ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รับสาย
รับสาย
เสียงโทรศัพท์ที่ดังอย่างต่อเนื่อง กบมองดูมันแล้วก็เริ่มคิดว่าจะทำไงต่อดี ตอนแรกกบกะจะไม่รับ แต่ด้วยเสียงหัวใจและความรู้สึกของเขาทำให้กบต้องหยิบมันขึ้นมาและรับสาย
“ต่ายขอโทษพี่กบ ทั้ง ๆ ที่พี่กบดีกับต่ายมาตลอด ต่ายกลับทำให้พี่เสียใจต่ายขอโทษนะ”
กบทำหน้าเศร้าแต่เขาก็คิดว่าดีแล้วที่ต่ายยังโทรมาหาเขา เขาจะหวังอะไรจากต่ายมากเกินไปแล้ว
“พี่ก็ขอโทษนะบ้างทีพี่ก็วุ่นวายไปหน่อย”
“ไม่หรอกค่ะ ต่ายก็ไม่คิดเลยว่าพี่จะทำเพื่อต่ายขนาดนี้ ต่ายกลับมาต่อว่าพี่แบบนั้น”
“ไม่เป็นไรพี่ไม่ได้โกธรหรอก”
“พี่ไม่โกรธต่ายเหรอ ต่ายใช้คำพูดกับพี่แรงมากเลยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ต่ายพี่เข้าใจว่าต่ายก็ไม่ตั้งใจหรอก พี่เองก็ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริง ๆ”
“พี่กบน่ารักเสมอจริง ๆ พี่กบเป็นพี่ชายที่น่ารักของหนูเสมอเลยค่ะ”
หลังจากนั้นต่ายก็วางสายไป กบถอนใจเฮือกใหญ่ เอาอีกแล้วคำนี้อีกแล้วทำไมน่าเขาหนีคำหนีคำนี้ไม่พ้นสักที นั้นทำให้เขาไม่กล้าบอกรักต่าย เพราะกลัวจะเสียต่ายไปตลอดชีวิต
“เราคงไปไหนไม่ได้แล้วจริง ๆ สินะ รักเธอนะต่าย”
กบได้แต่พูดกับตัวเองแบบนี้
หลังจากนั้น ต่ายก็ยังโทรหากบทุกวัน ไม่ว่าสุขจะทุกข์ต่ายก็ยังโทรหากบตลอดเวลา
“พี่กบ หนูเป็นผู้หญิงที่ไม่น่ารักเลยนะค่ะ เวลาไม่มีใครก็โทรหาพี่กบตลอดเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก ต่ายจำวันนั้นที่พี่เคยล้ม ต้องตกงาน แล้วพี่ก็กลุ้มใจมาก”
“จำได้ค่ะ วันนั้นพี่กบโทรหาต่ายและก็ร้องไห้ด้วย”
“วันที่พี่ล้มวันที่พี่แย่ที่สุด วันนั้นต่ายรับสายพี่ ต่ายยังปลอบใจพี่เลย แล้ววันที่ต่ายแย่ ๆ เนี่ยพี่จะทิ้งต่ายเหรอ”
“พี่กบเป็นคนดีนะ เป็นคนที่มีหัวใจบริสุทธิ์มากเลย สักวันจะต้องเจอคนที่ดี ๆ ค่ะ”
ต่ายวางสายไป กบถอนใจ
“พี่ก็ได้เจอแล้วล่ะต่าย ก็คือต่ายไงล่ะ” กบได้แต่พูดกับตัวเองอีกครั้งหนึ่ง ทำไมการบอกรักใครสักคนทำไมมันยากแบบนี้นะ
วันหนึ่งขณะที่กบกำลังทำงาน เขาโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นมาอีก กบรีบรับสาย
“พี่กบ” เสียงของต่ายฟังแล้วดูอ่อนแรง
“ต่ายเป็นอะไรไปเนี่ย”
และก็มีเสียงอ้วกดังขึ้นมา กบตะลึงไป
“ต่าย ต่ายเป็นอะไรตอบพี่สิ”
“ต่ายเครียดน่ะพี่ ทั้งเรื่องเรียนทั้งเรื่องอกหัก พี่กบต่ายเหนื่อยจัง ทำไมต่ายเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลกเลยล่ะ นอกจากพ่อแม่แล้วต่ายไม่มีใครเลย ตอนต่ายอกหักทำไม มีแต่คนว่าต่ายล่ะ”
กบอยู่ภาวะที่เรียกว่ากดดันแล้วต่ายอาจเป็นอะไรไปก็ได้ เขาต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
“ทำไมกันต่าย ต่ายลืมไปหรือเปล่าว่า ต่ายยังมีพี่นะ”
“พี่กบแต่บ้างครั้งต่ายก็ทำไม่ดีกับพี่นะ พี่จะอดทนกับต่ายได้ขนาดไหนกันล่ะ”
“ทนได้สิต่าย พี่ทนกับต่ายได้ทั้งชีวิตนั้นล่ะ”
“พี่กบเป็นพี่ชายที่น่ารักของหนูจริง ๆ ”
คราวนี้กบต้องคิดว่า เกิดว่าวันหนึ่งต่ายตายไปล่ะ เขาจะทำไง ตอนนี้กบคิดว่าเป็นไงเป็นกัน
“พี่รักเธอนะต่าย”
“อะไรนะพี่กบ”
“พี่รักต่าย รักมาตั้งนานแล้วด้วย ทุกครั้งต่ายอกหักมา พี่อยากจะปลอบใจต่าย อยากบอกว่ารักต่าย แต่พี่กลัว”
“พี่กลัวอะไรค่ะ”
“กลัวว่าจะเสียต่ายไปน่ะ กลัวว่าต่ายจะไม่รักพี่ แล้วต่ายก็จะหายไป พี่ทนให้เป็นแบบนั้นไม่ได้หรอก พี่ได้แต่บอกตัวเองว่า ขอมีต่ายเป็นเพื่อนดีกว่า มีต่ายเป็นน้องดีกว่า จะได้ไม่ต้องเสียต่ายไปไง”
“พี่กบใจร้าย”
กบอึ้งไป อะไรกันทำไมต่ายพูดแบบนี้
“พี่กบเป็นคนดีมาก แล้วทำไมคิดว่าต่ายจะไม่มองพี่กบล่ะ พี่กบปล่อยให้ต่ายไปมองคนอื่นอยู่ได้ไงตั้งนาน ปล่อยให้ต่ายไปเจอคนไม่ดีอยู่ได้ไงตั้งนาน”
กบทำหน้าไม่ถูกคำพูดของเขาหมดไปซะดื้อ ๆ และสับสนไปหมดแล้ว นี่ตกลงว่าอย่างไงกันแน่เนี่ย
“ก็ต่ายชอบบอกว่า พี่เหมือนพี่ชาย แล้วให้พี่ทำไงล่ะ”
“ก็พี่เคยจีบต่ายหรือเปล่า เห็นชอบคุยอย่างเดียวนี่”
“ก็ที่ทำยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ”
“ไม่ ต่ายไม่มีทางรู้หรอกว่าพี่คิดอะไรอยู่เล่นปิดปากเงียบแบบนี่”
ตอนนี้กบรู้สึกเลยว่า ตัวเองโง่ไปถนัดตา นี่น่าจะทำมาตั้งนานแล้ว แล้วมัวทำบ้าอะไรอยู่เหรอเนี่ย
“แล้วต่ายรักพี่หรือเปล่าเนี่ย”
“ต่ายขอดูพี่ไปอีกสักพักได้หรือเปล่าคะ ไม่ใช่อะไรนะคะหนูขอดูพี่ดี ๆ ก่อน หนูมีบทเรียนมากมายกับเรื่องความรัก แต่หนูคิดว่าพี่นี่ล่ะจะให้ความสุขกับหนูได้ หนูให้โอกาศพี่นะ”
ตอนนี้กบรู้สึกเหมือนกับยกภูเขาออกจากอก ทั้งหมดเพราะว่าเขาปอดแหก มัวแต่กลัวทำไมน่ากะอีแค่บอกรักเนี่ยทำไมทำให้มันยากที่ผ่านมา เขาปอดแหกไปเองนี่น่า
“ขอโทษ ขออนุญาต Yes”
กบกระโดดโลดเต้นเหมือนเด็ก ๆ
“ใจเย็น ๆ พี่ แหม ! พี่ทำเป็นเด็กได้ของเล่นไปได้”
“ก็มันดีใจนี่ เธอลองมาแอบรักใครตั้งเจ็ดปีดูบ้างมั้ยล่ะ”
“นานขนาดนั้นเลยเหรอพี่”
“ใช่เวลาเธอบอกว่าพี่เป็นคนดี คนน่ารักเนี่ย ใครได้เป็นแฟนพี่คงจะโชคดีมาก ๆ พี่อยากจะบอกเหลือเกิน ก็เธอไงพี่รักเธอแต่มันปอดแหกนี่”
“พี่กบนี่ล่ะก็”
“พี่รักเธอนะ”
“ขอบคุณค่าพี่ พี่กบดีกับหนูเสมอ ให้หนูได้ดีกับพี่กบบ้างนะ”
หลังจากนั้นอีกสองเดือน โทรศัพท์ของกบก็ดังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง กบรับสาย
“ว่าไงจ๊ะ”
“พี่กบ หนูมีอะไรจะบอกพี่ด้วยล่ะ”
กบอึ้ง ๆ ไป มันจะเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายกันแน่เนี่ย
“หนูรักพี่แล้วนะ ที่ผ่านมาพี่ดีกับหนูมากเลยจริง ๆ ถ้าหนูยังไม่เลือกพี่หนูก็โง่แล้วล่ะ ถึงพี่จะเป็นผู้ชายธรรมดา ๆ คนหนึ่งแต่ความรักที่พี่มีให้หนูมันยิ่งใหญ่มากจริง ๆ”
“พี่ก็รักต่ายนะ”
กบยิ้มออกมาได้ ทั้งหมดเป็นเพราะเขารับสายในวันนั้น เขาถึงได้กล้าพูดความในใจ ความรักบ้างทีก็เหมือนการเสี่ยงอย่างหนึ่ง ถ้าไม่ลองเสี่ยงเราไม่มีทางรู้ว่าผลมันออกมาเป็นอย่างไร อย่างไงซะที่เสี่ยงไปมันก็คุ้มเพราะเราได้ทำดีกับคนที่เรารัก สักวันเขาจะเห็นความดีของเราเหมือนกับกบและต่าย ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพราะว่ากบ รับสาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น