คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : # 1
เวลา 11:30 น.
ร่างบางของใครบางคนกำลังเดินอ้อยอิ่งท่ามกลางแสง สี เสียง ยามค่ำคืนภายในอาคารหลังโตที่เป็นที่รู้จักกันดีของคนวงใน เสียงดนตรีคึกครื้น และเบสหนักๆ ที่กระตุ้นหัวใจให้เต้นแรงตามจังหวะ บุรุษเพศนับร้อยกำลังดื่มด่ำกับค่ำคืนที่ไม่ธรรมดา เครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ถูกรินแล้วรินอีก แต่ไม่มีท่าทีว่าจะเพียงพอต่อความต้องการของลูกค้า ในเมื่อคืนนี้เป็นค่ำคืนพิเศษที่ลูกค้าเฝ้ารอ
สะโพกงอนเบียดผ่านฝูงชนที่กำลังขยับร่างกายตามจังหวะเพลง ตาเรียวชายตามองความหล่อของทุกคนที่ร่างเล็กเดินผ่านอย่างยั่วยวนแล้วยู่ปากส่งจูบให้เพื่อเรียกเรทติ้ง มือเล็กยกขึ้นลูบใบหน้าหล่อของลูกค้าคนแล้วคนเล่าที่เดินผ่านแล้วก็เดินหนีจากไปเฉยๆ ทำเอาหนุ่มๆ ที่ถูกเล่นด้วยครางด้วยความเสียดายไปตามๆ กัน ทั้งสะโพกที่พยายามแนบชิดกับร่างกายสุภาพบุรุษ และสายตาที่ยั่วยวน รอยยิ้มที่แทบจะฆ่ากันได้ในทันที แค่นี้ก็ทำเอาคนถูกยั่วแทบจะหลอมละลาย เงินที่พกมาในวันนี้ เท่าไหร่ก็ยอม...
ฮีชอลยิ้มเย็นเฉียบอย่างพอใจ วันนี้เขาน่าจะเรียกเงินได้มากโข และนี่คือสิ่งที่ต้องทำ เขาต้องยั่วยวนให้มากที่สุด เพื่อที่จะได้เงินก้อนโตที่สุด และจะเป็นดาวเด่นที่สุดของที่นี่
แต่ถ้าไม่จ่ายเงิน... อย่าหวังว่าจะได้แอ้มเขาเลย
“สวยๆ แบบนี้มีแฟนหรือยังครับ หืม?” ลูกค้าแก่ร่างอ้วนคนหนึ่งที่ดูท่าทางจะเป็นเสี่ยใหญ่รีบลุกขึ้นประชิดร่างบางที่ทำท่ายั่วยวนเขาเมื่อสักครู่ทันที มือหนาบีบก้นงอนเป็นการเชิญชวน ฮีชอลสะดุ้งด้วยความตกใจที่โดนรุกโดยไม่ทันตั้งตัว
“นี่ ออกไปนะ!!” มือบางผลักร่างอ้วนออกสุดแรงจนลูกค้าเสียหลักล้ม โชคดีที่มีคนรับเอาไว้ได้ทันก่อนที่จะแอ้งแม้งลงกับพื้น ฮีชอลเหลือบมองด้วยหางตาอย่างสมเพช ที่แท้ก็ตาแก่ตัณหากลับที่บังอาจมาเล่นลามกกับเขา
“นี่กล้าผลักฉันเรอะ!? รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!?” ลูกค้าร่างอ้วนประคองตัวเองลุกขึ้นแล้วชี้มาทางโฮสต์ดาวรุ่งอย่างมีอารมณ์
“ผมไม่อยากรู้” ร่างบางเชิดหน้าแล้วกอดอก “แต่สำหรับผม ถ้าไม่จ่ายเงินอย่ามาแตะ”
“อวดดี เป็นแค่อีตัวยังจะมาต่อรอง” และคำพูดนี้เรียกความสนใจของคนครึ่งคลับ ทุกอย่างเหมือนจะหยุดนิ่ง ไม่มีใครสนใจเสียงดนตรีที่กำลังดังอย่างต่อเนื่อง ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฮีชอลที่บัดนี้หน้าแดงจัดด้วยความโกรธ ไหล่เล็กสั่นด้วยความเกร็ง มือทั้งสองข้างกำแน่น ฮีชอลกัดฟันแน่นทันทีเพื่อไม่ให้หลุดคำพูดร้ายแรงที่อาจจะทำให้เสียลูกค้าได้
“ผมไม่ใช่อีตัว!! ผมเป็นโฮสต์!! และถ้าคุณไม่สนใจจะใช้บริการหรืออาจจะมีทรัพย์ไม่พอ คุณไม่ควรจะมายุ่งกับผม เพราะมันจะทำให้ผมบุบสลายและลูกค้าที่เขามีกำลังทรัพย์พอจะไม่พอใจเอาได้” เสียงแหลมบรรจงเลือกสรรคำพูดที่ไม่รุนแรงแล้วพ่นรัวออกไปด้วยความโกรธ
“ปากดีนักนะ!!” เสี่ยใหญ่เริ่มโมโห
“คุณน่ะไม่รู้หรือไง ว่าที่นี่เขาไม่ให้แตะตัวโฮสต์ก่อนที่จะจ่ายเงินน่ะ” ฮีชอลพูด ปากบางสั่นไปด้วยความโกรธ ร่างบางไม่พอใจที่ตัวเองถูกลวนลาม เพราะเขาเป็นโฮสต์ ไม่ใช่อีตัวอย่างที่ใครว่า
เริ่มมีเสียงวิจารณ์ เพราะกฎข้อนี้ใครๆ ก็รู้ดี มีแต่โฮสต์เท่านั้นที่จะเดินมาจับต้องกายของลูกค้าเพื่อเรียกคะแนนก่อนขึ้นประมูล ลูกค้าไม่มีสิทธิ์สัมผัสร่างกายโฮสต์ก่อน
“ยังไงฉันก็ประมูลเธอได้ในที่สุดอยู่ดี” ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยย่นยิ้มอย่างเหยียดหยาม เขาสู้ไม่อั้นอยู่แล้ว แล้วถ้าได้โฮสต์หนุ่มนี่มานอนด้วยเขาจะเอาให้หนักเลย โทษฐานที่มาทำปากดี
“ผมจะรอ.... วันนั้นนะครับ” ร่างบางทิ้งท้ายก่อนจะสะบัดก้นงอนหายไปท่ามกลางฝูงชน
หลายคนที่มองดูเหตุการณ์ถึงกับพึมพัมแล้วจับกลุ่มคุยกันถึงความร้อนแรงของโฮสต์หน้าใหม่ ไม่มีใครคิดว่าร่างบางนั้นจะกล้าพูดจาแบบนั้นกับลูกค้า แต่ก็น่าแปลก ที่ไม่มีใครคิดจะเอาเรื่อง
“ซวยแต่หัวค่ำเชียว น่าเบื่อ!!” ฮีชอลบ่นเสียงดังอย่างไม่สบอารมณ์ ใบหน้าสวยก้มหน้าก้มตาเดินผ่านลูกค้ามากมายที่มองแผ่นหลังของเขาที่จากไป ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะมาเรียกเรทติ้งอะไรอีกแล้ว อยากจะไปพักผ่อนรอเวลาประมูลเสียดื้อๆ
ร่างบางจึงตัดสินใจเดินไปยังห้องพักของเขาที่อยู่ชั้นบน ห้องพักที่คิม ฮีชอลใช้ร่วมรักกับลูกค้ามานับไม่ถ้วน...
แต่ไม่ทันจะได้เดินไปถึงไหน ขาเล็กต้องหยุดชะงักก่อนจะล้มลงบนพื้นปูนที่แข็งและหยาบ ความเจ็บแล่นเข้าสู่สะโพกเล็กในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงแหลมครางด้วยความเจ็บปวดบวกกับอารมณ์หงุดหงิดเมื่อสักครู่ทำให้ความโกรธเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าทวี
และกว่าจะรู้ตัว เสื้อสีขาวบางตัวโปรดของฮีชอลก็เปียกชุ่มไปด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ที่ส่งกลิ่นรุนแรงฉุนจมูก ความเย็นของของเหลวสัมผัสกับอกเล็กในเวลาต่อมา ฮีชอลเงยหน้ามองเจ้าของร่างสูงที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องล้มลงกับพื้นแถมยังทำเหล้าราคาแพงหกใส่เสื้อผ้าของเขาอย่างโมโห
“นี่คุณ! ไม่ดูตาม้าตาเรือหรือไง ชนคนอื่นเขาล้มอย่างนี้ แถมนี่ยังเป็นเสื้อตัวโปรดของผม!” ฮีชอลตะโกนใส่ร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อไม่มีที่ติ ร่างนั้นมองกลับมาก่อนจะก้มลงช่วยพยุงร่างของฮีชอลให้ลุกขึ้นยืนอย่างมีน้ำใจ เขาทำหน้างงๆ เล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะเขาเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งที่สองเท่านั้น จึงไม่ค่อยชินเท่าไหร่
“ขอโทษครับ แต่ผม เอ่อ.. ผมยืนอยู่เฉยๆ คุณเดินมาชนผมเอง” ซีวอนอธิบาย
“แล้วยังไง ทำไมถึงไม่หลบล่ะ ไม่เห็นหรือไงว่าคนเดินมา” ฮีชอลพยายามโยนความผิด เขาเองที่เดินก้มหน้าก้มตาไม่มองทาง แล้วก็ต้องชนเข้ากับร่างสูงที่ยืนอยู่ก่อน
“นี่คุณครับ ผมจะรู้มั้ยว่าคุณจะเดินมาชนผม” ซีวอนพูดด้วยท่าทางอารมณ์ดี แต่นั่นยิ่งสะกิดต่อมโมโหของร่างเล็กเข้าเต็มๆ
“นี่ ความผิดของคุณทั้งนั้น” ฮีชอลว่า “แล้วไม่รู้หรือไงว่าห้ามแตะต้องตัวผมน่ะ” ร่างบางทรงตัวแล้วปัดฝุ่นที่เปื้อนตามเสื้อผ้าอย่างหงุดหงิด
“ครับ?”
“นี่!! ไม่รู้หรือไงว่าผมเป็นใคร หา??” ฮีชอลเริ่มหมดความอดทนกับตาบื้อหน้าหล่อนี่
“.......”
“ผมเป็นดาว คิม ฮีชอล!! ไม่รู้จักรึไง?” ตาโตปิดลงเพราะใช้แรงตะโกนสุดเสียง เขาเริ่มโมโหจริงๆ แล้วที่มีคนที่นี่ไม่รู้จักเขา
“แล้วผมเป็นใครคุณรู้ไหม?” ซีวอนถาม
“ผมจะไปรู้ได้ยังไง ลูกค้ามีเป็นร้อย” ใบหน้าสวยสะบัดอย่างหยิ่งยะโส
“ผมชเว ซีวอน” ซีวอนยิ้มอย่างได้เปรียบ “เจ้าของที่นี่ครับ”
ฮีชอลขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความอับอายที่สุดในชีวิต วันนี้มีแต่เรื่องซวยตั้งแต่คลับเปิด เขากำลังเรียกคะแนนอยู่แท้ๆ กลับมาเสี่ยแก่ๆ มาลวนลาม แล้วยังไปหาเรื่องเจ้าของคลับอีก อาชีพการเป็นโฮสต์ของเขาจะยืนยาวสักแค่ไหนกันเชียว อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็จะถึงเวลาประมูลแล้ว วันนี้ดวงไม่ค่อยดี คงได้ราคาไม่ถึงเป้าหมายแน่ๆ
“เฮ้อ..” ฮีชอลลอบถอนหายใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นส่องกระจกที่สะท้อนเงาใบหน้าที่สวยราวกับผู้หญิงของตัวเอง ปากบางพยายามฉีกยิ้มให้กำลังใจตัวเอง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ฮีชอล สแตนด์บายได้แล้ว” เสียงใครบางคนเรียก ถึงเวลาที่จะต้องประมูลแล้วสินะ
ขาเรียวก้าวขึ้นสู่งบันไดของเวทีสูงด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นใจก่อนจะย้ายร่างไปนั่งบนโซฟาหรูที่ถูกจัดไว้กลางเวที ขาคู่สวยไขวห้างแล้วเชิดใบหน้าขึ้นเรียกเสียงร้องของหนุ่มๆ ได้เป็นอย่างดี ทุกการกระทำของโฮสต์หนุ่มถูกจับจ้องจากเจ้าของคลับตลอดเวลา ซีวอนมองร่างบนเวทีอย่างพิจารณา ทำไมฮีชอลถึงไม่ไปทำอาชีพอื่นแทนที่จะมาเป็นโฮสต์...
“คิม ฮีชอล ดาวรุ่งของเรานะครับ” พิธีกรเริ่มประมูลในทันที “ทุกคนรู้จักเขาดีอยู่แล้ว เราจะเริ่มประมูลในทันที เชิญเสนอราคาได้เลยครับ”
“สามหมื่นบาท” เสียงลูกค้าคนหนึ่งตะโกนขึ้น ฮีชอลหันไปส่งยิ้มหวานให้ เขายังไม่พอใจราคานี้
“ห้าหมื่น”
“แสนนึง”
เริ่มมีเสียงพึมพำเมื่อค่าตัวของโฮสต์คนสวยเพิ่มขึ้นถึงหลักแสนในเวลาเพียงนาทีเดียว ซีวอนมองไปรอบๆ ทุกคนดูให้ความสนใจกับฮีชอลจริงๆ จนเขานึกโมโห
“ผมให้สามแสน และหวังว่าจะไม่มีใครสู้” เสี่ยแก่ๆ คนเดิมที่ลวนลามฮีชอลเสนอราคาดี ฮีชอลหันมองตามเสียงแล้วแสดงสีหน้าเหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัด แน่นอนว่าฮีชอลไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ และเขาต้องทนนอนร่วมกับตาแก่นี่ไปทั้งคืนถ้าหากว่าไม่มีใครให้ราคาสูงกว่านี้
“ห้าแสน” เสียงหนักของใครอีกคนดังขึ้น ทุกคนหันไปมองต้นเสียงเป็นทางเดียวกัน ซีวอนจ้องไปที่โฮสต์คนสวยบนเวทีแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม ฮีชอลหลบตาคมคู่นั้นอย่างเสียไม่ได้
จะแกล้งกันหรือไง
“หกแสน!!” ตาแก่ตัณหากลับตะโกนอีกครั้ง หลายคนมองหน้าซีวอนและตาแก่สลับกันไปมา ใครจะได้ฮีชอลไปครองต้องตัดสินกันที่เงินเท่านั้น
“ล้านนึง” ซีวอนยักคิ้วให้เสี่ยรุ่นใหญ่แล้วส่งยิ้มกวนประสาทไปให้
เสียงลูกค้าผู้เข้าประมูลฮือฮากับจำนวนเงินมหาศาลที่ชายหนุ่มรูปงามประมูลให้กับโฮสต์ดาวรุ่ง ทุกคนกำลังรอลุ้นว่าค่าตัวของดาวเด่นคนนี้จะพุ่งไปถึงไหน นี่เป็นครั้งแรกที่ค่าตัวฮีชอลเหยียบหลักล้าน ทุกคนจึงให้ความสนใจมาก
“....................” ไม่มีเสียงจากเสี่ยแก่ มีเพียงแววตาแสดงความเคียดแค้นส่งมาให้ซีวอน
“มีใครเสนอราคาสูงกว่านี้ไหมครับ” พิธีกรดำเนินต่อไป
“...................”
“หนึ่งล้าน หนึ่ง... หนึ่งล้านสอง... หนึ่งล้านสาม...” พิธีกรนับจนครับสามครั้ง “หนึ่งล้านบาทครับ! เชิญท่านสุภาพบุรุษรับตัวโฮสต์ด้านหน้าเวทีได้เลยครับ”
ร่างสูงลุกขึ้นยืนโค้งให้กับลูกค้าทุกคนแล้วจึงก้าวขาพาตัวเองขึ้นสู่เวทีสูง แสงสปอตไลท์ส่องมาที่บุรุษผู้ที่ได้ฮีชอลไปครอบครอบในคืนนี้เป็นจุดเดียว ก่อนที่หลายคนจะเริ่มออกเสียงวิจารณ์จากกลุ่มคนเล็กๆ จนเป็นวงใหญ่ดังทั่วคลับ
“นั่นมันชเว ซีวอนนี่!!”
“ซีวอนคนนั้นน่ะเหรอ?”
“เจ้าของคลับไง ไม่คิดเลยว่าจะมาประมูลด้วยตัวเอง”
เสียงพูดคุยไม่ขาด แต่ซีวอนไม่สนใจ เขายืนอยู่หน้าฮีชอลและยื่นมือออกไปเล็กน้อย ฮีชอลรู้งานทันที มือเล็กสัมผัสกับมือใหญ่ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนข้างๆ แล้วส่งยิ้มบางให้ ถึงจะเป็นซีวอน ก็ยังดีกว่าต้องไปเป็นเมียไอแก่ตัณหากลับนั่นอยู่ดี
ร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนที่จะมองหน้าอีกคนที่มัวแต่ยืนมองรอบๆ ห้องโดยที่ไม่คิดจะทำอะไร
“นี่ จะไม่ทำอะไรใช่มั้ย ผมจะได้นอน” เสียงหวานประท้วงเบาๆ
“หึ ใจร้อนจริงๆ นะ” ตาคมมองด้วยสายตาเย็นชา “ผมเสียเงินหลักล้านประมูลตัวคุณมา ไม่ได้เพราะว่าอยากจะนอนกับคุณหรอกนะ”
“เอ๊ะ!! อะไรของคุณ” ฮีชอลเริ่มมีโมโหบ้าง คิดจะมาอวดรวยหรือไง
“ผมแค่อยากจะมาดูสักหน่อย ห้องส่วนตัวของคุณน่ะ จะได้ปรับอะไรนิดหน่อย” ร่างสูงพูดพลางเดินดูรอบๆ ห้อง แล้วหยิบจับนั่นนี่ราวกับเป็นเจ้าของห้อง
“จะปรับทำไม!?” ร่างบางถึงกับดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันทีก่อนจะเดินตามไปประชิดร่างสูงที่กำลังทำนิสัยไม่ดีอยู่
“ผมจะให้คนอื่นมาเป็นดาวดวงใหม่แทน เพราะคุณขาดคุณสมบัติหลายข้อ” ซีวอนพูดอย่างไม่ใส่ใจ ฮีชอลแทบจะจิกหัวซีวอนแล้วกระชากสักที เด็กเหลือขอนี่บังอาจมาพูดจาแบบนี้กับเขาได้ยังไง
“ผมไม่ดีตรงไหน คุณก็เห็นว่าผมเรียกลูกค้าได้เยอะแยะ”
“ข้อแรก คุณไม่รู้จักผม” ซีวอนหันหลังกลับมาเผชิญหน้ากับร่างบางที่กำลังมองค้อน “ข้อสอง คุณพยายามมีเรื่องกับลูกค้า ก็คือผม”
“.............”
“ผมแค่จะลดตำแหน่งคุณให้เป็นแค่โฮสต์ธรรมดา” ร่างสูงพูดพลางนั่งลงบนเตียงกว้างด้วยท่าทางสบายๆ แต่คนที่ได้ยินกลับไม่ได้รู้สึกสบายด้วยเลยสักนิด จะลดตำแหน่งกันงั้นเหรอ!? มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก
“ผมไม่ยอมหรอก” ฮีชอลว่า
“หึ แล้วคุณจะทำอะไรได้”
ร่างเล็กรุกด้วยการคร่อมลงบนร่างสูงทันทีก่อนจะผลักให้อีกคนนอนลงบนเตียง สะโพกเล็กกดหนักลงบนส่วนกลางของร่างกายแล้วขยับวนช้าๆ แล้วจึงก้มลงจุมพิตเบาๆ บนปากหนาพร้อมทั้งส่งสายตาหวานยั่วยวน มือเล็กซุกซนปลดกระดุมเสื้อของซีวอนทีละเม็ด ก่อนจะกระซิบข้างๆ หูด้วยเสียงแหบพร่า
“ผมจะทำงานหนักคืนนี้...ถ้าคุณไม่พอใจ ผมจะยอมเป็นแค่โฮสต์ธรรมดาๆ”
ตาคมมองใบหน้าสวยที่ยื่นเข้ามาใกล้ มือหนารวบสะโพกมนให้วนไปมาอยู่บริเวณแก่นกายที่กำลังขยายอยู่ภายใต้ร่มผ้า ฮีชอลส่งยิ้มหวานอย่างมั่นใจ
“งั้นก็เริ่มเลยสิครับ”
NC CLICK!
“นี่..ปล่อยผม ผมอึดอัด” ฮีชอลพูดพลางแกะแขนอีกคนออก
“หึ...” เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอ “ทำได้แค่นี้เหรอ... ผมยังไม่พอใจหรอกนะครับ อยากจะกลับไปเป็นโฮสต์ธรรมดา..รึไง”
“ใครว่า!!”
“งั้นก็ทำให้ผมพอใจให้ได้สิ”
ร่างบางผลักอีกคนออกแล้วลุกขึ้นคร่อมด้วยความโมโห พูดแบบนี้เท่ากับดูถูกกันชัดๆ
“ผมจะทำจนกว่าคุณจะพอใจ!!”
“หึ”
“ซีวอน!!!” ร่างเล็กโพล่งก่อนจะถดตัวหนีด้วยความตกใจเพราะเพิ่งนึกอะไรบางอย่างออก “คุณไม่ได้ใช่ถุง!!”
เรื่องแค่นี้ทำให้ฮีชอลแทบกรีดร้อง มันผิดกฎของคลับข้อสำคัญเต็มๆ ซีวอนต้องเอาเรื่องนี้มาขู่ไล่เขาออกแน่ๆ
“อือ..ผมรู้แล้ว ผมไม่ชอบใช้ถุงยางร่วมรัก” ซีวอนพูดพลางกระดิกเท้าไปมา มือทั้งสองข้างสอดรองศีรษะทุยเอาไว้อย่างสบายใจ
“แต่สำหรับผมมันจำเป็น!!!”
“ไม่เป็นไรหรอก ผมจะจ่ายเงินเป็นสองเท่า ให้เวลาคุณอีกสามเดือนที่จะทำให้ผมพอใจ เพราะฉะนั้นไม่ต้องใช้ถุงยางหรอก คุณจะเป็นของผมแค่คนเดียวต่อจากนี้”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
NC คลิกดาวโหลดได้เลยนะคะ -0- สั้นๆ ไปก่อนเน้อ...
ก็ฝากคอมเม้นวิจารณ์ติชมด้วยนะคะ มือใหม่น่ะค่ะ
ขอกำลังใจคนละเม้น กดเฟบกดโหวตได้ไม่ว่านะคะ อิอิอิ
ไปก่อนเน้อ
ปล.ขออภัยถ้าแต่งไม่ดีนะคะ
ความคิดเห็น