คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่3 แผนแม่อุ้มบุญ [100%]
คยูฮยอน X ซองมิน
บทที่3 เเผนเเม่อุ้มบุญ
ซูยองลืมตาตื่นมาในวันต่อมาก็เกือบจะเที่ยงวันแล้ว เมื่อคืนมีปาร์ตี้สละโลดให้กับเธอ เหล่าเพื่อนสาวสุดฮ๊อตก็ไม่พลาดที่จะมอมเหล้าเธอจนหัวราน้ำ แถมยังแซวอีกต่างหากว่าหากได้เป็นสะใภ้ตระกูลโจวแล้ว คงต้องแอ๊บทำเป็นผู้ดีจนเกร็งแน่ๆ
หญิงสาวสลัดภาพความทรงจำเมื่อคืนออกไปจนสิ้น แย่จังเธอยังมึนๆอยู่เลย ถ้าคยูฮยอนรู้ว่าเธอปาร์ตี้หนักขนาดนี้ เขาต้องไม่พอใจ และไม่วายพูดจิกกัดเธออีกแน่ๆ แต่ถึงยังไง กับคยูฮยอนแล้ว มันก็ท้าทายไม่เบา คิดแล้วก็ภูมิใจ นี่เธอคือผู้หญิงที่สยบคุณโจวคยูฮยอนไว้ได้เชียวนะ ฮ่าฮ่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เรียกหญิงสาวออกจากภวังค์
“คุณหนูครับ มีเอกสารจากคุณคยูฮยอนถึงคุณหนูครับ” เสียงเรียกของน้องชายต่างมารดาดังขึ้น
“เข้ามา ประตูไม่ได้ล็อค”
ลีซองมินในชุดไปรเวทเตรียมตัวออกไปข้างนอก แค่ปรายตาดูซูยองก็รู้ว่าซองมินคงจะเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยแน่ๆ แต่ก็ยังดี ที่มีความรับผิดชอบ มารับใช้เธอก่อนไปเรียน
“เขาส่งอะไรมา” ดวงตาที่ยังสะลึมสะลือบนเตียงนุ่ม มองไปที่ซองเอกสารซองใหญ่สีน้ำตาลในมือของซองมิน
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ เป็นเอกสาร บางทีน่าจะเป็นเรื่องงานแต่งก็ได้นะฮะ”
“งั้นหรอ หมดหน้าที่นายแล้ว ขอบใจมาก จะไปเรียนก็ไปเถอะ” บอกปัดไปเมื่อคิดว่า ว่าที่สามีที่เฉยชาบางทีอาจจะเริ่มอยากแต่งงานกับตนขึ้นมาจริงๆ ถึงขนาดแอบเตรียมบางอย่างไว้เงียบๆก็ได้
เมื่อซองมินออกไปจากห้องแล้ว หญิงสาวรีบแกะซองเอกสารออกด้วยความสงสัย
จากผลตรวจสุขภาพของคุณ ผมคิดว่าได้เกิดบางอย่างที่ผิดพลาดขึ้น ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ผมไม่สามารถให้งานแต่งงานของเราดำเนินต่อไปได้ ผมจะจัดการแจ้งกับทางผู้ใหญ่และนักข่าวว่าเราเข้ากันไม่ได้ เพื่อความสบายใจของคุณ และหวังว่าคุณจะมีสุขภาพที่แข็งแรงและมีความสุข
โจวคยูฮยอน
หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้า และปากสั่นด้วยความโกรธ ผู้ชายคนนี้แย่ชะมัด นี่คิดว่าจะตัดความสัมพันธ์กับเธอด้วยโน๊ตแผ่นเดียวหรือ เฮอะ เพื่อสุขภาพหรอ แกมันแย่ที่สุด หญิงสาวมัวแต่เคียดแค้นและด่าชายหนุ่มจนไม่ทันสังเกตว่าคยูฮยอนแนบใบตรวจสุขภาพทั้งของเขาและเธอมาให้ด้วยในซองเอกสาร เพื่อเป็นหลักฐานว่าเธอนั่นแหละที่เป็นฝ่ายผิดสัญญานั่นคือไปทำแท้งมาจน ไม่สามารถมีบุตรให้เขาได้ ..นี่มันรอบคอบสมกับเป็นนักธุรกิจจริงๆเชียว
***********ทยอยอัพเพิ่มนะจ๊ะ
ซูยองยังคงโมโหจนตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก เดินกระสับกระส่ายไปมารอบห้อง ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น บุคคลกล้าตายเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าสงสัย
“ใครกันนะ ที่ทำน้องของพี่โมโหถึงขนาดนี้” ซีวอนเอ่ยถามน้องสาวคนสวย สายตาเหลือมองที่พื้นก็ตกใจไม่น้อย ข้าวของแตก พังยับเยินไปหมดแล้ว
“พี่ได้ยินเสียงแก้ว แจกันแตก เกิดอะไรขึ้น บอกพี่ได้ไหม”
แม้ว่าภายนอกพี่น้องคู่นี้จะดูร้ายกาจเพียงใด แต่ความจริงแล้วทั้งคู่นั้นรักกันดี เพราะว่ามีพ่อไม่เอาไหนอย่างชเวอึนมินหล่ะมั้ง ที่ทำให้ซีวอนรักน้องสาวคนนี้มาก และรู้ตัวดีเลยแหละว่าเขาเป็นพี่ชายที่ต้องปกป้องน้อง
“ฮือ....พี่...จบสิ้นแล้ว ..ฮือออ หมดกัน ฉันแต่งงานไม่ได้แล้ว ฮือออ” หยิบสาวปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร เธอโผเข้ากอดพี่ชาย ด้วยความรู้สึกแย่ที่สุด ทั้งเศร้ากับชะตาชีวิตตัวเอง ทั้งโมโหผู้ชายคนนั้น
ซีวอนยิ่งฟังก็ยิ่งงง หมั้นไปแล้ว นี่ก็จวนจะแต่งงานอยู่แล้ว ไอ้ลูกเศรษฐีหน้าหยิ่งเกิดบ้าอะไรขึ้นมา ถึงมาถีบหัวส่งน้องสาวคนสวยของเขา
“เป็นไปได้ไง หรือว่าไอ้หมอนั่นมันเจอผู้หญิงที่มันรักจริงๆ”
“โฮ..ฮือออออ พี่บ้า พูดอะไร ฮือออ”
“แล้วมันยกเลิกงานแต่งทำไมหล่ะ??” คำถามของพี่ชายทำให้เธอเจ็บจี๊ดที่หัวใจไม่น้อย เมื่อนึกถึงคำบอกเลิกอันเย็นชาแบบนั้น
“คยูฮยอนเขาให้ฉันไปตรวจสุขภาพก่อนแต่งงาน..ฮือออ..ละ.แล้ว ผลตรวจมันบอกว่าฉันมีลูกให้เขาไม่ได้”
“เป็นไปได้ไง กัน ไหน ขอพี่ดูผลตรวจหน่อย”
“ไม่ต้องดูมันแล้ว ฮืออ..พี่จะซ้ำเติมฉันอีกคนหรือไง” ไม่ได้ ให้พี่ซีวอนดูไม่ได้เด็ดขาก ถ้าพี่ชายรู้ว่าเธอทำแท้งมา เขาต้องผิดหวังในตัวเธอแน่ๆ เรื่องที่เธอทำแท้งมาจะมีแค่เธอ คนรักเก่า และคยูฮยอนเท่านั้นที่รู้ ไม่คิดเลยว่าการชิงสุกก่อนห่ามตั้งแต่วัยเยาว์จะทำให้เธอต้องโชคร้ายแบบนี้
“พี่ว่า..เธอควรจะไปตรวจอีกหลายๆที่ หมอสมัยนี้เก่งจะตาย” ใช่แล้ว..เขาคบกับแฟนมาตั้งหลายปี หากรักกันจริงต้องร่วมกันฝ่าฟันปัญหาสิ เขาไม่คิดจะเขี่ยเธอไปเพียงเพราะมีลูกไม่ได้แน่ๆ
“ตรวจที่ไหนก็เหมือนกัน เขาไม่ได้รักฉันขนาดนั้นซะหน่อย” ยิ่งคุยกับซีวอนยิ่งเหมือนโดนตอกย้ำยังไงชอบกล
“พวกเธอครบกันไม่ถึงครึ่งปีก่อนแต่งเลย แถมคยูฮยอนเป็นคนมีเหตุผล ใช้สมองมากกว่าความรู้สึกอยู่แล้ว พี่ว่าช่วงนี้น้องดูแลสุขภาพให้ดี แล้วหาคนใหม่เถอะ”
“ไม่นะ..ฮืออ พี่ก็รู้ว่าฉันชอบเขานี่ แล้วอีกอยาก ถ้าเลิกงานแต่งนี้ ฉันก็เสียหายนะ !!! ฮือออ.มีหวังได้เอาปิ๊บคลุมหัวเดินแน่ๆ.” พูดไปพูดมาก็โมโหอีกรอบ ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยเดือดขนาดนี้มาก่อน
“พี่ซีวอน...ฮือออ พี่ต้องช่วยฉันนะ ....ฮือออ ฉันไม่อยากขายหน้าคนอื่น” ซูยองฟูมฟายเสียงดัง เขย่าแขนผู้เป็นพี่ชาย ซีวอนก็ได้แต่ส่งสายตาเห็นใจ โอบกอดน้องสาวสุดที่รักของตัวเองเอาไว้อย่างปลอบโยน
“ก็ได้ พี่จะหาทางช่วย พอดีซึงฮยอนเพื่อนพี่เป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลของตระกูลโจวเหมือนกัน เรื่องแม่อุ้มบุญก็น่าสนใจไม่น้อย พี่จะไปปรึกษามันดู"
“หะ..ให้คนอื่นมาอุ้มท้องแทนฉันหรอ?”
“ถูกแล้ว..ขอพียงแค่เธอทำให้คยูฮยอนยอมรับแผนการนี้ ขอแค่เชื้ออสุจิของเขา แค่นี้เขาก็มีลูกได้แล้ว แถมเธอก็ยังไม่ต้องล้มเลิกงานแต่ง” แววตาเป็นประกายของน้องสาวที่เริ่มมีความหวัง ทำให้ซีวอนอุ่นใจขึ้นไม่น้อย
“ได้ผลแน่ๆนะ......ถ้าทำแบบนี้คยูฮยอนจะไม่ทิ้งฉันแน่ๆนะ”
“แน่นอน ..พี่จะรีบไปปรึกษาซึงฮยอนทันที” เห็นน้องเศร้าขนาดนี้ คนเป็นพี่จะอยู่เฉยได้อย่างไร ซีวอนรีบบึ่งรถไปที่โรงพยาบาลทันที คิดดูสิ ขนาดโรงพยาบาลก็เป็นของตระกูลโจว ถ้าแผนการนี้สำเร็จ ซูยองได้แต่งงาน ตัวเขาเองก็คงจะสบายไม่น้อย แค่คิดก็อิ่มเอมแล้ว
*********รอเดี๋ยวมาใหม่นะ******
หลังจากไปพบซึงฮยอน ซีวอนก็คิดว่าพันธมิตรแผนการแม่อุ้มบุญที่ดีที่สุดคือลีซองมิน น้องชายต่างมารดาของตน การแพทย์สมัยนี้พัฒนาอย่างน่าเชื่อ “ผู้ชายก็มีลูกได้” ครั้งแรกที่เขาฟังจากซึงฮยอนก็แทบจะไม่เชื่อ แต่เมื่อคุณหมอหนุ่มยืนยันว่าได้ผลแน่นอนก็นับว่าเป็นแผนการที่ดี ...ดีกว่าต้องไปหาผู้หญิงที่กรุ๊ปเลือดเดียวกับซูยองมาร่วมมือ ดีไม่ดีผู้หญิงพวกนั้นอาจจะกระจายข่าวว่าน้องสาวของเขามีลูกไม่ได้ เรื่องหน้าอายได้เกิดขึ้นอีกแน่ๆ ดังนั้นซีวอนคิดว่าซองมินนี่แหละคือตัวเลือกที่ดีเยี่ยมที่สุด
“แต่ว่า ....ซองมินจะยอมช่วยเราหรอคะ” เมื่อฟังเรื่องราวจากซีวอน ซูยองก็คิดว่าสมเหตุสมผลแล้วที่จะให้ซองมินมาท้องแทนเธอ
“เด็กนั่นเป็นคนหัวอ่อน ขอแค่เธอเกลี้ยกล่อมนิดหน่อย เขาต้องยอมช่วยแน่ๆ” ซองมินเป็นเด็กดีในสายตาของซีวอน แม้จะไม่สนิทชิดเชื้ออะไรด้วยมากนัก แต่เขาก็เชื่อว่า หากพี่สาวคนนี้กำลังเดือดร้อน มีหรือที่เด็กนั่นจะอยู่เฉย
“นัดซองมินให้ไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลวันพรุ่งนี้”
“พรุ่งนี้เลยหรอ!!!” เร็วไปไหมเนี่ย
“แน่นอน...เราจะช้าไม่ได้ ถ้าคยูฮยอนเจอผู้หญิงคนใหม่ขึ้นมา น้องสาวของพี่จะทำยังไงหืม...”
“ตกลงค่ะ พรุ่งนี้ซองมินจะไปที่โรงพยาบาล” เธอรอช้าไม่ได้ แค่นึกภาพผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาแย่งตำแหน่งสะใภ้ตระกูลโจวไปจากเธอ ก็แทบจะลมจับแล้ว
“ซึงฮยอนจะทำเป็นตรวจร่างกายทั่วไปอย่างละเอียด และเดี๋ยวหมอนั่นจะฉีดสเต็มเซลล์สร้างมดลูก รังไข่ และฮอร์โมนเพศหญิง เข้าไปเอง” เหลือแค่รอเวลาร่างกายซองมินปรับตัวให้เข้าที่ไม่เกินสัปดาห์..หึ แกแพ้ฉันแล้วหล่ะ โจวคยูฮยอน ริอาจทำน้องสาวสุดที่รักฉันเสียน้ำตา ต้องเจอแบบนี้
วันนี้2ทุ่มกว่าแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม ซูยองถึงยังเรียกซองมินไปพบที่ห้องอีก ร่างบางสาวเท้าขึ้นบันไดไปตามทางเดินที่คุ้นเคย จนถึงหน้าประตูห้องนอนของพี่สาว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามาสิ ซองมิน” หือ..สงสัยพี่สาวจะอารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว เมื่อตอนหัววันยังได้ยินเสียงโวยวายดังลั่นบ้านอยู่เลย ตอนนี้น้ำเสียงใสดีขึ้นแล้ว ซองมินก็อุ่นใจได้ในระดับหนึ่ง
“คุณหนูมีอะไรหรอฮะ”
“ซองมิน ฉันได้ข่าวมาว่าถ้าเรียนจบเธอก็จะย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้แล้วใช่ไหม”
“เอ่อ ใช่ครับ” ร่างบางพยักหน้างกๆ แปลก มาแปลกจริงๆ วันนี้บรรยากาศรอบๆตัวของซูยองแปลกจนน่าขนลุกแฮะ
“อ่ะ ฉันให้” หญิงสาวยื่นบางอย่างให้ซองมิน
“ตรวจสุขภาพหรอฮะ” ซองมินมองกระดาษในมืออย่างงๆ ร้อยวันพันปีเขาไม่เคยคิดเรื่องตรวจสุขภาพเลยสักนิด แถมโรงพยาบาลของตระกูลโจวนี่ก็แพงหูฉี่ ตัวเองก็ไม่ได้เจ็บป่วยอะไร จะเป็นการสิ้นเปลืองเปล่าๆ
ซูยองที่เห็นใบหน้าหวานเริ่มลังเลจึงตัดสินใจบอกไป ”โถ..น้องพี่ นี่ถือว่าเป็นของขวัญสุดท้ายที่ฉันจะให้เธอก่อนที่ฉันจะต้องไปเป็นสะใภ้ตระกูลโจวละกันนะ” หญิงสาวตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ สุดๆ
“แต่..แต่ว่ามัน.....” ซองมินเริ่มลังเล เขาไม่รู้หรอกว่าราคามันเท่าไหร่ แต่แค่ชื่อโรงพยาบาลก็น่าจะรู้ว่ามันคงแพงจนแทบเป็นลมแน่เลย
“ไม่มีแต่จ๊ะ..ฉันอยากให้เธอมีสุขภาพแข็งแรง ต่อไปถ้าฉันแต่งงานแล้วย้ายออกแล้ว คงไม่ได้อยู่ดูแลเธอใกล้ๆอีก ก็ได้แต่หวังว่าน้องชายที่น่ารักคนนี้จะมีสุขภาพที่แข็งแรงนะ” หญิงสาวแสร้งทำเป็นเอื้มมือไปลูบศีรษะซองมินอย่างเอ็นดู ฝ่ายร่างบางก็แปลกใจไม่น้อย แม้จะอยู่กันคนละฐานะ แต่อย่างน้อยเขาก็ดีใจที่ซูยองยังรู้สึกผูกพันกับเขาในฐานะพี่น้องบ้าง
“ตกลงฮะ...พรุ่งนี้ผมจะไปตรวจ” ดีมากจ๊ะซองมินเหยื่อผู้โง่เขลา เฮ้ออ เกิดมาเป็นชเวซูยองนี่ดีจริงๆ มีคนมาตั้งท้องลูกให้แทน หญิงสาวคิดแผนการร้ายในหัว อีกไม่นานหรอกนะคยูฮยอน แล้วคุณจะได้ซมซานกลับมาหาฉันแน่ๆ
ซองมินไม่เคยได้รับการตรวจสุขภาพที่วุ่นวายขนาดนี้ เขาออกจากบ้านตั้ง8โมงเช้า คุณหมอและนางพยาบาลที่นี่บริการดีเสียจริงๆ แทบจะอุ้มเขาขึ้นเตียงตลอดเวลา ตอนนี้ก็ตรวจสุขภาพเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผลออกมาว่าซองมินสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ดี แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว อีก3เดือนเมื่อจบการศึกษาแล้ว เขาไม่อยากเคราะห์ร้ายมีโรคร้ายติดตัวมา นับว่าผลของการตรวจสุขภาพในครั้งนี้เป็นเรื่องดี
ซองมินถือใบตรวจสุขภาพเดินมาที่โรงจอดรถ จู่ๆเขาก็พบบางสิ่งตกลงที่พื้น
เอ๊ะ!! กระเป๋าสตางค์ของใครเนี่ย
ร่างบางหยิบมันขึ้นมา เห็นหลังไวๆของใครที่เพิ่งเดินจากไป อาจเป็นกระเป๋าสตางค์ของคนกลุ่มนั้นก็ได้นะ เขาตัดสินใจวิ่งตาม และตะโกนเรียกคนกลุ่มนั้นไว้
“เอ่อ...คุณลุงฮะ คุณลุง เดี๋ยวก่อนฮะ”
“มีอะไรหรอพ่อหนุ่ม” ชายชราท่าทางภูมิฐานเหมือนนักธุรกิจใหญ่หันมาถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“เอ่อ..นี่กระเป๋าสตางค์ของคุณลุงหรือปล่าวครับ” ซองมินถาม พลางยื่นกระเป๋าสตางค์หนังสีน้ำตาลให้ ชายหนุ่มเห็นก็ตกใจไม่น้อย ตายแล้ว นี่เขาแก่ถึงขนาดซุ่มซ่ามทำกระเป๋าเงินหล่นได้ยังยังเนี่ย
“ใช่แล้ว..ขอบใจหนูมากจริงๆนะ เรื่องเงินในกระเป๋าหน่ะไม่เท่าไหร่ แต่มีผ้ายันต์ที่แม่ฉันท่านให้เอาไว้ก่อนเสียด้วยนี่สิ สำคัญที่สุด” ผ้ายันต์ที่เขาพกเอาไว้สำคัญมากๆ ภ้าหายขึ้นมาสงสัยจะมีเคราะห์เข้ามาเยือนแน่ เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักคนนี้ก็นิสัยดีจริง มีน้ำใจ ไม่หยิบฉวยเอาของคนอื่นมาเป็นของตน น่าเอ็นดูไม่น้อย
“คุณพ่อครับ ยืนทำอะไรอยู่หน่ะ” เสียงลูกชายทักขึ้นมา ทำให้ชายชราได้แต่หันไปมอง
“พอดีว่าพ่อทำกระเป๋าเงินหล่ะ หนูคนนี้เขาเก็บได้แล้วเอามาคืนหน่ะ”
“อ๊ะ ..คุณคยูฮยอน” ซองมินที่เห็นหน้าลูกชายของคุณลุงคนนี้ก็แปลกใจไม่น้อย บังเอิญเสียจริงที่เป็นพี่เขยของเขา
“สวัสดีครับคุณคยูฮยอน” ซองมินโค้งทักทายคยูฮยอนอย่างสุภาพ
“อ้าว...นี่ลูกรู้จักกันแล้วหรือ แหม..ดีจริง” ผู้เป็นพ่อดูดีใจที่คยูฮยอนได้รู้จักเด็กมีน้ำใจอย่างซองมิน ในวงการธุรกิจที่แข่งขัน เราก็ควรเลือกคบมิตรสหายที่จริงใจเอาไว้บ้าง
“เอ่อ..ก็ไม่เชิงหรอกครับคุณพ่อ ซองมินเป็นคนของบ้านตระกูลชเว เราเคยพบกันที่งานหมั้นของผม แล้วเขาก็ เอ่อ...เขา..ก็ช่วยผมเอาไว้ตอนเมา” ชายหนุ่มพูดติดขัด รู้สึกหน้าร้อนผ่าวเล็กๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์หน้าอายที่เขาเผลอทำให้ซองมินเห็น
“โอ๊ะ...ตายแล้ว งั้นหนูคนนี้ก็มีพระคุณกับตระกูลเราสินะ ช่วยเหลือเราเอาไว้ทั้งคู่เลย ว่าแต่หนูเป็นหลานสาวของชเวอึนมินหรอจ๊ะ พ่อไม่ยักรู้” ถ้ารู้ว่าอึนมินมีหลานชายหน้าตาน่ารัก ท่าทางสุภาพ กริยาเรียบร้อยแบบนี้ เขาคงจะให้เป็นเพื่อนกับลูกชายเขาไปนานแล้ว
“ไม่ใช่หรอกฮะ..คือว่า..ผมเป็นคนใช้ในบ้านตระกูลชเว” ซองมินเอ่ยตอบเรียบๆ สองพ่อลูกดูจะแปลกใจไม่น้อย ไม่คิดว่ารูปร่าง ลักษณะ การพูดจา ดูไม่น่าเป็นคนรับใช้
“ถ้าอย่างนั้น พ่อแม่หนูคือใครกัน ลุงอยากพบจริงเชียว จะได้ชมเสียหน่อย ว่าเลี้ยงลูกดีจริง”
“เอ่อ...พ่อและแม่ผม..ท่านเสียไปนานแล้วครับ “ ซองมินมีสีหน้าเศร้าสลด จนสองพ่อลูกแทบจะเศร้าตามไปด้วย บรรยากาศรอบตัวซองมินเปลี่ยนไปทันทีเมื่อพูดถึงพ่อแม่ของตน
“อ้า..ถ้างั้นหนูทานข้าวมารึยัง ลุงและคยูฮยอนอยากเลี้ยงข้าวหนูตอบแทน” เมื่อเห็นบรรยากาศรอบตัวเศร้า โจวฮยอนอิลก็เลยเปลี่ยนเรื่องทันที เด็กคนนี้น่าสงสารจริงๆ เห็นแล้วก็อยากช่วยเหลือ
“ขอบคุณคุณลุงมากครับ แต่ไม่เป็นอะไรหรอกฮะ พอดีว่าผมออกมานานแล้ว เดี๋ยวคนที่บ้านจะเป็นห่วง”
“งั้นให้เราไปส่งละกัน”เป็นฝ่ายคยูฮยอนที่พูดออกมาหลังจากเงียบไปนาน เขาเข้าใจเจตนาของผู้เป็นพ่อที่ถูกชะตากับซองมินเข้าซะแล้ว
“ไม่เป็นไรฮะ พอดีผมขับมอเตอร์ไซค์มา”
“งั้นเราเดินไปส่งเธอที่รถละกัน ดีไหมครับคุณพ่อ” คยูฮยอนเสนอ ซึ่งโจวฮยอนอิล และซองมินก็ตกลง
ระหว่างทางเดินไปที่รถ ฮยอนอิลก็ถามโน่นถามนี่ซองมินอย่างเอ็นดูตลอด ส่วนคยูฮยอนก็ได้แต่เดินฟังไปเงียบๆ ถึงเขาจะเป็นพ่อค้าน่าเลือด แต่จากที่ฟังซองมินคุยกับพ่อของเขา ก็สัมผัสได้ว่าเด็กคนนี้เป็นคนสดใส และช่างคิดช่างพูดดีแท้
“นี่หนูเรียนอยู่ม. อะไรแล้วเนี่ย”
“ผมเรียนอยู่ปี4แล้วฮะคุณลุง คณะบัญชี มหาวิทยาลัยโซล”
“จริงเหรือเนี่ย...!! หนูดูเด็กมากเลย ....ว่าแต่มาโรงพยาบาลเป็นอะไร หนูไม่สบายหรอ”
“ไม่ใช่ฮะ ผมแค่มาตรวจสุขภาพเฉยๆ”แม้คยูฮยอนจะแปลกใจเล็กน้อย ที่คนใช้บ้านตระกูลชเวมาตรวจสุขภาพราคาแพงที่ตระกูลของเขา แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากมาย
“ถึงแล้วหล่ะฮะ คุณลุง ผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับคุณลุง” ซองมินเอ่ย แล้วโค้งให้อย่างสุภาพเช่นเคย
“ขับรถดีๆหล่ะ หวังว่าคราวหน้าลุงจะได้กินข้าวกับหนูนะ”
“ขอบคุณครับคุณลุง สวัสดีครับคุณคยูฮยอน” ซองมินกล่าวลาสองพ่อลูกและขับรถตรงกลับไปที่บ้านตระกูลชเวทันที
“คยูฮยอน..”
“ครับคุณพ่อ”
“พ่อรู้สึกถูกชะตากับหนูซองมินไม่น้อย หากลูกแต่งงานกับซูยองเมื่อไหร่ พ่ออยากให้ช่วยสนับสนุนซองมินเขาหน่อย คนดีๆแบบนี้เราต้องส่งเสริมนะ”
“แล้วแต่คุณพ่อเลยครับ” คยูฮยอนไม่ว่าอะไร ถ้าเรื่องไหนทำให้ครอบครัวของเขามีความสุขก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ วันนี้คุณพ่อของเขาก็อารมณ์ดีไม่น้อยที่ได้คุยกับเด็กคนนั้น
ลี ซอง มิน
หลายวันผ่านไป
“ขออนุญาตครับคุณคยูฮยอน” จองโม เลขาส่วนตัวเข้ามาในห้องทำงานของเขา
“มีอะไรหืม”
“คุณซูยอง มาขอพบครับ” เหอะ..ไวเป็นบ้า นี่เขาพยายามตัดปัญหาด้วยวิธีที่ให้เกียรติเธอที่สุดแล้วนะ ดีเท่าไหร่ที่ไม่แถลงข่าวบอกความจริงว่าเธอหน่ะมั่วแค่ไหน แต่ถึงยังไงคยูฮยอนก็คิดว่าตนมีความเป็นสุภาพบุรุษเพียงพอ แม้ตนจะดองกับตระกูลชเวไม่ได้ แต่ก็ถือว่าตระกูลนี้ก็พอมีผลประโยชน์ให้เขาเก็บหุ้นอยู่บ้าง ดังนั้น
“เชิญเข้ามา”
“นี่มันคืออะไรคะ” เสียงมาก่อนตัวอีกนะเนี่ย สงสัยจะโกรธจริง ยังไม่ทันเงยหน้าคุยกันคยูฮยอนก็พอจับอารมณ์อีกฝ่ายออก
“ก็ตามที่แจ้งไปหล่ะครับ คุณขาดคุณสมบัติข้อสำคัญเข้าซะแล้ว พ่อและแม่ของผมต้องการอุ้มหลาน แต่เมื่อคุณให้ผมไม่ได้ ดังนั้นทุกอย่างต้องหยุด” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขาพยายามจะไม่ใส่อารมณ์กับเรื่องที่เธอหลอกลวงเขามากนัก กลัวจะเสียสุขภาพจิตปล่าวๆ
“มะ...หมายความว่าคุณจะถอนหมั้น แล้วก็ไปหาคู่ครองในอุดมคติของคุณต่อไปงั้นหรอ!!!” สุดจะทนจริงๆ ผู้ชายคนนี้กำลังมองเห็นเธอเป็นเหมือนตัวเลขตลาดหุ้นหรือไง ถึงมีกว้านซื้อและขายทิ้ง
“ก็คงจะเป็นอย่างนั้นแหละครับ และผมก็เชื่อว่าคุณคงจะได้เจอคนที่รักคุณอย่างจริงใจเหมือนกัน” เขากล่าวอวยพรเธอ ในใจก็คิดว่า ออกไปได้แล้วคนจะทำงานต่อ
“ไม่นะคะ คยูฮยอน มันต้องมีทางอื่นสิ” เม้ว่าเขาจะปากร้าย พูดตรง เห็นแก่ตัว และเย็นชาสุดๆ แต่เมื่อมาหักลบกับหน้าตาหล่อร้ายและฐานะทางครอบครัว เธอก็คิดว่าเขาคือฟางเส้นสุดท้ายที่เธอต้องจับไว้ให้แน่น
“อะไร” ชักรำคาญแล้วนะ ผู้หญิงคนนี้โง่หรือปล่าว ?? ถึงดูไม่ออกว่าเขาไม่ต้องการเธอแล้ว
“ฉันมีน้องชายคนละแม่คนอยู่คนนึง คุณอาจจะไม่เคยรู้ แต่ความจริงแล้วคุณเคยเจอเขาแล้วที่งานหมั้นของเรา” เธอรีบอธิบายให้ฟางเส้นสุดท้ายของเธอฟังอย่างหนักแน่น ในใจก็ภาวนาให้เขายอมทำตามข้อตกลงใหม่ที่เธอจะเสนอ
“คือพ่อฉันพลาดไปมีอะไรกับเลขา แล้วได้ลูกชายหน้าตาน่ารักเหมือนผู้หญิงมาคนนนึง” นี่นอกจากเธอจะเคยทำแท้ง แล้วพ่อของเธอยังมีเมียน้อยอีกหรือเนี่ย น่ากลัวจริงๆคนตระกูลนี้ โชคดีที่พ่อของเขารักเดียวใจเดียวกับแม่แค่คนเดียว ครอบครัวเราจึงอบอุ่น
“ซองมินหน่ะ คนที่ช่วยคุณที่หน้าห้องน้ำ” เมื่อเธออธิบาย เขาก็ร้องอ๋อ เด็กคนนั้นเองหรือ คือลูกนอกสมรสของชเวมินอึน น่าสงสารจัง ถ้าเป็นไปได้เขาต้องทำตามที่พ่อบอกเสียแล้ว ต้องสนับสนุนส่งเสริม
“คือว่าเขากับฉันกรุ๊ปเลือดเดียวกัน และเขาก็เป็นเด็กกำลังโต ถึงแม้จะเป็นผู้ชาย แต่คุณก็รู้ว่าการแพทย์สมัยนี้ทันสมัยมาก นี่ซีวอนก็ได้คุยกับคุณหมอเรื่องปลูกถ่ายมดลูกให้ซองมินแล้ว มันเวิร์คมากเลยนะคะ”
“คุณคิดจะให้น้องชายตัวเองเป็นแม่อุ้มบุญแทนเนี่ยนะ” คยูฮยอนถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ รู้สึกดีจังที่ไม่ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่โง่และน่ากลัวคนนี้
“ค่ะ ง่ายนิดเดียว ถ้าคลอดออกมาฉันจะดูแล และเป็นแม่เด็กเอง” เธอตอบและยิ้มอย่างภูมิใจในแผนการที่เธอและพี่ชายช่วยกันคิดขึ้นมา
“ขอบคุณมากนะครับ แต่ผมคงรับข้อเสนอนี้ไม่ได้ มันยุ่งยากเกินไป” แถมเสี่ยงเกินไปด้วย การลงทุนที่มีความเสี่ยงขนาดนี้ เลี่ยงได้ต้องเลี่ยงให้ถึงที่สุด อีกอย่างเขาสงสารซองมินด้วย เด็กนั่นน่าจะยังไม่รู้แผนการนี้ หรือถ้ารู้ก็คงจะถูกสองพี่น้องนี่บังคับเป็นแน่
“ผมมีประชุมต่ออีก10นาที ต้องเตรียมตัวแล้วหล่ะ ขอโทษด้วยนะครับ”ไม่นะ!! เขากำลังจะชิ่งหนีเธอไป ต้องทำอะไรสักอย่างสิ
“ถ้า..ถ้าคุณไม่สามารถแต่งงานกับฉันได้ แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมคะ” ซูยองตีหน้าเศร้า จะให้ฟางเชือกสุดท้ายของเธอขาดไม่ได้ เธอรักเขา แม้ว่าเขาจะนิสัยแย่กับเธอก็ตาม
“แน่นอนซูยอง เราสองตระกูลรู้จักกันมานาน” เขาพูดแค่นั้นก่อนจะยิ้มให้เธอเล็กน้อยและเดินออกจากห้องไป
เพื่อนงั้นหรอคยูฮยอน ก็ได้!! ในเมื่อฉันมาขอความร่วมมือด้วยดีๆแล้วคุณไม่ยอม ฉันคงจำเป็นที่จะต้องบีบบังคับแล้วหล่ะ หึ!! หญิงสาวได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น แผนการนี้จะหยุดไม่ได้ เธอเดินมาไกลเกินกว่าจะถอยกลับ ยังไงเธอก็ต้องให้ซองมินเป็นแม่อุ้มบุญของเธอให้จนได้
เอาภาพพี่สาวคนสวยของซองมินมาฝาก>> ชเวซูยอง ^__^
ตอนนี้ครบเเล้วนะจ๊ะ ไม่รู้ว่าบทสนทนาเยอะไปหรือปล่าว
เเต่ก็ถือว่าโชคดีที่คุณพ่อของคยูชอบมินนี่เเหละนะ 5555
ต่อไปเเผนการเเม่อุ้มบุญจะเป็นยังไงนะ ต้องติดตาม
เเอบสปอยอ่ะ ว่าตอนหน้ามีเอ็นซีเเล้วอ่ะ เร็วไปไหม??
เเล้วไรเตอร์จะหาวิธีลงเอ็นซีให้อ่านนะ ขอกลับไปนอนคิด นอนจิ้น นอนมโน ก่อน หุหุ
ความคิดเห็น