คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : HOST NO.2
HOST NO.2
ชายหนุ่มผิวขาวร่างสูงเดินลัดเลาะผ่านวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ที่มารวมตัวกันคับคั่งจนแน่นสถานบันเทิงขนาดนี้ นานแล้วที่เขาไม่ได้นึกอยากดื่มอะไร เว้นเสียแต่ว่าวันนี้มันมีอะไร พิเศษ กว่าทุกวัน
บันไดเวียนราวเหล็กสีเงินส่งเสียงดังสะท้อนในทุกย่างก้าวที่เขาเดินแต่มันกลับถูกกลบด้วยเสียงดนตรีอันดังก้อง
“แบล็ครัสเซียน” เขาสั่งทันทีที่ทิ้งตัวลงเก้าอี้สูงหน้าบาร์ ระหว่างรอก็ปล่อยใจนึกไปเรื่อยเปื่อย นี่ก็....สองเดือน สองเดือนแล้วสินะที่เขาได้กลับมาใช้ชีวิตอย่างคนปกติ จะว่ายากมันก็คงไม่ แต่ถ้าจะบอกว่าง่ายมันก็ไม่เชิง มันยังเป็นเรื่องที่น่าสงสัยสำหรับเขาว่า คนปกติ เขาเป็นกันยังไง
“ไวท์รัสเซียน” ร่างสูงเลิกคิ้วเมื่อได้ยินเสียงหวานเพราะดังขึ้นข้างตัว เขามั่นใจว่ามันจะต้องไม่ใช่เสียงผู้หญิง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันช่างเพราะเหลือเกิน
ผู้ชายร่างยักษ์ตัวใหญ่ปรี่เข้ามาแทรกกลางระหว่างเขากับเจ้าของเสียงที่เขาอยากเห็นหน้า “แกเมาแล้วนะโว้ย แกงส้ม”
“เออน่าอีกแก้ว เออ มึงหาคนไปส่งริทด้วย” เจ้าของเสียงเพราะตอบกลับอย่างขัดใจเล็กๆ เมาหรอ? ก็ยังดูมีสติดีอยู่นี่ แต่ว่านะ คนอะไรชื่อแกงส้ม....หึหึ น่ากินตั้งแต่ชื่อเลย
ร่างสูงอมยิ้มอย่างไม่รู้ตัวเมื่อนึกถึงคนที่แม้แต่หน้ายังไม่เคยเห็น .......หะ ยิ้ม นี่เขากำลังยิ้มหรอ....เมื่อฉุกคิดขึ้นมาได้สีหน้าเรียบนิ่งก็ถูกดึงขึ้นมาใช้แทนที่ มันไม่ควรจะเป็นไปได้ เขากรอกเหล้าลงไปรวดเดียวหมด จ่ายเงินและหันหลังกลับ ในจังหวะที่คนที่เขาอยากเห็นหน้าเอี้ยวตัวหลีกชายร่างยักษ์ที่บดบังเขาไว้เพื่อมองมาทางนี้พอดี
ใบหน้าหวานขมวดมุ่น มองตามแผ่นหลังหนาไป
“แกงส้ม”
“เออๆ กูรู้แล้ว” หนุ่มน้อยเจ้าของชื่อแกงส้มกระดกแก้วอย่างเร็วแล้วสาวเท้าออกไปทันที
“เฮ้อ” ร่างสูงวักน้ำสาดใส่หน้า สองมือยันตัวไว้กับอ่างล้างหน้า ตาคมจ้องมองลงไปลึกในเงาที่สะท้อนกลับมา จมูกโด่งเรียวได้รูป ริมฝีปากอิ่มรับเข้ากับใบหน้า เขาขมวดคิ้วเข้าไปอีก แต่เงาสะท้อนกลับส่องให้เห็นเครื่องหน้าที่ดูดียิ่งกว่าเดิม.....เปลือกนอกแบบนี้นะหรอที่ใครๆก็ต้องการ หึ มันไม่จำเป็นสำหรับเขาเลยสักนิด
เขาหยุดความคิด ก้าวออกมาเจอกับเสียงเพลงกระหึ่มที่เคยเบาบางลงเมื่ออยู่ในห้องน้ำ ต้องคอยหลบพวกวัยรุ่นที่ไม่มีหัวคิดนี่ หมดอารมณ์แล้วจริงๆ คงจะต้องกลับแล้ว…
...แต่เหมือนมีใครบางคนจะไม่ต้องการให้เป็นอย่างนั้น อีกก้าวเดียวเขาก็จะพาตัวเองไปยืนหน้าขั้นสูงสุดของบันไดเวียน แรงกระชากที่ข้อมือถึงจะไม่รุนแรง แต่ด้วยปริมาณคนที่เยอะก็ทำเอาเขาเซตามแรงนั้นเหมือนกัน ไม่ทันที่เขาจะตั้งตัวก็รู้สึกได้ถึงลมหายอุ่น ริมฝีปากที่ประกบเข้ามาตามด้วยลิ้นร้อน ....มันไม่ได้มีอะไรมาก...เขาแค่ทำตามสัญชาตญาณ....จากที่ลิ้นร้อนนั่นเป็นฝ่ายนำ เขาก็แค่พลิกกลับมาเป็นฝ่ายคุมเกม ยกสองมือขึ้นประกบใบหน้าอีกคน และบดจูบหนักแน่นแต่ร้อนแรงเข้าไป
“อื้อออ...” เมื่อคนที่แลกลิ้นด้วยเริ่มจะไม่ไหวเข้าต้องจำใจปล่อย....อย่างเสียดาย
....หะ...
“กรี๊ดดดดดด ทำไมแกงทำกับอายแบบนี้”
“เลิกยุ่งกับเราสิ”
เขายืนนิ่งค้างอยู่กับที่ เหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆไหลทั่วร่าง ได้ยินเสียงบาดหูร้องร่ำๆรวมกับเสียงเพลง
.....เขาจูบ..กับเด็กผู้ชาย....
แถมรู้สึกดีเสียด้วย แต่เด็กนั่นเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็ไม่อยู่ซะแล้ว
....อ้ากกกกกกก.....เชี่ยยยยยย........คุณเคยไหม?........
....รู้สึกเหมือน โดนจูบ แล้วหนี........ยังไงยังงั้น .......
“บ้านอยู่ไหน”
“อยู่บนพื้นโลก”
“ว่ะ ไอ้เด็กนี่ เดี๋ยวก็ไม่ไปส่งซะหรอก” โตโน่ยิ้มๆขำๆกับไอ้เด็กที่เกาะเอวเขาไว้ ซ้อนมอเตอร์ไซค์เขามาก็ตั้งนานแล้ว ยังไม่คิดจะบอกอีกว่าบ้านอยู่ไหน คงไม่ได้กะจะแกล้งให้วิ่งไปเรื่อยๆจนน้ำมันหมดหรอกนะ -*-
“น่า ขับไปๆ เดี๋ยวก็ถึงเองแหละ”
“เออ ตามใจ..... หรือมันจะแกล้งจริงๆว่ะ” ประโยคหลังเขาได้แต่บ่นเบาๆ หึหึ เด็กน้อย ไม่มีทางซะละ บอกไว้ก่อน รถคู่ชีพเฮียคันนี้น้ำมันเต็มถังเว้ย...
“เห้ย หยุดๆ หยุด บอกให้หยุด...”
......เอี้ยดดดดดด.....
เสียงล้อรถเบียดจนเกิดแรงเสียดทานกับพื้นถนน
“อะไร เป็นอะไร”
“ฮึบ...ถึงแล้ว..” ร่างเล็กกระโดดลงรถทันที “ขอบใจนะ”
เหนื่อยๆ ริทเอ้ย วันนี้ปวดแขนปวดขาไปหมด คอยดูนะไอ้แกง มาทิ้งกันง่ายๆได้ไงว่ะ
“ริท ไอ้เด็กบ้า ไอ้ริทโว้ยยยย”
“อะไรอีกเนี่ยยย ถ้าจะจีบอ่ะไม่ต้องนะ มีคนจีบเยอะแล้ว”
“ฮะ? ริท...”
“ก็บอกว่าไม่ไง ป่านนี้คิวนายยาวไปถึงพันแล้วมั้ง”
“ริท”
“นี่นะ.....”
“เห้ยยย ไอ้เตี้ย หมวกกูอ่ะ ถอดออกมาด้วย!!”
......แป่ว....
ได้ยินเสียงคนหน้าแตกเบาๆนะ
คนตัวเล็กทำหน้าเขินๆโดยที่คนตัวโตไม่มีทางเห็นได้ ก็หมวกมันบังซะมิดนี่ มือเล็กก็พยายามแกะล็อคที่คอพร้อมๆกับเดินเข้ามาใกล้ๆรถคันเดิม
“มานี่” โตโน่วาดมือแกร่งลงไปไม่กี่ทีหมวกกันน็อคก็หลุดออกอย่างง่ายดาย เขาเอาหมวกมาหนีบไว้ข้างตัวด้วยมือข้างนึง
“นี่ไอ้ตัวเล็ก อย่างนายนี่นะฉันจะจีบ เป็นผู้หญิงสวยๆ เอ็กซ์ๆก็ว่าไปอย่าง ฮะฮะ” มือข้างที่ว่างของโตโน่ถูกวางลงบนหัวของคนตัวเล็กและโยกไปมาอย่างเอ็นดู ปนขำ ไม่นานเขาก็เอามือออก มองคนตัวเล็กที่ยังยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
“เข้าบ้านดีๆล่ะ ไปล่ะไอ้ตัวเล็ก”
บรืนนนนน.....
เสียงรถออกตัวไปแล้ว เหลือแต่คนตัวเล็กที่ชื่อว่าริท.....หนุ่มน้อยหน้าหวานกำลังมึนงง หน้าเริ่มร้อนๆ เป็นเพราะ.....
ข้อแรก อาย เขินเป็นบ้าที่ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ เขาไม่ได้คิดจะจีบเราซะหน่อย
ข้อสอง โกรธ เคืองเป็นบ้าคนอย่างเรืองฤทธิ์นี่นะ ผู้ชายมาจีบตั้งมากมาย เป็นพันนะไม่ได้เว่อ แล้วนี่ ไอ้ตี๋นี่......โหยย.....ดูถูกกันชัดๆ คอยดูนะ แม่จะแก้แค้นให้สะใจเลย หึ่มม
ความคิดเห็น