมำลัหันหน้าเ้าหาล้อพร้อมทั้ทำแ้มป่อับผมที่ำลัียิ้มว้ารลามีนมที่แบฮยอนเป็นนสั่ ่อนะพิมพ์้อวามับภาพ “sweet time w/ Baekhyun @100cute ” แล้วอัพโหล
“านยอลอ่า เยหน้าเร็ว” แ่่อนที่ภาพอผมะโหลเสร็ เสียอนัวเล็็ัึ้นพร้อมันเ้าัวย้ายมานั่้าผม แล้วหยิบไอโฟนสีาวึ้นมาเป็นล้อหน้า่อนะัเอร์ ภาพบนหน้าอทำให้ผมใเ้นรัวนแทบะระเ็นออมาอยู่บนโ๊ะ ภาพที่นัวเล็ำลับไหล่อผมแล้วยิ้มหวานให้ล้อ ะรู้ัวไหมนะว่าทำแบบนี้ผมะเป็นลมเอาน่ะ มือเล็พิมพ์้อวามอย่ารวเร็ว่อนะ แท๊ื่อผมแล้วอัพโหล โทรศัพท์อผมสั่นๆรืนอยู่ในมือ พร้อมับแถบไออน ทำให้ผม้อเ้าไปูอย่าไม่รีรอ
“w/Chanyeol มายยอลพาน้อแบมาินนมฮับ @Parkchanyl ” ผมอมยิ้มับภาพอแบฮยอน่อนะไออนรูปหัวใ สำหรับนทั่วไปมันอาะแปลว่า Like แ่สำหรับปาร์ านยอลนนี้ ไออนรู้หัวใในอินสราแรมมันหมายถึ ... LOVE นะรับ เห้ยยยย ผมำลัิอะไรเนี่ย เสี่ยวมา
หลัาที่ถ่ายรูปเสร็แบฮยอน็ย้ายลับไปนั่ที่เิม เราสอนพร้อมันลมือทานนมรหน้าไปเรื่อย“แล้วเรื่อโปรเ็มีปัหาอะไรหรอรับัวเล็” นัวเล็ะัไป่อนทีะมุ่ยหน้าแล้วยู่ปา้วยท่าทาที่น่ารั
“็โนแ้โปรเ็านภาษาอัฤษน่ะ อาารย์อยาให้นำเสอนแบบวีีโอ แ่แบทำเรื่อพวนี้ไม่เ่สัเท่าไร”
“อ่อ แล้วัวเล็ทำเรื่ออะไรล่ะรับ หื้ม?”
“ริๆแล้วอาารย์ให้ทำเรื่อที่ัวเออบ แล้วแบ็อยาไปสวนสนุเลยทำเรื่อเี่ยวับเอเวอร์แลน์ไปน่ะ”
“อ่า... ถ้าอย่านั้น็ไม่อยาหรอรับ มันเป็นเรื่อที่ัวเล็อบหนิ”
“พวเนื้อหาับภาพไม่เท่าไรหรอ เพราะยัไ็้อไปถ่ายาที่ริอยู่แล้ว แ่...”
“แ่อะไรรับหื้ม?”
“ั่อวีีโอไม่เป็นอ่ะ” นัวเล็ทำเสียอ่อยแล้วยู่ปาอย่าน่ารั โถ่ ผม็นึว่าเรื่ออะไร สสัยะไ้เวลาพระเอี่ม้าาวมา่วยแล้วล่ะสิ ไม่อยาะอวเท่าไรเลย ผมน่ะ เียนเลยนะเรื่อล้อไม่ว่าะเป็นถ่ายภาพ ภ่ายวีีโอ หรือแม้ระทั้ั่อ
“ฮ่าๆ็นึว่าเรื่ออะไร ะรัเียไหม ถ้าผมะอาสา่วยัวเล็?”
“ริๆหรอ ัวโอ่า น่ารััเลย ่วยริๆหรอ ื้ออออ” นัวเล็ทำเสียน่ารั่อนะียิ้มาหยีลับมาให้
“ริสิรับ แล้วัวเล็ะไปเอเวอร์แลน์วันไหน?”
“ะว่าะไปวันอาทิย์นี้ล่ะ พรุ่นี้ะเรียมเียน้อมูล่าๆ่อนน่ะ”
“ั้นผมมา่วยนะรับโอเไหม” นัวเล็พยัหน้า่อนะเอื้อมมือมาหยิแ้มผมเบาๆ
หลัาที่เราสอนทานนมันเสร็ ผม็อาสามาส่แบฮยอนที่บ้าน ลอทาลับบ้านอเราเ็มไป้วยเสียหัวเราะเล็ๆอนัวเล็้าาย ไม่ว่าผมะเล่าเรื่ออะไรนัวเล็มัะยิ้มและหัวเราะลับมาเสมอ มันยิ่ทำให้ผมรู้สึเหมือนมีออร่าแห่วามสุลอยอยู่รอบๆัวอผมเลย เพราะมืออเรายัสอประสานันอยู่ ผมุมมือเล็มาลอั้แ่ออาร้าน แม้แ่อนอยู่ในรถไฟใ้ินนัวเล็ ใ้ปาอัับระประูนเิไอ ่อนะเียนื่อผมลไปแล้วยิ้มว้า เ็น้อยริๆ บยอน แบฮยอน อผม
พอออาสถานนีรถไฟใ้ิน เราสอน็เินามทามาเรื่อยๆ อนนี้็เริ่มะ่ำแล้ว อาาศ็ยิ่เย็นล ทำให้นัวเล็เินอยู่้าๆ สั่นน้อยๆ ผมถอผ้าพันอสีน้ำเินเ้ม พันรอบออแบฮยอนแล้วรั้ัวเาให้เ้ามาิับผม่อนึมือเล็สอเ้าไปในระเป๋าเสื้อสูทัวหนา
“อบุนะัวโ”
“ไม่เป็นไรรับเรื่อแ่นี้เอ” เายิ้มอบ นเราสอนเินมาเรื่อยๆ่อนะหยุอยู่ที่บ้านหลัเล็สีาวบ้านอแบฮยอน
“อบุมาๆเลยนะสำหรับวันนี้”
“ไม่เป็นไรรับ พรุ่นี้เอันนะรับัวเล็อผม เาบ้านไ้แล้วนะอาาศเย็นมาแล้วเี๋ยวะไม่สบาย” ผมลูบหัวเล็ๆ่อนะยิ้มให้แบฮยอนอีรั้
“ลับีๆนะ พรุ่นี้เอัน ถีบ้านแล้วบอ้วยล่ะ...เป็นห่ว”
“รับแล้วุยันนะรับ” ผม่อยๆถอยหลัออารั้วที่าว่อนะหมุนัวเินลับออไปอย่าเื่อ้า วันนี้เป็นอีวันที่ผมรู้สึเมื่อเราสอน่อยๆใล้ิันมาึ้นมานผมอีใไม่ไ้ ถ้าเมีอเราสอนรัน็ะีนะรับ แ่แ่นี้็ีมาแล้วผมไม่ไ้เร่รุแบฮยอนไปมาว่านี้ ปล่อยให้เวลาทำให้เราสอนใล้ันไปเรื่อยๆะีว่า
ผมปลล็อโทรศัพท์เรื่อบาที่ำลัสั่นน้อยๆในมือ ่อนะเ้าไปในไออนอินสราแรมนไลท์รูปผมยัเยอะเหมือนเิม ้อวามอฟลอโล่เวอร์มามายที่อมเม้นท์ใ้ภาพบ่บอไ้อย่าัเนว่าอิา ทั้อิาแบฮยอนบ้าล่ะ แม้ระทั้ อิาผม ผมหัวเราะร่วนทันทีเพราะ้อวามอใรบาน
oosehunnieoo ร้ายานะมึ !!! แม่ ฟห่าสว ร้านอยู่ที่ไหน บอ่วนูะพาพี่ลู่ไปเท !
ooluhanoo ร้ายาริๆ้วย อย่าลืมพามาเปิัวนะ อิอิ @oosehunnieoo บอหรอว่าะไปน่ะ -////-
100cute ื้อออ .... -///////-
kyungsoodo โอ๊ยยยนมไม่หวานแล้วล่ะ
Kjongin มึ้นigล่ะรับ
100cute เี๋ยวนะ ... พวนายสอนมาไ้ไอ่า ื้อออออ @kyungsoodo @ Kjongin
#100 เปอร์แล้วนะ่ะ อย่าสาปแ่ันนะไม่ไ้ั้ใอ แ่พอีเพิ่เสร็านเ้น เฺฮลโหลโเรียไป เลยเพิ่ไ้ฤษ์มาอัพ
มาอ่านันเร็ววววววววววววววววว แอบเปลี่ยนเนื้อเรื่อ้วยล่ะ ไม่อยาให้มันบเร็วแบบที่ั้ใไว้ั้แ่แร รู้สึว่าถ้าบเร็วๆ ไม่มีใริาม ยัไ็อย่าลืมโหวอมเม้นันบ้านะ่า (ราบแบบเบาประิษ์)
ความคิดเห็น