นิยายฮาๆเทลส์รันเนอร์+นารุโตะ ภาค2

ลำดับตอนที่ #3 : ผ้าคลุมการเวลา ไฟฉายขยายส่วน

     นารุโตะ:โหเมืองนี้สุดยอดไปเลย!!
     อาเบล:เอาฉันลงทีจะอ้วกอยู่แล้ว =[]=
     โนบิตะ:งั้นก็หยุดพักที่ภูเขาหลัง รร. ล่ะกัน
   ณ ภูเขาหลังรร.
     อาเบล:เฮ้อ - -
     โนบิตะ:เอาหละนอนกลางวันดีกว่า^^
     ราฟ:อ้าวจะนอนแล้วหรอ
     ซากุระ:นั่นน่ะสิ
     โนบิตะ:ZzzzzZ
     ฮารุ:writerช่วยปลุกหน่อยสิ
     writer:ZzzzzZ
     writerนัท:ไอแลค!! -*-
     นารุโตะ:ว่าแต่กระเป๋านี่มีอะไรบ้างน้า =~=
     โชวอน:น่านน่ะดิ
     ราฟ:รื้อออกมาดีกว่า^^
     ซากุระ:อย่าน่ามันเสียมารยาท ซาสึเกะคุง writer ช่วยห้ามทีสิ
     ซาสึเกะ/writerเวส,นัท:หยิบออกมาเร็วๆสิ -*-
     ซากุระ:อ้าวนี่ก็อีกคน - -*
     กาย:นี่มันไฟฉายอะไรกันน่ะ
     writerนัท:ไฟฉายย่อส่วนมั้ง
     writerเวส:ขยายส่วนมากกว่า
     ราฟ:ผ้าอะไรกันเนี่ย
     นารุโตะ:มีลายนาฬิกาด้วย
     กาย:เปิดดูซิ(เปิดไฟฉายส่องไปที่ผ้า)
     ราฟ:เห้ย!! ทำไมมันใหญ่ขึ้นอ่ะ
     ฮารุ:เห้ยมันครอบแล้วโว้ย!!!
   หลังจากนั้น
     writer/โนบิตะ:อ้า~นอนกลางวันสบายจังเลย^^
     writerนัท:สบายกันจิงน่ะพวกมุง -*-
     writer:อ้าวทำไมนายกลายเป็นเด็กอ่ะ?
     โนบิตะ:นั่นมันผ้าคลุมการเวลานี่
     writer:เห้ย! ไฟฉายขยายส่วน
     นารุโตะ:writer!! ตื่นแล้วหรอ มาดูอะไรหน่อยซิ!!
     writer:อะไรหรอนารุโตะ!?
     คิบะ:เจ้าพวกนั้นจู่ๆก็กลายเป็นเด็กน่ะสิ
     โชวอน:มีแค่พวกฉันสามคนกับ writerเวส ที่ไม่โดน
     โนบิตะ:แย่ล่ะโดนว่าแน่ๆ
     ราฟวัยเด็ก:เอามานี่ของฉัน(แย่งของเล่น)
     ฮารุวัยเด็ก:ของฉันต่างหาก
     writerเวส:ช่วยเล่นกันดีๆได้มั้ย
     ซากุระวัยเด็ก:แงๆ ซาสึเกะคุงรังแกหนู  แง~~
     ซาสึเกะวัยเด็ก:ขอโทษน่ะฉันไม่ได้ตั้งใจฉันผิดไปแล้ว
     คนอื่นๆที่ไม่โดน: =[]=
     writer:กลายเป็นเด็กหมดทุกคนเลยหรอเนี่ย
     นารุโตะ:อาเบลกับกายน่ะหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้!!
     writerเวส:อาเบลน่ะปีนต้นไม้อยู่ แต่กายฉันเห็นเดินไปทางนั้นแล้วหายไปไหนแล้วไม่รู้!!
     โนบิตะ:แย่ล่ะทางนั้นมันหน้าผานี่นา
     คนอื่นๆ:หา
     คิบะ:แล้วทำไมไม่รีบบอกห๊า!!! ฮ่วย!!! -*- อากามารุช่วยตามกลิ่นหมอนั่นที
     อากามารุ:โฮ่งๆ
     นารุโตะ:นายมีของวิเศษสิน่ะยืมอะไรที่ใช้ตามหาได้หน่อย
     โนบิตะ:เอ่อ....
     writerทั้งสาม:เอาให้แน่ใจก่อนว่ากายยังอยู่แถวๆภูเขา
     โนบิตะ:งั้นไม้เท้าชี้ทาง!!! หมอดู ox!! ว่าแต่ใช้ยังไงแล้วอ่ะ - -
     writerนัท:ฉันใช้เป็นเอามานี่
     คิบะ:อย่างนายนใช้เป็นด้วยหรอเนี่ย!?
     writer&writerเวส:มันดูโดเรม่อนบ่อยจะตาย
     writerนัท:เริ่มจากหมอดู ox ก่อน กายเทลส์รันเนอร์ยังอยู่บริเวณภูเขาหรือไม่
     หมอดู ox:ปู่ ปู่
     นารุโตะ:อ้าวไม่อยู่หรอเนี่ย
     โชวอน:งั้นก็ลงเขาไปแล้วน่ะสิ
     writerนัท:เอาล่ะไม้เท้าชี้ทางช่วยตามหากายที
     ไม้เท้าชี้ทางชี้มาที่writer
     writerนัท:ไม่ใช่กายนี้ ฉันหมายถึงกายเทลส์ต่างหาก
     writerเวส:ก็ดันชื่อเหมือนกันนี่ - -*
     โชวอน:ก่อนอื่นทำให้เจ้าพวกนั้นกลับเป็นเหมือนเดิมก่อนเหอะ - -
     นารโตะ:นั่นนะสิ - -*
     โชวอน:เอาล่ะแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม พวกนินจาช่วยหาบริเวณเขาเพื่อให้แน่ใจก่อน ส่วนที่เหลือจะหาในเมือง
     คนอื่นๆ:รู้แล้วน่าไปกันเหอะ

   ณ บริเวณเมือง
     กายวัยเด็ก:เอ...หลงทางอีกแล้วมั้งเรา
     ชิซุกะ:เอ๋หนูน้อยมาทำอะไรตรงนี้หรือจ๊ะ หลงทางหรอ
     กายวัยเด็ก:เอ่อคับ ช่วยพาผมไปส่งที่บ้านโนบิหน่อยคับ(ฉลาดจริงน่ะแก)
     ชิสึกะ:เอ๋? รู้จักกับโนบิตะด้วยหรอจ๊ะ?
     กายวัยเด็ก:คับ
     โชวอน:เฮ้ กาย นายอยู่ที่หนายยยยยยยยย
   ณ บริเวณภูเขา
     นารุโตะ:ลงภูเขาไปแล้วรึเปล่าเนี่ย?
     คิบะ:มาดูนี่เดะ
     ซากุระ:หา!!
     คิบะ:ดูเดะมีเปลือกอะไรแปลกๆแล้วก็รอยเท้าด้วย
     ซาสึเกะ:ไอเทมแคปซูล
     นารุโตะ:เจ้านี่เอารองเท้าแดงแซงปรู้ดลงเขาไปหรอเนี่ย?
     คิบะ:ถ้าลงเขาไปแล้วก็ตามกลิ่นไปดีกว่า
   อีกด้านหนึ่ง
     ราฟ:เจ้าบ้าาาาาาาาาาา!!!!! นายอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
     กายวัยเด็ก:ฮัดชิ่ว!!ใครนินทา - -
   หลังจากนั้น
     โชวอน:อ้าวนารุโตะนายกลับมาบ้านทำไม?
     นารุโตะ:นายก็เมือนกันแหละน่า
     writer:เราทำตามที่ไม้เท้าชี้ทางบอกเท่านั้นเอง
     ซาสึเกะ:พวกเราตามจมูกคิบะมา
     ฮารุ:พวกนายก็กลับมาบ้านหรอ?
     ราฟ:นายหายไปไหนมา!?
     ฮารุ:ฉันแยกไปคนละทางกับพวกนายแล้วตามจมูกอาเบลมานี่แหละ
     อาเบล:ฉันได้กลิ่นหมอนั่นกลับกลิ่นผู้หญิงคนนึงแล้วก็พอดูอีกทีก็กลับมาที่บ้าน
     writerเวส:ฉันอยากฆ่ามานนนนนนนนนนนนน!!!!
     writerนัท:ใจเย็นก่อนเว้ยเฮ้ย!!
   ที่บ้าน ณ ห้องของโนบิตะ
     กายวัยเด็ก:ทำไมมาช้ากันจัง?
     writerเวส:เพราะตามหาใครกันล่ะ -*-
     โนบิตะ:นายมาที่นี่ได้ยังไง?
     กายวัยเด็ก:ทำให้ฉันเป็นเหมือนเดิมก่อนเหอะเสื้อมันโคร่ง
     กายด้านมืด:เล่าแทนล่ะกัน มีเด็กที่ชื่อว่าชิซุกะมาส่งน่ะ
     โนบิตะ:ช...ชิซุกะจังน่ะหรอ...
     กายด้านมืด:ประมาณนั้น
     กายวัยเด็ก:เลิกคุยก่อนได้มั้ยคุณด้านมืด? - -
   หลังจากนั้น
     กาย:เง้อ~อย่างที่เล่านี่แลหะให้ไอเทมลงหน้าผามาแล้วเดินกลับบ้าน
     โนบิตะ:โดราเอม่อนช้าจังเลย
     กาย:เห็นโทรศัพท์มาว่าจะกลับมามะรืนนี้
     โนบิตะ:นายรูจักโทรศัพท์กาลเวาด้วยหรอ
     กายด้านมืด:มันไม่รู้จักหรอก เพราะฉันเป็นคนรับเอง
     โชวอน:ชักง่วงแล้วสิ - -
     นารุโตะ:นั่นน่ะสิเหนื่อยทั้งวัน
     ซาสึเกะ:ไปก่อนล่ะกัน
     กาย:จิงสิเห็นก่อนวางสายบอกด้วยว่าให้เอามินิ...อะไรแล้วน่ะ?ออกมาจากกระเป๋าสำรอง
     คนอื่นๆ:ช่างเถอะน่าง่วงแล้วนายก็ไปนอนซ่ะ

โปรดติดตามตอนต่อไป(ตอนนี้ทำไมแต่งยาวจังฟ่ะ -*-)
Writer Guy