คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Round 3 : (มหาลัยใหม่แต่เพื่อนเก่า)
"เร็วเข้า เดี๋ยวเราต้องไปหาผู้อำนวยการก่อนนะอูยอง"
"ฮะๆ"
.
.
.
รถคันหรูสีขาวจอดเทียบกับตึกใหญ่ในมหาลัยชื่อดังของเกาหลี
"พี่ไม่ต้องเข้าไปก็ได้ฮะ เดี๋ยวน้องไปเอง" จางอูยองว่า มือเล็กกระชับแฟ้มสีเทาในมือแน่น
"แน่ใจนะ"
"ฮะ"
"งั้นพี่รออยู่ตรงนี้" คนตัวเล็กพยักหน้าน้อยๆ แล้วเดินลงจากรถไป นิชคุณมองด้วยความเป็นห่วง แต่ก็คงไม่มีอะไรมากนักหรอกนะ รอครึ่งชั่วโมงคนตัวเล็กผมสีเทาก็วิ่งออกมาจากตึก หน้างี้ยิ้มแฉ่งแตกต่างจากตอนเข้าไปมาก
"เกิดอะไรขึ้น ?" นิชคุณถามทันทีที่อูยองปิดประตูเรียบร้อย ก็มันออกจะแปลกๆ ไปซักหน่อย
"คุณลุง เอ้ย ผู้อำนวยการเป็นเพื่อนของพ่อน้องเองฮะ แหม อุส่าห์ตื่นเต้น เสียเวลาอ่ะ" ร่างเล็กบู้หน้านิดหน่อย นิชคุณมองด้วยความทึ่งนิดๆ ความจริงจุนซูไม่เคยเล่าอะไรให้เขาฟังมากนักเรื่องครอบครัวแค่บอกว่าครอบครัวอยู่อเมริกาเท่านั้น และนี่ถึงขนาดพ่อเป็นเพื่อนกับผู้อำนวยการมหาลัยดังอย่างที่นี่ ไม่ธรรมดาซะแล้ว
"เดี๋ยวพี่ไปจอดรถที่ตึกวิศวะแล้วเดินมาส่งน้องนะ"
"ได้ฮะ"
.
.
ระหว่างทางเดินตั้งแต่ตึกวิศวะจนถึงตึกศิลปกรรม เสียงซุบซิบก็ดังไม่ขาดระยะ จางอูยองไม่เข้าใจว่าเขาจะซุบซิบกันทำไม ในเมื่อพูดออกมาเลยเสียงอาจจะเบากว่า
-นั่นนิชคุณเดือนวิศวะรึเปล่า-
-แล้วเด็กที่ยืนข้างๆ เป็นใคร-
-ฉันว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันแน่ๆ นิชคุณไม่เคยเดินไปส่งใครแบบนี้มาก่อน-
-เห้ยย เด็กคนนั้นน่ารักดีวะ-
-แก้มน่าหยิกชะมัด-
บลาๆๆๆๆๆ
นิชคุณน่ะชินซะแล้วกับการที่ต้องโดนมองและจับกลุ่มซุบซิบกันแบบนี้ แต่คนข้างตัวนี่สิ เขาเหลือบตามองแต่ก็เห็นเพียงสายตาเรียบเฉย
"นิกคุณ น้องไปล่ะ กลับดีๆ นะฮะ" นิชคุณเอียงคอมองน้อยๆ ทำไมต้องพูดภาษาอังกฤษ นิชคุณมองเข้าไปในตาของคนตัวเล็ก เห็นเพียงประกายระยิบระยับอย่างนึกสนุกของอูยองเท่านั้น เอาหน่า เดินตามเด็กมันสักหน่อย
"แล้วพี่มารับตอนเย็นนะครับ" นิชคุณโยกหัวอูยองเบาๆ แล้วเดินออกมา สาบานได้ว่าได้ยินเสียงกรี๊ดดังลั่นมาจากมุมใดมุมหนึ่งของใต้ตึกคณะศิลปกรรม
.
.
จางอูยองรู้มาว่าคนเกาหลีน่ะไม่ชอบภาษาอังกฤษ เขาก็เคยเกลียดมันเหมือนกัน แต่ตอนนี้ต้องขอบคุณภาษาอังกฤษแล้วล่ะที่จะทำให้เขาได้สนุกไปทั้งวัน เรียนอินเตอร์แต่ตึกเดียวกับพวกสามัญ คงมีคนไหนหลงมาให้เขาได้แกล้งบ้างสิหน่า
(อักษรแดงของจางอูคือน้องพูดภาษาอังกฤษนะ อย่าคิดถึงหลักความเป็นจริงนะ 5555555)
"เอ่อ ขอโทษนะ" จางอูยองหันไปเจอหนุ่มตัวเล็กกับเพื่อนอีกสองสามคนด้านหลัง
"ขอโทษนะ ฉันไม่เขาใจที่พวกเธอพูด"
"ฉิบหายล่ะ ทำให้ดีว่ะมึง" หนุ่มร่างเล็กหันไปถามเพื่อนสนิทตัวเองที่อยู่ด้านหลัง ทำเอาเขาแอบยิ้มออกมาบางเบา "เราแค่จะมาถามว่านายเรียนห้องไหน? ห้องไหนน่ะ" ร่างเล็กตรงหน้าทึ้งหัวตัวเอง
"คือฉันว่าพวกนายควรจะไปเรียนภาษาอังกฤษมาก่อนที่จะคุยกับฉันนะ" ว่าแล้วก็เดินจากไป แอบหัวเราะคิกคักๆ คนเดียว จางอูยองเลือกนั่งโต๊ะที่เหลืออยู่ คนรอบข้างโต๊ะนั่นพลุกพล่าน สงสัยจังทำไมไม่มีพวกอินเตอร์เข้ามาคุยกับเขาสักคน
"แกล้งคนอื่นไม่ดีเท่าไหร่นะอูยอง"
"จุนโฮ!! แต่ทั้งๆ ที่นายรู้ว่าฉันแกล้ง นายจะตามฉันทำไม ? "
"สนุกดีนี่นา" อีจุนโฮยิ้มมุมปาก พวกเขาทั้งสองคนอยู่ในสายตาพวกสถาปัตย์เกือบทั้งคณะ
"นายเรียนที่นี้เหรอ ? แล้วพวกอินเตอร์หายไปไหนหมดนะ ?"
"คำถามแรก มันเป็นความฝันของฉัน ..กับนาย คำถามที่สองพวกปีสองถึงสี่ขึ้นเรียนหมด ส่วนพวกปีหนึ่งอย่างเราก็โดนรุ่นพี่เหน็บไปเรียนกันรายคน "
"หมายความว่าไง ? "
"ก็พวกที่มี่พี่รหัสจะโดนเรียกไปเรียนด้วยนะ ฉันไม่มี นายเพิ่งมาก็คงจะไม่มีเหมือนกัน"
"โชคดีชะมัด แล้วก็โชคดีเหมือนกันที่ได้เจอนาย" ร่างเล็กยิ้มหวานให้เพื่อนที่ดูจะตัวสูงกว่าตัวเองแค่นิดหน่อย ไม่ได้มองรอบข้างเลยว่ามึนกับสำเนียงดีเรียกพ่อของสองคนนี้ไปถึงไหน
ทั้งสองคุยกันไปเรื่อยๆ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่ไม่ได้เจอกันมาถึงหกปี
หนึ่งชั่วโมง
สองชั่วโมง
"แล้วพวกเราต้องอยู่เฉยๆ ไม่มีเรียนรึไง ?"
"ตารางพวกอินเตอร์ปีหนึ่งยังไม่ออกน่ะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เออนี่ ไปหาอะไรกินกันเหอะ หิวว่ะ"
"ไปสิ"
ระหว่างทางเสียงซุบซิบก็ดังไม่ขาดระยะ ไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่เข้าใจ และเข้าใจได้ดีเสียด้วย ระหว่างกินข้าวก็มีผู้หญิงจับกลุ่มเม้าธ์กันข้างๆ ระยะแทบจะเผาขน
-หึ พวกอินเตอร์-
-เป็นอย่างนี้ตลอดตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสุดท้าย-
-เขาว่ากันว่านั้นจางอูยอง พ่อเป็นเพื่อนสนิทกับผู้อำนวยการน่ะ-
-เด็กเส้นน่ะสิ-
-ไปเรียนอเมริกามาตั้งแต่เด็ก พูดเกาหลีไม่ได้น่ะ-
-ฉันว่ากระแดะมากกว่ามั้ง-
"นายว่าฉันเป็นยังไง จุนโฮ"
"เรียบร้อย มารยาทดี เอาแต่ใจและเป็นเด็กแสบ !!"
"อ่า นั่นสินะ ฉันว่าถ้าไม่สั่งสอนสักหน่อย ยัยพวกนี้คงจะรู้จักฉันแค่เปลือกนอกแน่ๆ" จางอูยองลุกขึ้น เดินเข้าไปที่โต๊ะของสาวๆ กลุ่มนั้น
"เธอควรจะดูให้ดีก่อนนะ ก่อนจะนินทาคนอื่นเข้าไปทั่ว" โครม !! ภาษาเกาหลีชัดเปรี๊ยะไม่เพี้ยนสักคำและชามน้ำซุบถ้วยใหญ่ที่จางอูยองคว้ำโครมลงบนโต๊ะ ผู้หญิงสี่คนยังนั่งอึ้งไม่ขยับเขยื้อน จนน้ำใสๆ ของน้ำซุบไหลจากโต๊ะลงไปโดนกระโปรงของหญิงสาวทั้งสี่
"หึหึหึ จางอูยองเด็กดีแค่ไหนก็ยังแสบอยู่วันยังค่ำ" จุนโฮเปรยออกมา จางอูยองที่เขารู้จักน่ะเป็นเด็กดี น่ารัก มารยาทงาม ขี้อ้อน แต่ไม่ขี้แพ้ อูยองน่ะพูดดีมารยาทดีกับทุกคน แต่อย่ามาทำให้เพื่อนแก้มยุ้ยคนนี้โกรธเชียว จางอูยองจะเหวี่ยงกลับนิ่มๆ เชือดแบบแสบๆ แต่เจ็บไปถึงใจเลยล่ะ
"อูยอง !!!"
"พี่คุณ" นิชคุณเดินมาทันเห็นเด็กมารยาทดีคว้ำถ้วยน้ำซุปนั้นพอดิบพอดี ทำเอาอึ้งไปไม่น้อย เด็กนี่ควรจะน่ารักกว่านี้ไม่ใช่เหรอ
"ทำอะไรน่ะ ?!!"
"ก็คนพวกนี้มาว่าน้องก่อน" อีจุนโฮชะงักไปเล็กน้อย ได้เจอกันแค่สองวันคนตัวเล็กเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้กับไอ้รุ่นพี่ตาโตนั่นแล้วเหรอ
"แต่ยังไงเขาก็เป็นผู้หญิง" น้ำเสียงอ่อนลง
"ผู้หญิงแต่นินทาผู้ชายเนี่ยนะ น้องก็แค่สั่งสอนนิดหน่อยเอง แล้วพี่มีอะไรฮะ"
"ก็กะว่าจะมาชวนไปกินข้าว กินแล้วนี่"
"อืม โทษทีนะฮะ อ่ะนี่ จุนโฮ เมื่อวันก่อนคงเจอกันแล้ว" อูยองเด็กแสบกลับมาเป็นเด็กมารยาทดีดังเดิมแล้วสินะ พวกเขาสามคนไม่ได้รับได้รู้เลยว่าตัวเองก็ยังเป็นเป้าสายตาคนอื่นอยู่ไม่น้อย คนที่อยู่ใกล้ๆ ก็พยายามเงี่ยหูเต็มที่ นั้นเป็นถึงเดือนคณะวิศวะเชียวนะ ไม่ใช่เล่นๆ ถ้าฟังดีๆ อาจมีข่าวให้ไปนินทากับคณะอื่นกันไม่ขาดปาก
"หวัดดีจุนโฮ"
"หวัดดีรุ่นพี่"
"จุนโฮ !" อูยองเอ่ยเสียงดุ ก็มาทำท่าทางไร้มารยาทแบบนั้นได้ยังไง
"ก็ได้ๆ สวัสดีครับรุ่นพี่นิชคุณ" อีจุนโฮโค้งให้นิชคุณ
/เรื่องนินทาเรื่องที่หนึ่งอีจุนโฮขัดจางอูยองไม่ได้/
"ไม่เป็นไร กินไอติมรึเปล่า พี่พาไป"
"พี่กินข้าวแล้วเหรอฮะ"
"เถอะน่า มาสิ จุนโฮด้วยนะ"
"คร้าบบ"
/เรื่องที่สองนิชคุณชอบตามใจอูยอง/
ช่วงนี้เรื่องนินทาคงมีไม่ขาดระยะแน่ๆ
.
.
.
.
.
TBC in Round 4 : (สองหนุ่มหนึ่งสาว(?))
ปล. แปลกๆ อย่างนึง พอดีแจไม่ได้ดูยอดเมนท์นะ แต่ดูยอดวิว ตอนแรกยี่สิบกว่าคน ตอนสองสิบเจ็ดคน
ที่หายไปคือไม่ชอบเหรอ ? แปลกใจอ่ะ แต่ไม่เป็นไรเนอะ ที่แจลงเพราะอยากแบ่งปันให้คนอ่านนะ
ไม่อยากไร้สาระเรื่องเมนท์ แต่เมนท์หน่อยก็ดีจะได้รู้ความเห็นกันเนอะ(รีด/ อะไรแน่)
5555555555555555555555555
ความคิดเห็น