คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Serve] Chapter - 2 ; ...
อิ่ม ..
ความรู้สึกเดียวของฮยอกแจในตอนนี้มีแต่อิ่มจนแน่นไปหมด จะไม่เป็นแบบนี้ได้อย่างไรในเมื่อเจ้าตัวหยิบแล้วหยิบอีก กินแล้วกินอีก จนน้ำย่อยในกระเพาะแทบจะผลิตไม่ทันที่จะย่อย ร่างบางกึ่งนั่งกึ่งนอนตีพุงอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวสีน้ำตาลเข้มที่ถูกจัดไว้
ทำไมถึงมานั่งนี่น่ะเหรอ
กินอิ่มจนเดินไม่ไหวแล้ว -___________-
"ดีขึ้นยัง ?" ทงเฮที่นั่งที่นั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยถามขึ้น
"อีกห้านาทีหาย" กางมือขึ้นแทนเลข 5 ซึ่งนั่นทำให้ทงเฮแอบอมยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้กับความคิดแปลกๆ ของอีกคน ร่างบางหันขวับมาจ้องมาอีกคนด้วยสายตาแปลกใจ ก่อนจะเอ่ยถามออกมา
"ยิ้มอะ.. อึก" ยังไม่ทันจะจบประโยค ฮยอกแจกลับสะอึกออกมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้ร่างสูงจากเดิมที่อมยิ้มอยู่นั้นแปรเปลี่ยนมาเป็นหัวเราะให้กับท่าทางตลกๆ นั่น
"น้ำไหม กินซะจนสะอึกเลย" เห็นตัวเล็กๆ อย่างนี้ใครจะไปคิดว่าจะกินได้ยิ่งกว่าสามมื้อของเขาในแต่ละวันเสียอีก
แต่ทงเฮพร้อมที่จะเลี้ยงดูเสมอครับ (‵▽′)ψ
ฮยอกแจส่ายหน้าเป็นคำตอบ "กินไม่ไหวแล้ว"
"อื้อหือ น่าตกใจ มีลิมิตเป็นกับเค้าด้วยนี่ครับน้อง"
"อย่ามากวนประสาท"
"พี่กวนตีนน้องอยู่ต่างหากครับ" ร่างหนาตอบด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่ดูทะเล้น "รู้ไหม อยากให้หายสะอึกต้องทำยังไง" ทงเฮเอ่ยต่อ ร่างบางมองด้วยสายใช้ตาเป็นคำถาม ทงเฮลอบยิ้มในใจ ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ แล้วค่อยๆ แตะริมฝีปากลงบนแก้มของอีกคน ทำให้ร่างบางที่รอคำตอบอยู่สะดุ้งขึ้น พร้อมกับหันหน้ามามองด้วยสีหน้าเอาเรื่อง มือนิ่มเลื่อนไปทึ้งผมของทงเฮแล้วกระชากอย่างแรง จนเจ้าตัวส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
"ผมว่า .." ร่างบางพูดเสียงแข็ง "วันนี้นายได้กินตีนผมก่อนแน่ !" ไม่ต้องรอพรุ่งนี้หรอก เสียเวลา
"โหยย" โอดครวญ"พี่ก็แค่หวังดี น้องหายสะอึกแล้วใช่ไหมเนี่ย"
เออเนอะ -_-; เวลาคนสะอึกเขาให้ทำให้ตกใจแล้วมันจะหายนี่หว่า โชว์โง่อีกแล้วกู แต่ทำอย่างอื่นไม่เป็นหรือไงวะ
"หลอกแต๊ะอั๋งกูเหรอ"
"หน้างี้ อยากแต๊ะอั๋งตายล่ะครับ"
"พ่อง" พูดเสียงค่อย "จองตั๋วไว้รอบกี่โมง"
"สี่"
ฮยอกแจก้มหน้าลงนาฬิกาบนข้อมือที่ตอนนี้บอกเวลา 14.35 น. "อีกประมาณชั่วโมงครึ่ง" เงยหน้าพูดกับอีกคน
"..สี่ทุ่ม" ^^v
"มึงดูกับผีเถอะครับ"
…..
น้องเขาปฏิเสธผมน่ะ \\T----T//
นี่ก็วันแรกที่ฮยอกแจพักงาน แต่ทว่าในร้านกลับขายดีเกินไปทำให้ผมต้องมาแปะใบรับสมัครพนักงานเพิ่มที่หน้าร้านนี่ล่ะครับ (หัวเราะ) ขาดฮยอกแจไปสักคนเหมือนขาดอะไรไปหลายๆ อย่าง แต่ในเมื่อเพื่อนรักขอมา จะให้ผมปฏิเสธลงได้ไง เรื่องนี้ต้องปรึกษาพ่อเป็นการใหญ่เลยล่ะครับ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าอะไรดลใจให้ไอ้ขาสั้นมาหลงรักน้องฮยอกแจของผมซะได้นี่ สงสัยจะเป็นเพราะหน้าตาน่ารักๆ นั่นกับความนิ่งๆ ของเจ้าตัวล่ะมั้งครับ ..
"เฮ้ ! นายน่ะ" ร่างสูงหันกลับไปมองตามเสียงที่ตะโกนไล่หลังมานั้นก่อนจะขานรับด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม
"ครับ"
"ผมจะมาสมัครงานที่นี่" ร่างเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
ร่างสูงโปร่งจ้องมองเจ้าของผิวขาวซีดที่แต่งตัวดูภูมิฐาน แต่เสื้อผ้าที่ใส่นั้นดูจากภายนอกก็รู้ว่าต้องเป็นของแบรนด์ดัง รวมทั้งสไตล์การแต่งตัวที่ดูดีนั้นอีกด้วย ทำให้นึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่จะมาสมัครงานที่นี่ โดยเฉพาะในฐานะเด็กเสิร์ฟ
แต่งตัวก็ดี คิดยังไงมาเป็นเด็กเสิร์ฟ -_-
"ตามผมมาครับ" พูดจบร่างสูงก็สาวเท้าเดินนำทางคนตัวเล็กเข้ามายังห้องรับรองภายในชั้นบนของร้าน ก่อนจะยื่นใบสมัครงานให้ เจ้าของผิวขาวซีดรับใบนั้นมาก่อนจะลงมือเขียนอย่างว่องไว
"ไม่ต้องรีบก็ได้ครับ"
"…" สิ่งที่ได้ตอบกลับมานั้นเป็นเพียงความเงียบ เจ้าตัวยังคงก้มหน้าก้มตากับใบสมัครงานนั้นอยู่ ภายในเวลาไม่นาน กระดาษเอสี่ถูกยื่นเข้ามาอยู่ต่อหน้าของซีวอน ร่างสูงยืนขึ้นแล้วเดินไปรอบๆ พร้อมกับจดจ่ออยู่กับข้อมูลของคนตัวเล็ก ที่ถูกเขียนด้วยลายมือหวัดๆ บนกระดาษ ..
"อืมม .." ส่งเสียงในลำคอเล็กน้อย "ชื่อโจว คยูฮยอนงั้นเหรอ"
"ครับ" ร่างเล็กที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ตอบคำถามพร้อมกับพยักหน้า
"เพิ่งกลับจากอเมริกา .. อายุ 25 ปี" ซีวอนอ่านประวัติส่วนตัวของว่าที่เด็กใหม่ พลางครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะตอบตกลงให้เด็กคนนี้เข้าทำงานได้ "ทำงานให้ดีนะครับ งานนี้เป็นงานบริการ ต้องเอาใจลูกค้าหน่อย เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม ?" ซีวอนเอ่ยปากบอกพนักงานใหม่ แต่ดูเหมือนคยูฮยอนจะไม่สนใจที่เขาพูดสักเท่าไหร่
"ที่นี่มีคนชื่อลีฮยอกแจอยู่หรือเปล่า" คำถามห้วนๆ ถูกเอ่ยออกมา ร่างสูงที่ยืนอยู่หันไปมองคนตั้งคำถามอยู่สักครู่ด้วยแววตาสงสัย
"มีอะไรกับฮยอกแจหรือเปล่าครับคยูฮยอน"
"มี" พูดเสียงค่อย
".. หือ" ซีวอนเดินเข้าไปโน้มตัวลงจนใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกันกับร่างบางและจ้องใบหน้าเนียนอย่างคาดคั้นคำตอบ
"อ่า .. ช่างมันเถอะครับ แล้วนี่ผมเริ่มงานได้เลยหรือเปล่า" เปลี่ยนเรื่องพร้อมกับยืนขึ้นเต็มความสูง
"ไปเปลี่ยนชุดหลังร้านเลยครับ" ซีวอนพูดพร้อมกับผายมือให้อีกคน ร่างบางเดินไปตามทางที่อีกคนบอก ก่อนจะหยิบชุดที่ถูกเตรียมไว้ มาเปลี่ยน แล้วออกไปฟังเจ้าของร้านอธิบายการแนะนำอาหารต่างๆ
ฟังดูแล้วน่าเบื่อ -________________-
งานวันแรกของคยูฮยอนผ่านไปด้วยดี ถึงจะมีติดขัดบ้างเล็กน้อย แต่ซีวอนก็ยังคงช่วยเหลือไว้ตลอด นั่นทำให้พนักงานใหม่อุ่นใจขึ้นอยู่ไม่น้อย ถึงมันจะดูทุลักทุเลนักก็เถอะ =_=
"เป็นไง เหนื่อยไหมครับ เริ่มงานวันแรก"
ร่างบางที่นั่งอยู่บนโต๊ะสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงทักทายของผู้เข้ามาใหม่ คยูฮยอนนั่งพักเงียบๆ คนเดียวอยู่ในห้องนี้ได้สักพักแล้ว แต่ทว่าตอนนี้กลับมีอีกคนเข้ามาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียงใครจะไม่ตกใจกัน
"ไม่หรอกครับ" โกหกคำโต
"งั้นออกไปจัดโต๊ะ เช็ดโต๊ะด้านนอกด้วยนะครับเพื่อรองรับแขกในวันพรุ่งนี้" ซีวอนจ้องหน้าอีกคน เผยรอยยิ้มขี้เล่นเล็กน้อย
"นี่ผมกรอกใบสมัครคนใช้มาป่ะ ?" -_- หันไปโยนผ้าใส่ แต่ร่างสูงโปร่งกลับคว้าหมับไว้ได้ทันก่อนที่ผ้าสกปรกผืนนั้นจะปะทะลงบนใบหน้าเขา
"ผมพูดเล่นน่ะ" ร่างสูงพูดขึ้นพลางหัวเราะเบาๆ กับคำประชดประชันที่ไม่เจ็บสักเท่าไหร่ "ขอโทษที วันนี้ผมลืมแนะนำตัวไป" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พลางจับผมลุ่มผมตัวเองอย่างเก้อๆ
"ผมก็ว่าคุณลืมอะไรไปสักอย่าง" ยิ้มออกมาบางๆ
"ผมเชว ซีวอนครับ" ยื่นมือไปหวังจะเช็คแฮนด์อีกคน
ร่างบางยื่นมือไปแตะมืออีกคน "รู้จักกันสักทีนะครับ" เขย่าเบาๆ สองสามครั้ง
"อายนิดหน่อย ผมนึกว่าคุณรังเกียจที่จะเช็คแฮนด์กับผมซะอีก" ก้มหน้าหัวเราะเบาๆ แก้เขิน มันก็จริงที่ซีวอนคิดอย่างนั้น เห็นดูหยิ่งๆ อย่างนี้ ใครจะนึกว่าคยูฮยอนจะเช็คแฮนด์กับเขา
"ผมไม่รังเกียจหรอกครับ ถ้าทำอย่างนั้นเสียมารยาทแย่" พูดยิ้มๆ "ผมคิดว่าคุณจะพูดกับผมแบบสบายๆ ได้ไหม" คยูฮยอนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าทางเกร็งๆ ของอีกคน "คุณคงกำลังคิดว่าผมหยิ่งน่ะสิครับ ฮ่ะฮ่ะ"
"ก็ไม่เชิงหรอกครับ แต่เวลาคุณทำงานคุณทำได้ดีนะ" เอ่ยปากชมคนข้างๆ อย่างจริงใจ
แต่ตอนนี้ซีวอนรู้สึกเหมือนเขาไม่เป็นตัวของตัวเอง ร่างสูงไม่จำเป็นที่ต้องสุภาพกับลูกจ้างขนาดนั้น แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกเกรงใจคน คนนี้เกินไป อาจเป็นเพราะบุคลิกที่ดูหยิ่งยโสของผู้ชายที่ชื่อโจวคยูฮยอนงั้นเหรอ ..
หรือจะเป็นความน่ารักที่ซ่อนอยู่ในตัวของคนคนนี้กันแน่
"ผมไม่ใช่คนหยิ่งอะไรหรอกนะครับ หลายๆ คนคงคิดว่าผมเป็นอย่างนั้น" ร่างบางพูดเสียงเบาลงเล็กน้อย "เลยไม่ค่อยมีใครอยากยุ่งกับผมสักเท่าไหร่" แต่ถ้าจะให้เปลี่ยนก็คงไม่ไหว เพราะมันเป็นบุคลิกของร่างบางไปแล้ว ซึ่งร่างสูงเองก็พยักหน้าตอบอย่างเข้าใจ
"แล้วพี่ผมจะยุ่งกับคุณบ่อยๆ คงจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ" ซีวอนตัดสินใจข่มความไม่มั่นใจที่ผุดอยู่ในความรู้สึกอยู่น้อยๆ ก่อนจะเอ่ยปากพูดออกไปอย่างเกร็ง
"ไม่ค่อยมีคนพูดกับผมแบบนี้เลย ยินดีครับ" ร่างบางเอื้อมมือไปโอบไหล่คนข้างๆ เผื่อว่ามันอาจจะผ่อนคลายความรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ ของเขาให้ดีขึ้นมาได้
"ได้เวลาปิดร้านแล้วครับ .." ก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือหนา
"งั้นผมขอตัวกลับล่ะ" ร่างเพรียวเด้งตัวเองจากเคาน์เตอร์ครัว ก้าวเท้าเดินหมายจะออกจากร้านไป แต่แล้วก็ต้องหันกลับมามองคู่สนทนาเมื่อสักครู่นี้ ก่อนจะเอ่ยประโยคเบสิค ออกไปพร้อมกับรอยยิ้มบาง "กลับบ้านดีๆ นะครับ ..ซีวอน" โบกมือ
"เช่นกันครับคยูฮยอน" ร่างสูงโบกมือกลับ พร้อมกับรอยยิ้มที่ถูกแต่งแต้มบนใบหน้าหล่อ
การที่เขาได้คุยกับพนักงานใหม่คนนี้นี่ทำให้ซีวอนรู้สึกสบายใจกว่าคนอื่นๆ เพราะตั้งแต่ทำงานนี้มา เจอแต่คนที่ทำตัวเกร็งๆ ไม่กล้าที่จะเข้ามาคุยกับเขา จะเว้นเสียแต่ฮยอกแจ ที่เข้ามาทำงานได้ไม่กี่วันก็รู้สึกสนิทสนมกับมากมายจนถึงขั้นขึ้นมึงกูกันได้ แต่ฮยอกแจก็ไม่เคยพูดจาแบบนั้นต่อหน้าคนมากมาย เว้นเสียจากเขาทั้งสองจะอยู่ด้วยกันแค่นั้นเอง เพราะยังไงซีวอนกับเขาก็เจอกันในฐานะใดก็น่าจะรู้กันอยู่ จะให้เขาไปปีนเกลียวใส่ ก็กลัวว่าพนักงานคนอื่นๆ จะหมดความเคารพในตัวซีวอนกันซะหมด
โจวคยูฮยอนเขาเป็นคนที่สองที่ทำให้ซีวอนรู้สึกสบายๆ ถึงจะไม่เท่าฮยอกแจนักก็เถอะ ร่างสูงรู้สึกว่าคยูฮยอนเป็นคนคล้ายฮยอกแจ ตรงที่ดูเหมือนว่าเข้ามาแรกๆ คงจะทำงานพวกนี้ไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ทำมันออกมาได้อย่างน่าชื่นชม แต่เรื่องปากร้ายคงเทียบไม่ติดกันอย่างแน่นอน ฮยอกแจเดอะวินเนอร์แหงๆ (หัวเราะ) และแน่นอนว่าวันนี้ซีวอนลอบสังเกตพนักงานใหม่คนนี้อยู่ตลอดเวลา ..
ในที่สุดน้องฮยอกแจก็ยอมดูหนังกับพี่ทงเฮ T//////▽//////T
ร่างสูงที่เดินตามหลังฮยอกแจเข้ามาภายโรงหนังทำท่าดีอกดีใจจนถึงขนาดที่ว่า หากไม่เกรงใจในสถานที่คงแก้ผ้าเต้นระบำกันไปแล้ว จะไม่ดีใจได้อย่างไรในเมื่อเขาทั้งตื้อ ทั้งตามคนตัวเล็กถึงขนาดไปออดอ้อนถึงบ้านอีกครั้งนึง ใช้สารพัดวิธีร้อยเก้าพันแปดที่งัดขึ้นมาได้จนฮยอกแจยอมใจอ่อน (หรือรำคาญ) เลยมาดูหนังกับเขาได้
ทั้งสองเดินมานั่งที่ ที่ทงเฮได้ถูกจองไว้ เพราะเป็นหนังรอบดึก คนดูเลยน้อยเป็นปกติ แต่แถวด้านหน้า ด้านหลังรวมถึงรอบข้างมันไม่มีใครเลยเนี่ยดิ ปกติอยู่แน่เหรอ -_-;
"มั่นใจป่ะ ว่าจองแค่สองที่" ร่างบางที่นั่งลงบนเก้าอี้กำมะหยี่สีแดงพร้อมกับเปิดบทสนทนาจับผิด ทำเอาทงเฮถึงกับเหงื่อตก แต่ก็ยังแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ ได้
"ช่ายยยยยยยย" ลากเสียงยาว
'จองไว้ทุกที่เลยครับ รอบๆ เนี่ย .. ' < ในใจ
"จองให้เราแค่สองที่ ส่วนที่อื่นๆ ใครเข้ามาได้นั่งสิไปสิครับ" ยักคิ้วให้
"กะ - ล่อน" ช้าๆ ชัดๆ
ทงเฮได้แต่ยิ้มขำให้กับคนข้างหน้าที่เบนความสนใจไปกับจอขนาดยักษ์นั่นแล้ว แต่กับทงเฮ ความสนใจของเขา คงจะอยู่แค่เพียงข้างๆ นี่ล่ะมั้ง ..
.. จบตอน ..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เย้เฮ ! อัพแล้วตอนที่สาม 555555555555555555555555555555
แปลกอีกแล้ว บรรยายออกมาจากจินตนาการในหัวสมองไม่หมด จะบ้าตาย -_-
ไม่รู้จะพูดอะไร เดี๋ยวโดนหาว่าไรเตอร์พูดมากกว่าแต่งฟิค 55555555555
สำหรับสองตอนด้านบนนั้นไปแก้ BG เฉยๆ ไม่ได้ปรับเนื้อหา เคป่ะ ?
ตอบคำถามนิดที่ถามว่า SM คืออะไร SM คือพวกซาดิสกับมาโซฯ
ส่วนคนที่อยากอ่านพาร์ทพทฮ. ท้ายเรื่องจัดให้ -.-
ติได้ชมได้ เม้นมาเถอะ จะได้รู้ว่าควรปรับแก้ตรงไหนอะไรบ้าง ไรเตอร์อ่านทุกเม้นนะ
ความคิดเห็น