ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รู้รึเปล่าว่าทำไมเขาถึงแต่งฟิค?? ก็เพราะว่าอยากทรมารตัวละครที่ชอบเล่นยังไงล่ะ...
ความเดิมตอนที่แล้ว....
เมื่อกระต่ายคางุได้ความทรงจำเมื่อ1000ปีก่อนกลับคืนมา...กระต่าคางุจึงได้ออกตามล่ากระต่ายโอคิ ส่วนฝ่ายกระต่ายโอคินั้นเมื่อได้รับความทรงจำกลับมาก็ได้รู้เรื่องราวบางอย่าง ซึ่งนั่นคือ................
เมื่อกระต่ายโอคิได้รับความทรงจำเมื่อ100ปีที่แล้ว
กระต่ายโอคิได้รีบออกตามหากระต่ายคางุทันที
เมื่อนกฮูกกิน เต่าชิน กอริคอนและเสือฮิจิรู้ตัวว่าแมวยามะไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วย
ก็ได้รีบออกตามหาแมวยามะ ว่าอาจติดกับดังอันปังของนายพรานได้
อีกด้านหนึ่ง...
ในขณะที่กระต่ายคางุได้ออกตามล่ากระต่าโอคิ กระต่ายคางุก็ได้พบกับ...
แมวยามะ ซึ่งก็คือคนรักของกระต่ายคางุเมื่อชาติที่แล้ว
และกระต่ายโอคิก็ตามมาติดๆแต่ไม่แสดงตัวออกไปรอดูท่าทีของกระต่ายคางุ
กระต่ายคางุดีใจมากที่ได้เจอกับแมวยามะ
กระต่ายคางุจึงได้รีบเข้าไปหาด้วยความดีใจ แต่....
แมวยามะกลับใช้อาคมกักขังปิศาจขังกระต่ายคางุไว้ข้างใน
กระต่ายโอคิเห็นดังนั้นจึงรีบกระโจนออกมาช่วยกระต่าคางุ แต่ก็ถูกดาบปราบปิศาจ
ของแมวยามะฟันจนบาดเจ็บ...
แมวยามะกักกระต่ายโอคิไว้ในอีกเขตอาคมแล้วเริ่มร่ายคาถา
เมื่อคาถาสิ้นสุดลง ทุกคนในป่าที่ได้ความทรงจำเมื่อชาติที่แล้วกลับมา
ก็กลับมาเป็นเหมือเมื่อชาติที่แล้ว
กระต่ายคางุกลายเป็นนางพญางูขาว
กระต่ายโอคิกลายเป็นองเมียวจินโซโกะ
และ..
แมวยามะได้กลายเป็น..บัณฑิตหนุ่มวาตารุ
โปรดติดตามตอนต่อไป..
-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-
"ให้ตายฉันก็ไม่ยอม แต่งงาน กับเธอเด็ดขาด" โซโพะพูดเสียงแน่วแน่สายตาเอาจริง
"แต่ฉันอยากแต่งกับรุ่นพี่นี่ค่ะ" โนโซมิตอบกลับพร้อมยิ้มให้
โซโกะสู้กับโนโซมิมาได้ 5 นาทีแล้วก็ยังไม่รู้แพ้ชนะเสียที เขารู้ว่าตอนนี้โนโซมิเก่งขึ้นมากกว่าแต่ก่อน แต่....
เขาก็ไม่ได้หยุดอยู่ที่เดิม
โซโกะเหวี่ยงดาบไม้ไปด้านข้างทำให้โนโซมิต้องรีบเอาดาบไม้มากันข้างลำตัว โซโกะเปลียนทิศทางของดาบไม้จากด้านข้างเป็นเหวี่ยงขึ้นไปเพื่อฟาดลงมา
เหมือนโนโซมิขะรู้ทันจึงเอากระบองเหล็กยาวขึ้นมากันไว้ด้วยมืออีกข้าง ดาบของโนโซมิที่อยู่อีกมือเตรียมเข้าจู่โจม
โซโกะกระโดดถอยหลังออกมาตั้งหลัก ดูเหมือยนว่าจะไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดที่จะล้มโนโซมิในตอนนี้
โซโกะพุ่งเข้าหาโนโซมิอีกครั้ง มือทั้งสองข้างกำดาบไว้แน่นเตรียมพุ่งไปข้างหน้า โนโซมิก็ตั้งท่าวิ่งเข้าหาโซโกะในมือทั้งสองกำกระบองเหล็กเอาไว้แน่นดาบไม้น่ะิ่งไปแล้ว
วินาทีที่โซโกะพุ่งเข้าหาโนโซมิและโนโซมิพุ่งเข้าหาโซโกะ ทุกคนไม่กล้าจะกระพริบตาเพราะความเร็วและฝีมือที่สูสีกันอาจทำให้พลาดสายตาไปได้
โซโกะพุ่งดาบไม้ในมือไปข้างหน้าเหมือนกับจะแทงทะลุคนที่วิ่งเข้าหา โนโซมิยกกระบองเหล็กขึ้นกันทำให้ปลายดาบของโซโกะกระแทกกับกระบองของโนโซมิอย่างจัง
ดาบไม้ของโซโกะแตกเป็นเสี่ยง
"รุ่นพี่คะ....รุ่นพี่ไม่มีอาวุธแล้วค่ะ" โนโซมิพูดยิ้มๆราวกับได้ชัยชนะไว้ในมือ
โซโกะเหวี่ยงตัวหลบการปะทะตรงๆหลังจากที่วิ่งเข้าหาโนโซมิ อ้อมไปด้านหลัง
"จบกันซะทีนะ!"โซโกะตะโกนขึ้น โนโซมิหันกลับมาดู
ดาบไม้! บ้าน่า ก็ของรุ่นพี่มัน....หรือว่า! โนโซมิตั้งสติไม่ถูกที่เห็นโซโกะมีดาบไม้อยู่ในมือ
"เธอทำของหล่นน่ะ..."โซโกะกระวิบข้างหูเมื่อดาบไม้ของโซโกะกระแทกเข้ากับลำตัวของโนโซมิอย่างจัง โนโซมิตาเบิกค้างไม่คิดว่าอาวุธที่ทิ้งไว้จะหันกลับมาทำร้ายแล้วสลบไป
"โซโกะ!!" คอนโดที่หยุดยืนดูการต่อสู้เดินเข้ามาอย่างรีบร้อน
โป็ก!
ดอนโดเขกหัวโซโกะอย่างแรงไปหนึ่งทีพร้อมตวาดลั่น
"เจ้าบ้า! ทำแบบนั้นก็เกิดเขาเป็นอะไรขึ้นมาล่ะจะทำยังไง ห๊า!!!"
"ไม่ต้องห่วงน่าคุณคอนโด...หล่อนใส่เกราะอยู่ไม่เป็นอะไรหรอ ..ก"
โป๊ก!
คอนโดเขกหัวโซโกะอีกครั้ง
"ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ....โนโซมิจัง เป็นอะไรรึเปล่า?? โนโซมิจัง" คอนโดทิ้งโซโกะให้ยืนโดเดี่ยวแล้ววิ่งเข้าไปหาโนโซมิที่นอนสลบอยู่บนพื้นโรงฝึก ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องพาเธอไปพักที่ห้องของโซโกะ
"ทำไมต้องเป็นห้องผมด้วยล่ะ!!??" โซโกะถามดั่งลั่นเพราะเขาไม่อากให้เธอเข้าไปนอนในนั้นเพราะมันคือวิมานสำหรับเขาคนเดียว
"แกต้องรับผิดชอบเรื่องของหล่อนด้วยเข้าใจ๊ เพราะแกทำให้หล่อนสลบพาไปนอนห้องแกซะ" ฮิจิคาตะอธิบายแบบขอไปทีอย่างไร้่มารยาททำให้ขีดความโกรธพุ่งปรี๊ดแต่ทำอะไรไม่ได้
"ผมกลับล่ะ..."โซโกะหลันหลังกลับออกจากโรงฝึก ทำให้คอนโดและฮิจิคาตะสงสัยในคำพูด
"กลับ?" ที่ไหนล่ะ" ฮิจิคาตะถาม
"ที่อยู่ของผม..........."
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ลุยเรื่องอื่นต่อ!!!
เมื่อกระต่ายคางุได้ความทรงจำเมื่อ1000ปีก่อนกลับคืนมา...กระต่าคางุจึงได้ออกตามล่ากระต่ายโอคิ ส่วนฝ่ายกระต่ายโอคินั้นเมื่อได้รับความทรงจำกลับมาก็ได้รู้เรื่องราวบางอย่าง ซึ่งนั่นคือ................
เมื่อกระต่ายโอคิได้รับความทรงจำเมื่อ100ปีที่แล้ว
กระต่ายโอคิได้รีบออกตามหากระต่ายคางุทันที
เมื่อนกฮูกกิน เต่าชิน กอริคอนและเสือฮิจิรู้ตัวว่าแมวยามะไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วย
ก็ได้รีบออกตามหาแมวยามะ ว่าอาจติดกับดังอันปังของนายพรานได้
อีกด้านหนึ่ง...
ในขณะที่กระต่ายคางุได้ออกตามล่ากระต่าโอคิ กระต่ายคางุก็ได้พบกับ...
แมวยามะ ซึ่งก็คือคนรักของกระต่ายคางุเมื่อชาติที่แล้ว
และกระต่ายโอคิก็ตามมาติดๆแต่ไม่แสดงตัวออกไปรอดูท่าทีของกระต่ายคางุ
กระต่ายคางุดีใจมากที่ได้เจอกับแมวยามะ
กระต่ายคางุจึงได้รีบเข้าไปหาด้วยความดีใจ แต่....
แมวยามะกลับใช้อาคมกักขังปิศาจขังกระต่ายคางุไว้ข้างใน
กระต่ายโอคิเห็นดังนั้นจึงรีบกระโจนออกมาช่วยกระต่าคางุ แต่ก็ถูกดาบปราบปิศาจ
ของแมวยามะฟันจนบาดเจ็บ...
แมวยามะกักกระต่ายโอคิไว้ในอีกเขตอาคมแล้วเริ่มร่ายคาถา
เมื่อคาถาสิ้นสุดลง ทุกคนในป่าที่ได้ความทรงจำเมื่อชาติที่แล้วกลับมา
ก็กลับมาเป็นเหมือเมื่อชาติที่แล้ว
กระต่ายคางุกลายเป็นนางพญางูขาว
กระต่ายโอคิกลายเป็นองเมียวจินโซโกะ
และ..
แมวยามะได้กลายเป็น..บัณฑิตหนุ่มวาตารุ
โปรดติดตามตอนต่อไป..
-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-/-*-
"ให้ตายฉันก็ไม่ยอม แต่งงาน กับเธอเด็ดขาด" โซโพะพูดเสียงแน่วแน่สายตาเอาจริง
"แต่ฉันอยากแต่งกับรุ่นพี่นี่ค่ะ" โนโซมิตอบกลับพร้อมยิ้มให้
โซโกะสู้กับโนโซมิมาได้ 5 นาทีแล้วก็ยังไม่รู้แพ้ชนะเสียที เขารู้ว่าตอนนี้โนโซมิเก่งขึ้นมากกว่าแต่ก่อน แต่....
เขาก็ไม่ได้หยุดอยู่ที่เดิม
โซโกะเหวี่ยงดาบไม้ไปด้านข้างทำให้โนโซมิต้องรีบเอาดาบไม้มากันข้างลำตัว โซโกะเปลียนทิศทางของดาบไม้จากด้านข้างเป็นเหวี่ยงขึ้นไปเพื่อฟาดลงมา
เหมือนโนโซมิขะรู้ทันจึงเอากระบองเหล็กยาวขึ้นมากันไว้ด้วยมืออีกข้าง ดาบของโนโซมิที่อยู่อีกมือเตรียมเข้าจู่โจม
โซโกะกระโดดถอยหลังออกมาตั้งหลัก ดูเหมือยนว่าจะไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดที่จะล้มโนโซมิในตอนนี้
โซโกะพุ่งเข้าหาโนโซมิอีกครั้ง มือทั้งสองข้างกำดาบไว้แน่นเตรียมพุ่งไปข้างหน้า โนโซมิก็ตั้งท่าวิ่งเข้าหาโซโกะในมือทั้งสองกำกระบองเหล็กเอาไว้แน่นดาบไม้น่ะิ่งไปแล้ว
วินาทีที่โซโกะพุ่งเข้าหาโนโซมิและโนโซมิพุ่งเข้าหาโซโกะ ทุกคนไม่กล้าจะกระพริบตาเพราะความเร็วและฝีมือที่สูสีกันอาจทำให้พลาดสายตาไปได้
โซโกะพุ่งดาบไม้ในมือไปข้างหน้าเหมือนกับจะแทงทะลุคนที่วิ่งเข้าหา โนโซมิยกกระบองเหล็กขึ้นกันทำให้ปลายดาบของโซโกะกระแทกกับกระบองของโนโซมิอย่างจัง
ดาบไม้ของโซโกะแตกเป็นเสี่ยง
"รุ่นพี่คะ....รุ่นพี่ไม่มีอาวุธแล้วค่ะ" โนโซมิพูดยิ้มๆราวกับได้ชัยชนะไว้ในมือ
โซโกะเหวี่ยงตัวหลบการปะทะตรงๆหลังจากที่วิ่งเข้าหาโนโซมิ อ้อมไปด้านหลัง
"จบกันซะทีนะ!"โซโกะตะโกนขึ้น โนโซมิหันกลับมาดู
ดาบไม้! บ้าน่า ก็ของรุ่นพี่มัน....หรือว่า! โนโซมิตั้งสติไม่ถูกที่เห็นโซโกะมีดาบไม้อยู่ในมือ
"เธอทำของหล่นน่ะ..."โซโกะกระวิบข้างหูเมื่อดาบไม้ของโซโกะกระแทกเข้ากับลำตัวของโนโซมิอย่างจัง โนโซมิตาเบิกค้างไม่คิดว่าอาวุธที่ทิ้งไว้จะหันกลับมาทำร้ายแล้วสลบไป
"โซโกะ!!" คอนโดที่หยุดยืนดูการต่อสู้เดินเข้ามาอย่างรีบร้อน
โป็ก!
ดอนโดเขกหัวโซโกะอย่างแรงไปหนึ่งทีพร้อมตวาดลั่น
"เจ้าบ้า! ทำแบบนั้นก็เกิดเขาเป็นอะไรขึ้นมาล่ะจะทำยังไง ห๊า!!!"
"ไม่ต้องห่วงน่าคุณคอนโด...หล่อนใส่เกราะอยู่ไม่เป็นอะไรหรอ ..ก"
โป๊ก!
คอนโดเขกหัวโซโกะอีกครั้ง
"ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ....โนโซมิจัง เป็นอะไรรึเปล่า?? โนโซมิจัง" คอนโดทิ้งโซโกะให้ยืนโดเดี่ยวแล้ววิ่งเข้าไปหาโนโซมิที่นอนสลบอยู่บนพื้นโรงฝึก ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องพาเธอไปพักที่ห้องของโซโกะ
"ทำไมต้องเป็นห้องผมด้วยล่ะ!!??" โซโกะถามดั่งลั่นเพราะเขาไม่อากให้เธอเข้าไปนอนในนั้นเพราะมันคือวิมานสำหรับเขาคนเดียว
"แกต้องรับผิดชอบเรื่องของหล่อนด้วยเข้าใจ๊ เพราะแกทำให้หล่อนสลบพาไปนอนห้องแกซะ" ฮิจิคาตะอธิบายแบบขอไปทีอย่างไร้่มารยาททำให้ขีดความโกรธพุ่งปรี๊ดแต่ทำอะไรไม่ได้
"ผมกลับล่ะ..."โซโกะหลันหลังกลับออกจากโรงฝึก ทำให้คอนโดและฮิจิคาตะสงสัยในคำพูด
"กลับ?" ที่ไหนล่ะ" ฮิจิคาตะถาม
"ที่อยู่ของผม..........."
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ลุยเรื่องอื่นต่อ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น