รอยรักในรอยทราย

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 ไม่น่าปากมอม ^^

เพลงไพรหายเข้าไปครู่หนึ่งและและออกมาในชุดเตรียมออกกำลังกายก็ว่าได้หญิงสาวมีผ้าพันมือมาด้วยแล้วยื่นมือให้ชายวัยกลางคนสวมนวมให้แล้วหญิงสาวก็เหวี่ยงตัวขึ้นสังเวียนผ้าใบอย่างสง่างาม

“ไม่ต้องตกใจหรอกครับ นั่นไอ้เพลง เฮ่ย หนูเพลงไพรเค้ากำลังจะชกมวยออกกำลังกายน่ะครับ” ลุงวินอธิบายเมื่อสังเกตว่าชายหนุ่มสูงศักดิ์ข้างกายมีทีท่าเหมือนจะสงสัย

“สนใจจะประลองเชิงมวยกับไอ้เพลงมันหน่อยมั้ยล่ะพ่ะย่ะค่ะ เดี๋ยวกระหม่อมจะจัดเต็มสักยกสองยกให้หากมีพระประสงค์”ลุงวินเอ่ยชวนอย่างนึกสนุก

“ได้ เราจะประลองกับนางตามคำเชิญของท่านดู”

“แต่ฝ่าบาท มันไม่ควรนะพ่ะย่ะค่ะ” มายิสเอ่ยเตือน

ในเมื่อคำเตือนของมายิสไม่เป็นผล มวยคู่เด็ดจึงเริ่มอุบัติขึ้นท่ามกลางเสียงเชียร์ที่ดังกระหึ่มชีคหนุ่มเป็นฝ่ายรับเสียมากกว่าเพราะดูท่าแม่เสือสาวน่าหม่ำตัวนี้ฤทธิ์จะเยอะจริงอย่างที่มายิสเคยเตือนไว้ แต่เขาหรือจะระคายมือแค่นี้ในเมื่อเขาเคยผ่านสมรภูมิโหดๆมาเยอะเหมือนกันแค่นี้นับเป็นเรื่องสนุกเสียมากกว่า แต่แล้วโอกาสก็มาถึงชายหนุ่มเมื่อหญิงสาวไม่ทันระวังชายหนุ่มพลิกกายกลับมากอดคู่ต่อสู้ที่น่ากอดเสียจนหลายคนตาค้างไปตามๆกัน

“ไอ้เพลง เอ็งแพ้ว่ะ ฮ่าๆ ๆ” ลุงวินและพักพวกหัวเราะกันใหญ่

“เออ ข้าแพ้ แล้ว ว่าแต่คุณจะกอดชั้นอีกนานมั้ย ไม่เห็นเหรอคนอื่นมองอยู่เต็มไปหมด ชั้นอายเค้า ปล่อยได้ยัง” หญิงสาวกล่าวเสียงห้วนแต่ใบหน้าแดงเถือก จนอดเอ็นดูไม่ได้ นี่หรือเปล่าเสน่ห์สาวไทย น่าจะใช่นะ เขามั่นใจว่าตัวเองคงหนีไม่รอดบ่วงเสน่ห์ของสาวหน้าหวานตรงหน้าเป็นแน่ เพราะดูท่าร่างกายของเขาทรยศความตั้งใจที่มีมานานตั้งแต่ใครคนหนึ่งตีจากเพราะความโลเลไม่แน่นอน ไม่ซื่อสัตย์ เป็นงูพิษที่เลี้ยงไว้ใกล้ตัว แล้ววันหนึ่งมันได้แว้งกัดเขาจนต้องเจ็บปวดในหัวใจโดยไร้หนทางเยียวยา  มาวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น หัวใจที่ด้านชาของเขาเป็นอะไรไปทำไมถึงได้รู้สึกปรารถนาในตัวหญิงไทยผู้นี้ หรือเขาจะเป็นบ้าไปแล้วแค่นางมีวิถีปฏิบัติที่แตกต่างจากคนอื่นก็คิดปรารถนาในตัวนางขึ้นมา แต่นางเป็นผู้หญิงเป็นสตรีเหมือนกันมิใช่เหรอ หรือนี่จะเป็นอีกหนึ่งมารยาหญิงกันนะ คิดได้ดังนั้นชีคหนุ่มแทบจะผลักร่างบางให้กลิ้งลงบนพื้นผ้าใบทันที

“ชั้นแพ้แล้ว คุณจะไปธุระที่อื่นต่อไม่ใช่เหรอ ไปได้แล้ว” หญิงสาวบอกอย่างยอมรับว่าตัวเองแพ้คนตรงหน้าพร้อมๆกับไล่คนตรงหน้าทันที

“เฮ้ย ไอ้เพลง เอ็งไปไล่ท่านทำไมวะ อย่าไปฟังมันนะท่าน ไอ้นี่มันปากไม่หวานขวานฝ่าซากก็ว่าได้ถ้าไม่ได้อยู่ในหน้าที่ล่ะก็มันกัดหมด อย่างที่เห็นนี่แหละ อย่าถือสามันเลยนะพ่ะย่ะค่ะ” ลุงวินโวยวายพร้อมกับขอโทษขอโพยท่านชีคผู้สูงศักดิ์อย่างเสียไม่ได้

“ไม่เป็นไร เราจะกลับแล้วเหมือนกัน ขอบคุณที่เอื้อเฟื้อสถานที่ออกกำลังกาย อ้อ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ในหน้าที่นะ เพลงไพร”ประโยคหลังหันมาพูดกับหญิงสาวเสียงขรึมเล่นเอาคนฟังขนลุกชอบกล ทายได้เลยว่า พรุ่งนี้อุปสรรคชิ้นใหญ่ในการทำงานต้องมีแน่ๆ เพราะดูท่ารายการเอาคืนจะต้องเกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ นี่เธอจะต้องเจออะไรบ้างนะพรุ่งนี้

‘ไม่น่าปากมอมเลยเรา เล่นของสูงชักจะเสียวๆแล้วสิ’ เพลงไพรคิดในใจ ‘แต่ช่างเถอะอย่างมากก็แค่ออกจากงานเท่านั้น ดีเหมือนกันจะได้เปิดค่ายมวยแข่งกับลุงวินซะเลย’ ถึงแม้งานที่ทำจะเป็นงานที่เธอรักแต่อีกสิ่งหนึ่งที่รักไม่แพ้กันก็คือศักดิ์ศรี ในเมื่อเรื่องมันจะเกิดก็คงต้องปล่อยมันไป เธอคิดอย่างปลงๆ

@@@@@@@@@@@@@@@@

ฮ่าๆๆๆๆ  หนุกมั้ย ^^ ส่งเสียงกันหน่อย