ดั่งดวงตะวัน(yaoi)

ลำดับตอนที่ #3 : ฟ้าสดใสตะวันทอแสง

                 




                                                  








         ตอนนี้ผมทำงานได้เกือบสามเดือนแล้ว งานผมคือทำตามที่พี่ตะวันสั่ง ไม่ว่าจะ ชงกาแฟ ส่งเอกสารที่แผนกต่างๆ ไปซื้อของกินของใช้ จริงๆแล้วพี่ตะวันมีเลขาอยู่แล้วชื่อ พี่ปลิว ผมเคยถามพี่ตะวันว่ามีเลขาอยู่แล้วจะจ้างผมอีกทำไม พี่ตะวันก็บอกว่า บางทีบางเวลาเลขาผู้ชายจะสะดวกกว่าแบบว่าเวลาที่ต้องไปประชุมที่ไกลๆแล้วต้องค่างคืนถ้าไปกับปลิวสองต่อสองแล้วมันไม่สะดวก ไหนจะที่พักหรือสถานที่อโคจรต่างๆอีก สรุปได้ฟ้ามาช้วยดีขึ้นมากเลยแล้วกัน อ้อลืมบอกพี่ตะวันเป็นผู้บริหารบริษัทเลยรับผมทำงานได้สบายๆแบบไม่แคร์สือ แต่พนักงานที่นี่ก็ดีกับผมทุกคน โดยเฉพาะพี่ปลิว พี่เค้าเป็นเลขาควบเพื่อนสนิทพี่ตะวันตั้งแต่สมัยกระโปรงบานขาสั้น พี่ปลิวเป็นคนสวย อวบแบบเจ้าเนื้อเพราะชอบหาของอร่อยกิน ผมสนิทกับพี่ปลิวเพราะไปตะลอนหาของกินกันบ่อย พี่เค้าชอบเรียกผมว่าน้องสาวเพราะผมเหมือนน้องพี่ปลิวที่เสียไปหลายปีก่อน พี่เค้าเลยรับผมเป็นน้องบุญธรรมไปแล้ว ตอนแรกผมก็ไม่ยอมให้พี่เค้าเรียกว่าน้องสาวหรอกแต่พี่ปลิวมาอ้อนบีบน้ำตาร้องไห้ บอกว่าเค้าคิดถึงน้องสาวมากให้พี่เรียกน้องสาวเถอะ แล้วผมก็แพ้น้ำตาแบบเลยตามเลยต้องให้พี่ปลิวเรียกน้องสาว พี่ปลิวเป็นถึงขนาดขอร้องผู้จัดการแล้วมาอ้อนวอน บังคับ ข่มขู่ ทุกอย่างเพื่อให้ผมไว้ผมยาว กรรมอะไรของฟ้าที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้จะปฏิเสธก็ไม่ได้เฮ้อ....กรรม   


                    "น้องสาวเย็นนี้แวะบ้านพี่ก่อนค่อยกลับนะ"พี่ปลิวเดินมานัดผมเพราะผมจะติดรถพี่ปลิวมาทำงานและกลับบ้านทุกวัน(โดนบังคับ)ตั้งแต่ที่พี่เค้ารู้ว่าบ้านผมกับบ้านพี่เค้าอยู่ห่างกันไปแค่สองซอย
                    "มีอะไรเหรอฮ่ะพี่ปลิวจะให้ฟ้าช่วยทำงานบ้านเหรอ. ระๆหรือว่าพี่ปลิวจะปล่ำฟ้าโอ้ๆๆไม่นะๆพี่ ฟ้ากลัว"ผมทำหน้ากลัวพี่ปลิวก่อนที่พี่ปลิวจะ ป๊อก!ฮือๆเจ็บมากมาย พี่ปลิวใช้วิชาดัชนีนางดีดมาที่เหม่งของผม
                    "กวนนักนะเรา พี่ไม่ชอบแบบน่ารักน่าจับกดหรอก อย่างพี่นะต้อง.....ไม่บอกปล่อยให้งง"


                    พอมาถึงบ้านพี่ปลิวพี่เค้าให้ผมไปรอที่ห้องรับแขกนี้เป็นครั้งแรกที่ผมเข้ามาในบ้านพี่ปลิวเพราะผมจะรอที่หน้าทางแยกเข้าบ้าน
                    "น้องฟ้านี้พ่อแม่พี่"
                    "สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า"ผมยังไม่ทันได้เงยหน้าก็โดนคุณป้ากอดซะก่อน แล้วคุณป้าร้องไห้ทำไมผมทำอะไรผิดเหรอ ผมมองพี่ปลิวที่มองผมแล้วน้ำตาไหลเกิดอะไรขึ้นเนี้ย
                   "แม่ค่ะนั้นน้องฟ้าค่ะ ไม่ใช้น้องสาว"
                   "แม่รู้ลูกแม่รู้แม่แค่คิดถึงน้องสาวเท่านั้นเอง"แล้วคุณป้าก็ปล่อยผมออก
                    "เรียกแม่กับพ่อนะลูกไม่ต้องเรียกลุงกับป้า แต่น้องฟ้าเหมือนน้องสาวลูกแม่จริงๆ"
               
                   หลังจากโดนซักประวัติแบบตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ ผมก็โดนรับฝันด้วยอาหารมื้อใหญ่พร้อมกับการขอร้องให้มาหาพวกท่านบ่อยๆเหมือนเป็นพ่อแม่จริงๆ เกือบสองทุ่มผมขอตัวกลับบ้านก็เดินมาเรื่อยๆไม่นานก็ถึงแต่ที่หน้าบ้านกลับมีรถคุ้นตาจอดอยู่ พี่ตะวัน
                   "พี่ตะวันฮ่ะมีอะไรรึเปล่าฮ่ะ.....มารอนานรึยังทำไมไม่โทรตามล่ะ..."นั้นถามแล้วไม่ตอบมีอะไรหว่า
                   "โทรไม่ติด...ติดต่อไม่ได้...ไปไหนมา...ไปกับใคร!!..."ตอบให้ดีนะไม่งั้นสวยกว่านี้แน่ฟ้า
                   "เอ่อ....แบตหมดฮ่ะพี่ผมไปบ้านพี่ปลิวนะ "โกรธอะไรว้า งงนะเนี้ย
                   "เดี๊ยวนี้ตัวติดกับปลิวเหลือเกินนะ..."ฮึ่มๆๆไอ้ปลิวไอ้เพื่อนเลวรู้อยู่ว่าผมชอบฟ้ายังมาอ่อยอีก
                   "ก็พี่ปลิวเค้าพาไปฝากตัวเป็นลูกคุณพ่อคุณแม่แล้วก็อยู่กินข้าวเลย แล้วพี่ตะวันมีธุระอะไรฮ่ะ"
                   "หึ...รีบทำคะแนนจะขอลูกสาวเค้านะสิ"อย่าหวังเลยไอ้ปลิวว่าแกจะได้ฟ้านะ ต้องผ่านกูก่อนเว้ย!

                   ผมเดินตามฟ้าเข้าบ้านเพราะว่าผมมาบ่อยจนหลับตาเดินยังได้เลย ฟ้าเดินเข้าครัวไปก่อนแล้วนี้จะไม่ง้อเค้าเลยใช้มั้ย ผมเลยไปหาฝนก่อนผมเอาถั่วมาฝากฝนด้วย จริงๆแล้วที่บ้านผมก็มีมาคอร์แม่ผมเลี้องเอาไว้เห็นเรียกว่า ไอ้คุณชาย มันเห็นหน้าผมที่ไรจะร้องดังๆเป็นเสียงไซเรนทุกทีไม่เห็นทำตัวน่ารักเหมือนฝนเลย เรื่องนี้ผมจะบอกฟ้าที่หลัง
                   
                   "พี่ตะวันเอาใจพี่ฝนมากไปแล้วนะ กินเก่งจนตัวกลมไปหมดแล้ว"แหมที่กับพี่ฝนน่ะทำใจดีที่กับเราดิโกรธเรื่องอะไรว้า                                      
                   "........."ง้อสิๆๆ ผมคิดไปมองหน้าฟ้าไป
                   "พี่ตะวันโกรธอะไรฟ้า หายโกรธนะน้า"ผมไม่เคยง้อผูชายคนไหนยกเว้นพ่อเลยนะแต่ตอนนี้กลับมาง้อพี่ตะวันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันแค่ไม่อยากให้พี่ตะวันเค้าโกรธ
                   "ฟ้าจะจีบปลิวเหรอ"ไม่นะพี่ไม่ยอมนะ
                   "บ้าเหรอพี่...พี่ปลิวเค้าแค่เห็นฟ้าเป็นน้องเลยพาไปหาพ่อกับแม่แบบฝากตัวเป็นลูกอ่ะไม่ใช้ลูกเขย หรือว่าพี่หึงพี่ปลิว ผมไม่คิดจะจีบพี่ปลิวแข่งกับพี่หรอก"
                   "พี่ไม่ได้จีบปลิว"แต่ถ้าเป็นฟ้าล่ะก็กำลังจีบอยู่เฮ่อ....ได้แต่คิดไม่กล้าพูดออกไปกลัวฟ้าปฏิเสธแล้วผมจะทำไงล่ะ หรือจับปล่ำทำเมียเลยไม่ดีๆเดี่ยวฟ้าจะเกลียดแล้วหนีผมไป 
                   "แล้วพี่โกรธฟ้าเรื่องอะไร หายโกรธเถอะน่าน้า"
                   "พี่ไม่ได้โกรธฟ้า พี่แค่หิว"แถครับแถ อ่าวฟ้าไปไหนแล้วล่ะไม่ง้อเค้าแล้วเหรอใจร้าย จริงๆผมก็ไม่ได้มีนิสัยแบบนี้หรอกเห็นแบบนี้ผมก็เป็นผู้บริหารนะ ผมจะดุงานเป็นงานขรึมจนไม่มีใครอยากเข้าใกล้ผมเปลี่ยนเลขามามากหลายคนเลยก่อนจะไปตื้อขอให้ไอ้ปลิวเพื่อนสนิทมาเป็นเลขาให้เพราะมันรู้ใส้รู้พุงผมเหมือนที่ผมรู้ใส้รู้พุงมัน เห็นมันบ้าๆชอบไปตะเวนกินนู้นนี่แต่เวลางานมันก็บ้างานพอๆกับผมเลยมันบอกต้องทำงานให้สมกับเงินเดือน(ผมให้เงินเดือนมัน 3 เท่าของที่ทำงานเก่า)ผมกับมันคุยกันได้ทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องฟ้ามันก็เชียผม

                 "พี่ตะวันๆมาทานข้าวฮ่ะผมทำเสร็จแล้ว"พี่ตะวันมาบ่อยจนผมรู้ว่าพี่เค้าชอบอะไรไม่กินอะไรตอนแรกๆพี่เค้าก็ชวนออกไปกินข้างนอกแต่ผมบอกว่าทำเองเร็วกว่าไม่ต้องรอนานตั้งแต่นั้นพี่ตะวันก็จะพาผมไปตลาดซื้อของสดมาแช่อาทิตย์ละครั้ง มันเหมือนเป็นงานอีกอย่างของผมไปแล้ว ผู้ช่วยเลขาพ่วงพ่อครัว
                 "ต้มยำกุ้ง ไข่เจียว ผักสามสี"ของโปรดของผมเลยว่าที่เมียเนี่ยจำแม่นจริงๆ
                 "พรุ่งนี้วันหยุดพี่จะให้ฟ้าทำอะไรรึเปล่าฮะ"ต้องถามฮ่ะต้องถามเพราะวันหยุดส่วนใหญ่พี่ตะวันจะให้ผมติดรถไปเทียวด้วยบอกว่าไปคนเดี่ยวเหงาผมเคยถามว่าไม่ชวนพี่ปลิวด้วยเหรอพี่เค้าตอบว่า ..ปล่อยมันเป็นอิสระสักสองวันเถอะเดี่ยวมันจะหาแฟนไม่ได้แล้วพี่ต้องพามันไปอยู่คานทองนิเวศ..
                 "พรุ่งนี้พี่จะให้ฟ้าไปบ้านพี่"
                 "ไปทำไมฮ่ะหรือว่าพี่จะรับฟ้าเป็นน้องแบบพี่ปลิวอ่ะ"ผมมองพี่ตะวันที่ตั้งหน้าตั้งตากิน
                 "พี่อยากให้ฟ้าเจอแม่พี่กับคุณชายน่ะ  จริงสิฝนไปข่างนอกได้มั้ย"เอาฝนไปด้วยให้รู้จักกับคุณชายจะได้เป็นเพื่อนกันฝนอยู่ตัวเดียวคงเหงาไอ้คุณชายก็พูดกับแม่ผมจนเบื่อแล้ว
                 "คุณชายไหนเหรอ ไหนพี่ปลิวว่าพี่ตะวันเป็นลูกคนเดียวไงล่ะแล้วเอาพี่ฝนไปด้วยจะดีเหรอ"
                 "ดีสิแต่วันนี้พี่ค้างบ้านฟ้านะพรุ่งนี้ค่อยไปบ้านพี่พร้อมกันไม่อยากกลับคอนโดแล้วขี้เกลียจขับรถ แล้ววันนี้วันศุกร์รถก็ติดเยอะ"ผมพูดพร้อมเดินไปที่ห้องฟ้าที่ชั้นบน
                 "พี่ตะวันจะดีเหรอฮ่ะ พี่กลับคอนโดไม่ดีกว่าเหรอไหนจะเสื้อผ้าไซค์พี่ฟ้าไม่มีนะ"
                   

                 ผมบอกพี่ตะวันพรางเดินไปขวางไม่ให้พี่เค้าเข้าห้องผมได้พี่เค้าก็ดันตัวผมออกก่อนเดินเข้าไปยึดเตียงผมเลย คงไล่กลับไปไม่ได้แล้วสินะ
                "พี่ฮ่ะไปอาบน้ำก่อนค่อยนอนเดี่ยวฟ้าไปหาเสื้อผ้าให้ เอานี้ผ้าเช็ดตัว"
                "คร๊าบ..."ผมรับผ้าแล้วเดินไปห้องน้ำ ผมดีใจจนหุบยิ้มไม่อยู่จริงๆ
                "พี่ตะวันเอาเสี้อผ้าของพี่มาให้ฟ้าให้หมดเลยนะฟ้าจะเอาไปซักพรุ่งนี้จะได้มีใส่"ผมว่าแล้วยืนมือไปรับเอาเสื้อที่พี่เค้าค่อยๆถอดที่ละชิ้นๆ...สวยไม่สิๆ...น่าจะเรียกว่า...อะไรก็ช่างแต่รางกายตรงหน้าผมนี้มันช่างสมส่วนเหมาะเจาะลงตัวไปหมดกล้ามแขนเอย หน้าท้องเอย ใบหน้าไม่ต้องพูดถึงสวรรค์ลำเอียงชัดๆคนอะไรโครตหล่อล่ำ แล้วผมสิใครๆก็ว่าสวยบ้างล่ะน่ารักบ้างละเฮ้อ.....น้อยใจสวรรค์
                "ฟ้าเป็นอะไรครับทำหน้าอย่างกันจะปล้ำพี่"เอาสิปล้ำพี่เต็มใจ
                "บ้าแล้วพี่ไปอาบน้ำไป เดี่ยวฟ้าไปอาบข่างล่าง"รีบไปดีกว่า


                ผมเข้าห้องมาก็เห็นพี่ตะวันหลับไปแล้วผมเลยเอาที่นอนเสริมมาปูนอนข่างเตียงพี่เค้าตัวใหญ่หรือเตียงผมเล็กกันแน่นะแต่ก็ฝันดีครับ
    
               อุ่นจังหมอนข้างเรามีกลิ่นหอมเหมือนกุหลาบเลยแฮะ...อื่มมมคงยังไม่เช้าพี่ฝนยังไม่ร้องปลุกนอนต่ออีกหน่อยแล้วกัน...เฮ้ย!!!หมอนเราไม่มีหมอนข้าง  เอาแล้วเว้ยฟ้าตื่นเต็มตาเลยที่นี้แล้วทำไมถึงมาอยู่บนเตียงได้ล่ะว้า  พะพะพี่ตะวันคงยังไม่ตื่นนะ รีบเลยไอ้ฟ้ารีบเลย

               ผมเองตื่นตั้งนานแล้วแหมใครจะหลับลง  ได้นอนห้องเดียวกับว่าที่เมียก็ได้แต่หลับๆตื่นๆคอยมองแต่ฟ้าที่นอนดิ้นไปดิ้นมาจนเกือบสว่าง  ผมเลยลงมาเอาถ่ัวไปปิดปากฝนไม่ให้ร้องปลุกฟ้า (ฟ้าเล่าให้ฟังบ่อยว่ามีพี่ฝนดีกว่ามีนาฬิกาปลุกอีก) ก็ผมอยากนอนดูนานๆนี้ได้เห็นใกล้ๆแบบนี้ทั้งที่ พอผมกลับไปที่ห้องก็เห็นฟ้ากลิ้งมาประตูแล้ว ลองเรียกเบาๆก็ไม่ตื่น ผมเลยอุ้มมาไว้บนเตียงก็ยังไม่ตื่นอะไรจะหลับเอาจริงเอาจังขนาดนี้เดี๋ยวลักหลับเลยนิ  ผมกำลังคิดเพลินๆฟ้าก็เอาขามาเกี่ยวเอาแขนมากอดผมซะแล้ว...ตัวนุ่มนิ้ม...ผิวหอมๆ...ปากน่าจูบ...เฮ่อผมล่ะทึ่งในความอดทนของตัวเองจริงๆที่ห้ามใจไม่ปล้ำฟ้าได้เนี้ย อะ...ฟ้าขยับจะตื่นแล้วผมแกล้งหลับดีกว่า  ผมหร่ีตามองเห็นฟ้าหันซ้ายหันขวาแล้วมองมาที่ผมก่อนจะค่อยๆลุกวิ่งออกไป...คงงงน่ะสิว่ามาอยู่บนเตียงได้ไง น่ารักจริงๆว่าที่เมียเนี้ย