คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นอนzZz
…
*อีตาเจ้าชายบ้า! = )3 = อยู่ดีๆก็เอาหน้าเข้ามาใกล้! เชอะ!!!*
มาม่อนที่นั่งหน้าบู้บี้อยู่บนที่นอนกดเปลี่ยนทีวีไปเรื่อยๆโดยที่ไม่สนใจรายการที่อยู่ตรงหน้าแม้แต่น้อย
เพราะตัวเองกำลังนึกถึงเรื่องของเจ้าชายโรคจิต โดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัวเลย...
.
.
“ชิชิชิ น้ำฟักบัวห่วยชะมัดเลย~ คอยดูนะ จะหั่นให้แหลกเลยยยยย~” เบลที่กำลังบ่นๆๆๆพลางเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมแกว่งมีดเล่น
“คุณเจ้าชาย ใส่เสื้อดีๆสิคะ แขนเสื้อเปิดไหล่จะหลุดแล้ววว=3=” มาม่อนทำเสียงล้อเลียนทั้งๆที่ยังทำหน้าบู้บี้ไม่หาย
“เห.. วันนี้ยัยขี้งกเป็นอะไรหว่า ทำไมหน้าบึ้งเหมือนคนหมดตัว.. แต่ว่า.. หน้ามาม่อนก็บึ้งบู้บี้อยู่ทุกวันแล้วนี่หน่า ก๊ากกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชิชิชิชิ~” เบลขำก๊าก
“O▾△▾O … อะ..อีตาบ้า!! ตาเจ้าชายโรคจิตตตตตต!! ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!! ตายซะเถอะ!!!” แล้วมาม่อนก็ไล่เชือดเบลอีกครั้ง... . . .
เสียงโครมครามของทั้งสองทำให้ฟรานงัวเงียเดินกอดหมอนเปิดประตูเข้ามา ภาพที่ฟรานเห็นคือ... เท้ามาม่อนอยู่ใกล้ๆหน้าเบลที่หันไปมองฟราน มาม่อนก็หันไปมองแล้วชะงักท่านี้ เพียงไม่กี่เซนเท่านั้น นับว่าฟรานช่วยเบลไว้ไม่ให้โดนลูกเตะมหาปลัยพิฆาต? ของมาม่อน แต่ถ้าฟรานมาช้ากว่านี้ล่ะ?.... ท่านก็นึกภาพเอาเองเถอะครับ...
*เฮือกก! ถ้าเราโดนรุ่นพี่มาม่อนโมโหแบบนี้.. เราก็คงจะ.. มีชะตากรรมเดียวกันแบบรุ่นพี่เบลสินะเนี่ยยยย!?!? O△O;;;;*
"ข..ขอโทษครับ..O△O"จากนั้นฟรานก็ค่อยๆรีบออกไปจากห้องอย่างกลัวๆหลังจากที่เกร็งอยู่ในสถานการ์ณนั้นนานพอควร
ตุ้บ! “โอ้ย!” มาม่อนนอนตัวแข็งทับเบลลงกับพื้น
“ยัยงก! หนักนะ! ลุกออกไป ̴”
“เห.. จ๊ากกกกกก!!! ตาเจ้าชายโรคจิต!!!O[]O”มาม่อนตกใจ! รีบลุกถอยห่างเบลชิดผนังห้องด้วยความเร็วสูง
“มาม่อนอ้วนขึ้นแน่เลย เจ้าชายหนักนะเนี่ย ชิชิชิ~”
“จะบ้าเรอะ!! ท่านมาม่อนคนนี้รักษาหุ่นอย่างดีย๊ะ!! แบร่! ~>p<”
“ชิชิชิ เจ้าชายง่วงละ เธอก็ไปนอนซะสิ”
“นายนอนบนพื้นก็แล้วกัน” มาม่อนผลักเบลแล้วตัวเองก็ยึดเตียงให้ทุกพื้นที่มีแต่เงินอันมากมายของมาม่อน
“ไม่อาวววววว เจ้าชายจะนอนกับมาม่อนนนนนน~~~~~” เบลงอแงแล้วกระโดดกอดมาม่อน
“หะ..เห๊!!!!!!???? O△O นะ..นายทำอะไรของนายเนี่ยห๊า!!!!!!!!!!>[ ]<” ว่าแล้วมาม่อนก็เผลอ?ต่อยไปที่แก้มของเบลเฟกอล
“อั๊ก! โอ๊ยยยยยยยยยย!!!! ตุ้บ!” เบลกระเดนลงไปสลบบนพื้น..
*อะ...อะไรกันเนี่ย ทะ..ทำไมเราถึง.. รู้สึกแปลกๆแบบนี้ล่ะ? ..ทั้งๆที่ผ่านชั้นโดนเบลอุ้มไปไหนต่อไหนตั้งหลายครั้ง แต่ทำไมพอชั้นกลับร่างเดิมแล้วมันรู็สึก..+///[]///+*
“โอ๊ยยย! มาม่อน เจ้าชายเจ็บนะ!” เบลโอดครวญแล้วลุกขึ้นมากุมแก้มตนเองที่โดนต่อย
“ค..ความผิดนายนั่นแหละ! ย..อยู่ดีๆก็มา.. กอดชั้น..”ประโยคหลังมาม่อนพูดเสียงแผ่ว
“ชิชิ เจ้าชายไม่ผิดซักหน่อย~”
“ไม่รู้ ไม่ชี้! นอนแล้ว!!>^<” ว่าแล้วมาม่อนก็คลุมโปงนอนทันที
“เฮ่! เดี๋ยวสิ! เจ้าชายจะนอน...ช่างเถอะ..” เบลเปลี่ยนอารมณ์แล้วมานอนข้างล่างแทน
.
.
.
.
.
.
.
*ฝันดีเจ้าบ้า..!/ฝันดียัยงก..!* ทั้งสองบังเอิญคิดพร้อมกัน...Z z Z
..
.
.
.
-----------
..และมาม่อนก็ยังคงซึนอยู่เหมือนเดิมเจ้าค่ะ~
ขอบคุณที่เม้นนะเจ้าคะ~\()/
ความคิดเห็น