(TS8) SHORT FICTION olanla

ลำดับตอนที่ #3 : Volume No.3 (10%)ไกลเเค่ไหนคือใกล้ (เเกงส้มเฟรม)

Volume No.3

อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย

"เเกง เฟรมว่าเราเลิกกันดีกว่าไหมความรู้สึกของเรามันคงไม่เหมือนเดิมเเล้ว "ศุภัคชญาบอกเเก่เเฟนของเธอ ธนทัต
"ทำไมล่ะ เฟรม ทำไมเฟรมต้องบอกเลิกเเกงด้วย"ธนทัตบอกกับศุภัคชญา ด้วยเสียงสะอื้น
"เพราะตอนนี้ ถึงเเม้เราจะอยู่ใกล้กัน เเต่ใจเรามันเหมือนกับเราอยู่ไกลกันเลย เเกงเข้าใจไหม เฟรมต้องการเเฟนที่ดูเเลเฟรมได้ตลอดเวลา ไม่ใช่สนใจเเต่งาน งาน งาน จนลืมไปว่าเเกงยังมีเฟรมอยู่นะ!!!"ศุภัคชญาบอกความในใจกับเเฟนของเธอ เมื่อก่อนเขาเป็นคนที่ใส่ใจเธอดีเเต่ตอนนี้เขาสนใจเเต่งานงานงาน ไม่สนใจเธอเลย
"เฟรม เเกงเปลี่ยนมันได้นะ เเกงจะไม่สนใจงานเเต่เเกงจะสนใจเเต่เฟรมคนเดียว"ธนทัตคุกเข่าลงไปที่พื้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมา ด้วยความเสียใจ
"ไม่เเกง เเกงตัดสินใจตั้งนานเเล้วว่าเเกงเลือกที่จะทำงาน ไม่ใช่เฟรม"เฟรมบอกเเก่ธนทัตด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต่างจากธนทัตนัก เธอเสียใจที่บอกเลิกเขา เเต่เธอก็ทนที่จะอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้
"เเต่เฟรม..."ธนทัตที่จะพูดต่อเเต่ถูกพูดเเทรกด้วยเสียงของศุภัคชญา
"เราขอให้เเกงเจอคนที่ดีนะ "ศุภัคชญาบอกเเก่ธนทัตก่อนที่จะเดินออกไป
"เฟรม..."เสียงอ่อนล้าอันเบาบางของธนทัต มันดังเข้ามาในโสตประสาทของเธอเเต่เธอก็จำเป็นที่ต้องเข้วเเข็งเอาไว้

'เเกง เฟรมขอให้เเกงเจอคนที่ดีนะ คนที่ดีกว่าเฟรมที่จะดูเเลเเกงได้'

 

 

------------------------

ไรท์มาเเล้วจ้า ต้องขอโทษน้าที่เปลี่ยนเรื่อง
ไรท์คิดมันไม่ออกจริงๆ เจอกันจ้าา