ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Past 2 ~ เหตุการณ์ในตู้ล็อคเกอร์ (?)
ห่างหายไปนานเลยสิ่น๊า ~ >< '
แบบว่า ... ไม่มีอะไรจะแก้ตัวแหะ
เอาเป็นว่าอีก 2-3 วันนี้จะไม่ได้อัพน๊ะเออ เอาคอมไปล้าง TT'
.... เสียดายรูปสึนะมาก ~ อุตส่าห์เซฟไว้ ช่างเต๊อะ !
งั้นก็อ่านกันต่อได้เลยจ๊า ติชมได้เลยน๊ะ แพรไม่กัด (ฮา ~)
-------------------------------------------------------------------------
'ก๊อก ก๊อก ..'
"อ๊ะ .. เอ๋ ! คุณฮิบาริจะทำอะไรน่ะครับ !!" เสียงใสร้องออกมาอย่าง งุนงง
"....." -- ไม่มีเสียงตอบรับ --
'แอ๊ด ..'
"คุณเคียวครับ ~ ! " เสียงเข้มของชายหนุ่มที่ทำผมทรงรีเจนท์ ลูกน้องคนเดียวที่ฮิบาริไว้ใจมากที่สุด
'คุซาคาเบะ เท็ตสึยะ !!'
... ความคิดเดียวของฮิบาริ คืออยากเข้าไปขยํ้าลูกน้องตัวเองอย่างเร็วที่สุด หากแต่ว่า ... เขาได้ซ่อนตัวอยู่ ขืนโผลงผลางออกไปอาจเป็นเรื่องได้ .... สึนะซึ่งยืน งง อยู่นาน ~ ก็เริ่มนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในตู้ล็อคเกอร์
พักเที่ยง ..
"ท่านรุ่นที่ 10 ครับ !! ไปส่งสมุดพกมาเป็นยังไงบ้างครับ บาดเจ็บตรงไหนไหมครับ เจ้าฮิบาริมันทำร้ายรุ่นที่ 10 ใช่ไหมครับ หน็อยย !! เจ้าอาจารย์บ้า ทำไมถึงใช้แต่รุ่นที่ 10 อย่างนี้ห๊ะ !!!" โกคุเทระปล่อยคำถามรัวเป็นชุดทำเอาสึนะเริ่มเห็นท้องฟ้าหมุนติ้ว กับความห่วงใยของเพื่อน
"ก็ไม่มีอะไรหรอก เเหะ ๆ"
'โกหกเต็มประตู !!!!' ใครว่าไม่มีอะไรล่ะ ฉันเกือบตายแล้วแน่ะ !!
"งั้นเหรอครับ ! โล่งอกไปที ~ " โกคุเทระพูดอย่างสบายใจ
"แล้วยามาโมโตะล่ะ ไปไหนเหรอ ทำไมไม่มากินข้าวด้วยกันล่ะ ?" สึนะถาม
"ผมไม่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับเจ้านั่นหรอก !" โกคุเทระพูดไป เชิดไป ... ไม่ได้รู้สภาพตัวเองเลยว่าหน้ากำลังแดงอย่างเห็นได้ชัด
'ทะเลาะกันอีกล่ะสิ่' สึนะคิดอย่างหน่าย ๆ หากแต่วันนี้ หน้าของโกคุเทระแปลกกว่าทุกวันหรือว่าจะมีเรื่องมากกว่านั้น ...
------------------------------------------------------------------
จบไปอีก 1 ตอนเด้อ ~ เดี๋ยวต้องเอาคอมไปล้าง คิดแล้วเศร้า TT'
พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์อ่ะ ! อยากแต่งฟิคพิเศษจัง ถ้าแต่งจะมาอ่านไหมเนี่ย ??
เอาเป็นว่าไม่แน่ก็อาจจะมาอัพน่ะค๊ะ >< ' ไปล๊ะ ฝันดีค๊ะ ^____^
แบบว่า ... ไม่มีอะไรจะแก้ตัวแหะ
เอาเป็นว่าอีก 2-3 วันนี้จะไม่ได้อัพน๊ะเออ เอาคอมไปล้าง TT'
.... เสียดายรูปสึนะมาก ~ อุตส่าห์เซฟไว้ ช่างเต๊อะ !
งั้นก็อ่านกันต่อได้เลยจ๊า ติชมได้เลยน๊ะ แพรไม่กัด (ฮา ~)
-------------------------------------------------------------------------
'ก๊อก ก๊อก ..'
"อ๊ะ .. เอ๋ ! คุณฮิบาริจะทำอะไรน่ะครับ !!" เสียงใสร้องออกมาอย่าง งุนงง
"....." -- ไม่มีเสียงตอบรับ --
'แอ๊ด ..'
"คุณเคียวครับ ~ ! " เสียงเข้มของชายหนุ่มที่ทำผมทรงรีเจนท์ ลูกน้องคนเดียวที่ฮิบาริไว้ใจมากที่สุด
'คุซาคาเบะ เท็ตสึยะ !!'
... ความคิดเดียวของฮิบาริ คืออยากเข้าไปขยํ้าลูกน้องตัวเองอย่างเร็วที่สุด หากแต่ว่า ... เขาได้ซ่อนตัวอยู่ ขืนโผลงผลางออกไปอาจเป็นเรื่องได้ .... สึนะซึ่งยืน งง อยู่นาน ~ ก็เริ่มนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในตู้ล็อคเกอร์
....
อยู่กับคุณฮิบาริ 2 ต่อ 2 เนี่ยน่ะ !!!
อ๊ากกก ~ ร่างเล็กอยากจะกรีดร้องออกมา .. ก็แหม เมื่อกี้รุ่นพี่คนตรงหน้า กำลังยํ้ายีเค้าอยู่นิ่หน่า ไหงจะเข้ามาอยู่ในตู้นี้อีก ตู้นี้ก็ใช้ว่าจะใหญ่ซะเมื่อไหร่
"เอ้ ~ คุณเคียวออกไปไหนเนี่ย ... งั้นรอก่อนก่อนล่ะกัน" คุซาคาเบะบ่นอย่างเซ็ง ๆ
'อ๊ะ จ๊ะ บ๊ะ เฮ๊ยย !!!' เสียงในใจร่างเล็กแทบจะระเบิดออกมา
ทำไมไม่รีบไปสักทีละคร๊าบบ ~ ผมอึดอัดจะแย่แล้วเนี่ย ฮือ ๆ TT'
'นี่ .. ถ้านายยังขยุกขยิกอยู่ยังนี้ ... ผมจะขยํ้าคุณเดี๋ยวนี้ล่ะ !!' ร่างสูงพูดเสียงเข้ม เพราะนี้เขาเริ่มจะหงุดหงิดที่ต้องมาอยู่ในที่คับแคบ ใจนึงก็อยากจะแกล้งเจ้าสัตว์กินพืชข้างหน้า หากว่าสถาณที่มันไม่อำนวยเนี่ยสิ่ ! << (รอตัวไปสิ่ ทูน่า =[ ]=! // แพร)
'อ่ะ .. เอ่อ ... คุณฮิบาริครับ ทำไมเราต้องมาหลบกันด้วยล่ะครับ' ถึงแม้จะเป็นคำถามที่ดูโง่ แต่เขาก็อยากรู้ให้ได้แม้จะต้องแลกกับท่อนฟามหากาฬก็เหอะ
'ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ... ถามไปก็ไม่ได้อะไร ฉะนั้นคุณก็หุบปากไปได้แล้ว ไม่งั้นผมจะเปลี่ยนใจมาขยํ้าคุณแทน !' มาดโหดของท่านพี่กลับมาอีกรอบ ทำเอาสึนะตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
ร่างเล็กไม่อาจทำอะไรได้นอกจากรอ รอ รอ แล้วก็รอ ~ หารู้ไม่ว่าร่างสูงที่ยืนหันหลังให้กำลังหน้าแดง ...
นั่นสิ่ ! ทำไมเขาต้องมาหลบอยู่ในนี้ด้วย ทั้งที่ถ้าออกไปอยู่ข้างนอกคุซาคาเบะก็คงจะเอางานมาส่งแล้วก็ออกไป แต่เขากลับทำให้เรื่องมันยุ่งยากเข้าไปใหญ่ หรือเป็นเพราะว่าเขาหลงในรสของเจ้าสัตว์กินพืชนี้ (เหมือนจะเรท = =' // แพร)
สึนะก้มหน้างุด เวลาผ่านไปนานเหลือเกิน ทั้งที่มันเพิ่งผ่านไปแค่ 5 นาที ... ความเงียบกำลังเข้าปกคลุมทั้งห้อง จนสุดท้าย คุซาคาเบะก็ออกไปข้างนอกด้วยความเบื่อหน่าย
"เฮ้อออ ~ " สึนะถอนหายใจยาว ในที่สุดก็ออกมาจากความมืดในตู้นั้นได้ หากว่าใจของร่างเล็กยังเต้นระรัวไม่หยุด
"เจ้าสัตว์กินพืช .. ถ้านายไม่รีบออกไปฉันจะขยํ้านายเดี๋ยวนี้ล่ะ !!" ฮิบาริชูท่อนฟาขึ้นมาอย่างเอาจริง ทำเอาสึนะถึงกับจํ้าอ้าว ออกจากห้องทันที
'ฮู้วว ~ ' หลังจากที่ร่างเล็กออกไปจากห้อง ร่างสูงก็เริ่มออกอาการสติกระเจิง (?) หน้าของฮิบาริแดงกํ่า หากว่าเขาไม่ไล่เจ้าสัตว์กินพืชนั่นไปมาดที่เขาทำเท่ก็จะพังทะลายในบันดล ช่วงเวลาที่เขาอยู่กับเจ้าสัตว์กินพืชมันเหมือนกับช่วงเวลานั้นถูกหยุดเอาไว้ ... ถึงแม้ร่างเล็กจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็เถอะ
อ๊ากกก ~ ร่างเล็กอยากจะกรีดร้องออกมา .. ก็แหม เมื่อกี้รุ่นพี่คนตรงหน้า กำลังยํ้ายีเค้าอยู่นิ่หน่า ไหงจะเข้ามาอยู่ในตู้นี้อีก ตู้นี้ก็ใช้ว่าจะใหญ่ซะเมื่อไหร่
"เอ้ ~ คุณเคียวออกไปไหนเนี่ย ... งั้นรอก่อนก่อนล่ะกัน" คุซาคาเบะบ่นอย่างเซ็ง ๆ
'อ๊ะ จ๊ะ บ๊ะ เฮ๊ยย !!!' เสียงในใจร่างเล็กแทบจะระเบิดออกมา
ทำไมไม่รีบไปสักทีละคร๊าบบ ~ ผมอึดอัดจะแย่แล้วเนี่ย ฮือ ๆ TT'
'นี่ .. ถ้านายยังขยุกขยิกอยู่ยังนี้ ... ผมจะขยํ้าคุณเดี๋ยวนี้ล่ะ !!' ร่างสูงพูดเสียงเข้ม เพราะนี้เขาเริ่มจะหงุดหงิดที่ต้องมาอยู่ในที่คับแคบ ใจนึงก็อยากจะแกล้งเจ้าสัตว์กินพืชข้างหน้า หากว่าสถาณที่มันไม่อำนวยเนี่ยสิ่ ! << (รอตัวไปสิ่ ทูน่า =[ ]=! // แพร)
'อ่ะ .. เอ่อ ... คุณฮิบาริครับ ทำไมเราต้องมาหลบกันด้วยล่ะครับ' ถึงแม้จะเป็นคำถามที่ดูโง่ แต่เขาก็อยากรู้ให้ได้แม้จะต้องแลกกับท่อนฟามหากาฬก็เหอะ
'ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ... ถามไปก็ไม่ได้อะไร ฉะนั้นคุณก็หุบปากไปได้แล้ว ไม่งั้นผมจะเปลี่ยนใจมาขยํ้าคุณแทน !' มาดโหดของท่านพี่กลับมาอีกรอบ ทำเอาสึนะตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
ร่างเล็กไม่อาจทำอะไรได้นอกจากรอ รอ รอ แล้วก็รอ ~ หารู้ไม่ว่าร่างสูงที่ยืนหันหลังให้กำลังหน้าแดง ...
นั่นสิ่ ! ทำไมเขาต้องมาหลบอยู่ในนี้ด้วย ทั้งที่ถ้าออกไปอยู่ข้างนอกคุซาคาเบะก็คงจะเอางานมาส่งแล้วก็ออกไป แต่เขากลับทำให้เรื่องมันยุ่งยากเข้าไปใหญ่ หรือเป็นเพราะว่าเขาหลงในรสของเจ้าสัตว์กินพืชนี้ (เหมือนจะเรท = =' // แพร)
สึนะก้มหน้างุด เวลาผ่านไปนานเหลือเกิน ทั้งที่มันเพิ่งผ่านไปแค่ 5 นาที ... ความเงียบกำลังเข้าปกคลุมทั้งห้อง จนสุดท้าย คุซาคาเบะก็ออกไปข้างนอกด้วยความเบื่อหน่าย
"เฮ้อออ ~ " สึนะถอนหายใจยาว ในที่สุดก็ออกมาจากความมืดในตู้นั้นได้ หากว่าใจของร่างเล็กยังเต้นระรัวไม่หยุด
"เจ้าสัตว์กินพืช .. ถ้านายไม่รีบออกไปฉันจะขยํ้านายเดี๋ยวนี้ล่ะ !!" ฮิบาริชูท่อนฟาขึ้นมาอย่างเอาจริง ทำเอาสึนะถึงกับจํ้าอ้าว ออกจากห้องทันที
'ฮู้วว ~ ' หลังจากที่ร่างเล็กออกไปจากห้อง ร่างสูงก็เริ่มออกอาการสติกระเจิง (?) หน้าของฮิบาริแดงกํ่า หากว่าเขาไม่ไล่เจ้าสัตว์กินพืชนั่นไปมาดที่เขาทำเท่ก็จะพังทะลายในบันดล ช่วงเวลาที่เขาอยู่กับเจ้าสัตว์กินพืชมันเหมือนกับช่วงเวลานั้นถูกหยุดเอาไว้ ... ถึงแม้ร่างเล็กจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็เถอะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
พักเที่ยง ..
"ท่านรุ่นที่ 10 ครับ !! ไปส่งสมุดพกมาเป็นยังไงบ้างครับ บาดเจ็บตรงไหนไหมครับ เจ้าฮิบาริมันทำร้ายรุ่นที่ 10 ใช่ไหมครับ หน็อยย !! เจ้าอาจารย์บ้า ทำไมถึงใช้แต่รุ่นที่ 10 อย่างนี้ห๊ะ !!!" โกคุเทระปล่อยคำถามรัวเป็นชุดทำเอาสึนะเริ่มเห็นท้องฟ้าหมุนติ้ว กับความห่วงใยของเพื่อน
"ก็ไม่มีอะไรหรอก เเหะ ๆ"
'โกหกเต็มประตู !!!!' ใครว่าไม่มีอะไรล่ะ ฉันเกือบตายแล้วแน่ะ !!
"งั้นเหรอครับ ! โล่งอกไปที ~ " โกคุเทระพูดอย่างสบายใจ
"แล้วยามาโมโตะล่ะ ไปไหนเหรอ ทำไมไม่มากินข้าวด้วยกันล่ะ ?" สึนะถาม
"ผมไม่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับเจ้านั่นหรอก !" โกคุเทระพูดไป เชิดไป ... ไม่ได้รู้สภาพตัวเองเลยว่าหน้ากำลังแดงอย่างเห็นได้ชัด
'ทะเลาะกันอีกล่ะสิ่' สึนะคิดอย่างหน่าย ๆ หากแต่วันนี้ หน้าของโกคุเทระแปลกกว่าทุกวันหรือว่าจะมีเรื่องมากกว่านั้น ...
------------------------------------------------------------------
จบไปอีก 1 ตอนเด้อ ~ เดี๋ยวต้องเอาคอมไปล้าง คิดแล้วเศร้า TT'
พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์อ่ะ ! อยากแต่งฟิคพิเศษจัง ถ้าแต่งจะมาอ่านไหมเนี่ย ??
เอาเป็นว่าไม่แน่ก็อาจจะมาอัพน่ะค๊ะ >< ' ไปล๊ะ ฝันดีค๊ะ ^____^
ทิ้งไว้ทุกรูปเลยน๊ะแก = ='
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น