ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2.ชิเอล เเห่งเเฟนทอมไฮฟ์(100%)
ตุ้บ!
"โอ๊ยยยยยยยย!เจ็บโว้ย ทับตูทําซากอะไรยามาโมโตะ" ปลาหมึก(?) ดิ้นไปมา ยามาโมโตะก็ยังคงไม่ลุกออกไปเพราะอะไรไปฟัีงประโยคถัดไปของยามะ
"ใครเอาปลาหมึกมาบดงั้นเหรอ!ปลาหมึกสายพันใหม่สีเงินสินะ ชอบๆๆ!"ยามะไม่ทันสังเกตุบอมถูกยัดเข้าที่กระเป๋ากางเกง เเต่ด้วยที่เซนต์ดีเจ้าตัวเลยล้วงกระเป๋ากางเกงดู...........
อา...ระเบิดนี่!!...ชิบหอยเเล้วไง?
ไม่ทันที่ยามาโมโตะจะเขวี้ยงมันออกไปตัวชนวน ก็ถึงจุดเชื่อเพลิงพอดี
อา...มันจะระเบิดเเล้วล่ะตัวเธอว์...ฮะๆๆๆ!คิดถึงอาเบะจังเลย
บรึ้มมมมม!!
เย่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่ใช่ๆผิดคิว มันต้อง....?
"อ๊ากกกกกกกกก!!" ยามาโมโตะ กระเด็นไปนอนเเผ่อยู่ที่ๆห่างจากโกคุเดระเเละสึนะประมาณ 80 เมตร (ตัวเ้ลขนี่จงใจจังเนอะ//ก็หล่อนเป็นคนเขียนเองนะ)
"ยามาโมโตะ "มันหลับไปแล้วครับพี่น้อง...?จู่ๆก็มีเสียงเอะอะโวยวายอยู่อีกฝากของสวนนี้ ใช่!ที่มันที่ไหน
"โว้ยยยยยย!มีใครอยู่ไหมสุดหูรูด"เรียวเป๋!เดินเซไปเซมาตรงเข้าไปที่ๆเห็นเพื่อนๆนั่งอยู่"เฮ้ยยย!ซาวาดะ"ไม่ทันพูดจบก็มีม้าวิ่งมาด้วยความเร็วสูง เตะเข้าที่เป้าสําคัญ กระเด็นไปแล้ว
อืม...ลอยสูงสุดหูรูด...เจ็บเเปล๊นๆคุงสุดหูรูด
"โว้ยยยย!เจ็บไ_่(เว้นไว้เพราะเดาว่าจะรู้)"สึนะมองอมนุษย์ที่ลอยไปไกลเรื่อยๆ เเล้วก็มองบุคคลผู้มาใหม่เด็กชายที่อายุไล่เลี่ยกัน มองมาที่พวกสึนะ
(มาต่อเเล้วจ๊ะ)
"อ้าว!มีคนอยู่ในสวนบ้านเราได้ไงน่ะ?"เด็กชายสวมผ้าปิดตากระโดดลงมาจากม้าด้วยท่าทีคล่องเเคล่ว เเต่ก็ไม่เเคล้ว
ปึ้ก!
ตุ้บบบ!...
"เจ็บ!เซบาสเตียน นายอยู่ไหนน่ะ"เด็กชายตะโกนลั่น จากนั้นก็มีฝาเเฝดมุคุโร่โผล่มา
"ครับ!นายน้อย"เเต่ว่าเขาไม่ใช่มุคุโร่อย่างเเน่นอน ก็ตามันสีเดียวกันหมดเลยนี่หว่า!
-------------------------------------------------เดี๋ยวมาต่อนะจ๊ะอีก60%---------------------------------------------------------
มาต่อเเล้วจ้า
"นายน้อยขอรับ!เป็นยังไงบ้างขอรับ"สึนะมองด้วยทึ่่ง อึ้ง เหมือนเรื่องตลกร้าย ฮิบาริตรงไปหมายจะฟาดพ่อบ้านลึกลับเเต่ว่า....
"อะไรกันน่ะขอรับ!"ฮิบาริมองพ่อบ้านลึกลับด้วยความหมั่นไส้ 'เจ้าสัปปะรสเน่าจอมเเอ๊บ!'
"คุณน่ะ!เรื่องเมื่อตอนนั้นทํา่เเสบมากเลยนะ"พ่อบ้านลึกลับยังคงงงเต็ก!'ตูไปฆ่าใครเหรอเเต่จําไม่ได้เลยนี่สิ!'ประโยคนี้เเสดงว่าเฮียพ่อบ้านที่ทุกคนรู้ว่าเป็นใคร ซาดิส//ฉึก โดนมีดเสียบ
"กระผมไม่เคยรู้จักพวกคุณเลย!กระผมมีชื่อว่า เซบาสเตียน มิคาเอลิส"สึนะก็เข้าไปใกล้ในระยะ 2เมตร(ใกล้?)
------------------------------------------------เดี๋ยวมาต่ออีก50%-----------------------------------------------------------------
ต่อ
"ผมไม่อยาก....รู้จักชื่อของคุณหรอกนะ"เซบาสเตียนเเข็งทันที ตอนนี้เซบาสเตียนนั่งหลบมุมเเล้วมีสปอตไลฟ์ส่องไป
"โดนปฎิเสธซะเเเล้วขอรับ!"เซบาสเตียนสวมวิญญาณมะเขือม่วงผู้ถูกรังเเก(กั๊กคุง)ทันใด จู่ๆมิกุก็โผล่มา(ชิเอลนั่นเเหละ)
"นี่!ไอ้มะเขือม่วงเเกอย่ามามั่วเเต่อู้สิเฟ้ย"ชิเอลเดินเอาไม้ตีม้า(อ่าา เขาเรียกว่าไรนะก๊ะ)ฟาดกับเซบาสเตียน 'นายน้อยขอรับตีอีกสิขอรับ กระผมช๊อบชอบ'
'ไอ้มาโซคิสเอ๊ย!!' เอิ่ม...ไม่มีคําบรรยาย รู้สึกว่าเเลสถานะการณ์นี้ทุกคนรวมฮิบาริ ดูจะเข้ากันได้ดีเหลือคณานัก
"ว่าเเ่ต่เราอยู่ที่ไหนเนี่ย!"สึนะที่เพิ่งรู้สึกตัว ตะโกนลั่น เเต่เหมือนจะไร้เสียงตอบรับ จากสิ่งมีชีวิตรอบๆนั้น อา!นี่ตูพูดคนเดียวเหรอเนี่ย
"เอาล่ะ!เชิญเข้าไปในคฤหาสน์ก่อนดีไหมขอรับ อากาศเริ่มหนาวเเล้วนะขอรับ!"เซบาสเตียนหันไปหาชิเอล ชิเอลยิ้มเป็นเชิงอนุญาติ
"ก็ดีครับ!"สึนะเเละคนอื่นๆเดินเข้าไปผิงไฟข้างหน้าเตาผงอบอุ่นนั่น โดยที่ไม่สามารถล่วงรู้ถึงภัยที่กําลังจะตามมา
ตาที่1คือผู้ที่มีชีวิตน่าเบื่อ
ตาที่2เป็นของผุ้ที่ทําตามใจตน ตาที่3เป็นของผู้ที่มีพิษ ตาที่4เป็นของนักเปียโนตาบอด
ตาที่5เป็นของนักสตรีนิยม ตาที่6เป็นของคนที่เต็มไปด้วยความทุจริต ตาที่7เป็นของหญิงม่าย
ตาที่8เป็นของบุคคลผู้รํ่ารวย
เกมไม่เเน่นอนของพระเจ้า
"โอ๊ยยยยยยยย!เจ็บโว้ย ทับตูทําซากอะไรยามาโมโตะ" ปลาหมึก(?) ดิ้นไปมา ยามาโมโตะก็ยังคงไม่ลุกออกไปเพราะอะไรไปฟัีงประโยคถัดไปของยามะ
"ใครเอาปลาหมึกมาบดงั้นเหรอ!ปลาหมึกสายพันใหม่สีเงินสินะ ชอบๆๆ!"ยามะไม่ทันสังเกตุบอมถูกยัดเข้าที่กระเป๋ากางเกง เเต่ด้วยที่เซนต์ดีเจ้าตัวเลยล้วงกระเป๋ากางเกงดู...........
อา...ระเบิดนี่!!...ชิบหอยเเล้วไง?
ไม่ทันที่ยามาโมโตะจะเขวี้ยงมันออกไปตัวชนวน ก็ถึงจุดเชื่อเพลิงพอดี
อา...มันจะระเบิดเเล้วล่ะตัวเธอว์...ฮะๆๆๆ!คิดถึงอาเบะจังเลย
บรึ้มมมมม!!
เย่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่ใช่ๆผิดคิว มันต้อง....?
"อ๊ากกกกกกกกก!!" ยามาโมโตะ กระเด็นไปนอนเเผ่อยู่ที่ๆห่างจากโกคุเดระเเละสึนะประมาณ 80 เมตร (ตัวเ้ลขนี่จงใจจังเนอะ//ก็หล่อนเป็นคนเขียนเองนะ)
"ยามาโมโตะ "มันหลับไปแล้วครับพี่น้อง...?จู่ๆก็มีเสียงเอะอะโวยวายอยู่อีกฝากของสวนนี้ ใช่!ที่มันที่ไหน
"โว้ยยยยยย!มีใครอยู่ไหมสุดหูรูด"เรียวเป๋!เดินเซไปเซมาตรงเข้าไปที่ๆเห็นเพื่อนๆนั่งอยู่"เฮ้ยยย!ซาวาดะ"ไม่ทันพูดจบก็มีม้าวิ่งมาด้วยความเร็วสูง เตะเข้าที่เป้าสําคัญ กระเด็นไปแล้ว
อืม...ลอยสูงสุดหูรูด...เจ็บเเปล๊นๆคุงสุดหูรูด
"โว้ยยยย!เจ็บไ_่(เว้นไว้เพราะเดาว่าจะรู้)"สึนะมองอมนุษย์ที่ลอยไปไกลเรื่อยๆ เเล้วก็มองบุคคลผู้มาใหม่เด็กชายที่อายุไล่เลี่ยกัน มองมาที่พวกสึนะ
(มาต่อเเล้วจ๊ะ)
"อ้าว!มีคนอยู่ในสวนบ้านเราได้ไงน่ะ?"เด็กชายสวมผ้าปิดตากระโดดลงมาจากม้าด้วยท่าทีคล่องเเคล่ว เเต่ก็ไม่เเคล้ว
ปึ้ก!
ตุ้บบบ!...
"เจ็บ!เซบาสเตียน นายอยู่ไหนน่ะ"เด็กชายตะโกนลั่น จากนั้นก็มีฝาเเฝดมุคุโร่โผล่มา
"ครับ!นายน้อย"เเต่ว่าเขาไม่ใช่มุคุโร่อย่างเเน่นอน ก็ตามันสีเดียวกันหมดเลยนี่หว่า!
-------------------------------------------------เดี๋ยวมาต่อนะจ๊ะอีก60%---------------------------------------------------------
มาต่อเเล้วจ้า
"นายน้อยขอรับ!เป็นยังไงบ้างขอรับ"สึนะมองด้วยทึ่่ง อึ้ง เหมือนเรื่องตลกร้าย ฮิบาริตรงไปหมายจะฟาดพ่อบ้านลึกลับเเต่ว่า....
"อะไรกันน่ะขอรับ!"ฮิบาริมองพ่อบ้านลึกลับด้วยความหมั่นไส้ 'เจ้าสัปปะรสเน่าจอมเเอ๊บ!'
"คุณน่ะ!เรื่องเมื่อตอนนั้นทํา่เเสบมากเลยนะ"พ่อบ้านลึกลับยังคงงงเต็ก!'ตูไปฆ่าใครเหรอเเต่จําไม่ได้เลยนี่สิ!'ประโยคนี้เเสดงว่าเฮียพ่อบ้านที่ทุกคนรู้ว่าเป็นใคร ซาดิส//ฉึก โดนมีดเสียบ
"กระผมไม่เคยรู้จักพวกคุณเลย!กระผมมีชื่อว่า เซบาสเตียน มิคาเอลิส"สึนะก็เข้าไปใกล้ในระยะ 2เมตร(ใกล้?)
------------------------------------------------เดี๋ยวมาต่ออีก50%-----------------------------------------------------------------
ต่อ
"ผมไม่อยาก....รู้จักชื่อของคุณหรอกนะ"เซบาสเตียนเเข็งทันที ตอนนี้เซบาสเตียนนั่งหลบมุมเเล้วมีสปอตไลฟ์ส่องไป
"โดนปฎิเสธซะเเเล้วขอรับ!"เซบาสเตียนสวมวิญญาณมะเขือม่วงผู้ถูกรังเเก(กั๊กคุง)ทันใด จู่ๆมิกุก็โผล่มา(ชิเอลนั่นเเหละ)
"นี่!ไอ้มะเขือม่วงเเกอย่ามามั่วเเต่อู้สิเฟ้ย"ชิเอลเดินเอาไม้ตีม้า(อ่าา เขาเรียกว่าไรนะก๊ะ)ฟาดกับเซบาสเตียน 'นายน้อยขอรับตีอีกสิขอรับ กระผมช๊อบชอบ'
'ไอ้มาโซคิสเอ๊ย!!' เอิ่ม...ไม่มีคําบรรยาย รู้สึกว่าเเลสถานะการณ์นี้ทุกคนรวมฮิบาริ ดูจะเข้ากันได้ดีเหลือคณานัก
"ว่าเเ่ต่เราอยู่ที่ไหนเนี่ย!"สึนะที่เพิ่งรู้สึกตัว ตะโกนลั่น เเต่เหมือนจะไร้เสียงตอบรับ จากสิ่งมีชีวิตรอบๆนั้น อา!นี่ตูพูดคนเดียวเหรอเนี่ย
"เอาล่ะ!เชิญเข้าไปในคฤหาสน์ก่อนดีไหมขอรับ อากาศเริ่มหนาวเเล้วนะขอรับ!"เซบาสเตียนหันไปหาชิเอล ชิเอลยิ้มเป็นเชิงอนุญาติ
"ก็ดีครับ!"สึนะเเละคนอื่นๆเดินเข้าไปผิงไฟข้างหน้าเตาผงอบอุ่นนั่น โดยที่ไม่สามารถล่วงรู้ถึงภัยที่กําลังจะตามมา
ตาที่1คือผู้ที่มีชีวิตน่าเบื่อ
ตาที่2เป็นของผุ้ที่ทําตามใจตน ตาที่3เป็นของผู้ที่มีพิษ ตาที่4เป็นของนักเปียโนตาบอด
ตาที่5เป็นของนักสตรีนิยม ตาที่6เป็นของคนที่เต็มไปด้วยความทุจริต ตาที่7เป็นของหญิงม่าย
ตาที่8เป็นของบุคคลผู้รํ่ารวย
เกมไม่เเน่นอนของพระเจ้า
.
.
.
.
การดํารงชีวิตเป็นเพียง'การเดินหมาก'
"เอาล่ะ!ได้เวลาที่เราจะทํางานกันสักทีสินะ!!"ชายหนุ่มในชุดหน่วยรบพิเศษจากอิตาลี มองสหายหญิงด้วยความตื่นเต้น สหายหญิงรู้สึกระอากับใบหน้ายามนี้อย่างมาก
"อา!เราต้องจัดการเเฟนทอมไฮฟ์ตามคําสั่ง'ท่าน'ผู้นั้น นี่นะ!!!"เงาทั้ง2ค่อยๆเลื่อนหายไปราวกับสายหมอก ท้องฟ้ายามราตรีฉาบไปด้วยความชั่วร้ายเเละเมื่อสิ่งที่รออยู่ จะเป็นเช่น....?
ยามเช้าที่สดใสของจาโปเน่(ญี่ปุ่น)
"หม่าม๊า!เห็นพวกสึนะรึเปล่าล่ะ"รีบอร์นครูพิเศษถามหาลูกศิษย์ไม่ได้เรื่องของตัวเอง
"ไม่นิ๊!รีบอร์นคุงบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าจะพาพวกสึนะไปทัศนะศึกษาน่ะ เเล้วรีบอร์นคุงมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงจ๊ะ!!"รีบอร์นขมวดคิ้วทันที เเล้วก็คิดว่าคงซวยเเน่ๆ
"ฮี่ๆๆๆๆ!เจ้าอัลโกโนโน่อะไรนั่น ทีนี้ก็ไม่มีทางสู้'ท่าน'ผู้นั้นได้เเล้วล่ะ"ชายหนุ่มคลุมฮู้ดสีส้มหัวเราะด้วยเสียงเเปลกประหลาด
"เขาชื่ออัลโกบาเลโน่ตางหาก sajin"เเล้วชายหนุ่มคลุมฮู้ดสี่ดําก็โผล่มาเเละหายไปราวกับไม่มีตัวตน
ตัดไปอีกด้าน
"นายท่านตอนนี้เราได้ส่งวองโกเล่ไปยุคของพ่อบ้านปีศาจเรีบยร้อยเเล้วครับ เหลือเเต่รอเวลาเท่านั้น"เด็กหุน่มในชุดพ่อบ้านยิ้มให้กับผู้เป็นนาย
"Dio(ภาษาอิตาลีเเปลว่าพระเจ้า)ดีจริงๆสินะค่ะ!!ที่พวกเขาไปถึงเเล้ว ทีนี้...พวกวองโกเล่ต้องย่อยยับด้วยมือฉันเเน่ค่ะ"
ท่ามกลางห้องมืดมิดเเผนการบางอย่าสงถูกขึงไว้ราวกับรอเวลาที่ หมากของฝ่ายใดฝ่ายนึงจะเริ่มเดินเปิดเกม
เอาล่่ะ!ฉันจะเฝ้ามองเเ้ล้วกันเพราะฉันเป็นDIO
.
.
.
การดํารงชีวิตเป็นเพียง'การเดินหมาก'
"เอาล่ะ!ได้เวลาที่เราจะทํางานกันสักทีสินะ!!"ชายหนุ่มในชุดหน่วยรบพิเศษจากอิตาลี มองสหายหญิงด้วยความตื่นเต้น สหายหญิงรู้สึกระอากับใบหน้ายามนี้อย่างมาก
"อา!เราต้องจัดการเเฟนทอมไฮฟ์ตามคําสั่ง'ท่าน'ผู้นั้น นี่นะ!!!"เงาทั้ง2ค่อยๆเลื่อนหายไปราวกับสายหมอก ท้องฟ้ายามราตรีฉาบไปด้วยความชั่วร้ายเเละเมื่อสิ่งที่รออยู่ จะเป็นเช่น....?
ยามเช้าที่สดใสของจาโปเน่(ญี่ปุ่น)
"หม่าม๊า!เห็นพวกสึนะรึเปล่าล่ะ"รีบอร์นครูพิเศษถามหาลูกศิษย์ไม่ได้เรื่องของตัวเอง
"ไม่นิ๊!รีบอร์นคุงบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าจะพาพวกสึนะไปทัศนะศึกษาน่ะ เเล้วรีบอร์นคุงมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงจ๊ะ!!"รีบอร์นขมวดคิ้วทันที เเล้วก็คิดว่าคงซวยเเน่ๆ
"ฮี่ๆๆๆๆ!เจ้าอัลโกโนโน่อะไรนั่น ทีนี้ก็ไม่มีทางสู้'ท่าน'ผู้นั้นได้เเล้วล่ะ"ชายหนุ่มคลุมฮู้ดสีส้มหัวเราะด้วยเสียงเเปลกประหลาด
"เขาชื่ออัลโกบาเลโน่ตางหาก sajin"เเล้วชายหนุ่มคลุมฮู้ดสี่ดําก็โผล่มาเเละหายไปราวกับไม่มีตัวตน
ตัดไปอีกด้าน
"นายท่านตอนนี้เราได้ส่งวองโกเล่ไปยุคของพ่อบ้านปีศาจเรีบยร้อยเเล้วครับ เหลือเเต่รอเวลาเท่านั้น"เด็กหุน่มในชุดพ่อบ้านยิ้มให้กับผู้เป็นนาย
"Dio(ภาษาอิตาลีเเปลว่าพระเจ้า)ดีจริงๆสินะค่ะ!!ที่พวกเขาไปถึงเเล้ว ทีนี้...พวกวองโกเล่ต้องย่อยยับด้วยมือฉันเเน่ค่ะ"
ท่ามกลางห้องมืดมิดเเผนการบางอย่าสงถูกขึงไว้ราวกับรอเวลาที่ หมากของฝ่ายใดฝ่ายนึงจะเริ่มเดินเปิดเกม
เอาล่่ะ!ฉันจะเฝ้ามองเเ้ล้วกันเพราะฉันเป็นDIO
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น