คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 Rancor
Chapter 2 Rancor
Killpong Part
“ทำไม ทำไม ทำไม….”
ทำไมชีวิตของผมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมผมต้องโดดเดี่ยว ทำไมเขาและเธอถึงต้องทิ้งผมไป ทำไมผมถึงต้องเป็นฝ่ายสูญเสีย
…คำถามที่ไม่เคยได้รับคำตอบ หล่อเลี้ยงชีวิตของผมไว้ด้วยความแค้น แค้นพวกมันที่ทำให้ผมต้องสูญเสีย แค้นพวกมันที่ทำให้ชีวิตของผมต้องเป็นแบบนี้ ทุกๆอย่างดังก้องอยู่ในหัวของผม ภาพคืนนั้นยังชัดเจน สัมผัสเหล่านั้นยังไม่เลือนหาย ทุกหยาดเลือดที่ไหลริน ทุกเสียงกรีดร้องที่ได้ผมรับรู้.. สลักอยู่ในความทรงจำของผมอย่างไม่มีวันลบเลือน ตอกย้ำถึงความโหดเหี้ยมของมัน กรีดลึกลงในทุกอณูความรู้สึกของผม
“ผมทำอะไรผิด?”คำถามที่ผมได้แต่ถามตัวเอง ใช้ชีวิตอันน่าสมเพชอยู่เพื่อรอการแก้แค้น และผมคิดว่า… เวลานั้น ได้มาถึงแล้ว…
End Killpong Part
.
. .
ณ โกดังร้างใกล้ท่าเรือ
คนจากฝั่ง’ฮาเดส’
มารอกันตามนัดของ’สกาย’
และเมื่อฝั่งสกายมาถึง รถกระบะปริศนาหลายคันก็ขับมาจอดประจันหน้าทั้งสองฝ่าย
“ตัวเสือกมาแล้ว” บาสเตียนเอ่ยนิ่งพร้อมเสยผมสีฟ้าสวย ดวงตาคมสีดำจ้องมองอีกฝ่ายอย่างหัวเสียเล็กน้อย
ความเงียบปกคลุมทุกอย่างท่ามกลางความมืดและอากาศเย็น ในไม่ช้า ร่างสูงของคนในรถคาบบุหรี่ออกมายืนในท่าสบายๆ “สวัสดี ไอลูกตุ๊ด”
ฮาเดสกัดฟันกรอดและกำหมัดแน่น “ความแค้นของมึงคือเรื่องของมึง เกี่ยวอะไรกับพวกกูไม่ทราบ”
“เกี่ยวสิ”ชายร่างสูงใส่สูททั้งชุดเอ่ยเรียบๆ
“เรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกกู มึงอย่ามายุ่งคิล”ฮาเดสพูด
“ในเมื่อมีโอกาสที่พวกมึงมารวมตัวกันแบบนี้ กูจะปล่อยไปได้ยังไง”
“พ่อง! หนวกหู” สกายพูดอย่างหัวเสียก่อนเปิดฉากยิงกระสุนสาดใส่ฝั่งรีเวนท์
รีเวนท์หรือองค์กรที่คิลพ่องคุมอยู่จำนวนหลายสิบคนลงมาจากรถกระบะก่อนกราดยิงกลับมา
“ควย แม่งเอากันมาเป็นกองทัพ”รูซเซียพูดกับเวสตาร์ขณะวิ่งหาที่หลบ
“ในขณะที่กูมากันอิ๋มนึง” เวสตาร์ถอนหายใจ
ทางด้านบาสเตียนและฮาเดสที่ยืนมองสถาณการณ์เงียบๆปล่อยให้พวกที่เหลือกำจัดคนฝั่งคิลพ่อง ก่อนที่จะยกบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างสบายใจ
“มึงจะไม่ทำอะไรเลย?”บาสเตียนถาม
“รอ”ฮาเดสตอบก่อนพ่นควันสีขาวออกมา
.
. .
. . .
ค่ำคืนที่เงียบสงบกลับไม่ใช่คืนนี้ เพราะเสียงปืนที่กราดยิงใส่กันอย่างบ้าระห่ำดังอยู่อย่างต่อเนื่องขององค์กรมาเฟียทั้งสองฝ่ายที่เป็นศัตรูคู่แข่งกันในทุกเรื่องตั้งแต่สมัยก่อตั้งองค์กร
เสียงปืนดังสนั่นจนแยกไม่ออก แต่กลับเป็นฝ่ายของรีเวนท์ที่ล้มตาย เพราะฝั่งของฮาเดสและสกายยอมสงบศึกสายเลือดชั่วขณะ รีเบลต่างวิ่งหาตัวคิลพ่องกันจนวุ่นแต่ก็ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด
“อยู่นี่เอง”เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมปากกระบอกปืนสีดำทมิฬที่จ่ออยู่ที่ท้ายทอยของคิลที่ยืนอยู่บนประภาคารของท่าเรือ
“…………..”คิลเพียงปลายสายตาไปมองสกายเล็กน้อยแล้วยิ้มเย็น
“มีอะไรจะพูดมั้ย”สกายแสยะยิ้ม
คิลพ่องเพียงยักไหล่เบาๆก่อนใช้มือเอื้อมไปกดปืนของสกายลง “ไงน้องชาย”
‘ปัง!’ เสียงปืน
“ฟอซ!”
“ทำห่าอะไรอยู่! มีโอกาสแล้วแท้ๆไอเหี้ย!”ก่อนที่แมชที่วิ่งตามกันมาจะถีบคิลพ่องตกจากประภาคารลงทะเลไป
“กลับกันเถอะ….”สกายมีท่าทีที่เปลี่ยนไป ก่อนเดินหันหลังก่อนลงจากประภาคารไปตามด้วยเพื่อนทั้งสองที่มองหน้ากันอย่างงงงวย
.
. .
“เห้ยๆ! ใครแม่งแฟนตาซีบินลงมาจากประภาคารวะน่ะ!” รูซเซียโวยวายแล้วชี้ไปที่เงาดำๆมืดๆที่ร่วงลงมาจากประภาคาร
“อะจะอะ….” เวสตาร์หรี่ตามอง
“โอ๊ย!!”
‘ตุ๊บ!’
จู่ๆร่างของรูซก็ล้มลงไปนอนกองกับพื้น
“ควยไรวะ!”เวสหันไปตะหวาดเสียงดังก่อนพบเทรซที่ยืนยิ้มสพใจพร้อมแกว่งไม้ในมือไปมา
.
. .
. . .
“รูซโดนทำร้าย!”เวสเดินแบกร่างไร้สติของรูซเดินมาทางฮาเดสก่อนที่ทุกคนจะมาช่วยพยุง
“ใคร”ฮาเดสถามเสียงเรียบ
“เหี้ยเทรซ”
“กลับ!”เมื่อสกายลงมาจากประภาคารก็ตะโกนสั่งลูกน้องของตัวเอง
“ไม่ได้!”จู่ๆฮาเดสก็ตะคอกออกมา
“?”
“โครนอสเรียกพบเราทุกคน….”
kitta
ความคิดเห็น