คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อเธอ
คฤหาสควอน
ยูริยาตื่นตั้งแต่เช้ามืด ขึ้นไปเรียกซูยอนที่บนตึกใหญ่
"ซูยอนอา ตื่นหน่อยได้ไหม ฉันมีเรื่องให้เธอช่วย ซูยอนอา"
ซูยอนที่เคยตื่นเช้ามาทำน้ำเต้าหู้ขาย ตื่นขึ้นตามเสียงเรียกของยูริน้องสามี
"มีอะไรหรือยูริ ขึ้นมาปลุกฉันแต่เช้าเชียว" ยังไม่ตื่นดี งัวเงียนิดหนึ่ง
"ซูยอน พรุ่งนี้เช้าฉันจะย้ายออกไปทำสวนกล้วยแล้วนะ ซูยอนอา เช้านี้เธอช่วยพาเจสสิก้าไปซื้อของใช้ส่วนตัวได้ไหม ของเดิมสิก้าโหลดไปซานฟรานหมดแล้ว เธอช่วยพาสิก้าไปซื้อ เอ่อ ชุดชั้นใน ชุดนอนอะไรพวกนี้ อ่ะ นี่เงิน แล้วเธออย่าไปซื้อที่ยี่ห้อแพงมากนะ เอาของดีๆ แต่ไม่แพงอ่ะ ของใช้เกี่ยวกับพวกแม่บ้านแม่เรือนอย่างนี้ด้วยนะ อ่ะ นี่เงิน แยกส่วนกับเมื่อกี้นะ เหลือเท่าไหร่เอามาคืนฉันด้วย " ยูริไม่สนใจว่าซูยอนจะยืนอ้าปากค้างฟังไม่ทัน
"ยูริ จะไปพรุ่งนี้แล้วจริงๆ เหรอ ทำไมเร็วจัง แล้วนี่เธอบอกทุกคนในบ้านหรือยัง" ซูยอนถามเพราะคงยังไม่มีใครรู้
"ไม่อ่ะ ฉันไม่อยากให้มันดูวุ่ยวาย เหมือนอย่างตอนลิลลี่มันไปเมืองนอกนั่นไง ร้องไห้กันจนมันไม่อยากขึ้นเครื่อง เธอก็เห็นไม่ใช่เหรอ" ยูริถามกลับ
ใช่สินะ ทุกคนในบ้านไปส่งลิลลี่เรียนต่อ น้ำตาท่วมสนามบินสุวรรณภูมิ เธอเองก็ร้องไห้จนลิลลี่อยากเปลี่ยนใจไม่ไปมันซะเดี๋ยวนั้น
"อืม มันก็จริงของเธอ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันจะจัดการให้ตามที่เธอสั่ง แล้วนี่ เจสสิก้าของเธอน่ะ ตื่นหรือยังล่ะ"
"ยังจ๊ะ เดี๋ยวฉันจะไปปลุกสิก้าเดี๋ยวนี้ล่ะ"
"อืม ๆ งั้นฉันขออาบน้ำแต่งตัวก่อนละกัน เสร็จธุระแล้วจะรีบลงไปเลยนะ" ซูยอนซะอย่างลองได้รับปากแล้วไม่พลาดสักเรื่อง
.....................
ห้องนอนกั๊บยูล
"สิก้า เจสสิก้าจ๋า ตื่นได้แล้วจ๊ะ จุ๊ฟฟฟฟฟ" ลิงน้อยปลุกแฟนด้วยวิธีพิเศษ
"อื๋ยยย มาปลุกอะไรกันแต่เช้านี่ยูริ"
"สิก้าอ่า พรุ่งนี้เราต้องไปทำสวนกล้วยกันแล้วนะ เช้านี้เธอต้องออกไปซื้อของใช้ส่วนตัว เอาไว้ไปใช้ที่นู่น รีบตื่นไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวซูยอนจะมารับ อ่ะนี่ฉันไปยืมเสื้อผ้าซูยอนมาให้แล้ว ตื่นได้แล้วสิก้า อย่าล้มตัวลงไปนอนอีกสิ" ยูริดึงแขนสิก้าลุกขึ้น ถึงกระนั้นสิก้าก็ไม่ยอมตื่น
".........................." ยูริยืนมองเจสสิก้าล้มตัวไปหลับอีกรอบ
"สิก้าอา ฉันรู้ว่าเธอชอบนอน แต่เราสองคนกำลังจะไปทำสวนกล้วยกัน แค่เธอจะตื่นเช้าไปซื้อของใช้ เธอยังไม่ยอมตื่นเลย อีกหน่อยเธอต้องตื่นเช้าทำกับข้าวให้ฉันไปกินที่สวน เธอต้องดูแลลูก เธอจะทำได้หรือสิก้า" ยูริพูดให้สิก้าคิด โดยไม่รู้ว่าเธอจะได้ยินหรือเปล่า
"ฉันไม่รุ้ว่าฉันจะยื้อให้เธออยู่กับฉันที่นั่นได้กี่วัน..." เจสสิก้ายังนอนอย่างมีความสุข
"สิก้าอา...." ควอนยูริน้ำตาตกใน เมื่อเห็นว่าที่คู่ชีวิตยังนอนอยู่ ไม่มีวี่แววว่าจะตื่น
"งั้นเธอนอนต่อเถอะนะ ฉันจะไปซื้อของให้เธอเอง " ลิงน้อยหันหลังให้แฟนสุดที่รัก
"ควอนยูริ มานี่สิ " เจสสิก้าพูดเสียงดังออกมาจากผ้าห่ม
ลิงน้อยเดินเข้าไปหา นั่งลงบนเตียงรอฟังว่าเจสสิก้าจะพูดอะไร
เธอลุกขึ้นนั่ง โน้มตัวเขาลงมากอด เธอนอนคร่อมเขาไว้แล้วใช้ผ้าห่มคลุม
"ยูริยา..." เสียงเธอกระซิบข้างหูเขา
"สิก้า...เอ่อ ฉัน ....."
"เธอตื่นเต้นใช่ไหมยูริ ฉันก็เหมือนกัน ถ้าฉันไม่เริ่มก่อน เมื่อไหร่ล่ะ กว่าที่เราสองคนจะได้...ทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ "
"เจสสิก้า คือ ฉันยังไม่พร้อม มันเหมือนฝันไป ฉันยังรู้สึกว่าเธอเป็นเหมือนเจ้าหญิงที่ฉัน........ไม่กล้าแตะต้อง"
"ก็ได้ ถ้าเธอไม่...อยากทำ ก็ไม่เป็นไร ฉันไปอาบน้ำก่อนล่ะ จะไปซื้อของกันไม่ใช่เหรอ"
"อู๊ฟฟฟฟฟ"
เขาคว้าเธอลงมากอดบนเตียง ริมฝีปากเธอเผยอออกเพื่อเชื้อเชิญเขา นี่คือจูบแรก ของเขาและเธอ
หวานจังเลย เหมือนมีไฟฟ้าช๊อตไปทั่วร่าง ลิ้นของเธอซุกซนจังลิงน้อย
เธอจับมือเขาสอดเข้าไปในเสื้อนอนเพื่อสัมผัสเนินเนื้อนุ่ม
เธอรู้ใจเขาดี ในร่างกายเธอ เขาชอบส่วนนี้มากที่สุด
"อืมม สิก้าของฉัน นุ่มมือจังเลย" ลิงน้อยเคลิ้มแล้ว
เธอลากมืออีกข้างของเขาลงมาที่หน้าท้องแบนราบ พาเขาสัมผัสไปทั่วเอวคอดขาว
ตอนนี้ เธอปล่อยมือซุกซนของเขาให้เป็นอิสระ
เหมือนอย่างที่เธอหวังไว้
เขาสอดปลายนิ้วลอดเข้าไปในกางเกงขาสั้น ที่เขาให้เธอยืมใส่เมื่อคืน
เขาใช้ปลายนิ้วมือลูบไล้ไรขนเล่นเพื่อสัมผัสความนุ่ม
นิ้วเรียวที่ซุกซนเริ่มสำรวจไปทั่ว เขาลูบไล้ไปทั่วต้นขาอ่อน
แล้วจึงกดปลายนิ้วเข้าแทรกเข้าไปที่เนินกุหลาบสวย
น้ำหวานเธอหรือนี่ ละมุนนิ้วจัง
กลีบกุหลาบแย้มรอเขาเข้าไปสัมผัสให้มากกว่านี้ หากเขามัวล้อเล่นอยู่แค่นั้น เธอคงจะกลั้นใจรอต่อไปไม่ไหว
"ยูริยา ได้โปรดเถอะ ฉันรอเธอมานานมากแล้ว" เจสสิก้าขอร้องเขา อีกแค่อึดใจเดียวเท่านั้น
"สิก้า อย่าเกร็งนะ ฉันจะเบามือที่สุด" นิ้วกลางของเขาค่อยๆสอดเข้าไปในร่างกายเธอ
"เจ็บไหม สิก้า"
"อืมม" เธอไม่ตอบ แต่กลับจับท่อนแขนเขาใว้อยู่อย่างนั้น
เขาขยับเรียวนิ้วนั้นเข้าออก ก่อนที่จะเพิ่มเข้าไปอีกนิ้ว
อ๊ะ เจ็บจัง นี่น่ะหรือ ที่เขาบอกว่าครั้งแรก มันจะขาด มันจะเจ็บ
ยูริอา อย่าขยับเร็วอย่างนั้นสิ ฉันรู้สึกแปลกๆ แล้วนะ อยากเปล่งเสียงระบายบางอย่างออกมาจัง
"ซี๊ดดด " สิก้าหลุดครางหวาน เธอรีบเอามือปิดปาก
"หลับตาเถอะนะสิก้า ผ้าห่มนี่คลุมเราไว้แล้ว ตอนนี้มีเราอยู่ด้วยกันสองคน ไม่ต้องอายฉันหรอกนะ รู้สึกยังไงก็แสดงออกมาอย่างนั้นเถอะ "
เขาขยับข้อมือช้าๆ เรียวนิ้วทั้งสองของเขา อยู่ในร่างกายของฉัน
เขาเริ่มเร่งให้เร็วขึ้น ยิ่งขยับเร็วมากเท่าไหร่ ขาทั้งสองของฉันก็เหมือนจะแยกออกจากกันมากขึ้นเรื่อยๆ
ฉันรู้สึกว่าช่วงล่างฉันบีบรัดเรียวนิ้วเขาแรงขึ้นแรงขึ้น เขากระแทกเรียวนิ้วเข้ามา ยิ่งกระแทกยิ่งบีบรัด
"ยูริยา ฉันไม่ไหวแล้ว ทำให้ฉันหายทรมานสักที"
น้ำหวานไหลหลั่งออกมาเต็มอุ้งมือเขา กางเกงนอนฉันเปียกชุ่ม
"ยูริยา เร็วกว่านี้ได้ไหม ฉันใกล้แล้วนะ" เธอร้องขอความเห็นใจจากเขา
"ให้รางวัลฉันหน่อยได้ไหม ฉันอยากได้ยินเสียงเธอตอนที่..มีความสุขกัน ครั้งแรกของเรา" ยูริกระซิบบอกพร้อมขยับเรียวนิ้วเข้าออกไม่หยุด
"ยูริยา ได้โปรด...เร่งมือเถอะนะ"
"จ๊ะ ที่รัก ฉันจะเอาจริงแล้วนะ"
ยูริยา ฉันนอนหลับตาอยู่แท้ๆ แต่ที่เห็นตรงหน้านี่ ทำไมมันเป็นสีขาวไปหมดเลย
"อ๊าาาา อ๊าาาาาา อ๊างงงงงงงงงงง" สะโพกฉันกระตุกลอยขึ้น แล้วทรุดลงอย่างหมดแรง
"สิก้าอา เธอสั่นไปทั้งตัวเลย หน้าก็แดง" เขาถอนเรียวนิ้วออกมาดู
"เลือดนี่ สิก้าอ่า เจ็บไหมจ๊ะที่รัก"
ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบ
"หน้าแดงจังเลยสิก้า จะนอนต่ออีกสักพักไหม"
"ไม่ล่ะ ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว อ๊ะ แสบจัง"
"สิก้าอา พักก่อนนะเดี๋ยวฉันไปบอกซูยอนให้ไปตอนเที่ยงก็ได้"
"ไม่เป็นไร แค่นี้เอง ไม่เจ็บเว่อร์ขนาดนั้นหรอก ฉันไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันซูยอน อยากเป็นแฟนชาวสวนก็ต้องขยัน ไม่ใช่เหรอ"
"สิก้าอ่า "ยูริคิดว่าเจสสิก้าประชด
"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ฉันพูดจริงๆนะ ตอนนี้ฉันอาจจะตื่นยากสักหน่อย แต่ฉันสัญญาว่าต่อไป มันจะดีขึ้น ฉันจะพยายามนะ เพื่อเธอ ควอนยูริ"
กำลังจะปิดประตูห้องน้ำแล้วมีเสียงลิงดังแว่วมา
"เมื่อกี้2 คืนนี้ต้อง3.."
ขันน้ำลอยมาโดนหัวลิงน้อยดังโป๊ก
"ทะลึ่ง"
-จบตอน-
ความคิดเห็น