ทัวร์นี้มีรักรออยู่นะครับ!!(เอกฮุน)^^~

ลำดับตอนที่ #3 : 2เกมส์

ตอนที่2 แล้วนะคะ จะเริ่มสนุกขึ้นเรื่อยๆ ให้กำลังใจไรเตอร์ด้วยนะ อ้อนๆ ^^

2.

                แสงแดดยามเช้าส่องลอดช่องว่างระหว่างผ้าม่านเข้าในห้อง ฮุนค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะเบิกโพลงด้วยความตกใจ ใบหน้ายามหลับของใครบางคนอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงสองนิ้วด้วยซ้ำ ใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจสม่ำเสมอของคนที่ยังหลับอยู่  คิ้วเข้มที่ดึงความสนใจจากเขาได้เป็นอย่างดี ดวงตากลมที่คอยมองเขาอย่างเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากที่เอาแต่บ่น ทุกอย่างของคนตรงหน้าช่างดึงดูดเขาได้ดีจริงๆ ฉับพลันนั้นเปลือกตาที่ฮุนกำลังจ้องมองอยู่ก็เปิดขึ้น โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว ฮุนผงะออกห่างจากคนตรงหน้าแทบจะทันทีจนเกือบหงายหลังตกเตียง

                “มองอะไร นายไม่เคยเห็นคนนอนหลับหรือไง ^^” รอยยิ้มที่ฮุนพึ่งนึกถึงปรากฏออกมาอีกครั้ง ไอร์ชันตัวลุกขึ้นนั่ง มองหน้าเหวอๆของฮุนแล้วอดขำออกมาไม่ได้

                “ผะ... ผมก็แค่อยากรู้ว่าเวลาที่พี่หลับแล้วจะเป็นยังไง ก็แค่นั้น...” ฮุนอึกอักแก้ตัว แล้วลุกออกมานั่งที่เก้าอี้ที่ตั้งติดประตูระเบียง เพื่อหนีสายตาจับผิดของไอร์

                “แน่ใจนะ ว่านายแค่มอง ไม่ได้คิดจะแกล้งฉัน เวลาที่ฉันหลับ (  - -);;” ไอร์หรี่ตามองคนที่หนีเขาไปนั่งซะห่างอย่างไม่ไว้ใจ ฮุนส่ายหน้าหวือแก้ตัวเสียงดังลั่น

                “ไม่นะ ผมไม่ใช่พี่นะ ที่ชอบแกล้งคนอื่นอยู่ตลอดเวลา ผมไปอาบน้ำแล้ว ~///~” ฮุนทำท่าจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ  แต่คำพูดต่อมาของไอร์ทำให้เขาต้องเปลี่ยนใจ

                “จะอาบทำไม นายไม่อยากเล่นน้ำแล้วเหรอ??”

                “อยากสิฮะ งั้นผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเฉยๆละกัน ^O^” ฮุนกระโดดโลดเต้นเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ไอร์ที่นั่งมองอยู่บนเตียงหัวเราะให้กับความเป็นเด็กๆของฮุน

                ชายหาดที่ทอดยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา ทำให้ฮุนรู้สึกดีที่ได้เห็นมันในตอนนี้ ห่างจากตรงที่เขายืนอยู่ไปไม่กี่เมตร เด็กหญิงที่หน้าตาเหมือนกันมากกำลังวิ่งเล่นแย่งลูกบอลกันอย่างสนุกสนาน ทำให้เขารู้สึกอยากจะกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ไอร์ที่เดินตามหลังฮุนออกมา วิ่งตรงเข้าไปหาเด็กหญิงสองคนที่ฮุนกำลังมองอยู่ และพูดบางอย่างกับเด็กหญิงอยู่สักพัก ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกับจูงมือเด็กทั้งสองคนมาด้วย ฮุนมองการกระทำของไอร์อย่างไม่เข้าใจ โดยเฉพาะตอนที่ไอร์คุยกับเด็กสองคนด้วยแล้ว เขายิ่งอยากรู้ใหญ่ว่าไอร์พูดว่าอะไร

                “ฉันชวนแบมกับบีมาเล่นเกมส์กับเรา^^ นายอยากเล่นมั้ย”

                “เกมส์อะไรของพี่ -_-? หวังว่าคงไม่ใช่รวมหัวกันแกล้งผมหรอกนะ”

                “ที่พูดนี่จะไม่เล่นใช่มั้ย เราจะได้เล่นกันแค่สามคน~O~!!” ไอร์ทำท่าจะเดินหนีไปกับแบมและบี ทำให้ฮุนรีบดึงแขนไอร์เอาไว้

                “ผมก็แค่ถาม ไม่ได้บอกว่าจะไม่เล่นสักหน่อย”

                ไอร์แอบยิ้มร้ายก่อนจะหันกลับมาอธิบายถึงเกมส์ที่เขาจะเล่นให้ฮุนฟัง ฮุนพยักหน้างึกงักเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่ไอร์อธิบาย แต่คิ้วที่ขมวดเป็นโบว์นั่นทำให้คนที่กำลังอธิบายไม่มั่นใจเลยว่าฮุนจะเข้าใจ ถึงอย่างนั้นไอร์ก็กวักมือเรียกแบมกับบีให้เข้ามาหา แล้วตะล่อมขอลูกบอลชายหาดมาถือไว้ในมือ แบมกับบีพยายามดึงกางเกงของฮุนคล้ายจะแกล้งให้กางเกงรูดลง อารมณ์ตกใจทำให้ฮุนรีบคว้ากางเกงเอาไว้ได้ทันพอดี แบมกับบีหัวเราะเสียงดัง ในขณะที่คนโดนแกล้งนึกเซ็งในใจ เฮ้อ... นี่เขามีอะไรน่าแกล้งนักหนาเนี่ย -___-;;

                “เอาล่ะ เราจะเป่ายิงฉุบกันนะ คนไหนแพ้ คนนั้นจะต้องเป็นคนไล่แตะลูกบอล โอเคนะ- O -!!” ไอร์ก้มลงไปเอาคำตอบจากเด็กๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจฟังเขาเลย

                “ได้ค่า^O^” แบมกับบีตอบรับเสียงดัง ก่อนจะเอามือทั้งสองข้างไปซ่อนไว้ด้านหลัง

                “แล้วนายน่ะ พร้อมหรือยัง ^ ^”

                “พร้อมฮะ ก็แค่เป่ายิงฉุบให้ชนะ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยวิ่งไล่แตะลูกบอล ^^” ฮุนตอบอย่างมั่นใจ ขณะที่ไอร์แอบยิ้มเจ้าเล่ห์ เด็กนี่คิดอะไรไม่ทันเขาหรอก นายเสร็จแน่ ฮุน!!

                ทั้งสี่คนเป่ายิงฉุบกันหลายรอบ และคนที่ออกเป็นคนแรกคือฮุน เขายิ้มกว้างเย้ยไอร์ที่ยังคงต้องชิงกับแบมและบี คนที่กระโดดกอดขาฮุนออกมาเป็นคนที่สองคือเด็กหญิงที่เขาไม่รู้ว่าเป็นแบมหรือบี ฮุนมองหน้าไอร์อย่างลุ้น ไม่ได้ลุ้นให้คนขี้แกล้งชนะหรอกนะ แต่เขากำลังลุ้นให้แพ้อยู่ต่างหาก ฮ่าๆๆๆ ^O^!! ฮุนหัวเราะร่าในใจ แล้วเสียงเล็กๆก็ไชโยดีใจเมื่อเป่ายิงฉุบชนะ

                “พี่แพ้... ถ้างั้นก็แย่งลูกบอลให้ได้นะฮะ ^^**” ฮุนคว้าลูกบอลจากมือไอร์มาถือเอง เขาพยักหน้าให้แบมกับบี เป็นอันรู้กันว่าจะต้องเริ่มวิ่งหนีไอร์แล้ว

                (- - เริ่มเกมส์ - -)

                แบมกับบีวิ่งนำหน้าฮุนไป ขณะที่ไอร์ก็สาวเท้าตามฮุนเต็มเหนี่ยวจนเกือบถึงตัว ไอร์เอื้อมมือหวังจะคว้าลูกบอลจากมือฮุน แต่แล้วเขาก็พลาดล้มหน้าทิ่มทราย ทำให้ฮุนระเบิดหัวเราะเสียงดัง ไอร์เม้มปากแน่นลุกขึ้นจะแย่งบอลอีกครั้ง แต่คราวนี้ฮุนเบี่ยงตัวหลบแล้วโยนบอลไปทางแบมกับบี เขาแลบลิ้นใสไอร์ก่อนที่ไอร์จะวิ่งเข้าหาเด็กๆ แบมกับบีโยนลูกบอลสลับกันไปมาจนไอร์เริ่มเวียนหัว เขาพุ่งเข้าล็อคตัวคนหนึ่งไว้แล้วจับให้นั่งลงกับพื้น ก่อนจะพุ่งเข้าหาอีกคน เด็กหญิงกรี๊ดลั่นอย่างตกใจ ก่อนจะโยนลูกบอลไปให้ฮุนที่ยืนคอยอยู่แล้ว

                “นาย... เสร็จฉันแน่ ^___^***” ไอร์ชี้หน้าฮุนก่อนจะพุ่งตัวกระโดดคว้าบอลในมือฮุนอย่างรวดเร็ว ฮุนเบิกตากว้างด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวบวกกับตกใจ ทำให้เขาเซถลาไปกับแรงปะทะ

                และในที่สุดไอร์ก็สามารถแย่งลูกบอลจากมือฮุนไปได้ นั่นหมายความว่าคนที่จะต้องถูกทำโทษที่ทำพลาดจนโดนแย่งบอล ก็คือ... เขาเอง ฮุนเบ้ปากอย่างไม่ชอบใจที่ตัวเองทำพลาด ขณะที่ไอร์ยิ้มกว้างรับชัยชนะของตัวเอง แบมกับบีวิ่งเข้าดีขาฮุนคนละแปะที่ทำให้เกมส์จบเร็วเกิน

                “พี่ชายไม่ได้เรื่องเลยอ่ะ ~O~**” สองคนพูดพร้อมกันเหมือนนัดกันเอาไว้ แล้วถอยมาหาไอร์

                “นายแพ้ นายต้องโดนทำโทษ หึหึ^^~”

                “แล้วพี่จะทำโทษผมยังไง รีบๆบอกมาเลย สายแล้วผมหิวแล้วด้วย ~O~!!” ฮุนกอดอกเตรียมตัวรับการลงโทษ แม้จะรู้ว่าการลงโทษครั้งนี้ ไอร์คงไม่ลงโทษเขาเบาแน่ๆ

                “เดี๋ยวขอปรึกษาแบมกับบีก่อนนะ นายห้ามหนีเด็ดขาด!” ไอร์นั่งลงรวบตัวเด็กสองคนให้เข้ามาใกล้ตัว แล้วซุบซิบกันเสียงดัง ถึงฮุนจะฟังไม่ออก แต่ท่าทางน่ะมันควรจะทำเสียงให้เบาไม่หรือไงนะ

                “ฮุน ไอร์!!! ^O^!! มาอยู่นี่กันเองเหรอ” แป้งตะโกนเรียกมาจากหน้าบ้านพัก แล้ววิ่งเข้ามาหาฮุนช้าๆ

                “มาถึงนี่มีอะไรหรือเปล่าแป้ง” ไอร์ที่ตกลงกับแบมและบีได้แล้ว ลุกขึ้นมาทักทายแป้ง “แต่มาก็ดี มาช่วยฉันลงโทษคนแพ้หน่อยละกัน”

                “แพ้อะไรเหรอ นี่พวกนายมัวแต่เล่นเกมส์จนลืมข้าวเช้าเลยเหรอ” แป้งกอดอกทำแก้มป่องมองไอร์เคืองๆ ก่อนจะหันมายิ้มกว้างให้กับฮุน

                “แต่นายคงไม่ได้ลืมหรอกใช่มั้ย ^^~ เอาล่ะ... จะลงโทษยังไงก็รีบๆเลย จะได้ไปกินข้าเช้ากัน”

                “จับหมอนี่ โยนลงทะเลกัน!!” ไอร์สั่งทุกคนด้วยเสียงอันดังก้อง พร้อมกับพุ่งเข้ารวบแขนฮุนไว้เป็นคนแรก ตามด้วยแป้งที่ออกแรงเข้ารวบเอวของฮุนไว้

                ฮุนได้แต่ร้องห้ามเสียงดังลั่น ไม่ได้รู้เลยว่าทั้งสองคนที่พุ่งมาจับตัวนั้นจะทำอะไรกับเขา รู้แค่ว่าตอนนี้เขากำลังโดนฉุดกระชากอย่างแรง โดยมีแบมกับบีส่งเสียงเชียร์ลั่นหาด กว่าจะทันได้นึกออกว่าที่ไอร์ประกาศก้องเป็นภาษาไทยนั้น คือโยนเขาลงทะเล ตอนนี้ฮุนก็ก้มจ้ำเบ้าเข้ากับน้ำทะเลไปแล้วเรียบร้อย ท่ามกลางเสียงหัวเราะสะใจของขบวนการลงโทษเขา ฮุนตั้งสติอยู่นานก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยความทุลักทุเล ในที่สุดเขาก้ได้ลงน้ำ แต่นี่ไม่ใช่วิธีลงน้ำที่เขาต้องการ เพราะงั้นเขาจะเอาคืน!

                “พี่ไอร์!! พี่อย่าหนีผมนะ ~O~!!” ฮุนตะโกนลั่นแล้ววิ่งไล่ตามไอร์ ซึ่งวิ่งหนีตั้งแต่เขายังพูดไม่จบประโยค แบมบีและแป้งก็ออกวิ่งตามฮุนไปเป็นขบวน

                “หยุดนะพี่ไอร์ แกล้งผมดีนักใช่มั้ย พี่ต้องโดนหนักกว่าผมแน่ หยุดนะ!!”

                “ไม่มีทาง หยุดให้โง่ดิ ขนาดไม่หยุดนายก็แทบจะเหยียบเท้าฉันอยู่แล้ว!!” ไอร์ตะโกนตอบกลับมา โดยที่ยังวิ่งไม่หยุด  แต่ด้วยความที่ช่วงขาของฮุนได้เปรียบกว่า ฮุนจึงสามารถดึงชายเสื้อไอร์เอาไว้ได้ทัน

                “พี่โดนจับได้แล้ว ^__^~” ฮุนยิ้มมุมปาก แล้วยกไอร์ขึ้นก่อนจะโยนลงทะเลแบบที่โดนไอร์ทำในตอนแรก แต่ผิดตรงที่ว่า... ตอนที่ไอร์โยนเขายังพอมีน้ำททะเลอยู่บ้าง แต่ตรงที่เขาโยนไอร์ มันตื้นเกินไปนิดนึง

                “เจ้าฮุน!!!!~” ไอร์เรียกฮุนเสียงดัง พร้อมกับตีน้ำรอบตัวให้โดนฮุน และพอแนวร่วมอีกสามคนวิ่งตามมาถึง ต่างก็วักน้ำใส่กันจนเปียกโชกกันถ้วนหน้า

                ฮุนหัวเราะเสียงดังที่เขาได้เล่นน้ำอย่างที่ตั้งใจเอาไว้สักที พร้อมกับวักน้ำเข้าเต็มปากไอร์โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็แอบสะใจที่จังหวะมันเหมาะเจาะพอดี ไอร์พ่นน้ำในปากออกแทบไม่ทัน รู้สึกเหมือนลิ้นชาเพราะความเค็มของน้ำทะเล  หลังจากเอาคืนไอร์จนสะใจแล้วฮุนก็หันไปหาแป้ง แล้วฉวยจับแขนเธอเหวี่ยงลงน้ำไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งไล่แบมกับบีขึ้นมาบนชายหาด เด็กหญิงสองคนกรี๊ดลั่นวิ่งหน้าตั้งกลับไปหาพ่อกับแม่อย่างรวดเร็ว จนฮุนที่วิ่งตามมาเกือบเบรกไม่ทัน

                “ขอโทษฮะ ทำเด็กๆเปียกแล้วก็เลอะไปหมดเลย ^^” ฮุนโค้งให้พ่อกับแม่ของแบมกับบี

                “ไม่เป็นไรจ๊ะ งั้นขอพาแบมบีกลับไปอาบน้ำนะคะ เราต้องกลับกันแล้วค่ะ แบมบี ลาพี่เขาสิลูก” แม่ของแบมกับบีหันไปบอกลูกสาวทั้งสองคน

                “บ๊าย~บาย พี่เด็กโข่ง ^O^~” แบมกับบีพูดพร้อมกับโบกมือให้ฮุน แล้วเดินกลับไปพร้อมพ่อกับแม่ แม้จะไม่รู้ว่าเด็กๆพูดว่าอะไร แต่ฮุนก็โบกมือให้อย่างเอ็นดู

                “อ้าว... แบมกับบีไปแล้วเหรอ หมดสนุกเลยดิ” ไอร์ที่พึ่งวิ่งมาถึงเอ่ยเซ็งๆ แล้วตีไหล่ฮุนเบาๆ

                “ตีผมทำไมกันเนี่ย ผมไม่ได้ไล่เขากลับสักหน่อย - O -!!”

                “ก็ถ้านายไม่วิ่งมาทางนี้ แม่เขาจะเอาตัวกลับไปมั้ยล่ะ นายนั่นล่ะตัวทำลายบรรยากาศ”

                “พี่ต่างหากที่เป็นตัวทำลายบรรยากาศ ~O~**” ถึงจะรู้ว่าเป็นเรื่องไร้สาระที่กำลังเถียงกันอยู่ แต่ฮุนก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาชอบเวลาที่ได้เถียงไอร์เป็นที่สุด เขาคงจะเป็นดรคจิตไปแล้วตอนนี้

                “พอเลยทั้งสองคน ฉันละงงจริงๆว่าพวกนายมาด้วยกันได้ไง ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้ไปกินข้าวสักที เล่นจนเลยจากข้าวเช้ามาเป็นข้าวเที่ยงแล้วเนี่ย” แป้งตัดบทเสียงเครียด พลางดันตัวสองคนให้กลับไปที่บ้านพัก

                ฮุนที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเดินเช็ดผมเปียกๆออกมาจากห้องน้ำ ก็พบว่าไอร์ที่ไปอาบน้ำที่ห้องน้ำอีกห้องนั้นกำลังนั่งเช็ดผมอยู่บนเตียงก่อนแล้ว ฮุนเดินเลี่ยงไปนั่งที่เก้าอี้ตัวที่เขากระโดดลงจากเตียงไปนั่งเมื่อเช้า โดยมีสายตาคมของไอร์มองตาม ฮุนหรี่ตาอย่างสงสัย ทำไมพี่ตัวแสบถึงได้มองตามเขาแบบนี้กัน นึกจะแกล้งอะไรเขาอีกล่ะเนี่ย พอแล้วนะ เขาเหนื่อย --__--;; อุนนึกระแวงสายตาเจ้าเล่ห์นั่นอยู่ในใจ พลันไอร์ก็ลุกพรวดขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาฮุนช้าๆ

                “อะ... เอ่อ พี่จะเดินมาทางนี้ทำไมเนี่ย -__-;;” ฮุนหยุดมือที่กำลังเช็ดผมอยู่ มองหน้าไอร์อย่างหวาดระแวง เขาจะโดนอะไรอีกล่ะเนี่ย

                “ไม่ต้องกลัวฉันขนาดนั้นหรอก ฉันก็แค่...” ไอร์เว้นวรรคคำพูดไป พร้อมกับโน้มตัวลงมามองฮุนใกล้ๆ ฮุนได้แต่กระพริบตาปริบๆ และไม่ได้คิดจะขยับหนีไปไหน

                ฮุนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตากับไอร์ มันมีบางอย่างแปลกๆไปในตอนนี้ เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่นะ ทำไมเขาถึงไม่คิดจะขยับตัวหนี ทั้งที่กลัวจะโดนคนตรงหน้าแกล้งซะขนาดนี้ และแล้วไอร์ก็ทำเพียงแค่ดึงผ้าขนหนูจากมือฮุนมาแล้วจัดการเช็ดผมให้ฮุนซะเอง

                “นายจะกลัววอะไร ฉันก็แค่จะเช้ดผมให้นายก็เท่านั้น แต่มีข้อแม้นะ...” ไอร์หยุดเช็ดก่อนจะจับหน้าฮุนให้เงยขึ้นมามองเขา “นายจะต้องไม่ทำตัวสนิทกับแป้งระหว่างที่อยู่ที่นี่!”

                เหมือนเป็นคำสั่งมากกว่าคำขอร้อง แม้จะไม่รู้ว่าทำไมไอร์ถึงสั่งแบบนี้ แต่ฮุนก็พยักหน้ารับคำไปอย่างว่าง่าย ในสมองได้แต่คิดไปต่างๆนานาว่าไอร์จะคิดอะไรกับแป้ง และไม่อยากให้เขาสนิทกับแป้งเพราะหึงเขากับแป้ง ถ้าเป็นแบบนั้น... ก็ไม่เห็นแปลกเลยนี่นะ ฮุนสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากหัว ขณะที่คนเช็ดผมก็เช็ดไปฮัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดี
 

แล้วเจอกันอีกทีในตอนที่สาม เร็วๆนี้นะคะ
ไรเตอร์ขอไปเค้นความคิด แล้วจะรีบมาอัพด่้วนๆเลย
โปรดติดตามด้วยนะ^^~