Ping! ติสท์อย่างเธอต้องเจออย่างผม

ลำดับตอนที่ #3 : Ping! 01 : พบหน้ากันครั้งแรก [100%]

-พบกันครั้งแรก-

"แชม แกรีบมาเลยนะฉันรอแกที่เดิม"

ฉันโทไปปลุกยัยแชมเปญแต่เช้าเพื่อมาบอกเรื่องที่ฉันต้องไปอยู่กับลูกน้ามุก

"อะไรของแกเนี่ยวันนี้มีเรียน9โมงไม่ใช่หรอนี่เพิ่งจะ7โมงเองนะ" เสียงยัยแชมบ่นมาตามสาย

"เอาน่า ฉันมีเรื่องจะเล่าให้แกฟังรีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"เออๆอีกครึ่งชั่งโมงเจอกัน" ฉันวางสายยัยแชมแล้วเก็บมือถือใส่กระเป๋า

เมื่อคืนฉันยังไม่ได้บอกประวัติเลยใช่ไหมคะเอางี้ระหว่างที่ฉันรอยัยแชมมาจะเล่าให้ฟังพร้อมกับวาดรูป

ฉันชื่อคาเมล อายุ19แล้วคะ ฉันอยู่กับแม่สองคนเพราะพ่อของฉันได้ทุนไปเรียนรู้งานโครงการแลกเปลี่ยนที่

อังกฤษ2ปี ก็ที่แม่จะไปนี่แหละคะ เพราะเหตุนี้ฉันจึงต้องอยู่กับแม่สองคน

แต่อีกไม่นานแม่ก็จะทิ้งฉันไปอีกคนไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ แต่ก็ยังดีที่ฉันยังมี

เพื่อนสนิทที่รักมากอยู่ด้วยอีกคนเธอชื่อแชมเปญหรือที่ฉันเรียกว่าแชมนี่แหละคะ

ยัยแชมอยู่กับฉันมาตั้งแต่เราเรียนมัธยมด้วยกันก็เลยสนิทกันมากและด้วยความที่ฉันไม่ค่อยสุงสิงกับใคร

จึงทำให้ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่แค่คนเดียว= =

"ยัยเมล เธอมีเรื่องอะไรย่ะโทไปแต่เช้าเชียว" มาถึงที่ยัยแชมก็เริ่มบ่นเลยคะ

อ่อ ลืมบอกไปว่าที่ที่เราอยู่เนี่ยเป็นสวนหลังตึกศิลป์

เป็นเพราะฉันชอบที่เงียบๆร่มรื่นเลยมาวาดรูปอยู่ที่นี่บ่อยๆจนกลายเป็นที่ประจำของเราแล้ว

"ก็แม่ฉันน่ะซิจะไปดูงานต่างประเทศอีกแล้ว"

"ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยหนิแม่แกก็ไปบ่อยออกไม่ใช่หรอ"

"แต่คราวนี้แม่ฉันบอกว่าไม่รู้ว่าต้องไปนานแค่ไหนเลยจะให้ฉันไปอยู่ที่บ้านเพื่อนแม่ก่อน"

"ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่แก"

"แต่น้ามุกเขาไปดูงานกับแม่ฉันด้วยนะฉันต้องอยู่กับลูกน้ามุกสองคน

แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเป็นใครอายุเท่าไหร่ผู้หญิงหรือผู้ชาย"

"คงไม่มีไรหรอกมั้ง แกอย่าเพิ่งคิดมากอาจจะเป็นผู้หญิงอายุพอๆกับแกก็ได้" ยัยแชมปลอบฉัน

"ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ"ฉันตอบอย่างปลงๆ

"เอาน่า ไม่มีไรหรอกไปเถอะ เดี๋ยวเรียนคาบแรกไม่ทัน" ฉันพยักหน้าพร้อมกับเก็บของเตรียมไปเรียน

"งั้นเดี๋ยวแกไปจองที่ให้ก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อน"

ฉันหันไปพูดกับยัยแชมที่ยืนรออยู่ ยัยแชมพยักหน้ารับแล้วเดินไปก่อน

ระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาชนเข้า "อุ้ย"

"ขอโทษครับ" กรี๊ดดดด พี่เพ้นท์อยู่นู้นไง พี่เพ้นท์ขารอพวกเราด้วยค่า

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไร นายคนที่ชื่อเพ้นท์อะไรเนี่ยก็จับมือพาฉันวิ่งหนี

พวกผู้หญิงที่วิ่งเอาแต่ตะโกนพี่เพ้นท์คะ พี่เพ้นท์ขา

แฮก ๆ หลังจากที่วิ่งมาสักพักหนึ่งดูเหมือนจะพ้นจากกลุ่มพวกนั้นแล้ว "ปล่อยฉันได้แล้วไม่มีใครตามมาแล้ว"

ฉันบอกพร้อมกับสะบัดมือออกให้เขาหยุดวิ่ง

"แฮก ๆ ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณต้องเดือดร้อนไปด้วย" เขาพูดพร้อมกับหายใจหอบเพราะความเหนื่อย

"นายจะลากฉันวิ่งมาด้วยทำไมเนี่ย"ฉันว่าเขาอย่างหัวเสีย

"ถ้าผมไม่ลากคุณมาเดี๋ยวคุยก็โดนผู้หญิงพวกนั้นทับเอาหรอกคุณไม่กลัวไง"เขาตอบกลับมาด้วยเสียงกวน

ฉันไม่อยากจะเสียเวลาเถียงกับเขาจึงหมุนตัวกลับเดินไปทางเดิมเพื่อไปเข้าห้องเรียน

"เดี๋ยวก่อนซิ คุณไม่คิดจะเเนะนำตัวให้ผมรู้จักก่อนหรอ ผมชื่อเพ้นท์นะครับอยู่ปี2คณะนิเทศ"

เขาตะโกนบอกฉันด้วยเสียงที่น่าหมั่นไส้ที่สุด

"แต่ฉันไม่อยากรู้จักนาย แล้วรู้ไว้ซะด้วยว่านายควรจะเรียกฉันว่าพี่เพราะฉันอยู่ปี3"

ฉันหันไปตอบเขาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะหันหลับไปเตรียมเดินต่อ  

"ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้หน้าสวยคมชะมัดมองครั้งแรกทำเอาผมตกหลุมรักเลยแต่ดูท่าแล้วหยิ่งใช่เล่น"

เขาคิดแล้วยืนยิ้มอยู่คนเดียวมองเธอเดินจากไปจนลับสายตา

"ไอเพ้นท์ มายืนยิ้มไรอยู่ที่ตึกศิลป์ว่ะ"

เสียงใครตะโกนเรียกผมนะผมคิดพร้อมกับหันไปดู อ่อไอทีเพื่อนตัวดีของผมนี่เองครับ

"ไม่มีไรหรอกเว้ยว่าแต่แกมาทำไรที่นี่ว่ะ" ผมตะโกนตอบมันไป

"ก็มาตามแกแหละ เห็นน้องๆบอกแกวิ่งหนีพวกสาวๆมาทางนี้"

"เออๆ ไปเรียนกันเถอะเดี๋ยวสายจะโดนหักคะแนนอีก" ผมบอกที ก่อนจะเดินไปทางตึกที่เราเรียนอยู่











"ยัยเมล แกไปห้องน้ำถึงไหนมาเนี่ย" ยัยแชมโบกมือเรียกให้ฉันไปนั่งตรงที่เธอจองไว้

"พอดีมีเรื่องนิดหน่อยอ่ะ" ฉันตอบไประหว่างที่หยิบหนังสือขึ้นมาเรียน

"เรื่องอะไรย่ะแล้วดูซิไปทำไรมาเนี่ยเหงื่อออกเยอะเชียว" ยัยแชมหันมาถามหลังจากที่เห็นฉันชัดๆ

ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยัยแชมฟัง "เพ้นท์" ยัยแชมทำเสียงตกใจเมื่อรู้ว่าคนที่ชนฉันชื่อเพ้นท์

"นี่เธอไปอยู่ไหนมาฮะถึงไม่รู้ว่าเพ้นท์เนี่ยเขาเป็นถึงเดือนคณะนิเทศเลยนะ"

"ก็ฉันอยู่คณะศิลป์ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า ขนาดคณะตัวเองฉันยังไม่รู้เลย"

"อ่อ ลืมไปแกมันพวกไม่ใส่ใจเรื่องชาวบ้าน ว่าแต่แกเถอะเจอเพ้นท์ใกล้ขนาดนั้นไม่ตกหลุมรักบ้างหรอ"

ยัยแชมทำเสียงแซวๆฉัน

"ทำไมฉันต้องตกหลุมรักนายนั้นด้วยล่ะย้ะ"

"ใครที่ได้เจอเพ้นท์ก็ตกหลุมรักเขาทั้งนั้นแหละอีกอย่างนะที่ฉันรู้ว่าสเปคเพ้นท์น่ะตรงกับเธอเลยนะ"

ยัยแชมพูดพร้อมกับทำหน้าเคลิ้มๆ

"ไม่เอาด้วยหรอกฉันอย่างอยู่สงบๆไม่อยากเป็นเป้าสายตาใคร" ฉันบอกก่อนจะหันหน้าไปเรียนต่อ

"แกนี่น้า ชาตินี้จะได้มีแฟนกับเขามั้ยเนี่ย"ยัยแชมพูดลอยๆก่อนจะหันไปเรียนต่อ

ใครจะสนกันล่ะย่ะฉันโสดแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว จะให้ฉันไปชอบกับนายนั่นเนี่ยนะไม่เอาด้วยหรอก

ถึงฉันจะตรงสเปคนายนั่น แต่นายนั่นไม่ใช่สเปคฉันซะหน่อย ฉันนั่งคิดก่อนจะปัดความคิดเรื่องนายเพ้นท์ออกไปจากหัว







**อ่านแล้วชอบก็เม้น+โหวตด้วยนะค่าาาาา...จะติจะชมจะ...ยังไงก็ขอให้เม้นบอกทีนะคะจะได้ปรับปรุงแก้ไขให้ดีคะ^^**